Stefnir: tímarit um þjóðmál og fleira. - 01.08.1930, Qupperneq 98

384
Kviksettur.
[Stefnir
Aðalumboðsmaöur
CARL PROPPÉ
Reykjavik
| Sími 385. Pósthólf 207. j
Hann var að reyna að segja við
sjálfan sig, að þetta væri ýkjur.
En hann varð samstundis að játá
með sjálfum sér: „Hvað eiga þeir
eiginlega að segja illt um mig?“
Eins og hann hafði alltaf hugs-
að sér einhliða lof væmið, þá var
eins og þessir náungar töluðu svo
sanngirnislega og sannfærandi, að
það hlaut að vera rétt.
Aldrei á æfi sinni hafði hann
verið eins ánægður með veröldina
eins og nú. Það lá við að honum
væri sama um það, þó að Leek
væri farinn veg allrar veraldar.
En svo rakst hann á niðurlag
einnar greinarinnar. — Hún var
mjög lofsamleg. En endaði þann-
ig: „En þess verðum vér að minn-
ast, að það er jafnan erfitt fyrir
samtíðina að dæma .með vissu um
mikilmennin, og það getur jafu-
vel farið svo, að dómar manna
reynist mjög rangir. Tíminn einn
getur dæmt með vissu um Priam
Farll eins og aðra menn“.
Það dugði ekkert þó að lítillætið
hvíslaði því að honum, að þetta
væri alveg rétt. Hann var reiður.
Samtíðin dæmdi oft rangt, en alls
ekki í þessu máli. Og hvað átti þá
að þýða, að þykjast ausa út lofi,
ef það var ekkert að marka. Höf-
undurinn var að gera sjálfan sig
að heimskingja með svona um-
mælum.
Hann fór að reka sig á smá-
vegis, sem honum gazt ekki alls-
kostar að. Eitt blaðið sagði, að
það væri erfitt að segja mikið um
Farll, vegna þess, hve fáskiftinn
og ómannblendinn hann hefði ver-
ið. Hann hefði víst hreint og beint
verið mannhatari. Og í öðru blaði
stóð, að hann hefði verið mjög
sérvitur í öllum háttum. „Sér-
vitur!“ Nei, nú var öll stilling
hans og geðprýði á förum. Hann
fleygði blaðinu.
„Sérvitur! — Hvaða skammir
skyldu nú koma næst?! Sérvitur!“
Það væri gaman að vita-------
[Frh.].