Læknablaðið - 15.10.1988, Blaðsíða 43

LÆKNABLAÐIÐ
335
Norðurlöndunum. Mismunandi dreifing lækna
eftir landshlutum sé ekki einsdæmi í Noregi
heldur þekkt vandamál í öllum Norðurlöndunum.
Ekki sé hægt að leysa það með
þvingunaraðgerðum heldur verði að koma til
samningar. Yfirvöld og læknafélögin leiti í
sameiningu fyrirkomulags sem hvetji lækna til
þjónustu í heilsugæsluumdæmum og
sjúkrahúsum þar sem skortur er á læknum. Þessi
ályktun var send norska Stórþinginu og
ríkisstjórninni. Þess skal getið að í júní fóru
norskir læknar í 5 klukkustunda
allsherjarverkfall til að mótmæla framangreindri
heimild.
2. Danska læknafélagið bauð L.í. að senda
fulltrúa á aðalfund þess sem haldinn var í Esbjerg
25. til 27. september sl. Sat Páll Þórðarson
framkvæmdastjóri læknafélaganna fundinn. Auk
gesta frá norrænu læknafélögunum voru gestir
frá læknafélögum Bretlands og Vestur
Þýskalands. Þá sátu fundinn fulltrúar frá ýmsum
félagasamtökum, ráðuneytum og öðrum
opinberum aðilum. Samhliða fundinum hélt
svæðafélgið í Ribe-amti upp á 125 ára afmæli sitt
og var m.a. farið með erlenda gesti og
fylgdarmenn fulltrúa til Ribe, sem er talinn elsti
bær á Norðurlöndum. Af þessum sökum var
þátttaka gesta einungis fólgin í fundarsetu við
ávarp heilbrigðisráðherra og flutning formanns á
skýrslu sinni.
3. Þann 1.-2. okt. sat framkvæmdastjóri fund
starfsmanna norrænu læknafélaganna í Helsinki.
Á fundi þessum var ákveðið efni sem fjallað
skyldi um á »centralstyremödet« í Kolding og
lögð drög að dagskrá.
Daginn fyrir þennan fund sat framkvæmdastjóri
fund ásamt tveim fulltrúum frá hverju hinna
læknafélaganna þar sem rætt var um nokkur
atriði í samstarfi félaganna, m.a. hvernig háttað
væri innheimtu félagsgjalda lækna sem störfuðu
utan heimalands sins og hvernig best væri að haga
upplýsingagjöf um norræna lækna í hverju landi
fyrir sig.
4. Sænska læknafélagið bauð L.í. að senda
fulltrúa á aðalfund þess sem haldinn var í
Stokkhólmi 27.-28. maí 1988. Sveinn Magnússon
gjaldkeri L.í. sótti fundinn en hann sóttu um 200
fulltrúar svæðafélaga og sérgreinafélaga.
Formaður sænska læknafélagsins taldi mesta
vandamálið í sænska heilbrigðiskerfinu vera
mikla aukningu kostnaðar þess ásamt skorti á
ungu fólki í ýmsar stuðningsstarfsgreinar.
Fjármálaráðherra Svía hélt mjög hressilega ræðu,
greindi m.a. frá þvi að hin stjórnmálalegu
markmið væru að bjóða fólki mjög góða
heilbrigðisþjónustu þar sem stefnt væri að
mestum mögulegum jöfnuði hennar. Vandamálið
nú væri skortur á ungu fólki, einkum í iðnaði,
sem fyrst og fremst stæði undir þjóðarframleiðslu
þeirra. Minnkandi árgangar mættu ekki enda að
fullu og öllu í þjónustugreinum. Heilbrigðismál
hafa núna um 9,1% þjóðartekna í Svíþjóð.
Heilbrigðiskerfið er stærsta atvinnugrein landsins
sem nauðsynlegt er nú að endurskoða verulega
einkum þar sem það sýnir stöðuga tilhneigingu til
að vaxa meira en efnahagslífið en slíkt gangi að
sjálfsögðu ekki til lengdar. Boðaði hann
umfangsmikla könnun á heilbrigðiskerfinu til að
átta sig betur á ráðandi þáttum þess. Síðan ræddi
hann vitt og breitt um heilbrigðiskerfið í Svíþjóð
og svaraði fyrirspurnum. Þungt hljóð var í
ungum læknum í Svíþjóð vegna stöðnunar í
kjaramálum þeirra. Töldu þeir læknafélagið lítt
hafa beitt sér í málum þeirra, einkum varðandi
vaktagreiðslur. Var almenn launahækkun metin á
2,8-3%.
5. Sveinn Magnússon sótti einnig fund í
Gautaborg 25.-26. maí um framhaldsmenntun
Iækna á Norðurlöndunum, Ekspertkonferens om
lákarnas specialistutbildning i Norden. Fer
skýrsla hans hér á eftir lítillega stytt:
Ingimar Einarsson, ritari norrænu
ráðherranefndarinnar, sagði að til fundarins væri
helst boðað vegna væntanlegra breytinga á
sérmenntunarkerfi, einkum í Svíþjóð. Ætlunin
væri að heyra álit og láta vinnuhópa starfa að
ýmsum þáttum, er varðaði
framhaldsmenntunina. Hans Karle frá
Danmörku greindi frá helstu atriðum
sérmenntunarmála í Danmörku. Þar hefur lengi
verið við lýði kerfi, sem hefur bæði timasetningar
og innihaldslýsingar. Eins og kerfið er uppbyggt
núna er það talsvert flókið. Mikið vandamál er,
að 1500-2000 kandídatar virðast ekki komast fyrir
í framhaldsmenntunarkerfinu. Einnig er
vandamál, að fullmenntaðir sérfræðingar sitja
fastir í námsstöðum. Hlutfall yfirlækna er
tiltölulega lágt.
Manu Jááskeláinen frá Finnlandi greindi frá
sérmenntunarmálum þar. Dögg Pálsdóttir,
deildarstjóri í heilbrigðisráðuneytinu, og Sveinn
Magnússon greindu frá sérfræðimálum á íslandi.
Einar Skoglund, framhaldsmenntunarfulltrúi
norska læknafélagsins, greindi frá kerfi í Noregi
með námsstöðum. Kerfið er nokkuð flókið, en