Dagblaðið Vísir - DV - 16.02.2007, Blaðsíða 42

Mesti bjána-hrollurinn
föstudagur 16. febrúar 200742 Helgarblað DV
„eitt skiptið vorum við að fara í beina útsendingu með handbolta-
landsleik frá Hvíta-rússlandi. stillimyndin var komin upp snemma
fyrir leikinn og við vorum alveg himinlifandi yfir því að hún væri kom-
in upp tímanlega. stillimyndin var hins vegar föst á skjánum í 10 til
15 mínútur eftir að leikurinn hófst og við þurftum að röfla um allt og
ekki neitt. Meðal annars ræddum við þjóðfélagsmál á balkanskaga,
skattamál og ég veit ekki hvað og hvað. Loksins þegar leikurinn byrj-
aði var mér farið að hitna verulega á hausnum.“
 ÓlafurLárusson,sjónvarpsmaðuroghandboltaþjálfari
„Þegar ég var unglingur var pabbi
minn að vinna sem rútubílstjóri og
hann var voðalega myndarlegur
maður, hávaxinn og dökkhærð-
ur og ég þekkti hann alltaf aftan
frá. Hann var alltaf klæddur í blá
rútubílstjóraföt og var með há
kollvik. eitt skiptið sá ég hann á
bsÍ og ætlaði nú aldeilis að koma
honum á óvart. Ég hljóp að honum
og stökk upp á bakið á honum,
rosalega glöð. svo sneri hann sér
við og þá kom í ljós að þetta var
ekkert pabbi! sem betur fer var
þetta einn besti vinur hans pabba.
Ég hef alla tíð síðan verið beðin um
að stökkva ekki mikið upp á bakið
á dökkhærðum karlmönnum.“
 HeraBjörksöngkona
„eitt sumarið var ég að vinna við að keyra út og einn sólríkan daginn
var ég í uppáhaldsstuttbuxunum mínum. Vaktin mín var nýbyrjuð og
ég beygði mig niður til þess að taka upp þungan hlut og þá rifnuðu
stuttbuxurnar á rassinum. Ég var allan vinnudaginn með stuttbux-
urnar rifnar á rassinum.“
 HafsteinnÞórólfssontónlistarmaður
„Það er ekki erfitt fyrir mig að finna vand-
ræðaleg augnablik í lífi mínu. Ég hef til dæmis
verið með pilsið girt í nærbuxurnar og hitt
mjög sætan dreng sem kurteislega benti mér
á þennan tískugalla hjá mér, dottið kylliflöt í
Kringlunni svo allt datt úr töskunni, steinrotast
á einu af mínum fyrstu stefnumótum með kær-
astanum mínum og verið á Nonnabátum og
brotið í mér framtönn. Ég gæti vel haldið áfram
en ég bara þori því ekki.“
 FannýGuðbjörgJónsdóttirframbjóðandi
„Ég er alin upp á blönduósi, við krakkarnir vorum oft að leika okkur
að því að sveifla einu og öðru nálægt ánni blöndu, kasta hlutum upp
í loftið og grípa þá, svona til þess að sýna hvað við værum töff. ein-
hvern tímann ætlaði ég að sýna kjark mínn og þor svona 14 til 15 ára
gömul. Ég tók af mér skóinn, sveiflaði honum upp í loftið og missti
hann beint ofan í ána, þar með hvarf hann fyrir fullt og allt. Það var
fullt af fólki sem sá þetta atvik og hló mikið að mér. Ég var ekki mesti
töffarinn í hópnum næstu vikurnar þar á eftir.“
 BjörkVilhelmsdóttirborgarfulltrúi
Flestir hafa upplifað vandræðaleg augnablik þar sem bjánahrollurinn fer um
líkamann. Þessi atvik eiga það öll sameiginlegt að vera mjög óþægileg á með-
an þau eiga sér stað, en verða svo mjög skemmtileg frásagnar seinna meir.
DV spjallaði við nokkra Íslendinga og bað þá um að rifja upp vandræðalegt
augnablik í lífi sínu eða stund þar sem bjánahrollurinn tók völdin.
„Ég fæ mjög oft aulahroll yfir sjálfri mér, nánast daglega kannski. en það
er ekkert endilega slæmt. Hins vegar var ég með samfelldan aulahroll þrjá
laugardaga í röð yfir söngvakeppni sjónvarpsins á rúV. Það var undarlegt
hvað mikinn aulahroll þessu hæfileikafólki tókst að töfra fram. aulahrollur-
inn er annars undarleg tilfinning, eiginlega góð og vond í senn. Þess vegna
er mjög gaman að vera ég og horfa á söngvakeppni sjónvarpsins.”
 ÞórhildurÓlafsdóttirútvarpsmaður