Læknablaðið - 15.03.1995, Blaðsíða 12

224
LÆKNABLAÐIÐ 1995; 81
heilsugæslulækni. Sjúklingar komu á göngu-
deild einum, þremur, sex og 12 mánuðum eftir
rafvendingu. Skráð var í hvaða takti sjúklingar
voru, hvaða lyf þeir notuðu, hvort þeir hefðu
fengið einkenni um segarek og hjá þeim sem
voru á blóðþynningu var spurt um blæðingar-
vandamál.
Tölfræði: Samanburður milli hópa var gerð-
ur með einstefnugreiningu á breytileika (one-
way analysis of variance), kíkvaðrat- eða Fis-
her’s prófi, eftir því sem við átti. Marktækni-
mörk voru sett sem tvíhliða p-gildi < 0,05.
Niðurstöður
Grunnsjúkdómar: Kransæðasjúkdómur og
afleiðingar hans, háþrýstingur og lokusjúk-
dómar ásamt lungnasjúkdómum voru algeng-
astir (tafla I). Fleiri en ein orsök gat legið að
baki hjá sama sjúklingi. Hjá um 15% sjúklinga
fannst ekki ákveðin orsök fyrir hjartsláttar-
óreglunni. Tæplega 38% höfðu áður farið í
rafvendingu. Af 61 sjúklingi er myndaði heild-
arhópinn var 41 (67,2%) með gáttatif en 20
(32,8%) með gáttaflökt. Hjá 18 sjúklingum
(29,5%) hafði hjartsláttaróreglan staðið skem-
ur en eina viku, hjá 35 (57,4%) í meira en viku
og hjá átta sjúklingum (13,1%) var varanleiki
hjartsláttaróreglu óviss.
Frumárangur: Af 61 sjúklingi fóru 47 (77%) í
sínustakt við rafvendingu. Enginn sjúklingur
fékk einkenni um segarek í tengslum við raf-
vendinguna eða fyrir útskrift af sjúkrahúsi.
Enginn þeirra grunnsjúkdóma sem tíundaðir
eru í töflu I hafði áhrif á það hvort sjúklingur
fór í sínustakt eða ekki, og ekki heldur aldur
sjúklings eða kyn. Hins vegar hafði tegund
hjartsláttaróreglu áhrif; 28 af 41 sjúklingi
(68,3%) með gáttatif fóru í sínustakt, en 19 af
20 sjúklingum (95%) með gáttaflökt (p =
0,024). Hversu lengi hjartsláttaróregla hafði
varað hafði einnig áhrif því 17 af 18 sjúklingum
(94,4%) sem höfðu haft hjartsláttaróreglu
skemur en eina viku fóru í sínustakt, en 30 af
43 sjúklingum (69,8%) er höfðu haft hjartslátt-
aróreglu lengur en í eina viku eða í óvissan
tíma (p = 0,047).
Samanburður á hjartastærð á röntgenmynd
og niðurstöðum hjartaómunar á þeim er upp-
haflega fóru í sínustakt við rafvendingu og
þeirra sem ekki fóru, er sýndur í töflu II. Alls
voru til röntgenmyndir hjá 48 sjúklingum, þar
af fóru 35 í sínustakt. Hjartastærð á röntgen-
mynd hafði ekki áhrif á frumárangur. Hjarta-
Table I. Baseline characteristics and underlying diseases in
the study cohort (n=61) .
No. of pts. <%)
Sex (men) 45 (73.8)
Age (>65 years) 35 (57.4)
Type of arrhythmia
— atrial fibrillation 41 (67.2)
— atrial flutter 20 (32.8)
Duration of arrhythmia
— < 1 week 18 (29.5)
— s 1 week 35 (57.4)
— unknown 8 (13.1)
Coronary heart disease 29 (47.5)
— History of Ml 18 (29.5)
— History of CABG 13 (21.3)
— Previous PTCA 3 ( 4.9)
Heart failure at presentation 13 (21.3)
Hypertension 23 (37.7)
Valvular heart disease 9 (14.8)
— Aortic valve 7 (11.5)
— Mitral valve 6 ( 9-8)
— Prosthetic valve implant 4 ( 6.6)
Pulmonary disease 9 (14.8)
Thyrotoxicosis 3 ( 4.9)
History of alcohol abuse 3 ( 4.9)
Cardiomyopathy 2 ( 3.3)
Congenital heart disease 1 ( 1.6)
Transplanted heart 1 ( 1.6)
Unknown disease 9 (14.8)
Previous embolic event 7 (11.5)
Previous cardioversion 3 (37.7)
Values are number and (%) of patients. CABG=coronary artery bypass
graft, MI=myocardial infarct,
PTCA=percutaneous transluminal coronary angioplasty.
ómun var gerð hjá 60 sjúklingum. Stærð vinstri
slegils, veggþykkt, samdráttartruflun í vinstri
slegli og stærð vinstri gáttar höfðu ekki áhrif á
frumárangur.
Lyfjanotkun fyrir rafvendingu: Um 84% sjúk-
linga fengu blóðþynningu fyrir rafvendingu,
þar af fengu 29 af 61 (47,5%) skammtíma blóð-
þynningu með heparín-gjöf sem yfirleitt var
hafin daginn fyrir eða sama dag og rafvending
var gerð og oftast hætt daginn eftir. Langtíma
blóðþynningu með coumadín-lyfjum (dícúm-
aróli eða warfaríni) fengu 22 (36,1%) (tafla
III). Einnig voru nokkrir sjúklingar einvörð-
ungu á acetýlsalicýlsýru (aspirín, magnýl). Af
lyfjum gegn hjartsláttaróreglu var rúmlega
helmingur sjúklinga á dígóxíni. Yfir þriðjungur