Morgunblaðið - 02.03.2012, Blaðsíða 32

32 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 2. MARS 2012
✝ Þórður Ólafs-son fæddist á
Núpi í Dýrafirði 26.
júlí 1948. Hann lést
á líknardeild Land-
spítalans í Kópa-
vogi að kvöldi
þriðjudagsins 21.
febrúar.
Foreldrar Þórð-
ar voru hjónin
Ólafur Helgi Krist-
jánsson, f. 11. des-
ember 1913, d. 5. apríl 2009, frá
Þambárvöllum í Bitrufirði,
kennari á Núpi í Dýrafirði og
síðar skólastjóri á Reykjum í
Hrútafirði og Sólveig Kristjáns-
dóttir, f. 27. mars 1918, d. 11.
ágúst 2001, frá Tröð í Önund-
arfirði, handavinnukennari á
Núpi og síðar á Reykjum. Bræð-
ur Þórðar eru Kristján, f. 1943,
Sigurður Páll, f. 1945 og Ást-
mar Einar f. 1956. Uppeld-
issystir er Hulda Friðþjófsdóttir
f. 1943.
Þórður kvæntist 6. september
1969 Láru Alexandersdóttur
kerfisfræðingi, f. 4. maí 1948,
frá Ólafsvík. Foreldrar hennar
eru Björg Hólmfríður Finn-
bogadóttir húsfreyja og org-
anisti, f. 1921 á Búðum í Stað-
arsveit, og Alexander
Stefánsson sveitarstjóri, alþing-
ismaður og félagsmálaráðherra,
AGS til þess að veita Eystra-
saltsríkjunum aðstoð við að
byggja upp seðlabanka og fjár-
málaeftirlit í samvinnu við
seðlabanka Norðurlanda. Árið
1998 hóf Þórður störf sem sér-
fræðingur hjá AGS í Wash-
ington DC og starfaði þar til
dánardags. Árin 2005-2007
starfaði Þórður fyrir CARTAC
sem er stofnun á vegum ríkja í
Karíbahafinu í samvinnu við
AGS sem veitir ráðgjöf í efna-
hagsmálum og við uppbyggingu
fjármálakerfis á svæðinu. Þórð-
ur tók þátt í ýmsum fé-
lagsstörfum, sat m.a. í stjórn
NEMA, Nemendafélags Mennta-
skólans á Akureyri, um tíma og
var endurskoðandi þess um ára-
bil. Varaformaður handknatt-
leiksdeildar FH, 1986-88. Í dóm-
stóli KSÍ frá 1986-1998. Í
yfirkjörstjórn Reykjanes-
kjördæmis frá 1987-98, formað-
ur frá 1991.
Þórður var íþróttamaður og
æfði margar greinar. Hann
fylgdi einnig börnum sínum og
barnabörnum þétt eftir á
keppnisvellinum og var mikill
stuðningsmaður FH. Þórður
hafði yndi af tónlist og söng með
Fóstbræðrum um hríð. Þórður
og Lára áttu heima í Hafn-
arfirði en bjuggu í nágrenni
Washington D.C. frá árinu 1998.
Útför Þórðar fer fram frá
Víðistaðakirkju í Hafnarfirði í
dag, 2. mars 2012, og hefst at-
höfnin kl. 13.
f. 1922 í Ólafsvík, d.
2008. Þórður og
Lára eignuðust
þrjú börn en þau
eru: 1) Gígja
sjúkraþjálfari, f.
1973, býr í Kópa-
vogi og gift Páli
Liljari Guðmunds-
syni. Börn þeirra
eru Sölvi, f. 1996,
Lára, f. 2002 og
Laufey, f. 2004. 2)
Orri kennari og knatt-
spyrnuþjálfari, f. 1975, býr í
Hafnarfirði. 3) Silja lyfjafræð-
ingur, f. 1982, býr í Hafnarfirði,
sambýlismaður hennar er Jó-
hann Gunnar Jónsson.
Þórður ólst upp á Núpi í
Dýrafirði og Reykjum í Hrúta-
firði. Stúdent frá MA 1968. Lög-
fræðingur frá HÍ 1975. Fram-
haldsnám í banka- og fjármála-
rétti við Oslóarháskóla 1980-81.
Þórður hóf störf í bankaeftirliti
Seðlabanka Íslands árið 1975,
forstöðumaður frá 1978. Þórður
sat í ýmsum nefndum og ráðum
tengdum hans starfi, m.a. í sér-
fræðingahópi EFTA-ríkjanna
um fjármagnsviðskipti 1988-92
og var formaður vinnuhóps til
að aðlaga íslenska löggjöf og
reglur á sviði fjármálastarfsemi
að lögum ESB vegna EES 1991-
92. Árið 1992 var hann ráðinn af
Elsku hjartans pabbi minn.
Ljónshjartað stóra.
Það er ólýsanleg sorg í mínu
hjarta að þurfa að kveðja þig
svona snemma en á einhvern
undraverðan hátt hefur gleðin yf-
ir að hafa átt þig að og að hafa
fengið að vera hjá þér þegar yfir
lauk verið öllu öðru sterkari síð-
ustu daga.
Ég hef alltaf verið mikil pabba-
stelpa, dýrkaði þig og dáði sem
barn og finn það og sé nú að sú að-
dáun minnkaði ekki með árunum.
Í byrjun fannst mér þú sætasti,
skemmtilegasti og besti pabbinn í
heiminum en með árunum bættist
við aðdáunina mikil virðing fyrir
þér sem persónu og stolt yfir öllu
því skemmtilega sem þú tókst þér
fyrir hendur í leik og starfi. Þú
varst fyrst og fremst fjölskyldu-
maður, trúr sjálfum þér, rétt-
sýnn, framtakssamur og sýndir
öðrum einlægan áhuga. Betri og
heilsteyptari fyrirmynd hefði ég
ekki getað óskað mér.
Þú varst afar natinn við okkur
systkinin og æskan einkenndist af
gleði, hlýju og metnaði. Þú leið-
beindir og hvattir okkur áfram í
öllu því sem við tókum okkur fyrir
hendur og þú og mamma hafið
verið okkar allra bestu stuðnings-
menn. Þú söngst mikið fyrir okk-
ur sem börn, last ævintýri og
sagðir ótal sögur frá æskuárun-
um. Alltaf fórstu með bænirnar
fyrir okkur á kvöldin, tefldir og
spilaðir, bæði spil og á hljóðfæri.
Þú hafðir áhuga á mjög mörgu,
vissir svo ótal margt, varst glað-
lyndur, hlýr, eldklár og einstak-
lega skemmtilegur enda ófá hlát-
ursköstin þar sem við tvö náðum
vart andanum yfir eigin fyndni.
Íþróttir skipuðu stóran sess á
heimilinu enda varstu íþrótta- og
keppnismaður en sá eiginleiki lif-
ir áfram í öllum afkomendum þín-
um.
Mikil ferðalög tengdust
vinnunni og þú upplifðir margt
sem aðra dreymir um og ófáar
stundir sátum við með athygli að
hlusta á ferðasögur frá framandi
ríkjum og öðrum menningar-
heimum. Þú stóðst örfáum metr-
um frá górillum á landamærum
Rúanda og Kongó, varst eltur af
fíl og klóraður af ljónsunga í Suð-
ur-Afríku, syntir með skjaldbök-
um í Karíbahafinu, sigldir á skútu
um Miðjarðarhafið og ferðaðist til
óteljandi landa í öllum heimsálf-
um nema Eyjaálfu.
Þótt þú hafir búið í annarri
heimsálfu síðustu 14 ár þá áttirðu
fallegt og einlægt samband við
afabörnin þín sem þú varst svo
þakklátur fyrir og stoltur af og
nýttir til hins ýtrasta þær stundir
sem þú áttir með þeim. Þeirra
missir er mikill enda hænd að afa
sínum og ömmu. Flest af því
skemmtilegasta sem ég hef gert
með minni fjölskyldu síðustu ára-
tugina hefur tengst ferðalögum
út til ykkar mömmu, jólunum sem
við eyddum alltaf saman, spila-
kvöldum, matarboðum og ferða-
lögum innanlands með ykkur. Við
vorum eins og ítölsk fjölskylda,
ætíð glatt á hjalla, mikið hlegið og
rætt um lífið og tilveruna. Gest-
risni og tilhlökkun ykkar mömmu
var alltaf mikil og ég er óendan-
lega þakklát fyrir ykkur bæði.
Elsku pabbi minn. Við systk-
inin munum umvefja mömmu ást
og hlýju og passa hana vel. Ég
veit að þú munt vaka yfir okkur
öllum og minningin mun lifa
áfram í hjarta mínu að eilífu.
Gígja.
Elsku pabbi labbi.
Hvað þú varst orkumikill, kát-
ur, duglegur og hlýr.
Ég á svo óteljandi minningar
um frábæran pabba sem var svo
áhugasamur um lífið og fólkið í
kringum sig. Morgunhress með
eindæmum tókstu á móti manni í
eldhúsinu nýstrokinn og fínn með
bros á vör, búinn að setja morg-
unmat á borðið og á leiðinni með
kaffi í rúmið til mömmu. Fórst
brosandi í vinnu að morgni og
komst alltaf brosandi heim. Ég
dáðist að því hvað þú varst víð-
sýnn og fróður og sagðir svo
skemmtilega frá upplifun þinni af
ferðalögum, stöðum og fólki.
Þið mamma fylgdust alltaf svo
vel með öllu sem við krakkarnir
vorum að gera, hvort sem það
tengdist íþróttum, skóla, vinnu
eða félagslífi og áttuð svo auðvelt
með að sýna hvað þið voruð stolt
af okkur. Við deildum nánast
vandræðalegum áhuga á jólalög-
um og vorum dugleg að senda
tóndæmi á milli í tölvupósti löngu
fyrir jól til að koma hvort öðru í
rétta gírinn. Jólin voru alltaf svo
mikið tilhlökkunarefni hjá okkur
fjölskyldunni því þá vorum við öll
saman eins og klessur upp á
hvern einasta dag og söfnuðum
minningum hvort sem var hér á
Íslandi, í Bandaríkjunum eða
Barbados – því eins og þú hefðir
sagt með tilheyrandi hlátrasköll-
um „this is the season to be
merry".
Elsku pabbi, manstu hvað Gína
mamma var sorgmædd þegar
Píla pína hvarf? Þá notaði hún
alla ástina sem hún bar til Pílu
pínu í að sýna nýfæddu börnun-
um sínum umhyggju. Depill litli
fær alla þá hlýju sem sorgbitið
hjarta mitt hefur að gefa. Ég ætla
að kenna honum bænirnar eins og
þú kenndir mér og kyssa á augn-
lokin fyrir háttinn eins og ég lof-
aði þér.
Ég heyri röddina þína hljóma í
höfði mér, þú segir hvetjandi
„keep it up Molly!“
Þín
Silja.
Kæri tengdapabbi.
Ég kynnist Gígju minni haust-
ið 1994 og stuttu síðar ykkur
Láru, Orra og Silju. Mér var afar
vel tekið í fjölskyldunni ykkar og
við Gígja héldum mikið til á Sæv-
angi þar til Sölvi okkar kom í
heiminn og við fórum að búa. Það
var líf og fjör á Sævangi og mér
þótti nóg um á stundum – útvarp-
ið og sjónvarpið í gangi og rök-
ræður við matarborðið – allt í
einu. Alla tíð síðan hjálpuðumst
við oft tveir að við að ganga frá og
spjalla og það eru margar minn-
ingar sem tengjast þessum stund-
um – merkilegt hvað litlir og
hversdagslegir hlutir verða
manni mikilvægir.
Þegar börnin okkar komu í
heiminn fór ekkert á milli mála
hvað afi var glaður, og þar sem
pabbi minn lést 1998 fékkstu enn
stærra hlutverk í þeirra lífi. Þau
munu búa að því að hafa fengið að
kynnast þér, sögunum þínum,
söngnum og vináttu. Ferðirnar
þeirra hvers fyrir sig til ykkar til
Washington eru hápunktar
þeirra ævi hingað til og munu lík-
lega verða meðal þeirra um
ókomna tíð.
Áður en ég bað Gígju að giftast
mér kom ég við á Sævangi og bað
um hönd hennar, þú varst að mála
herbergið hennar Silju og sam-
þykktir fyrir þitt leyti – ég held að
við höfum bara báðir verið nokk-
uð ánægðir með það, það fékk ég
að minnsta kosti á tilfinninguna.
Brúðkaupsundirbúningurinn var
líka mjög skemmtilegur tími og
ég veit að foreldrum mínum þótti
gaman að standa í honum með
ykkur og okkur, og svo var auð-
vitað brúðkaupsdagurinn sjálfur
mikill gleðidagur.
Þegar þið Lára svo flytjið út
verða samskiptin jafnvel enn
betri, þannig að í sumarfríum og
jólafríum varð mikil samvera og í
raun ótrúlega margt sem fjöl-
skyldan hefur gert saman hér
heima, í Washington, Delaware
og Barbados. Góðar og gleðilegar
stundir, sem þið Lára höfðuð lagt
töluvert á ykkur til að gera sem
allra bestar.
Þá hefur jólaundirbúningurinn
skipað sérstakan sess hjá mér
undanfarin ár, „Ó helga nótt“ með
Jussi Björling mun minna okkur
á þig um ókomna tíð og ég mun
búa að því að þú hafir kennt mér
handtökin við að gera að rjúp-
unni, sem þarf að sjálfsögðu að
gera með púrtvínsbragð í munni.
Ég minnist þín þannig að þú
hafir verið síkátur, hrifinn af góð-
um mat, góðu víni, góðum sam-
ræðum, söng og gleði og varst
góður félagsskapur og það er sárt
að fá ekki að fara með þér á rjúpu,
gæs og svartfugl eins og við höfð-
um verið að stefna að. En þó ekki
heyrist lengur hrotur öðru hverju
úr sófanum eftir góðan mat,
drykk og tiltekt veit ég að það
verður margt annað til að minna
okkur á þig.
Það er með þakklæti og hlýhug
sem ég kveð þig í dag. Takk fyrir
allt og allt, minn kæri.
Páll Liljar.
Þrátt fyrir að Tóti hafi búið í
útlöndum alla tíð frá því við Silja
kynntumst fyrir þrettán árum, þá
hélt hann góðum tengslum við
börnin sín og barnabörn á Íslandi.
Öllum fríum var eytt í faðmi fjöl-
skyldunnar, ýmist á Íslandi,
Washington eða á Barbados.
Hvort sem það var jólakalkúnn í
DC eða afslöppun á Barbados þá
voru hjónin sérstaklega gestrisin
og allt eins og á fimm stjörnu hót-
eli.
Eftirminnilegasti tíminn með
Tóta var líklega þegar við Silja
bjuggum hjá þeim í Washington í
um hálft ár og unnum að loka-
verkefnum okkar. Tóti var alltaf
eldhress á morgnana og lagaði
kaffi og undirbjó morgunmat, svo
á kvöldin gekk hann frá öllu þann-
ig að fljótlegt væri að taka til
morgunmat daginn eftir. Hann
var sannkallaður snyrtipinni og
gekk frá og gerði fínt með bros á
vör.
Alltaf var létt yfir Tóta og hann
var duglegur og drífandi. Hann
var sérstaklega áhugasamur þeg-
ar hann spurði fólkið sitt um dag-
inn og veginn og var ekkert smá-
vegis stoltur af börnunum sínum
og barnabörnum. Þau hafa ef-
laust erft eitthvað af keppnis-
skapinu sem einkenndi Tóta.
Hann hafði mikinn áhuga á
íþróttum og stundaði golf, skvass
og körfu eins og hann best gat síð-
ustu árin. Þótt hann hafi verið
kominn af sínu léttasta skeiði þá
hafði keppnisskapið líklega ekk-
ert minnkað. Síðasta sumar vann
hann mig í körfu og í desember
hafði hann mig í skák þótt hann
hafi verið orðinn ansi þróttlítill.
Það er mikil eftirsjá að Tóta
því hann hafði marga góða eig-
inleika og var einn af þeim sem
var alltaf gott að vera nálægt.
Jóhann Gunnar Jónsson.
Elsku besti, yndislegi afi minn.
Ég vildi að þú gætir komið til
okkar aftur og við gætum farið í
körfubolta, teflt eða gert eitthvað
sniðugt saman. Við höfum brallað
margt í þessi 15 ár sem ég hef
fengið að njóta samveru þinnar.
Þú varst ekki bara besti afi í
öllum heiminum heldur varstu
jafnframt frábær vinur og kennd-
ir mér svo ótal margt. Þú hafðir
alltaf ótrúlega skemmtilegar sög-
ur að segja og hafðir farið út um
allan heim. Þar lentirðu í ótal æv-
intýrum og komst heim reynsl-
unni ríkari og sagðir okkur frá
þeim.
Þú hugsaðir til allra og hlust-
aðir á allt sem allir gerðu með
miklum áhuga og tókst virkan
þátt í því sem ég gerði, það skipti
ekki máli hvað það var, allt fannst
þér áhugavert.
Það gerði það að verkum að um
leið og maður afrekaði eitthvað þá
varst þú fyrsta manneskjan til að
hringja í til að segja þér frá.
Kannski er það tilviljun en
kannski ekki að nánast allir komu
til ykkar í haust. Ég verð ykkur
ömmu ævinlega þakklátur fyrir
að hafa boðið mér til ykkar. Við
fórum til New York og áttum góð-
ar stundir saman. Við tveir upp í
Empire State að kvöldi til var
ótrúlega spennandi og Ground
Zero líka. Þegar við komum aftur
til DC þá fórum við í Alþjóða-
gjaldeyrissjóðinn þar sem við
skoðuðum alla króka og kima og
þú montaðir þig af afastráknum
þínum við alla sem á vegi okkar
urðu.
Þú sagðir að ég myndi ekki ná
að vinna þig í asna fyrr en þú yrð-
ir 70 ára og svei mér þá ef þú
stóðst ekki við það eins og allt
annað, en ég vann þig samt
nokkrum sinnum í skákinni.
Ég man enn þegar þú lofaðir
mér ferð á United-leik í ferming-
argjöf. Enda rukkaði ég þig um
það þegar þar að kom. Þegar um
þetta var samið var ég enn „Unit-
ed-fan“ en síðar sá ég ljósið og
byrjaði að halda með Chelsea. Þá
kom ekkert annað til greina en að
fara á leik milli þessara stórliða.
Við leyfðum United-stuðnings-
manni númer 1 að koma með og
sjá tap sinna manna, Orra.
Við fórum oft að veiða en kom-
um oftar en ekki heim með öng-
ulinn í rassinum. Ein ferðin upp í
Silungatjörn er mér sérstaklega
minnisstæð en þá fékk ég að sjá
Tóta mink í öllu sínu veldi. Gróa
amma var að kvarta undan mink
sem gæti hugsanlega drepið fugla
í nágrenninu. Þegar þú komst svo
auga á minkinn stökkstu til, tókst
risastóran lurk og þaust á eftir
honum á milli allra þúfnanna og
komst með minkinn steindauðan
til baka. Við klipptum af honum
skottið á Sunnuveginum og þú
ætlaðir að fá fyrir það pening ein-
hvers staðar til að gefa afastrákn-
um þínum.
Eitthvað fannst körlunum þar
þú hafa farið vitlaust að og að þú
hefðir drepið minkinn með of villi-
mannslegum hætti til að þeir
gætu tekið við skottinu.
Þú gafst mér skottið og ein-
hvern eyri með. Amma geymir
ennþá lurkinn uppi í bústað ef þig
skyldi bera að garði.
Nú horfi ég á eftir einni af mín-
um mestu fyrirmyndum, ef ekki
þeirri mestu, með sorg í hjarta.
Þú þurftir að leika tvöfalt afahlut-
verk og fyrir það gef ég þér full-
komna 10.
Nú kveð ég þig að sinni,
elsku afi minn.
Þú verður alltaf í mínu minni,
hjartans vinurinn.
Sölvi afastrákur.
Elsku afi minn.
Takk fyrir að vera svona góður
afi. Ég sakna þín alveg rosalega
mikið. Takk fyrir að leyfa mér að
koma til Ameríku og Barbados.
Manstu þegar við fórum til Ak-
ureyrar að veiða og ég veiddi
makríl? Og manstu þegar ég kom
til Washington og við fórum í
Kings Dominion-skemmtigarðinn
og svo til New York í Empire
State og sáum Lion King á
Broadway? Mér fannst gaman að
telja alla gulu leigubílana í gegn-
um gluggann á hótelherberginu.
Manstu þegar við vorum á Barba-
dos og syntum í sjónum með
stóru skjaldbökunum? Það var
sko gaman. Mér fannst alltaf svo
gaman þegar við vorum öll saman
á jólunum með Orra, Silju og Jóa
og borðuðum góðan mat og spil-
uðum. Þú kenndir mér að tefla,
sagðir mér margar sögur frá
Þambárvöllum um kettlingana og
lambið sem var sett í ofninn til að
hlýja því og varst líka góður við
vinkonur mínar.
Ég gleymi þér aldrei, afi minn.
Þín afastelpa,
Lára.
Elsku besti afi.
Ég sakna þín alveg óendanlega
mikið. Ég veit samt að þú ert fyrir
ofan mig. Manstu þegar við vor-
um á Barbados, syntum með
skjaldbökunum og fórum oft og
mörgum sinnum niður á strönd?
Þú vannst líka oft í keilu. Þú varst
líka alltaf svo fyndinn og það var
gaman að hlæja með þér. Ég vildi
að ég hefði getað tekið krabba-
meinið úr þér með því að fara inn í
þig og blása það burt. Viltu gera
það fyrir mig að muna það að ég
gleymi þér aldrei, aldrei, aldrei og
ég ætla að muna eftir að fara með
bænirnar og senda þér ljós á
hverju kvöldi.
Takk fyrir allt, afi minn. Knús
og kossar, þín afastelpa
Laufey.
Mér þótti ákaflega leitt að eiga
þess ekki kost að kveðja Þórð
bróður minn áður en hann lést.
Því langar mig til að rifja upp ým-
islegt minnisvert úr okkar upp-
vexti og fullorðinsárum sem við
áttum saman og ég minnist með
hlýju og þökk.
Á okkur Þórði var fimm ára
aldursmunur. Við vorum því ekki
eiginlegir leikbræður árin sem
við ólumst upp á þeim fagra stað,
Núpi við Dýrafjörð, þar sem for-
eldrar okkar voru kennarar. Þeg-
ar Þórður var átta ára gamall og
ég þrettán ára fluttum við með
foreldrum okkar, bræðrum
tveimur og uppeldissystur að
Reykjum við Hrútafjörð, þar sem
faðir okkar gerðist skólastjóri. Á
báðum þessum stöðum nutum við
öll góðs atlætis, frelsis en þó aga.
Agi var sjálfsagður hlutur í okkar
uppvexti enda „heimilið“ jafnan
stórt á vetrum þar sem saman
komu um og yfir eitthundrað
nemendur og þurftum við að
sjálfsögðu að lúta sömu reglum
og nemendurnir enda bjuggum
við í skólahúsinu þar sem nem-
endur bjuggu einnig. Um og eftir
fermingaraldur Þórðar var komið
að því að við ættum fleira sameig-
inlegt en fyrr. Þar má einkum til-
taka margvíslega íþróttaiðkun –
knattspyrnu og frjálsar íþróttir á
sumrum en körfubolta á vetrum.
Frelsið sem ég nefndi fyrr var
m.a. fólgið í því hversu greiðan
aðgang við fengum að íþróttaað-
stöðu staðarins – íþróttahúsi og
sundlaug. Það gerði að verkum að
við urðum liðtækir í mörgum
greinum íþrótta og kepptum á
þessum árum saman á mörgum
mótum.
Þórður hafði gríðarlegt keppn-
isskap og náði góðum árangri í
mörgum greinum og nefni ég
frjálsar íþróttir sem dæmi. Í
minningunni var þetta mjög dýr-
mætur tími sem við áttum saman
og nutum að ég hygg báðir og er
vert að þakka bróður mínum fyrir
hans þátt nú að leiðarlokum.
Að námi loknu tók við brauð-
stritið – vinna, barnauppeldi,
kaup á húsnæði og jafnvel bygg-
ingastúss. Báðir uppteknir við
sitt og samfundir strjálir í fyrstu.
Ef ekki hefði verið fyrir það að við
settumst að í sama bæjarfélagi og
bjuggum í sama hverfinu og ætt-
um börn á svipuðum aldri hefði
samgangur okkar á milli verið
enn strjálli. Synir okkar Orri og
Hrafnkell fæddust sama ár, voru
bekkjarfélagar allan grunnskól-
ann og iðkuðu báðir handbolta og
fótbolta með FH. Í kringum
þessa íþróttaiðkun sonanna kom
af sjálfu sér að samfundum fjölg-
aði verulega. Aftur sameinuðu
íþróttirnar. Við bræður og fjöl-
skyldur fórum í allmargar útileg-
ur saman, m.a. í Skaftafell þaðan
sem við gengum í Morsárdal og
sum okkar á Kristínartinda. Þá er
ógetið margra ferða í sumar-
bústaði sem Þórður hafði aðgang
að í gegnum starf sitt og má þar
nefna Holtsdal á Síðu, Þingvelli
og Varmahlíð í Skagafirði. Þessi
ár voru mjög skemmtileg, lífleg
og gefandi fyrir okkur öll að ég
hygg. Fyrir það ber að þakka
Þórði sem iðulega hafði frum-
kvæðið að þessum ferðum.
Ég er ekki í vafa um að vel
verður tekið á móti Þórði „hinum
megin“ – þar bíða foreldrar okkar
og Hrafnkell minn. Bið þig Þórð-
ur minn að faðma þau fyrir mig.
Þórður Ólafsson