Kjarninn - 16.01.2014, Blaðsíða 63

04/04 lÍfsstÍll
Ennisljós tryggir greiða för þótt myrkur sé og hálku-
broddar tryggja öryggi göngumanna en á þeim ætti samt
enginn að fara nema upp að Steini. Vilji menn fara upp á
Þverfellshornið í broddafæri er nauðsynlegt að hafa jökla-
brodda og ísöxi og kunna að beita hvorutveggja.
fólk geysist áfram
Margir þekkja þá algengu viðmiðun að sá sem komist upp að
Steini á klukkutíma eða minna sé vel fær til þess að ganga
á Hvannadalshnúk eða ámóta erfið og há fjöll. Þess vegna
mætir maður oft fólki sem geysist áfram einbeitt á svip og er
með augað á klukkunni. Slíkar tímatökur eru oftast miðaðar
við eystri leiðina, sem er ögn lengri. Þegar heim er komið
skrifa menn stundum á Facebook: „Fór upp að Steini…“ og
setja tölu (t.d. 55) í sviga fyrir aftan. Á Facebook er einnig
afar vinsælt að setja mynd af sér við Steininn með Reykjavík
í baksýn.
Á Facebook er einnig hægt að finna hóp sem heitir Esju-
vinir og er skipaður mönnum sem ganga á Esjuna 100-200
sinnum á ári. Þeir telja ekki með ferðir upp að Steini heldur
aðeins ferðir alla leið á Þverfellshorn.
Margar rannsóknir sýna að hressandi fjallganga skil-
ar víðtækari árangri en að hlaupa á bretti í ræktinni sem
hamstur í hjóli með augun á skjá og tónlist í eyrum. Ganga
í ójöfnu landi þjálfar mun fleiri vöðvahópa, vindurinn og
kuldinn reyna á líkamsstarfsemi með flóknari hætti og ein-
veran og náttúran í fjallinu veita sálinni næringu sem fæst
ekki í manngerðu umhverfi. Þannig eru áhrifin af fjallgöngu
mun víðtækari og flóknari en ferð í ræktina.
Það er auðvelt að verða þátttakandi í samfélaginu í
Esjunni. Þeir sem ekki yrða á samborgara sína á mal bikinu
að jafnaði bjóða góðan dag að fyrra bragði í fjallinu. Ef
maður stoppar og tekur undir kveðjuna hefjast strax sam-
ræður um búnað, fatnað, aðstæður eða veðrið og ferðalangur
fer af fundinum með gleði í hjarta og fróðleiksmola í kaup-
bæti.