Læknablaðið - 01.08.1973, Blaðsíða 58

166
LÆKNABLAÐIÐ
inginn liggjandi á bakinu með höfuð
sveigt aftur á við, en herðunum þrýst
fram á við með púða. Eftir venjulegan
undirbúning er gerður þverskurður í fossa
sunrasternalis og þvínæst er dissicerað
niður að trachea. Þess verður að gæta
vel, að komast með kíkinn undir pre-
tracheal fasciu, sem þarna er til staðar.
Ef læknirinn gætir þessa ekki, en lendir
fyrir framan áðurnefnda fasciu, er hann
á hættusvæði og getur valdið miklum
skaða.
Þegar komið er undir pretracheal
fasciuna, er haldið áfram að dissicera með
fingri niður með trachea, eins langt og
náð verður. Jafnframt er reynt að gera
sér grein fyrir, hvort nokkuð óeðlilegt
finnist, svo sem stækkaðir eitlar eða æxli
í mediastinum. Því næst er kíkinum stung-
ið inn og hann færður varlega niðu.r á
við að áðurnefndum eitlasvæðum. Til
þessa er notuð dissectionstöng og sog. Los-
að er um líffærin framan og til hliðar við
trachea og er á þennan hátt unnt að færa
kíkinn niður að bifurcation og jafnvel nið-
ur með báðum aðalbronchi.
Minni háttar blæðingar, sem koma yfir-
leitt frá litlum bronchialæðum eða smá-
æðum í lausum bandvef við trachea, er
tiltölulega auðvelt að electrocoagulera, en
undirbinding æða á þessu svæði er ekki
möguleg.
Það er rétt að geta þess, að eitlarnir
við bifurcatio trachea innihalda yfirleitt
kolapigment og eru því dökkir að sjá, er.
þetta gerir að verkum, að þeir geta líkzt
mjög bláæðum. Ef vafi er á, hvort um
sé að ræða, er unnt að ganga úr skugga
um það með ástungu.
Mynd 3.