Kjarninn - 03.04.2014, Qupperneq 44

08/08 Stjórnmál
Að síðustu má íhuga stöðu íslenskrar tungu, meginþáttar
í sjálfsmynd þjóðarinnar. Kennarar segjast gjarnan þurfa
að nota ensku til að útskýra merkingu íslenskra orða.
Íslenskufræðingar segja ekki loku fyrir það skotið að þolfall
og viðtengingarháttur hverfi úr tungumálinu á öldinni. Fer
virkilega svo? Ekki spyrja ég þótt ég get kannski giskað á
svarið.
Svo er annað: Nú þegar getur fólk gefið tækjum og tólum
skipanir og sú tækni verður æ útbreiddari. Enska er þá málið
og fátt bendir til að íslenska verði notuð við slík samskipti
enda kostar stórfé að koma því í kring. Hætt er því við að
íslenska verði ekki til eftir hundrað ár, sagði málfræði-
prófessorinn Eiríkur Rögnvaldsson í fyrra af þessu tilefni.
Hvernig verður að vera Íslendingur þegar tungumálið deyr? I
don‘t know.
aðgerðir?
Það segir sig sjálft að bollaleggingar um hag Íslendinga í
framtíðinni ár skipta engu máli ef ríki hrynja hvarvetna
með braki og brestum, hvað þá ef vart verður líft á jörðinni
yfirhöfuð. Við megum þó ekki yppa öxlum og hafa eftir hin
fleygu orð John Maynard Keynes að til lengri tíma litið látum
við öll lífið hvort eð er. Ekki gengur heldur að segja bara að
við eigum ekki að reyna að skipta okkur af gangi mála í út-
löndum. Við búum í heimsþorpi. Við gætum gert okkar til að
deila lífsins gæðum betur á jörðinni og minnka þannig örlítið
líkur á að upp úr sjóði, okkur sjálfum til hagsbóta. Við ættum
að viðurkenna þann vanda sem hlýnun jarðar getur valdið,
hvort sem sú þróun er tímabundin, af mannanna völdum
eða ekki. Er ekki betra að hafa vaðið fyrir neðan sig? Framar
öllu þyrftu sem flestir svo að átta sig á því að saga Íslands
er samofin sögu Evrópu og heimsins alls. Þótt ákvarðanir
okkar sjálfra skipti alltaf máli hafa lífsgæði og staða ríkisins
í alþjóðasamfélaginu mótast mest vegna rásar viðburða ytra.
Það sýnir sagan og það mun framtíðin sanna.