Sveitarstjórnarmál - 01.12.1975, Blaðsíða 30
Þá er rétt. að minna á, að við setningu laga urn
jöfnunargjald, sem gilda áttu út 1975, var því
lýst yfir, að þá yrði jafnframt lokið ítarlegri at-
hugun á rekstri Rafmagnsveitna ríkisins.
Skattlagning raforku hér á landi er orðin svo
veruleg, að vart verður orða bundizt. Ég veit eng-
in dæmi þess í nágrannalöndum okkar, að lagður
sé 33% skattur á raforku.
Með ltliðsjón af hinni miklu skattlagningu og
þeim fjárhagserfiðleikum, sem rafveitur og raun-
ar allt þjóðarbúið býr nú við, er eðlilegt að
hyggja verulega að forgangi verkefna. Því er það
eðlileg spurning, hvernig íslenzka þjóðin leyfi
sér að stöðva framkvæmd endanlegrar, ódýrrar
virkjunar í Laxá, ákveða síðan tiltölulega stóra
jarðgufuvirkjun í Kröflu, sem er alldýr frarn-
kvæmd, mun líklega með tilheyrandi mannvirkj-
um kosta 6—7 milljarða, og samhliða ákveða línu,
sem kosta mun, ef allt er talið, 2—3 milljarða
króna til að þjóna sarna hlutverki og Kröflu-
virkjunin, a. m. k. fyrstu árin — og skuli bæði
mannvirkin tekin í notkun samtímis. Mér sýnist
sveitarfélögum nokkur vorkunn, er þau spyrja,
hvort hin mikla skattlagning á raforku sé réttlát,
þegar þannig er á málum haldið. Rafmagnsveit-
um ríkisins er einnig vorkunn, vegna þess að
þeim hefur verið falið svo mikið og erfitt verk-
efni, að hvorki dugir til fé né tæknilegir starfs-
kraftar.
Að vísu má segja, að við stöndum á tímamótum
nú árið 1975 líkt og árið 1946, er rafvæðing dreif-
býlis stóð fyrir dyrum. Nú stöndum við á þeim
mótum að þurfa að hefja rafhitavæðingu lands-
ins. Það kallar á styrkingu rafveitukerfisins og
auknar virkjanir.
Þáttur orkumála, ekki einungis hér á landi,
heldur í öllum löndum heims, liefur á síðustu
árum orðið æ veigameiri, en jafnframt erfiðari
úrlausnar. Þar blandast saman vandamál vegna
olíukreppu, gerbreyttra sjónarmiða varðandi
mengun og umhverfismál og loks efnahagserfið-
leika og óróa á sviði gjaldeyrisviðskipta.
Hér er vissulega um verðugt verkefni að fást,
— verkefni, sem um þarf að fjalla af hreinskilni
og með einurð í málflutningi. Þetta verkefni
verður að leysa með samvinnu sveitarfélaga og
rikisvaldsins og í rauninni með sameiginlegu
átaki landsmanna allra. Fólkið í landinu krefst
þess, að verkefni þetta verði leyst.
RÁÐINIM
SKRIFSTOFU-
STJÓRI
Gísli Jónsson, sem um árabil
hefur verið starfsmaður Sambands
íýlenzkra rafveitna, liefur verið
settur prófessor við Háskóla ís-
lands.
í stað hans liefur verið ráðinn
284 til SÍR nýr starfsmaður. Heitir
SVEITARSTJÓRNARMÁL
hann Örlygur Þórðarson og tók við
starfi skrifstofustjóra SÍR hinn 1.
ágúst.
Örlygur er rúmlega þrítugur að
aldri, fæddur á ísafirði 19. des.
1944. Foreldrar hans eru hjónin
Ingibjörg S. Jónsdóttir og Þórður
Finnbogason, rafverktaki í Reykja-
vík.
Örlygur varð stúdent frá Verzl-
unarskóla íslands 1965, tók sveins-
próf í rafvirkjun árið 1970 og lög-
fræðipróf frá Háskóla íslands í
júnímánuði 1975.
Hann hefur á sumrum starfað
við raflagnir og rekstur rafverk-
takafyrirtækis föður síns.
Kona lians er Ólöf Guðrún
Magnúsdóttir og eiga þau tvö börn.