Þjóðin: tímarit sjálfstæðismanna - 01.02.1938, Qupperneq 40

Þ J Ó Ð I N
36
kommúnistar og einn nýr alþýðu-
flokksmaður, en liinir alþýðuflokks-
mennirnir, er setið höfðu í bæjar-
stjórn, voru ekki endurkosnir.
Þessir fjórir fulltrúar hafa nú í
fjögur ár gert allt, sem þeir liafa
getað, til þess að eyðileggja störf
meirihlutans. Á fundunum hefir
enginn vinnufriður fengizt, fyrir
endalausum árásum kommúnist-
anna, og þrotlausum ræðum um
menn og málefni, sem dagskrám
fundanna liafa verið óviðkomandi.
Þá voru og framan af hótanir um
líkamlegt ofheldi hafðar í frammi
við meirihlutann á bæjarstjórnar-
fundum, af liði þvi, er rauðu fuli-
trúarnir söfnuðu í salinn.
Þá hafa þessir sömu menn mjög
reynt að rægja og afflvtja hæjar-
stjórnarmeirihlutann í hlöðum
landsins, og við rikisstjórnina.
Tvisvar hefir þeim lánazt að koma
af stað opinberri rannsókn á hag
bæjarfélagsins, en i hvorugt skij)t-
ið náðist takmarkið - það að flæma
meiri lilutann úr sessi.
Á þeim þrem tugum ára, sem
bæjarstjórn liefir starfað hór, hefir
Sjálfstæðisflokkurinn haft forvstu
um öll framfaramál héraðsins, og
sýnir þetta yfirlit, liversu stórhuga
og framkvæmdasamir þeir hafa
verið. Það er ekki of sagt, að und-
ir þeirra stjórn hafi athafnalíf og
mannvirkjúgjörð i bænum tekið
hamskiptúm. í stað hins gamla kom-
ið nýtt og betra.
Það er þvi augljóst mál, að það
er öllum hæjarbúum fyrir beztu,
að sjálfstæðismenn haldi áfram að
stjórna bænum, enda er þess ekki
að vænta, að þeir flokkar, sem
varpa allri sinni áhyggju upp á það
ojnnbera, séu færir um að hafa á
liendi forvstuna i málefnum hæjar-
félagsins.
I Englandi dæma kviðdómarar í glæpa-
málum, en áður en málið er tekið til
dóms, skýrir dómsforseti málið fyrir kvið-
dómendum út frá eigin brjósti, og er þá
oft einkennilega að orði komist.
Eitt sinn var maður kærður fyrir að
hafa stolið skóm úr búð, en verjandinn
bar því við, að liann hefði gert þetta að
gamni sínu.
Dómsforsetinn komst svo að orði:
„Þessi maður er kærður fyrir að hafa
stolið skóm úr búð. Hann segist hafa gert
Ijað að gamni. sinu. Hann var gripinn
með skóna 300 metra frá búðinni; en finst
'ykkur, herrar mínir, það ekki of tangt
gengið i gamninu.“
Enskur stjórnmálamaður var að halda
ræðu, en meðan á þvi stóð, köstuðu and-
stæðingarnir í hann allskyns óþverra, og
þar á meðal rotnuðu kálhöfði. Hann greip
kálhöfuðið á lofti og sagði:
„Lítið á, herrar minir! Einn af and-
stæðingum minum hefir kastað af sér
höfðinu."
Bjarni heitinn frá Vogi var eitl sinn
að halda ræðu i Bárunni, en Ólafur Frið-
riksson, sem þá var upp á sitt bezta, greip
fram í fyrir honum. Bjarni svaraði: „Ætl-
ar nú eggið að fara að kenna hænunni!“
„Eruð þér þá hænan!“ sagði Ólafur. „Þér
eruð fúlegg, Ólafur," svaraði Bjarni og
héjt áfram ræðu sinni.
Sönghneigður hundur.
Páll Zophoníasson hefir það til, að reka
upp einkennileg vein í ræðum sinum, og
varð honum þetta á i sumar á fundi í
Vopnafirði. Mórauður hundur sat fyrir
framan ræðustólinn, og grei]) tóninn á
lofti, og góluðu þeir báðir. Veitti hvor-
ugum betur, en háðum ver, þar eð fund-
urinn fór í uppnám.