Læknablaðið - 15.07.1998, Blaðsíða 81

LÆKNABLAÐIÐ 1998; 84
599
á verkefninu og vill að það
takist.
Varðandi samanburð á
kostnaði er rétt að benda á að
aukin tækjavæðing á öllum
sviðum skurðlækninga gerir
nauðsynlegt að nýta sem best
dýran skurðstofubúnað, hvort
sem er inni á spítala eða utan.
Mér er til efs að sú stefna sem
„einkalæknarnir“ hafa kosið
sér, að byggja upp margar litl-
ar aðgerðarstofur vítt og breitt
um borgina í stað stærri ein-
inga, sé skynsamleg og hag-
kvæm rekstrarleg lausn.
Vænta má að starfseminni
verði fljótlega settir strangir
staðlar bæði á sjúkrahúsunum
og úti í bæ og má þar nefna
alls kyns tækjabúnað vegna
aðgerðanna, dýr tæki vegna
svæfinga, rými fyrir vöknun
og starfslið þar og fleira og
fleira. Til að uppfylla kröfurn-
ar þarf mikið fjármagn á
hverja stofu og umtalsverðar
fjárskuldbindingar viðkom-
andi lækna.
Eðlilegt framhald einka-
stofanna er að taka sjúklinga
til stærri og stærri aðgerða
sem hefur í för með sér að þeir
fara ekki heim samdægurs
heldur dvelja þar yfir nótt til
eftirlits og skapast þannig
vísir að „mini“ sjúkrahúsuin í
borginni. Ég get vel skilið
metnaðinn sem að baki býr en
hef efasemdir um ágæti slíks
fyrirkomulags. Undirritaður
hefur lengi sinnt ferliverkum
bæði innan spítala og utan og
því er ekki að neita að spítala-
umhverfinu fylgja ákveðnir
faglegir kostir sem vega mjög
þungt í ferliverkaumræðunni
þótt ekki verði þeir tíundaðir
hér, enda flestum kunnir sem
þetta lesa.
Einnig má nefna kennslu-
þáttinn, en eðli málsins sam-
kvæmt eru mun meiri líkur á
því að læknanemar, aðstoðar-
og deildarlæknar fylgist með
og kynnist aðgerðum sem
framkvæmdar eru inni á spft-
ala heldur en utan hans.
Afstaða ráðamanna til ferli-
verka verður að breytast. Á
sama tíma og ríkisvaldið
fárast yfir því að spítalarnir
fari í sífellu langt fram úr fjár-
veitingum er viðurkenndum
erlendum aðferðum gefið
langt nef og látið sem þær
henti ekki íslenskum aðstæð-
um! Þetta er undarleg afstaða
og óskiljanlegt hversu lífseig
hún er. - Stjórnendur spítala
hafa hér verk að vinna því
ljóst er að frumkvæðið mun
ekki koma annars staðar frá.
Gagnrýnin endurskoðun þarf
að fara fram á hvaða verk
þurfi innlagnar við og hver
ekki, aðskilja verður ferli-
verkin frá annarri starfsemi,
sníða þeim stakk eftir vexti og
finna leiðir sem draga úr til-
hneigingu sjúkrahúslækna að
vilja lækka starfshlutfall sitt
til að geta unnið ferliverkin
annars staðar gegn viðunandi
umbun.
Því miður hefur ferliverka-
umræðan hingað til verið
heldur ófrjó og stefnulaus,
snúist nær eingöngu um gjald-
skrárbreytingar og greiðslu-
fyrirkomulag. Lítið hefur far-
ið fyrir faglegri hlið málsins
og hvernig nýta megi mögu-
leikana sem bjóðast á sem
hagkvæmastan hátt, jafnt inn-
an spítala sem utan. Ríkjandi
óvissa er fáum til góðs og
henni þarf að linna sem fyrst.
Viðar Hjartarson
læknir
Fyrri umræða um ferliverk
Ekki er nýtt að ferliverk og
greiðslufyrirkomulag fyrir
læknisverk komi til umfjöll-
unar á síðum Læknablaðsins.
Á síðasta ári efndi LI til mál-
þings um ferliverk og stöðu
Iæknisins og í kjölfar þess
varð allnokkur umræða í
Læknablaðinu. í júníhefti
blaðsins var greint frá mál-
þinginu og rætt við þá Jó-
hannes M. Gunnarsson og
Sigurð Guðmundsson. í júlí/
ágústhefti blaðsins var rætt
við Kjartan Örvar og í sept-
emberheftinu birtist viðtal
við Viðar Hjartarson auk
greinar frá Ólafi Erni Arnar-
syni.