Sveitarstjórnarmál - 01.06.1978, Blaðsíða 22

Eskifjarðarlína í vetrarbúningi. Mikil ísing á línum og á
staurum. Ljósmyndina tók starfsmaður Rafmagnsveitna
ríkisins.
Núverandi orkuráöherra hefur skipað 4 nefndir
fyrir jafnmarga landshluta til að kanna viðhorf
manna til skipulagsbreytinga á raforkuiðnaðinum.
Sú nefnd, sem skipuð var fyrir Austurland, hefur
lokið störfum og megin niðurstaða hennar er, að
Austfirðingar óski ekki eftir fjárhagslegri aðild að
raforkukerfinu, en telja nauðsynlegt, að kerfinu
verði breytt á þann veg, að Austfirðingar fái í sínar
124 hendur stjórn Austurlandsveitu fyrir hönd ríkisins.
Því er ekki aó leyna, að skoðanir mínar samrýmast
ekki þessari niðurstöðu. Einnig skal það tekið fram,
að ég var ákaflega ósáttur við skipan nefndarinnar,
þar sem aðeins tveir nefndarmenn voru Austfirðingar.
Ég er þeirrar skoðunar, að kynning á málinu hafi
verið vægast sagt alltof lítil, til að menn, — og þá
fyrst og fremst sveitarstjórnarmenn — gætu mótað
skoöanir sínar, og það skal tekið fram, að málið var
ekki rætt í sveitarstjórnum almennt.
Það er því rangt að túlka niðurstöður nefnd-
arinnar sem vilja sveitarstjórna á Austurlandi.
Mikilvægasta sjálfstæðismálið
Eins og áður sagði, fara nú fram miklar umræður
um orkumál um allan heim.
Tilefnið er margslungin orsakakeðja, sem inni-
heldur eðlisfræðilega og stjórnmálalega hlekki.
í umræðum í fjölmiðlum hérlendis um orkumál
okkar Islendinga hefur meðal annars komið fram sú
staðhæfing frá þekktum hagfræðingi, að viðhorf til
nýtingar innlendra orkulinda fyrir þjóðina sjálfa
hefði í raun gerbreytzt á einni nóttu.
Hér er átt við það, að viðhorf til hagkvæmni fjár-
festingar í okkar eigin orkulindum sé undir öðru
gildismati nú en áður.
í sambandi við staðhæfingu þessa vaknar þessi
spurning: „Ér ekki vannýting íslenzkra orkulinda,
miðað við þörf þjóðarinnar sjálfrar, vottur um skort
á þjóðernis- og sjálfstæðistilfinningu?“
Að mínu mati er svarið jákvætt. Hér er svo farið,
að hrein stjórnsýsluleg mistök hafa átt sér stað, og
eru orsakir þær helztar, að íslenzkir hagfræðingar
hafa ekki viljað, getað, eða hafa ekki haft heimild til
að skoða, hvað allra næsta framtíð beri í skauti sínu,
sem breyti gildismati þeirra gagnvart hagkvæmni
fjárfestingar um komandi framtíð.
Þetta kom mjög greinilega fram, þegar helztu
sérfræðingar orkumála Islendinga héldu því fram,
að innan ákveðins tíma yrðu kjarnorkuver til muna
hagkvæmari en fallvatnsvirkjanir.
Það er eftir á að hyggja undravert, hve gjörsam-
lega það virðist koma sömu aðiljum á óvart, að
þróunarlönd, sem eiga olíulindir, skuli nota þær sem
vopn í lífsbaráttu sinni og einnig, að við minnkandi
SVEITARSTJÓRNARMÁL.