SunnudagsMogginn - 13.05.2012, Blaðsíða 20

20 13. maí 2012
Snorri starfar hjá Odda sem um-búðahönnuður og er mikill áhuga-maður um íþróttir aðrar en þærsem fela í sér bolta. „Ég er ekkert
fyrir boltaíþróttir. Ég er á skíðum, fer á kaj-
ak, hjóla mikið, gekk mikið á fjöll áður fyrr
auk þess sem ég hef verið í köfun,“ segir
Snorri. Hann bætir við að vissulega hafi
hann þurft að aðlaga útivist og hreyfingu
sína að sjúkdómnum að einhverju leyti.
„Skíðin og hjólreiðarnar eru ekkert mál því
þar getur maður stöðvað og hvílt sig eftir
hentugleika. Kajakróðurinn er erfiðari því
auðvitað þarf maður að geta komið sér í
land. Ég er því aðeins farinn að hægja á mér
í róðrinum og fer einungis með góðum vin-
um sem geta aðstoðað mig eftir þörfum.“
Snorri segist hafa fengið hugmyndina að
hringferðinni fyrir nokkrum árum, dottið í
hug að sniðugt væri að hjóla í kringum
landið og safna áheitum í formi hreyfingar.
Síðan hefur tíminn liðið og Snorri ákvað að
láta verða af þessu nú í sumar. „Mér finnst
skipta miklu að það séu engir peningar í
spilinu heldur er ég aðeins að biðja fólk um
að muna eftir að hreyfa sig. Ég bið fólk um
að hreyfa sig í virðingarskyni við þá sem
geta það ekki; sýndu þeim sem ekki geta
hreyft sig, að þú nýtir þér þinn möguleika.“
Eins og áður segir hreyfir Snorri sig mikið,
hann hjólar til og frá vinnu auk þess að
mæta í ræktina flesta daga. Af mikilli hóg-
værð bætir Snorri því við að hann fari í
hjóltúra um helgar. En þegar blaðamaður
spyr nánar út í þá iðkun Snorra kemur í ljós
að hjóltúrarnir eru ekki fyrir neina með-
aljóna. „Ég hef hjólað meira að undanförnu,
hingað til hef ég verið að hjóla u.þ.b. 40-60
km í hverri ferð en upp á síðkastið allt frá
80 km upp í 120 km. Ég geri þetta til að
plata sjálfan mig aðeins því ég stefni að því
að dagleiðirnar á hringferðinni verði í
kringum 100 km.“
Hreyfing skiptir sköpum
Snorri segir að í sínu tilfelli skipti það
sköpum að hreyfa sig reglulega ásamt því
að teygja vel. Í raun finni hann að eftir því
sem hann hreyfi sig meira því betur takist
honum að halda einkennum sjúkdómsins í
skefjum. „Ef ég reyni meira á mig heldur
en minna þá líður mér betur. Þetta er bara
eitthvað sem ég hef þróað með mér í sam-
lífi mínu við þennan sjúkdóm. Ég vil hvetja
alla til að hreyfa sig þó þeir þurfi ekki að
fara í það með jafnöfgakenndum hætti og
ég. Með því er ég ekki að segja parkinsons-
sjúklingum að flykkjast út á þjóðvegina og
hjóla hringinn. En að fara í ræktina og
teygja vöðvana skiptir sköpum við að
vinna á móti sjúkdómnum í mínu tilfelli.“
Snorri segir að við Íslendingar eigum dálít-
ið til að gleyma að hugsa um okkur og bæt-
ir við að allir fari með bílana sína í skoðun
reglulega, láti smyrja þá, passi upp á dekk-
in en hlusti hinsvegar ekki á eigin líkama
þegar eitthvað bjátar á. „Við fáum illt í
hjartað ef bíllinn okkar rispast en okkur er
sama þó við fáum verk í bakið eða eitthvað
álíka. Tökum bara eina verkjatöflu og
hugsum allt í skyndilausnum.“
Snorri segir að það hafi aldrei komið til
greina að safna áheitum í formi peninga
fyrir ferð sína sem hann hefur nefnt
„Skemmtiferð – þín hreyfing – þinn
styrkur“. „Mig langar ekki að safna pen-
ingum, það er alls staðar verið að safna
peningum. Hugmyndin byggist á því að
fólk geri eitthvað fyrir sig án þess að það
þurfi að kosta eitthvað, hugsaðu um sjálfan
þig því öðruvísi ertu ekki til gagns fyrir þig
sjálfan eða aðstandendur þína.“
Snorri fer af stað hvergi banginn og
segist ekki hræðast neikvæð áhrif á heilsu
sína í kjölfar slíkrar þolraunar sem ferðin
vissulega er.
Eiginkonan keyrir hringinn
Aðspurður segir hann að eiginkona hans
sé hræddari og bætir við að hún ætli að
keyra á eftir honum allan tímann. „Hún
er aðalhetjan, ég sé það ekki fyrir mér að
ég myndi sætta mig við að keyra á eftir
henni 100 km á dag, hringinn í kringum
landið … ég geri þetta meðan ég hef gam-
an af, um leið og þetta verður erfitt eða
leiðinlegt þá hætti ég. Mín hvatning er að
vita að fólk sé að heita á mig og hreyfa sig,
það blæs mér baráttuanda í brjóst.“ Snorri
segir það ekki hafa komið fjölskyldu sinni
á óvart þegar hann kynnti henni hug-
myndina að ferðinni. Þau séu einfaldlega
orðin vön því að hann fái ævintýralegar
hugmyndir og standi þétt við bakið á
honum.
Snorra langar að höfða til allra, ekki síst
þeirra sem hafa gleymt sér í sófanum.
Hann vill meina að í of mörgum tilfellum
sé hreyfing tengd keppni sem einfaldlega
henti alls ekkert öllum. „Við sjáum alltaf
keppnisfólkið, það eru alltaf sömu týp-
urnar sem taka þátt í átaki eins og Hjólað í
vinnuna, Lífshlaupinu og öðrum verk-
efnum sem hvetja til hreyfingar. Líkams-
rækt þarf ekki að vera keppni heldur
snýst hún líka um að halda sér við lík-
amlega og andlega. Hreyfing snýst að-
allega um að rækta sinn eigin líkama. Að
hreyfa sig þarf ekki að snúast um að lyfta
100 kg á stöng eða hlaupa hraðar en næsti
maður. Ég vil hvetja alla til að hreyfa sig í
hvaða formi sem það er.“ Snorri segir að
það þurfi ekki endilega að klæða sig í
Snorri Már Snorrason ásamt konu sinni, börnum og barnabarni.
Snorri Már Snorrason ætlar í sumar að hjóla
hringinn í kringum landið, sem er ekki frásögur
færandi nema fyrir þær sakir að Snorri þjáist af
parkinsons-sjúkdómnum. Hugmyndin miðar að
því að fólk heiti á Snorra, ekki með peningum
heldur í formi hreyfingar.
Texti: Heimir Snær Guðmundsson heimirs@mbl.is
Ljósmyndir: Ómar Óskarsson omar@mbl.is
Lætur
veikindi
ekki stöðva
hringferð
Snorri Már Snorrason hyggst
hjóla allt að 100 km á dag á
leið sinni kringum landið.