Kjarninn - 16.01.2014, Blaðsíða 54

01/06 pistill
É
g er hætt á Facebook. Allavega í bili, nema þá að
þessi pistill valdi slíkri spennu í innra lífi net-
fíkilsins að ég fyllist knýjandi þörf fyrir að byrja
strax aftur bara því ég sagðist vera hætt. Ég vona
ekki.
Ég hef einu sinni áður reynt að hætta og hélt bindindið
út í viku. En þá fann ég fyrir fráhvarfseinkennum strax á
fyrsta degi, innst inni langaði mig alls ekki til að hætta. Mig
langaði að vera áfram í partíinu með öllum hinum; rugla
þar og röfla, skandalísera með yfirlýsingum sem halda ekki
vatni, fara á trúnó með ókunnugum, hnakkrífast við mína
nánustu um borgarskipulag, flugvöllinn, efnahagsmál – eða
hvað það nú er hverju sinni. Já, mig langaði að rífast við
þá sem mér þykir vænt um en deila myndum af barninu
mínu með prófílum undir torkennilegum heitum sem ég hef
samþykkt sem vini því í hégóma mínum er ég svo hrædd um
að þeir gætu mögulega verið í einhverjum lesklúbbnum sem
Ég heiti auður, ég
er facebook-fíkill
Auður Jónsdóttir skrifar um Austur-Þýskaland nútímans, Facebook-notkunina
og hvernig hinir ósýnilegu skrásetjarar hafa áhrif á líf okkar
pistill
auður jónsdóttir
rithöfundur
kjarninn 16. janúar 2014