Dagskrá: tímarit um menningarmál - 01.12.1958, Side 40

Fætur erni fœr úr járni,
festir klærnar stáli beztu,
breiða vængi borðstokk gnoðar.
Á bak hann settist vœngjafáki.
Leggur af stað og orðum eggjar
ungan fugl með kyngi á tungu:
„Örninn knái, fimi, frái
fljúg þú skjótt um dag sem nóttu
til Heljarfljóts, sem hratt fram beljar,
lireisturgeddu veiða freista!“
Örninn knái, fimi, frái
fleyga sína vœngi teygir.
Hœgri vœng við himinboga
háan dró, en vinstri sjóinn.
Saxaði klónum kólguföxin,
kletta muldi nefi, þétta.
Brimaði um háls og bringu himins
bládjúpt hafið sólrún stafað.
Álmasveigir Ilmarinen
í iðudrífu bregður hrífu,
Heljarfljóts í liyljum rótar.
Horfir örninn sjónum stjörfum.
Héljarfljóts úr hyljagjótum
hnappast dýr og saman þjappast.
Finnst ei geddan meðal minnstu
mestu heldur ei né stærstu:
Tungan er sem eikin þunga,
eru tenn, sem höggvið brenni,
ginið líkast gljúfri, þanið,
grár er hryggur stœrri bryggju.