Morgunblaðið - 04.05.2012, Síða 32

32 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 4. MAÍ 2012
✝ Einar Þór Þór-hallsson fædd-
ist í Reykjavík 25.
janúar 1958. Hann
lést á sjúkrahúsi í
Istanbul í Tyrk-
landi 26. apríl 2012.
Foreldrar Einars
voru Guðríður
Ingibjörg Ein-
arsdóttir, f. 28.
mars 1919, d. 1.
apríl 2010 og Þór-
hallur Ágúst Þorláksson, f. 10.
janúar 1920, d. 14. apríl 2009.
Systkini Einars eru Örn Þór-
hallsson, f. 1947, giftur Erlu
Magnúsdóttur, f. 1947, þau eiga
þrjár dætur. Þórunn Þórhalls-
dóttir, f. 1949, gift Jóni Hjaltalín
Ólafssyni, f. 1949, þau eiga tvær
dætur. Sigríður Þórhallsdóttir,
f. 1953, gift Jóni Kristjáni Árna-
syni, f. 1953, þau eiga þrjú börn.
Hálfsystir Einars Þórs er Hörn
Harðardóttir, f. 1938, sambýlis-
maður Matthías Jakobsson. Hún
á þrjú börn.
Einar bjó sín barndóms- og
unglingsár í Laugarneshverf-
inu, gekk í Laugarnesskóla og
síðar í Laugarlækjarskóla.
leiðslufyrirtæki. Íspakk samein-
aðist Valdimari Gíslasyni ehf.
árið 1998 undir nafninu VGÍ
ehf. Einar tók þátt í kaupum á
Steinari stálhúsgagnagerð og
sameiningu við Bíró og samruna
þessara fyrirtækja og GKS á
árinu 1992. Árið 2003 stofnaði
Einar Þór hugbúnaðar- og inn-
flutningsfyrirtækið Kerf-
islausnir ehf. sem sérhæfði sig í
kerfum fyrir banka, stórmark-
aði og fyrirtæki. Árið 2011
stofnaði Einar Þór ásamt við-
skiptafélaga sínum innflutn-
ingsfyrirtækið Sanitas sem er á
drykkjar- og heilsuvörumark-
aði.
Einar Þór sat í stjórn hand-
knattleiksdeildar Stjörnunnar í
Garðabæ 2000-2002. Hann sat í
stjórn Fjárfestingasjóðs Félags
ísl. stórkaupmanna 2005-2007, í
stjórn H.F. Verðbréfa 2004-
2007, í stjórn Gagnavörslunnar
frá 2009, í stjórn EC Software
frá 2009 og í stjórn Skeljungs
2009-2011.
19. desember 2011 var Einar
Þór skipaður aðalræðismaður
Tyrklands á Íslandi. Hann var í
ferð á vegum utanríkisráðu-
neytis Tyrklands þegar hann
veiktist alvarlega og lést á The
American Hospital í Istanbúl.
Útför Einars Þórs verður
gerð frá Hallgrímskirkju í dag,
4. maí 2012 og hefst athöfnin kl.
15.
Hann lauk stúd-
entsprófi frá
Mennskólanum við
Sund árið 1980.
Einar lék hand-
knattleik með Ár-
manni á sínum
yngri árum. Hann
kvæntist eftirlif-
andi eiginkonu
sinni, Andreu Þ.
Rafnar, f. 10.9.
1960, þann 25. júlí
1981. Foreldrar hennar eru
Halldór S. Rafnar, f. 1923, d.
2010 og Þorbjörg J. Rafnar, f.
1926. Börn Einars og Andreu
eru Sunna Björg, f. 21.apríl
1988, í sambúð með Gunnari
Rögnvaldssyni, f. 23. nóvember
1983 og Stefán Arnar, f. 27. jan-
úar 1990, unnusta hans er Erna
Leifsdóttir, f. 29. mars 1993.
Einar og Andrea fluttu til
Gautaborgar 1981 og luku bæði
B.Sc. prófi í viðskiptafræði frá
Gautaborgarháskóla 1985. Ein-
ar stofnaði innflutningsfyr-
irtækið Íspakk ehf. árið 1987
sem sérhæfði sig í innflutningi
á umbúðum og umbúðalausnum
fyrir matvælaiðnað og fram-
Einar Þór, elsku bróðir minn,
kvaddi þennan heim í Istanbúl í
Tyrklandi. Heil heimsálfa skildi
okkur að þessa síðustu örlagaríku
daga. Okkur sem máttum vart
nokkurn tíma af honum sjá. Hann
var svo heillandi persónuleiki að
jafnvel læknarnir á sjúkrahúsinu í
Istanbúl, sem fengu þó aðeins að
kynnast honum í örfáar klukku-
stundir, voru harmi slegnir þegar
þeir urðu að játa sig sigraða.
Einari voru góðar gjafir gefnar
við fæðingu og góðar voru líka
þær gjafir sem hann gaf sam-
ferðafólki sínu á alltof stuttri ævi.
Getur 9 ára stelpa fengið stærri
gjöf en lítinn bróður eins og Ein-
ar? Hann hraðaði sér í þennan
heim og varð yndið okkar eldri
systkinanna frá fyrstu stund.
Mörgum hverfur seint úr minni
bústið sveinbarnið, skagandi upp
úr bleikrauða burðarrúminu sem
hafði farið Siggu systur hans svo
vel. Að því kom að Einar fór á
stjá, orkubolti með einbeittan
vilja og þá varð mikill annatími
hjá stórusystur.
Sérkennilegt, kraftmikið
göngulagið einkenndi hann frá
fyrstu tíð. Ég minnist þess vart að
hafa nokkru sinni gengið samsíða
honum, heldur hljóp ég alltaf við
fót á eftir honum. Barnapíustörfin
fólust ekki í því að stytta Einari
stundirnar, þær voru stuttar fyr-
ir, alltaf mikið að gera og fyrr en
varði kominn háttatími. „Kära
barn har många navn.“ Litli-Kút-
ur festist við hann og er enn notað
í innsta hring. En Litli-Kútur var
ekki lítill, hann var stór á allan
hátt, hafði stærsta hjarta í heimi,
var stór í sinni, tryggur, bóngóður
og óendanlega örlátur. Hann, sem
var yngstur, var stoð okkar allra
og stytta.
Jón, maðurinn minn, hefur oft
minnt mig á ummæli mín um Ein-
ar bróður þegar við vorum að
byrja að skjóta okkur saman:
„Bíddu þangað til þú sérð hann
litla bróður minn!“ Ég veit alveg
hvað mér gekk til. Það var úti-
lokað annað en að tilvonandi kær-
astinn minn heillaðist af Einari.
Hann var mitt sterkasta útspil.
Um 16 ára aldur var Einar orð-
inn einn eftir í kotinu. Þá þegar
hafði neðri hæðin verið samkomu-
staður félaga hans og vina árum
saman. En þrátt fyrir fjör fór ekk-
ert úr böndunum hjá Einari enda
húslegur alla tíð og snyrti-
mennskan honum í blóð borin.
Árið 1981 skrifaði Einar mér til
Svíþjóðar að hann og unnusta
hans, Andrea, ætluðu að gifta sig
þá um sumarið. Það mátti ekki
tæpara standa að við næðum að
sjá hana þar sem hún gekk inn
kirkjugólfið sem geislandi brúður.
Það varð okkur ekki minna gleði-
efni að fá unga parið út til okkar
um haustið til framhaldsnáms í
Gautaborg. Dætur okkar tvær
biðu onkel Einars og tant Andreu
með mikilli eftirvæntingu, barna-
vinanna sem áttu eftir að eiga í
þeim hvert bein.
Á skömmum tíma hafa foreldr-
ar okkar báðir kvatt þennan heim
og nú fylgir Einar þeim, svo alltof,
alltof snemma. Öll fóru þau í apríl.
Apríl er grimmastur mánaða, seg-
ir T.S. Elliot. Hjartað er fullt af
sorg. En það er líka fullt af þakk-
læti fyrir allt það sem þau gáfu
okkur.Blessuð sé minning þeirra.
Ögn finnst mér tómlegt, það er eftir
þig.
Við þennan skilnað hljóðnar kringum
mig.
Sem himinblíða „hýran af þér skein“.
Í háttum þínum var ei uppgerð nein.
(Eiríkur Einarsson frá Hæli.)
Þórunn Þórhallsdóttir.
Það er með miklum trega sem
ég kveð þig í dag, kæri vinur.
Hugur minn reikar óneitanlega til
veiðiferða okkar. Víða leituðum
við fanga en þó aðallega þar sem
hjartað sló, á Þingvöllum. Þar
beið okkar urriðinn og þar urðu til
magnaðar veiðisögur og ævintýri.
Veiðiferðirnar og sögurnar mun
ég varðveita í huga mér um
ókomna tíð.
Hvers virði er allt heimsins prjál
ef það er enginn hér
sem stendur kyrr er aðrir hverfa á
braut?
Sem vill þér jafnan vel
og deilir með þér gleði og sorg,
þá áttu minna en ekki neitt
ef þú átt engan vin.
Hvers virði er að eignast allt
í heimi hér
en skorta það eitt sem enginn getur
keypt?
Hversu ríkur sem þú telst
og hversu fullar hendur fjár,
þá áttu minna en ekki neitt
ef þú átt engan vin.
Það er komin vetrartíð
með veður köld og stríð.
Ég stend við gluggann,
myrkrið streymir inní huga minn.
Þá finn ég hlýja hönd
sál mín lifnar við,
eins og jurt sem stóð í skugga
en hefur aftur litið ljós.
Mín vetrarsól.
(Ólafur Haukur Símonarson)
Þinn vinur og bróðir,
Örn.
Skyndilegt fráfall Einars Þórs
er okkur sem reiðarslag. Það er
óskiljanlegt og við trúum því vart
að honum hafi þegar verið fund-
inn næturstaður, langt um aldur
fram. Það gætir tómleika í hjört-
um okkar og minningar streyma
fram.
Við hófum ung að halda heimili
í Hátúni og Einar Þór var strax
frá upphafi, þá á tíunda ári, tíður
gestur á heimilinu og tekið sem
einum af fjölskyldunni. Vinmarg-
ur var þessi ungi drengur og með í
för voru oft og tíðum hans kátu fé-
lagar. Á menntaskólaárunum
bættist hin unga snót Andrea í
hópinn. Henni tókum við opnum
örmum og hún fangaði strax hug
okkar allra. Frá þessum tíma eig-
um við góðar minningar – fyrir
það erum við þakklát.
Eftir námsár Einars Þórs og
Andreu í Svíþjóð hélt vinskapur
og samvera okkar áfram að
þróast og við fylgdumst með þeim
vaxa og dafna í leik og starfi,
verða að stórri og fallegri fjöl-
skyldu og þar er okkar kæri
Marco ekki undanskilinn. Í far-
teskinu eigum við ljúfar minning-
ar með Einari Þór, Andreu,
Sunnu og Stebba, allt frá Þing-
vallarparadísinni til orlofsferða á
Mallorka – fyrir það erum við
þakklát.
Einar Þór sinnti fjölskyldu
sinni, Andreu og börnum af mik-
illi alúð og var í góðu sambandi við
frændfólk sitt og vini. Glettni og
stríðni er okkur ofarlega í huga er
við hugsum til hans. Þá var Einar
Þór góðhjartaður maður, skarp-
greindur, framsýnn og duglegur.
Hann ól með sér stóra drauma og
með elju og dugnaði lét hann þá
rætast.
Það er sárt að horfa á eftir dýr-
mætum vini, bróður og mági, sem
skilur við á besta aldri. Það er
með miklum trega sem við kveðj-
um Einar Þór – ljúfar minningar
munu hlýja okkur um hjartaræt-
ur um ókomin ár.
Elsku Andrea, Sunna og
Stebbi, missir ykkar er mikill.
Megi minningin um þann góða
mann sem Einar Þór hafði að
geyma, styrkja og hugga ykkur
og alla fjölskylduna í sorginni.
Erla Magnúsdóttir.
„Það þarf bara að drífa í þessu
og klára málið.“ Þessi setning
segir mjög margt um lífshlaup
Einars. Hann var aldrei að tví-
nóna við hlutina, gekk bara í mál-
in og kláraði þau. Ef það vantaði
verkefni þá voru þau leituð uppi,
því það þurfti alltaf að vera nóg
fyrir stafni. Ekkert hangs eða
óþarfa tímaeyðsla. Tíminn var
dýrmætur og það varð að nýta
hann í botn. Einar lifði hratt,
hugsaði hratt og talaði hratt og
það af eldmóði og festu. Það var
ekkert hálfkák í einu eða neinu.
Línurnar voru alveg skýrar.
Stefnan var bein.
Einar kom mjög miklu í verk á
þeim 54 árum sem hann lifði. Í
raun miklu meira en flestir ná að
framkvæma þrátt fyrir langa ævi.
Í Söknuði, endurminningum Vil-
hjálms Vilhjálmssonar tónlistar-
manns, er texti sem á hér vel við:
„Lífið er svo sérkennilegt og
skrítið. Sumir verða 100 ára en
lulla bara í gegnum lífið og upplifa
sáralítið. Svo eru hinir sem deyja
ungir en lifa hratt, sjá mikið og af-
kasta miklu.“
Fyrstu kynni mín af Einari Þór
voru þegar hann var 8 ára snáði á
heimili Siggu minnar á Laugarás-
veginum í pössun hjá Siggu. Ein-
ar var mjög fjörugur og fyrirferð-
armikill sem drengur svo það var
jafnan nóg að gera í pössunarhlut-
verkinu. Með árunum varð ald-
ursmunur okkar ekki marktækur
og í kjölfarið urðum við Einar
ekki aðeins mágar heldur einnig
góðir vinir og félagar.
Einar var góður fjölskyldufaðir
og lagði einnig mikla rækt við
systkini sín og foreldra á meðan
þau lifðu. Heimili þeirra Einars
og Andreu hefur ætíð verið sá
staður sem fjölskyldan hefur átt
sínar gleðistundir saman, enda
þau hjón miklir gestgjafar.
Einar var mikill unnandi
ítalskrar menningar bæði í tónlist
og matargerð. Hann var ágætis
kokkur eins og hann sannaði fyrir
okkur í vel heppnaðri Ítalíuferð
sem við nokkur vinahjón fórum í
saman árið 2010. Þar eldaði hann
ógleymanlegt ítalskt Spaghetti
Bolognese af stakri snilld við
dynjandi undirleik ítalskrar
klassískrar tónlistar. Þessi ítalski
matur var hans uppáhaldsréttur
frá því hann var ungur drengur
enda vafðist honum ekki tunga
um tönn þegar við tveir borðuðum
saman á veitingahúsi í London ár-
ið 1970 þegar kom að því að velja
aðalréttinn. Spagetti Bolognese
skyldi það vera.
Einar átti mjög viðburðaríkt
líf. Ótrúleg eljusemi og dugnaður
einkenndi hann við uppbyggingu
þeirra fyrirtækja sem hann stofn-
aði og rak með frábærum árangri.
Nýlega voru ákveðin tímamót í lífi
Einars þar sem hann tók við ræð-
ismannsstöðu fyrir Tyrkland á Ís-
landi. Hann var staddur í Tyrk-
landi í embættiserindum fyrir
nokkrum dögum þegar hann
hringdi í Siggu systur sína og átti
við hana langt samtal. Þegar sam-
talinu lauk hafði Sigga það á orði
að Einar hefði verið svo einstak-
lega glaður, einlægur og bjart-
sýnn. Hann var með ýmislegt á
prjónunum og spennandi tímar
framundan. Þetta var síðasta
samtal þeirra systkina. Einar
veiktist skyndilega nokkrum dög-
um síðar og lést síðan á sjúkra-
húsi í Tyrklandi.
Missirinn er mikill og hans
verður sárt saknað. Blessuð sé
minning Einars Þórs.
Elsku Andrea, Stefán og
Sunna. Guð blessi ykkur og gefi
ykkur styrk á þessum erfiðu tím-
um.
Jón Kristján Árnason.
Elsku Einar Þór, það streyma
ótalmargar minningar fram þessa
dagana. Ég byrja og enda hvern
dag hugsandi til þín, vonandi að
þetta sé allt saman vondur
draumur.
Minningar um þig frá æskuár-
um mínum eru mér hugleiknar,
en það voru ófá skiptin sem þú
komst til okkar í Hátúnið, ávallt
kátur í bragði og iðulega eitthvað
að stríða okkur frænkum þínum.
Stundum varst þú fenginn til að
passa okkur Ingu systur á meðan
mamma og pabbi voru erlendis.
Það fannst okkur systrum reynd-
ar alveg óþarft þegar við urðum
eldri. Þú varst mikill vinur okkar
og hafðir skoðanir á flestu því sem
við tókum okkur fyrir hendur, ég
gleymi því t.d. aldrei hvað þú
hafðir sterkar skoðanir á því þeg-
ar ég fór að mála mig. Þá kom það
líka fyrir að þú kvartaðir undan
því að ég væri að stelast í að nota
rakvélina þína. Takk fyrir að vera
okkur alltaf svona góður og um-
hyggjusamur.
Missir okkar er mikill. Megi
okkur öllum veitast styrkur til að
takast á við þessa miklu sorg.
Hugur minn og fjölskyldu
minnar er hjá Andreu, Stebba og
Sunnu.
Hvíl í friði, elsku frændi.
Hrefna Björk Arnardóttir.
Góðar minningar þurfa engar
umbúðir, engan sérstakan tíma
né tilefni, en þær ná yfir svið sem
aldrei verður stigið á aftur og
núna aldrei framar. En hvar sem
er og hvenær sem er geta þær ylj-
að manni um hjartarætur, jafnvel
á þungbærum degi sem þessum.
Undanfarna daga hef ég sótt
allar þær minningar sem ég á um
minn kæra frænda, sem nú er lát-
inn langt fyrir aldur fram. Við
vorum bræðrabörn og hann árinu
eldri en ég. Minningar um öll að-
fangadagskvöldin, gamlárs-
kvöldin og afmælisboðin. Góðar
minningar um heimsóknir með
föður mínum, en mjög kært var á
milli þeirra. Svo líða árin, fjöl-
skyldur stækka, hefðirnar breyt-
ast og samverustundum fækkar,
en alltaf halda hin strerku bönd
vináttu og frændsemi.
Í dag þegar við kveðjum Einar
Þór standa eftir minningar um
glaðan, gjafmildan og kærleiks-
ríkan dreng. Dreng sem varð að
atorkumiklum, farsælum manni
og átti gott líf með fjölskyldu
sinni.
Hvíldu í friði, kæri frændi, og
megi Guð styrkja Andreu, börnin
þín og fjölskyldu.
Anna Dagný Halldórsdóttir.
Níu ára snáði er að vonum
spenntur þegar stóra frænka
eignast nýjan kærasta. Óskar
þess samt að hann verði nú aðeins
kumpánlegri en sláninn sem hún
var með síðast. Og þarna birtist
unnustinn með ástarglampa í aug-
um, síðhærður og einkar hlýr í
viðmóti. Svo jókst hróður hans um
helming þegar hann rúntaði með
kærustuna og litla frænda á rauð-
plussklædda Oldsmobile föður
hans, með Elton John í tækinu og
lauk upp ævintýraveröldinni á
Laugarásvegi 15, heimili foreldra
sinna. Það voru híbýli sem maður
hafði einungis séð í sjónvarpinu á
sunnudagskvöldum frá búgarði
einum í Texas. Billjarðborðið í
kjallaranum, risastór málverkin í
gullslegnum römmum, veggfestar
byssur úr fornum styrjöldum,
dýrindis munir frá fjarlægum
heimsálfum. Maður þurfti ekkert
að ómaka sig við að fara til út-
landa, það var svo miklu styttra
að fara á Laugarásveginn.
Hann réð mig eitt sinn til sín í
sumarvinnu. Þetta var á þeim ár-
um þegar maður var nokkuð
reglulega í ástarsorg. Þá sátum
við tveir saman í lítilli skrifstofu-
kompu á miðjum Langholtsvegi,
hann kappsfullur að senda tilboð
með faxi í umbúðaöskjur út um
allar trissur, ég að selja svarta
ruslapoka með tregablandinni
röddu í gegnum síma. Og þegar
maður náði, eftir töluverðar for-
tölur og eftirgangsmuni, að landa
stórum sölusamningum við sjopp-
ur og söluturna, sem voru að
drukkna í sorpi, þá skein andlitið
á Einari eins og sól í heiði, hann
gnísti tönnum og kjálkarnir byrj-
uðu að titra eins og skjálftamæl-
ar. Þetta voru gleðiskjálftar
keppnismannsins, mestu viður-
kenningarsvipbrigði sem nokkur
maður gat fengið frá Einari Þór-
hallssyni. Svo föðmuðumst við. Í
dagslok troðfyllti maður skottið á
gamla Citroën-garminum af köss-
um með svörtum ruslapokum, svo
franski vagninn með glussafjöðr-
uninni seig virðulega að aftan, og
keyrði löturhægt út af lagernum,
með Einar í baksýnisspeglinum,
vígreifan og veifandi. Fimmtán
árum síðar bað ég hann bróður-
lega um að taka sæti í stjórn lítils
og nýstofnaðs fjármálafyrirtækis
sem ég setti á laggirnar. Það var
greiðasemi af hans hálfu að verða
við þeirri bón, eins og svo margt
annað. Mér var það mikils virði að
hafa farsælan og jarðbundinn við-
skiptamann um borð.
Fátækleg orð hrökkva skammt
til að heiðra minningu þessa ljúf-
lings. Háleitara væri að tileinka
sér, þó ekki væri nema brot af því
örlæti sem hann auðsýndi öðrum.
Síðar meir, þegar litið verður yfir
farinn veg, þá mun sól Einars
Þórs skína skært í mistri minn-
inganna. Hún verður meðal skær-
ustu sóla. Ég vildi óska að ég hefði
endurgoldið meira af hlýhug
hans. Þau viðskipti verða ekki
gerð upp núna. Höfuðstóllinn
hans, gæskan og bróðurþelið, sit-
ur eftir í hjörtum okkar allra sem
vorum svo lánsöm að bindast
elskulegum Einari Þór Þórhalls-
syni fjölskyldu- og vinaböndum.
Halldór Friðrik Þorsteinsson.
Einar frændi er látinn. Hann
var þó ekki frændi minn heldur
var hann kvæntur Andreu, móð-
ursystur minni. Andrea og Einar.
Hjá mér hafa þessi orð alltaf
hljómað eins og eitt orð. Nú er
hinsvegar enginn Einar nema í
minningunni góðu.
Einar var einstaklega góður
maður. Ég minnist bíltúranna í
barnæskunni með Einari út í
sjoppu eða ísbúð og alltaf var
Audi-inn svo vel þrifinn. Einar
var nefnilega snyrtimenni fram í
fingurgóma, alltaf vel til hafður.
Einar reyndist mér alltaf vel.
Þau hjónin héldu fyrir mig ferm-
ingarveislu á Bárugötunni sumar-
ið 1991 þegar ég bjó erlendis. Fal-
legur íslenskur sumardagur eins
og þeir gerast bestir. Honum mun
ég aldrei gleyma. Einar réð mig í
mitt fyrsta sumarstarf sem að-
stoðarmaður á lager í fyrirtækinu
Íspakk, fyrirtækinu sem hann
stofnaði og byggði upp með
myndarbrag og röggsemi eins og
hans var von og vísa. Óþrjótandi
dugnaður Einars ætti að vera öll-
um fyrirmynd. Eldmóður og drif-
kraftur sem átti engan sinn líka.
Allir í fjölskyldunni vita að Ein-
ar gerði það albesta Spaghettí Bo-
lognese sem um getur. Alla
sunnudaga var boðið upp á þenn-
an sígilda rétt á heimili Einars. Sú
ást og alúð sem hann lagði í mat-
seldina skilaði sér óaðfinnanlega
til bragðlaukanna. Eftir fjölmarg-
ar tilraunir þá hefur mér því mið-
ur aldrei tekist jafn vel til og hon-
um.
Einar var mikill húmoristi og
var alla jafnan kátur og stutt í
hláturinn. Við áttum okkar sögur
sem við gátum alltaf hlegið að. Ég
meina, hver þekkir ekki hina
sænsku jaså och just nu eða der
grosße grillmeister? Þá vorum við
báðir MS-ingar, eitthvað sem við
vorum ákaflega stoltir af, en mig
grunar að við höfum tekið
menntaskólagönguna álíka alvar-
lega.
Ánægjulegustu minningar
mínar með Einari eru þó árlegar
veiðiferðir okkar ásamt pabba og
Einar Þór
Þórhallsson
HINSTA KVEÐJA
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Elsku hjartans Einar
minn.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(Vald. Briem)
Þín systir,
Sigríður (Sigga).