Dagskrá: tímarit um menningarmál - 01.12.1958, Qupperneq 35

tíma og koma því ekki til álita. Það er
því tómt mál hjá útgefendum þessarar
bókar er þeir segja í formála að svo
kunni virðast sem þeir liafi verið
„óþarflega ríflegir á rúm handa skáld-
um, sem enn eru litt séð.“ Við athug-
un kemur líka í ljós að yngsti höf-
undurinn í bókinni er fæddur 1928,
og eru hinir næstyngstu heilum sex
árum eldri. Segir það nökkuð um hver
sess hinum „lítt séðu“ skáldum er
hér skipaður.
í formála segir ennfremur að á ár-
unum 1944—1953 hafi komið út á
íslenzku 178 ljóðabækur eftir 137 liöf-
unda á ýmsum aldri. I sýnisbókina er
svo valið úr verkum 43 þessara höf-
unda, þ. e. a. s. tæpur þriðjungur
þeirra er hafa gefið út ljóð á tímabil-
inu eiga hér sæti. Og við lestur bók-
arinnar kemur reyndar í ljós að lielzt
til margir eru konmir á bragabekk:
alltof mikið rúm virðist mér fyllt af
innihaldslítilli hagmælsku sem hefur
lítil eða engin skáldskaparverðmæti til
að bera. Kannski er ástæðulaust að
áfellast útgefendur fyrir þetta,
því að óneitanlega fæst með
þessu móti meiri yfirsýn um
skáldmennt tímabilsins. Einnig litlir
karlar geta sett svip sinn á bókmennt-
ir cinnar þjóðar. En því er ekki að
leyna að betur hefði þetta rúm verið
skipað ef bókin næði yfir lengra tíma-
bil og þess hefði verið freistað að láta
hana lýsa þróun íslenzkrar ljóðlistar
síðustu tuttugu árin eða svo. Vissu-
lega hefur þetta verið misviðrasamt
tímabil en einnig merkilegt, — og
mun að vísu þykja enn merkilegra
þegar lengra liður frá og meiri festa
kemst á málin að nýju. En það hlut-
DAGSKRÁ
verk leysir þessi bók sem sagt ekki af
hendi.
Hér hefur einkum verið dvalið við
ágalla og takmarkanir þessarar bókar,
en minna rætt um hitt er vel fer. Ligg-
ur þó í augum uppi að margt má segja
háloflegt um bókina, enda eru þar
samankomin langflest fremstu ljóð-
skáld íslendinga á seinni árum, — og
þarf ekki að nefna nöfn þcirra hér.
Val ljóðanna hafa þeir Gils Guð-
mundsson, Guðmundur Gíslason
Hagalín og Þórarinn Guðnason ann-
azt og leysa verkið vel af hendi innan
þeirra takmarka sem þeir hafa sett
sér og rædd eru hér að framan. Frá-
gangur bókarinnar er góður, en betur
hefði farið á því að skipa höfundum
niður eftir aldursröð í stað þess að
láta stafrófsröð ráða. Með þeim hætti
hefði bókin þó frekar haft svipmót af
þróun ljóðlistarinnar en nú er.
Um tímarit.
Þeir aðilar sem fremur öðrum ættu
að láta umræður um menningarmál
og listir í landinu til sín taka eru dag-
bliiðin og ýmis tímarit auk ríkisút-
varpsins. Óneitanlega gefa allir þessir
aðilar þessum málefnum nokkurn
gaum, þannig eru ýmsir þættir út-
varpsins góðra gjalda verðir (t. d.
Skáldið og ljóðið, Úr heimi myndlist-
arinnar o. fl.). En „hlutleysi“ útvarps-
ins hefur í för með sér að þar getur
aldrei orðið um neina gagnrýni að
ræða, og virtist þó ekki úr vegi að
mönnum leyfðist að halda þar uppi
hlutlægum, rökstuddum skoðunum á
33