Læknablaðið - 15.08.1990, Blaðsíða 33

LÆKNABLAÐIÐ 1990; 76: 299-301
299
y
n
VIÐBÆTIR;
Fullyröingarnar sextíu og fimm úr könnuninni
Til skýringa skal tekið fram að orðið heimilislæknir er notað um
heimilislækna/heilsugæslulækna, en sérfræðingur um aðra sérmenntaða lækna.
1. Við meðferð sjúklinga er engu síður
mikilvægt að skoða vandamál þeirra
frá sálrænu og félagslegu sjónarmiði en
líffræðilegu.
2. Til að stuðla að heilbrigðara lífemi
sjúklinga er mikilvægara að þekkja
umhverfi þeirra og lifnaðarhætti en að
hafa sérþekkingu á einstökum sjúkdómum.
3. Það er útilokað fyrir heimilislækna að
hafa nægilega víðtæka læknisfræðilega
þekkingu til að frumgreina öll
sjúkdómstilfelli, jafnvel þótt greinilega
alvarleg bráðatilfelli séu undanskilin.
4. Það er æskilegt að heimilislæknir annist
fyrstu greiningu á öllum sjúklingum
öðrum en erfiðum bráðatilfellum.
5. Æskilegt væri að sjúklingar þyrftu tilvísun
frá heimilislækni til að fá tíma hjá
sérfræðingum eða á göngudeild.
6. Krafa um tilvísun frá heimilislækni þegar
leitað er til sérfræðings eða göngudeildar
myndi of oft kosta óþarfa snúninga
(fyrirhöfn) fyrir sjúklinginn.
7. Ef leitað er fyrst til heimilislæknis
er hætt við að tafir verði á réttri
sjúkdómsgreiningu og meðferð, einnig í
alvarlegum tilfellum.
8. Ef leitað er fyrst til sérfræðings er
hætt við að alvarlegir sjúkdómar
eða orsakaþættir sem eru utan sviðs
sérfræðingsins séu ekki athugaðir.
9. Frelsi til að velja sér lækni er þyngra
á metunum en nauðsyn þess að stýra
sjúklingafiæðinu.
10. Þegar ekki er lengur þörf fyrir
sérfræðiþjónustu ber að vísa sjúklingunum
strax aftur til heimilislæknis.
11. Heimilislæknar geta því aðeins haldið
meðferð áfram á viðunandi hátt að þeir fái
fullkomnar upplýsingar frá sérfræðingum
sem séð hafa um sjúklinginn.
12. Til að stuðla að bættri samvinnu
heimilislækna og sérfræðinga er mikilvægt
að gera áætlanir um meðferð á hverjum
stað (svæði) þar sem kveðið er á um
verkaskiptingu (várdprogram) við ýmsa
algenga flokka sjúkdóma og aðstæður.
13. Þegar slíkar áætlanir eru gerðar er
æskilegt að þær séu samdar af fulltrúum
heimilislækna og annarra sérfræðinga sem
í hlut eiga.
14. Heimilislæknar eiga að fara í vitjanir (í
heimahús).
Næsti hluti fullyrðinga fjallar um störf
heimilislœkna í tengslum við störf ýmissa
annarra sérfrœðinga.
15. Heimilislæknar eiga sjálfir að rannsaka og
meðhöndla þá sjúkdóma hjá bömum sem
þeir álíta að ekki krefjist sérþekkingar eða
tækjabúnaðar bamalæknis.
16. Fyrir lækni sem annast ungbamaeftirlit er
mikilvægara að þekkja heilbrigðisástand
og félagslegar aðstæður hjá fjölskyldum
bamanna en að hafa sérþekkingu á
bamasjúkdómum frá beinu klínísku
sjónarmiði.
17. Ef bamadeild er á svæðinu skal
ungbamaeftirlitið ráða til sín lækna þaðan,
að því tilskildu að unnt sé að ganga frá
ráðningu á viðunandi hátt.
18. Ef bamadeild er á svæðinu eiga læknar
þaðan að annast heilsugæslu í skólum,
að því tilskildu að unnt sé að ganga frá
ráðningu á viðunandi hátt.
19. Líta ber á bamalækni sem heimilislækni
fyrir böm, en ekki sem sérfræðing í
hefðbundnum skilningi.
20. Bamalæknar eiga að fara í vitjanir (í
heimahús).
21. Annað starfsfólk á bamadeildum/
göngudeildum á að fara í vitjanir (í
heimahús).