Kjarninn - 27.02.2014, Síða 89

02/03 kjaftæði
Það er jú fólk sem hefur áhuga á stjórnmálum, uppbyggingu
samfélagsins eins og ég. Því þó að við séum ekki sammála um
allt tel ég mig deila sameiginlegu áhugamáli með öllum þeim
sem áhuga hafa á stjórnmálum.
Ég var að vísu lækkuð um eins og eitt sæti vegna kynfæra
en það er þá ekki í fyrsta skipti sem þau hafa komið mér í
vandræði.
Nóg um það! Af stað lagði ég með nesti og góðan vilja.
Margt var gaman og annað ekki. Eitt af því sem flokkast í
„annað ekki“ eru pólitískir framboðsfundir.
Nú vil ég ekki hljóma eins og berin séu súr
af því að ég fékk þau ekki. En það er bara
eitthvað við formið, það er alveg drep! – þá
hef ég það líka á tilfinningunni að þeir skili
litlu þegar uppi er staðið.
Ég sat þá nokkra ágæta, aðra vonda – og
nú langar mig að taka það fram að mér
finnst undir flestum kringumstæðum maður
vera manns gaman – en versti fundurinn
var sá síðasti (já, ég held svei mér þá að ég
hafi farið versnandi eftir því sem á leið).
Mér til varnar (eða ekki?) var ég algjörlega
ósofin vegna veikinda dóttur þennan fund,
fund sem haldinn var í notalega panelklæddu félagsheimili
og stóð milli kl. 21 og 01, það er ekki primetime fyrir ósofnar
einstæðar mæður get ég sagt ykkur!
Þreytan gerði ekkert fyrir mig andlega eða líkamlega
en reið þó ekki baggamuninn. Ég held hreinlega að ég hafi
aldrei skilið út á hvað svona fundir ganga. Þarna var verið að
ræða samgöngur og fjarskipti. Nokkuð sem brennur mjög á
illa net- og símatengdri Staðarsveitarsál. Ég þekki málaflokk-
inn ágætlega – ef ekki bara nokkuð vel – og hef jú skoðanir
á þeim. Það vantaði ekki. En framboðin (og þau voru ellefu!)
töluðu ýmist öll eins og umhverfisvæn Vinstri græn eða þá
að „allir gætu fengið allt“, sem mér fannst lykta af hinu vel
þekkta pólitíska fyrirbæri: lýðskrumi. Nú skal það tekið fram
að ég er ekki að benda fingrum á fólk eða flokk – heldur
„Þreytan gerði
ekkert fyrir mig
andlega eða líkam-
lega en reið þó ekki
baggamuninn. Ég
held hreinlega að
ég hafi aldrei skilið
út á hvað svona
fundir ganga.“