Læknablaðið - 15.01.1993, Blaðsíða 10

4
LÆKNABLAÐIÐ
væru gerðar. Lrklegt má telja að við læknar
áttum okkur ekki ávallt á því mikla starfi
sem fram fer á vegum Læknafélags Islands.
Við venjumst því gjarnan að ýmislegt gangi
einhvern veginn af sjálfu sér en sjaldnast er
því nú þannig farið. Jafnan eru þó fjölmargir
læknar sem leggja mikið af mörkum í
félagsstarfinu og mest allt er það unnið án
nokkurrar fjárhagslegrar þóknunar og aldrei
hefur sá sem þetta ritar orðið var við það að
nokkur læknir færðist undan að taka að sér
störf fyrir félagið sem hann væri beðinn að
sinna. Þannig liggur styrkur félagsins, aflið að
baki því sem það áorkar, í okkur læknunum
sjálfum og þess vegna er félagið sterkt, þess
vegna er það síungt og ástæðulaust að það
sýni á sér eitthvert fararsnið út úr tilv.erunni
eða að við hættum að vera hluti þess vegna
dægurágreinings.
Það fer eftir eðli félagsskapar hvort hann
er orðinn aldurhniginn að liðnum 75 árum.
Læknafélag Islands er auðvitað síungt þótt
jafn sjálfsagt sé að gera sér dagamun í tilefni
afmælis. Tilvera margs. félagsskapar orkar
tvímælis. Því er haldið fram að tími þeirra
félaga sé á enda, þar sem einstaklingamir
eru skyldaðir til aðildar. Endanlega ræðst þó
tilvera félags ekki aðeins af því hvort það sé
til einhvers gagns eða ekki, heldur af því hver
markmið þess eru og hvort heildin nái þeim
fremur fram en einstaklingamir.
Ég ætla að við getum öll sagt að við erum
ekki það einsdæmi að verða ekki sem
félag bæði sjálfum okkur og þjóðinni til
gagns og blessunar og ekki heldur sú
eina undantekningin að okkur gæfist betur
sundrung og sinnuleysi en skipulag og áhugi.
I áður tilvitnuðu Læknablaði frá 1918 greinir
frá því að í lok ársins 1917 er farið að vinna
að stofnun Læknafélags íslands. Þrjátíu og
fjórir læknar standa upphaflega að stofnuninni,
18 læknar utan Reykjavíkur og 16 í Reykjavík
en síðar bætast við fimm læknar. I fyrstu
stjóm voru kjömir Guðmundur Hannesson,
Guðmundur Magnússon og Sæntundur
Bjamhéðinsson og fjórðungsfulltrúar voru
Halldór Steinsen úr Vestfirðingafjórðungi með
hlutkesti milli hans og Sigurðar Magnússonar,
úr Norðlendingafjórðungi Steingrímur
Matthíasson og úr Austfirðingafjórðungi Georg
Georgsson.
I Grein Guðmundar Hannessonar þar
sem hann skýrir frá stofnun Læknafélags
Islands segir að lokum þetta: »Mitt í öllum
harðindunum, þrátt fyrir alla dýrtíð og
styrjöld, byrja nú íslenskir læknar árið
með þessari félagsstofnun, víllausir og alls
ósmeikir, til þess að búa betur í haginn fyrir
komandi ár.
Illviðri og hvers konar óáran bitnar ekki síst
á íslenskum læknum og engir sjá meira af
hvers konar eymd og volæði. Þeir hafa þó
ekki gugnað til þessa, og eitthvað meira mun
þurfa til þess að draga úr þeim kjarkinn en
þessi illviðri og óáran sem nú gengur yfir.«
Veturinn 1917 til 1918 var kallaður
frostaveturinn mikli, heimsstyrjöldin hin fyrri
stóð yfir og spánska veikin geisaði. Víst er
enn 75 árum síðar dýrtíð og á köflum illviðri
en hvoru tveggja getum við nú mætt betur
búin en fyrir 75 árum og stundum alveg
fullbúin vegna þess árangurs sem baráttan
fyrir bættu lífi hefur leitt af sér. Læknar
hafa alltaf verið virkir þátttakendur í þeirri
baráttu og átt veigamikinn hlut að henni. Víl
og kjarkleysi er læknum víðs fjarri. Þvert á
móti ættu þeir að vera sér vel meðvitandi
um styrk samtaka sinna og nauðsyn þess að
auka hann enn frekar til þess að mæta svo
þjóðfélagslegum mótbyr að verði þjóðinni og
okkur sjálfum til farsældar.
Gleðilegt afmælisár!
Sverrir Bergmann,
formaður Læknafélags Islands