SunnudagsMogginn - 13.05.2012, Blaðsíða 23

13. maí 2012 23
valda við banka eða skammast út í forsætisráð-
herra, spænskt stjórnkerfi eða ríkisstjórn. For-
usta stjórnarandstöðuflokksins lætur sér ekki til
hugar koma að kalla ríkisstjórnarflokkinn hrun-
flokk eða kenna markaðshagkerfinu um slæma
stöðu spænskra banka og nauðsyn þjóðnýtingar
Bankia.
Fyrst spænskir stjórnmálamenn og há-
skólamenn eru svona illa meðvitaðir þegar
vandamál steðja að varðandi banka landsins, þá
virðist full þörf á að virkja hið snarasta Rann-
sóknarnefnd Alþingis að nýju til að rannsaka
vanda spænsks stjórnkerfis og stjórnmála sem og
skoða hvort ekki sé nauðsynlegt að landinu verði
sett ný stjórnarskrá.
Ekki fer sögum af því að forsætisráðherrann
spænski hafi boðað ríkisstjórnina til tíðra funda
áður en gripið var til þjóðnýtingar Bankia en í
einni frétt er sagt að ákvörðunin hafi meira að
segja komið ráðherrum á óvart. Sennilega er því
einnig verkefni fyrir Landsdóm Markúsar Sig-
urbjörnssonar að skoða hugsanlegt afbrot
spænska forsætisráðherrans í aðdraganda banka-
krísunnar þar í landi.“ Þessi orð Jóns eru eft-
irtektarverð.
Hinn mikli doðrantur Rannsóknarnefndar Al-
þingis, sem hafði þó ekki pláss fyrir menn sem
þurftu að bera af sér aulalegar ásakanir, er auð-
vitað ekki alvondur. Þar er margvíslegar upplýs-
ingar að finna eins og nærri má geta. En þeir sem
stýrðu verkinu gerðu það í ljósi „ástandsins í
þjóðfélaginu“. Þeir áttu auðvitað að standa utan
og ofan við það og beygja sig hvergi fyrir þrýst-
ingi frá hefndarþyrstum stjórnmálamönnum sem
einmitt sama ástand hafði skolað í ráðherrastóla.
Skortur á slíkri staðfestu varð til þess að skýrslan
mikla varð að hluta til tapað tækifæri. Það er
mjög miður.
Morgunblaðið/Kristinn
Keilir
Þá veit maður að skákin er töpuð þegar valiðstendur á milli þess að verða mát eða missadrottninguna. Þannig stóð á fyrir mér íVerkísmótinu sem fram fór í Ráðhúsinu í
Reykjavík í miðri viku. Og telst svo sem ekki til tíðinda.
Nema andstæðingur minn var nýorðinn tíu ára.
En ég get ekki sagt að ég hafi orðið fyrir vonbrigðum.
Það má frekar segja að ég hafi orðið undrandi, því gjör-
töpuð staðan kom mér algjörlega í opna skjöldu. Ég
hafði önnur plön. En þetta undraði engan annan í saln-
um, enda varð Nansý Davíðsdóttir fyrr á árinu fyrsta
stúlkan til að verða Íslandsmeistari barna í skák.
Það var gott framtak hjá Héðni Steingrímssyni og
skákdeild Fjölnis að efna til fyrirtækjamóts í skák. Ég
tefldi á þriðja borði fyrir Morgunblaðið. Og Helgi Ólafs-
son stórmeistari, sem skrifar skákpistla í Sunnudags-
moggann, var ekki valinn í liðið.
Að vísu hafði það ekkert með mig að gera. Ástæðan
var sú að þak var á fjölda skákstiga hjá liðunum. Mér
skilst að reglan hafi verið sett eftir Búnaðarbankaskák-
mótin í gamla daga, en á þeim tefldi Búnaðarbankinn
fram liði sem sumir sögðu sterkara en landsliðið.
Helgi hefði því sprengt skalann. En ég naut þess að
vera einungis með 1.270 skákstig, sem þykir heldur lítið, að minnsta kosti fyrir fertugan mann. En þau
eru afrakstur sjö skáka sem ég tefldi á unglingsaldri. Raunar baðaði ég mig í sviðsljósinu fyrir þær
skákir á sínum tíma, því tvær þeirra birtust í tímaritinu Skák. Ef ég man rétt var það í skákdálkinum
byrjendamistök. Þá tefldi ég á móti öðrum efnilegum skákmanni, Hannesi Hlífari Stefánssyni. Það
kom mér algjörlega í opna skjöldu að vera kominn með gjörtapaða stöðu eftir þriðja leik.
Í Sunnudagsmogganum er skákin fyrirferðarmikil. Helgi skrifar skákpistil að vanda og í vikuspegli
er fjallað um afdrif muna úr einvígi aldarinnar. Nú stendur yfir sýning í Þjóðminjasafninu á slíkum
munum og er rífandi aðsókn. Allt dregur að einum ósi um að það hlýtur að líða að því að Íslendingar
sýni skákinni þann sóma að reisa skáksetur um Íslendingana Bobby Fischer og Friðrik Ólafsson, sem
báðir hafa verið í fremstu röð í heiminum í þessari vinsælu listgrein.
Pétur Blöndal pebl@mbl.is
Skákseturs beðið um
Fischer og Friðrik
Rabb
Nansý Davíðsdóttir sýndi tilþrif í Ráðhúsinu.
Morgunblaðið/Kristinn
„Hvað höfum við gert ykkur?“
Kristinn V. Jóhannsson, fv. forystumaður í bæjarstjórn
og atvinnurekstri á Norðfirði, spurði ráðherra og þing-
menn á fundi um sjávarútvegsmál.
„Stemningin er ágæt. Ég er að bíða eftir
afgreiðslu á verkstæði. Ákvað að láta
gera við bílinn í tilefni dagsins.“
Þormóður Árni Jónsson júdókappi eftir að ljóst var að
hann hefði tryggt sér keppnisrétt á Ólympíuleikunum.
„Okkar rannsóknir sýna svart á
hvítu að unga kynslóðin virðist ekki
hafa mikinn áhuga á sjávarútvegi.“
Hreiðar Þór Valtýsson, forstöðumaður Sjáv-
arútvegsmiðstöðvarinnar við Háskólann á Ak-
ureyri.
„Vinátta er mjög misnot-
að orð af Íslendingum um
alþjóðasamskipti.“
Einar Benediktsson, fv. sendi-
herra, í grein um mál Kínverjas
Huang Nubo.
„Vinstri fóturinn á
mér er heilli símaskrár-
þykkt styttri en sá
hægri … Kaupi eina skóstærð og læt þann
vinstri skrölta í skó sem er tveimur núm-
erum of stór.“
Bergur Þór Ingólfsson leikari.
„Ef ég þyrfti að stafa það sem hann
hrópaði væri það VÚ-HÚ. Augljóslega
gleðióp.“
Vitnið Tonje Brenna fyrir dómi, um háttalag fjöldamorð-
ingjans Anders Behring í Útey.
„Ég gat ekki skilið hvernig fólk gat
bara setið þarna algjörlega aðgerð-
arlaust og yfirvegað yfir því sem fram
fór.“
Haydar Mustafa Quasim, sem kastaði skó í
Breivik í réttarsal í Osló á föstudaginn.
Bróðir hans var eitt fórnarlamba morð-
ingjans.
„Ég hef vitað þetta lengi,
mig dreymdi í janúar eða
febrúar fyrir hreti á þess-
um tíma.“
Stefán Rögnvaldsson, bóndi á
Leifsstöðum í Öxarfirði, um helg-
arveðrið.
Ummæli vikunnar
Útgáfufélag: Árvakur hf., Reykjavík.
Stofnað 1913
Útgefandi: Óskar Magnússon
Ritstjórar: Davíð Oddsson Haraldur Johannessen
Aðstoðarritstjóri: Karl Blöndal