Kjarninn - 16.01.2014, Blaðsíða 43

04/07 viðtal
meinið aftur hverfandi og í raun þær sömu og að heilbrigður
einstaklingur fái krabbamein.“
Hannes er gríðarlega þakklátur fyrir að hafa verið
búsettur í Þýskalandi þegar veikindin létu á sér kræla. „Ég
er eiginlega ekki jafn þakklátur fyrir neitt í heiminum. Ég
hef svo sem ekki nýtt mér mikið heilbrigðiskerfið heima á
Íslandi, fyrir utan að fæðast þar, en það eru á sveimi alls
kyns draugasögur um heilbrigðisþjónustuna þar. Þegar þeir
fundu eitthvað inni í mér hér, sem þeir vissu meira að segja
ekki hvað var þá, var ég kyrrsettur á spítala og fékk ekki einu
sinni að fara með bílinn heim til konunnar. Umönnunin og
eftirfylgnin hér hefur verið algjörlega fram-
úrskarandi,“ segir Hannes.
mistök sem hefðu getað orðið dýrkeypt
En þrátt fyrir öflugt heilbrigðiskerfi í Þýska-
landi geta alls staðar orðið mistök. Ein slík
á sjúkrahúsinu í Eisenach hefðu getað orðið
afdrifarík, því þau leiddu til þess að Hannes var nær dauða
en lífi.
Hannes hefur líkt og margir aðrir handboltamenn verið
að kljást við meiðsli í öxlum. Hægri öxlin á honum var til að
mynda skorin upp árið 1998. „Það eru allir handboltamenn
með eitthvert axlavesen. Eftir veikindin í fyrra fór ég aftur
af stað á milljón. Ég át verkjalyf til að halda verkjum niðri
og þjösnaðist á búknum til að koma honum í gang. Mér var
helvíti illt í öxlinni og læknar sáu að þar var einhver skemmd
en mér var ráðlagt að láta ekki skera í hana fyrr en að
loknum ferlinum. Hættan væri sú að öxlin myndi missa styrk
eftir aðgerð, og maður er ekkert að hætta á slíkt þegar farið
er að síga á síðari helminginn á ferlinum.“
Hannes tók verkjalyf til að halda meiðslunum niðri en
var síðan sprautaður í öxlina í desember, nánar tiltekið á
laugardegi. Þá var verkurinn í öxlinni farinn að há Hannesi
mjög mikið. Hann hélt svo til Minden sama dag í heimsókn
til línumannsins Vignis Svavarssonar, félaga síns úr lands-
liðinu, ásamt syni sínum.
„Ég át verkjalyf til að
halda verkjum niðri og
þjösnaðist á búknum til
að koma honum í gang.“