Kjarninn - 03.04.2014, Side 71

04/05 lÍfSStÍll
Tröllatindar og Helgrindur á Snæfellsnesi. Hópurinn stansar
reglulega og við förum yfir fjallahringinn sem sífellt breytist.
Þannig höfum við í heiðri orð borgarskáldsins Tómasar, sem
sagði að landslag væri lítils virði ef það héti ekki neitt.
Uppi á fjallinum er samfelld fönn og klaki á víxl en gott
göngufæri því lítið markar í snjóinn. Hópurinn marsérar
áfram og linnir ekki göngunni fyrr en byrjað er að sveigja
fyrir botn Blikdals áleiðis út á Kerhólakamb.
Þar setjast menn
aftur niður í kaffi,
stinga bakpokanum
undir rassinn og
snúa baki í svalan
andvarann. Það er
skvaldrað um matar-
æði, 5-2 aðferðina,
lágkolvetni og fleiri
aðferðir til betra lífs.
Menn sjá kvöld-
matinn í hillingum
en enn eru tíu
kílómetrar eftir.
Þegar við komum
fram á Kerhóla-
kambinn blasir Reykjavík við og við rifjum upp hvað eyjarnar
á sundunum heita og einhver man eftir því sem Karli þræll
Ingólfs sagði þegar þeir Vífill fundu öndvegissúlurnar.
„Til ills fórum vér um góð héruð að við skulum setjast að á
útnesi þessu.“
margt skrafað til fjalla
Svo er haldið stutt erindi sem ber yfirskriftina: Kynlíf þjóð-
skálda – fyrsti hluti. Það er margt skrafað á fjöllum sem varla
þætti samkvæmishæft umræðuefni í byggð. Þetta er annar
heimur og frjálsari en láglendið.
Þegar fer að halla undan niður eftir Smáþúfunum má sjá
á göngulagi sumra þátttakenda að þreyta gerir vart við sig.
milli dala
Á ferð um víðáttur Esjunnar
milli Leynidals og Hrútadals.