Kjarninn - 03.04.2014, Qupperneq 42

07/08 Stjórnmál
vænkast? Sóknina og atvinnutækifærin er ekki hægt að auka
að eilífu. Lausnin gæti legið í tækninni, gernýtingu sjávar-
afurða eins og merkileg dæmi sanna þegar. Hverjum hefði
dottið í hug fyrir hálfri öld að hægt væri að framleiða plástra
eða húðkrem úr fiskroði og ensími þorska? En það verður
þá að styðja nýsköpun og menntun, og bjóða velkomna
útlendinga sem færa þjóðinni þekkingu, auðga mannlífið og
styrkja efnahaginn. Framtíðin liggur í fjölþjóðlegu hugviti.
Hvað gerist næst? Ekki er gott að segja en margt bendir
til að það verði þá í borgríkinu Íslandi. Hér á landi flytur
fólk áfram í þéttbýli eins og annars staðar í heiminum. Í
harðindum og vesturflutningum undir lok nítjándu aldar
yfirgaf fólk afdalakotin. Síðar lögðust Hornstrandir í eyði.
Nú segja sérfræðingar í fúlustu alvöru að batni samgöngur
ekki og fjölbreyttari störf bjóðist gæti byggð lagst af á
Vestfjörðum innan 70 ára. Kannski er það nær óumflýjanlegt
á öld borganna.
Við 140 ára afmæli lýðveldisins 2084 yrði þó væntanlega
flogið með fyrirmenni að fæðingarstað Jóns forseta að
Hrafnseyri við Arnarfjörð. Söfnin og sumarbústaðirnir munu
standa. Ferðamennska gæti líka bjargað miklu. Það vopn
landsbyggðarinnar er þó tvíeggjað. Gangi vonir ferðamála-
yfirvalda eftir streymir að minnsta kosti ein milljón gesta
til landsins á ári frá 2020. Tekjurnar aukast en landið þolir
ekki endilega þá ágengni. Viljum við líka að Ísland verði
„Benidorm norðursins“ eins og varað hefur verið við?
Ágengni er lykilorð víðar. Virkjanakostir í landinu eru
víst nær hundrað en öllum fylgir fórnarkostnaður. Olía og
gas gæti fundist norður af landinu en færu valdhafar vel með
þann gróða? Frumkvöðullinn Hjálmar Gíslason skrifaði fyrir
skemmstu að olíuríkið Ísland yrði að óbreyttu líkara hinum
eyðsluglöðu Sameinuðu arabísku furstadæmunum en Noregi
þar sem sparsemi og framsýni ráða för.
Ágengni lýsir sér einnig í lífsstíl margra Íslendinga. Þótt
hrunið hafi minnkað einkaneyslu um skeið erum við ein
neyslufrekasta þjóð í heimi. Velmegunarkvillar munu auka
álag á heilbrigðis- og velferðarkerfið hér eins og annars staðar.