Læknablaðið : fylgirit - 15.07.1995, Side 20

20
LÆKNABLAÐIÐ 1995; 81
ískógarferð. Frá vinstri: Guðmundur Guðmundsson bróðursonur Kristjáns, Hanna Davíðsson, Erling-
ur, Kristján Björnsson og Hulda halda í hendur Ásthildar.
Til gamans vil ég geta þess að Kristján hafði
leigt góða íbúð handa okkur, en sá var gallinn á að
hún var rétt hjá dönsku sprittverksmiðjunum og
þegar vindurinn blés úr þeirri átt lagði svo óþol-
andi fnyk þaðan af gerjandi kartöflum að við
ákváðum að leita að öðru húsnæði, en fundum
ekkert sem okkur líkaði fyrr en seint í marsmán-
uði. Þangað fluttum við þann 1. apríl í skemmti-
lega íbúð í fjölbýlishúsi í vesturenda borgarinnar,
Vestre Fjordvej, með miklu og fallegu útsýni yfir
geysistóran trjágarð við Limafjörðinn og handan
fjarðarins blasti flugvöllur borgarinnar við. Okk-
ur fannst ómetanlegt að hafa þetta stóra óbyggða
svæði framan við húsið okkar.
Þann 9. apríl 1940 höfðum við aðeins átt heima
þarna í níu daga, en að morgni þess dags var ég á
leið til vinnu í St. Jósefsspítalann þegar loftið yfir
borginni fylltist af þýskum herflugvélum. Þær
lentu á flugvelli Álaborgar ein af annarri og síðar
sama dag þrömmuðu fylkingar þýskra flugliða um
götur borgarinnar. Fljótlega reis stórt bragga-
hverfi hinum megin götunnar gegnt húsi okkar.
Þar bjó hluti þýska liðsins og borgarbúum var
stranglega bannað að ganga inn í garðinn!
Kristján Björnsson var fæddur á ísafirði 1886.
Nam læknisfræði í Danmörku og varð cand. med.
1916. Viðurkenndur sérfræðingur þar 1924 í háls-,
nef- og eyrnalækningum. Nú var hann yfirlæknir
við St. Jósefsspítalann og ég aðstoðarlæknir hans.
Þessi spítali skiptist í kvennadeild fyrir konur og
börn þar sem nunnur réðu ríkjum og karladeild í
byggingu skammt þaðan, en Kamillianermunkar
sáu um hana og störfuðu þar. Ég held að þessar
deildir hafi haft aðskilinn fjárhag.
Við byrjuðum yfirleitt daginn með aðgerðum á
kvennadeildinni. Allar meiriháttar aðgerðir,
einnig á karlmönnum, fóru þar fram. Sömuleiðis
fjölmargar háls- og nefkokskirtlatökur hjá börn-
um. Síðan fórum við á karladeildina og fram-
kvæmdum þær aðgerðir sem gera þurfti þar,
gengum stofugang, önnuðumst skiptingar á sár-
um og fleira. Síðari hluta dags vann ég með Krist-
jáni á lækningastofúhans í miðborginni. Hún var í
Jens Bangs Stenhus, stóru gömlu og fallegu húsi
við aðaltorg borgarinnar, Budolfi Plads. Það var
svonefnt bindingshús og stóð á því ártalið 1624. Á
jarðhæð var Svaneapótekið en á efri hæðunum
voru nokkrar lækningastofur. Við vorum í rúm-
góðri stofu á annarri hæð, unnum þar samtímis
hvor með sinn sjúkling, án þess að trufla hinn því
skilrúm voru á milli okkar. Inn af þessari stofu var
önnur álíka stór með skrifborði og legubekk og
var hún aðallega notuð til hvíldar fyrir sjúklinga,
einkum börn eftir háls- og nefkokskirtlatökur. Þá
var slegið upp nokkrum beddum fyrir þau á gólf-
inu. Lítil aðgerðastofa var þar fyrir innan. Ekki
voru framkvæmdar aðgerðir þar daglega en þó
nokkrar í hverri viku og þá stundum allmargar
sama daginn.
Af öðrum læknum í þessu húsi vil ég nefna
Kindt augnlækni og Dorff-Kjeldsen húðsjúk-
dómalækni sem báðir voru nánir vinir Kristjáns.
Nóg var að gera við háls-, nef- og eyrnalækn-
ingar í Álaborg. Um 200.000 manns bjuggu á því
svæði sem talið var að Kristján þjónaði, en auk
hans var aðeins einn aldraður læknir í borginni í
þessari sérgrein, en var hættur störfum að mestu.
Það var því næsta nauðsynlegt fyrir Kristján að