Læknablaðið - 15.08.1990, Blaðsíða 55

LÆKNABLAÐIÐ
321
byggingarkostnaði á móti SÍBS. Af því varð
ekki og urðu menn því að láta hendur standa
fram úr ermum við fjáröflun. Efnt var til
skyndihappdrætta með nýstárlegu sniði og
árið 1945 var flugvél aðalvinningurinn. Þótt
þátttakan í happdrættunum væri jafnan mjög
góð var ljóst að ágóðinn nægði ekki til að
standa straum af byggingarkostnaðinum.
Þegar svo var komið að endar náðu engan
veginn saman og framkvæmdakostnaður
farinn langt fram úr bolmagni SIBS var um
tvennt að velja, seinka framkvæmdum eða
finna traustari fjáröflunarleiðir. Þá fæddist
hugmyndin um samfellt happdrætti á vegum
SÍBS, eignuð Oddi. Fyrir tilstyrk góðra manna
voru samþykkt lög á Alþingi árið 1949 um
Vöruhappdrætti SIBS, sem allar götur síðan
hefur staðið undir meginhluta kostnaðar við
mannvirkjagerð á Reykjalundi og byggingu og
búnað Múlalundar.
Stjórn SÍBS hafði gert sér grein fyrir því að í
byrjun væri æskilegt að starf forstöðumanns
og yfirlæknis væri á einni og sömu hendi.
Ekki þurfti að fara í grafgötur um að enginn
var færari Oddi til að sinna þessum samtengdu
hlutverkum. Eða eins og góður maður sagði
mörgum árum síðar, Þórður Benediktsson
formaður SÍBS um margra ára skeið, að því
væri líkast sem forsjónin hefði af eindæma
nákvæmni búið Odd undir ævistarfið, meira
að segja hafi hann ungur sýkst af berklum
og þegar á hann var lagður sá kross hafi það
einnig verið liður í undirbúningsmenntuninni.
Oddur var ráðinn til að gegna starfi yfirlæknis
og framkvæmdastjóra Reykjalundar frá
I. janúar 1945 og hafði bæði störfin með
höndum í þrjú ár. Yfirlæknisstarfinu gegndi
hann hins vegar í aldarfjórðung.
Fyrirmynd að væntanlegri starfsemi að
Reykjalundi var að sjálfsögðu enga að fá
hérlendis og raunar ekki heldur erlendis.
Það gefur auga leið, að Oddi var nauðugur
einn kosturinn að vinna fram úr málunum af
eigin rammleik á upphafsárum starfseminnar,
sem hann mótaði af mikilli hagsýni og hefur
nýst vel fram á þennan dag. Alitamálin
voru mörg en Oddur sat ekki á liði sínu
við ákvarðanir, tilbúinn að standa með
þeim eða falla. Hann naut dyggs stuðnings
samverkamanna sinna í SIBS, en ekki
var starfsmannafjöldanum á Reykjalundi
fyrir að fara. Það sagði mér vistmaður frá
þeim tíma, að Oddur hefði gengið í öll
verk, var lífið og sálin í framkvæmdunum,
ekki bara í orði heldur líka á borði, því að
hann gekk í lið með byggingarmönnunum
þegar á þurfti að halda. Alvanalegt hefði
verið að hann hafi komið askvaðandi úr
byggingarframkvæmdunum, í vinnugalla og
klofstígvélum, til læknisverkanna, það tók
því ekki að skipta um föt, og hann keyrði
vörubílinn til aðdrátta þegar á þurfti að halda.
Um það leyti sem Oddur hætti störfum á
Reykjalundi höfðu 2080 einstaklingar komið
þar til dvalar í endurhæfingarskyni, sumir
oftar en einu sinni. Auk sérhæfðs læknisstarfs
og almennrar heilsugæslu var að undirlagi
hans lögð áhersla á félagslega uppbyggingu
hvers og eins svo sem efni og ástæður leyfðu.
Starfsþjálfun og menntun lá í fyrirrúmi og um
ára bil var rekinn iðnskóli á Reykjalundi.
Að sjálfsögðu urðu margvíslegar breytingar á
starfsháttum Reykjalundar á þessu tímabili.
A þessum árum var unninn mikill sigur á
berklaveikinni sem aftur gerði það að verkum
að berklasjúklingar þurftu ekki lengur á öllu
vistrými Reykjalundar að halda. Arið 1958 var
Reykjalundur opnaður að fyrirlagi Odds fyrir
aðra sjúklinga í þörf fyrir læknisfræðilega og
félagslega endurhæfingu.
Þegar Oddur hafði látið af starfi yfirlæknis
árið 1970 urðu margir til að skora á hann
að gefa kost á sér í framboð til Alþingis.
Hann ljáði hugmyndinni stuðning með
því að taka þátt í prófkjöri flokks síns í
Reykjaneskjördæmi fyrir alþingiskosningamar
vorið 1971. Hann hlaut glæsilegt fylgi og
fór í það sæti lista Sjálfstæðisflokksins í
kjördæminu sem talið var baráttusæti. Listinn
fékk gott gengi í kosningunum og tók Oddur
sæti á Alþingi árið 1971. Hann var aftur
kjörinn þingmaður Reyknesinga árin 1974
og 1978 og sat alls á tíu þingum. Hann var
forseti Sameinaðs þings á haustþinginu 1979
en þing var rofið í október og efnt til nýrra
alþingiskosninga. Oddur hafði áður einsett
sér að vera ekki í framboði eftir að hann yrði
sjötugur. Við þennan ásetning stóð hann og
var því ekki í framboði í kosningunum sem
fram fóru í desember 1979. í hópi þingmanna
hafði Oddur að sjálfsögðu mikla sérþekkingu
í heilbrigðis- og félagsmálum og beitti sér á
þeim sviðum, en jafnframt er vitað að hann
hafði brennandi áhuga fyrir öllu því sem laut
að sjávarútvegs- og samgöngumálum.