Hermes - 01.05.1970, Blaðsíða 30

— En þú byrjaðir á ræktuninni?
— Ég gerði það. Að vísu fór ég fyrst í lagfær-
ingu á fjósi. Fyrsta veturinn var ég með beljurn-
ar á tveimur stöðum. Það voru torffjós og ég
lengdi annað, bara úr torfi og grjóti og einhverju
drasli — rekadrumbum og öðru. Þetta kostaði nú
ekki neitt — bara vinnu — gerði úr þessu — fína
fjós — á skagfirzkan máta — og gat þannig komið
kúnum á einn stað. Kom svo mjaltavélum fyrir
í fjósinu og raflýsti það. Og svo lét ég grafa hérna
óhemjumikið og fæ út úr því 40—50 hektara af
þurru landi. Ég er búinn að bylta um 10 ha og
sá í helminginn af því, og geng frá hinu í vor.
— Þú ert þarna á góðum vegi með ræktunina
og hvað er þá næsta skref?
— Já, það er frumskilyrði, ef maður ætlar að
búa, að ná góðum heyfeng handa stofninum.
Næst verður líklega að fylla í þessi hús — auka
bústofninn — og síðan að byggja eitthvað. Ég er
búinn að reisa hér til bráðabirgða við gamla
bæinn — byrjaði á því í fyrra. Það er ekki fram-
tíðarhúsnæði en bætir þó úr þörfinni.
— Hvað er bústærðin þegar þú kaupir?
— Ég keypti um 100 ær, 20 fullorðnar hryssur
og 14—15 nautgripi. Nú, þessu hef ég haldið.
Ánum hefur að vísu eitthvað fækkað, því þær
voru fullorðnar, en fjölgað hrossunum — og það
hefur ekki verið til skaða.
— Er vænlegt að hafa hross?
— Eins og er í dag, já. Þau eru sennilega einna
drýgst í þessum búskap.
— Er það lífssalan?
Já, fyrst og fremst. Ég get sagt þér sem dæmi,
að fyrsta haustið legg ég inn 6 folöld í kaupfélag-
ið og fæ borgað um 8 þúsund fyrir þau öll. Árið
eftir sel ég eitt tryppi, sem ég lét lifa, á 9 þúsund
og hefði ég látið þessi 6 lifa, væri gangverð á
þeim nú um 15 þúsund hverju. Og þetta er svo
til netto. Fyrir utan vexti, er það aðallega vinna,
einhverjar girðingar og svo auðvitað land. Þetta
er ekki hægt nema þar sem nóg land er.
— En hvernig líkar þér að búa í Skagafirði?
— Að mörgu leyti vel .Ég er búinn að reyna
það, að þetta er afbragðsjörð til að búa á, en ...
— Hefurðu orðið fyrir vonbrigðum?
— Ja, minn búskapur var nú í skýjunum, þegar
ég byrjaði — maður datt allt í einu ofan á veru-
leikann — í puð og þrældóm. Það er mjög erfitt
að hlaupa beint úr skóla í t. d. vorannir og taka
við eigin búrekstri. Þetta er óhemju álag og tekur
töluverðan tíma að þjálfa sig líkamlega til að
vinna þessa vinnu.
En hvað segir þú um búskap almennt í Skaga-
firði?
— Jú, það er ágætt að búa hér, en Skagfirðing-
ar eru heldur aftarlega á dróginni í búskapnum.
Þeir eru ekki framkvæmdamenn. Það eru að
vísu margir góðir bændur hér innan um, en líka
óskaplegir ... og sérstakur búskaparmáti, sem
ekki þekkist held ég á landinu annars staðar;
litlar áhyggjur og láta drasla.
— En hvernig líkar þér við þá sem nágranna
og samstarfsmenn?
— Ágætlega við þá þannig séð, hef ágætis ná-
granna og ekkert út á þá að setja.
— En hvað viltu segja um framtíð landbúnað-
arins og búskaparhorfurnar?
— Ég held að bezt sé nú að segja sem minnst
um það. Staða landbúnaðarins er mjög óviss. Ég
held þó, að búin hljóti að stækka og fólki jafn-
framt að fækka, sem við hann vinnur. Fram-
leiðslan á hvern bónda getur stórvaxið. Það er
betra að hafa færri gripi en þá afurðameiri. Og
með vélvæðingunni verða menn að framleiða