Helgafell - 01.04.1942, Blaðsíða 13

UMHORF
53
aðarborgina Magnitogorsk. Hún tekur
nafn sitt af heilu fjalli af seguljárn-
málmi, sem þar er. Hér hefur verið
komið upp risavöxnum stáliðnaðar-
verksmiðjum, er amerískir verkfræð-
ingar byggðu með þeim útbúnaði, er
þar þekkist fullkomnastur. Á næstu
grösum er kolasvæðið Kusnetsk. Sam-
kvæmt skýrslu rússnesk-amerísku við-
skiptanefndarinnar fyrir 1938 var fram-
leiðslan í Magnitogorsk þá orðin svo
risavaxin, að hún nam á ári 1,800.000
smálestum af járni, 1,600,000 smál. af
stáli, og 1,260,000 smál. af unnum stál-
vörum. Sama skýrsla greinir frá því,
að í Chelyabinsk inn í Uralfjöllum séu
þá framleiddar 15000 dráttarvélar á
ári, 1940 voru þær taldar 40.000. Sú
verksmiðja framleiðir nú skriðdreka.
Ufa-vélasmiðjurnar framleiddu 1938
10 þúsund flugvéla- og bifreiðahreyfla
á ári og verksmiðjurnar í Perm annað
eins. í Sverdlovsk og Perm voru 1939
framleiddir 10.000 skriðdrekar og
sennilega miklu meira nú. Sverdlovsk
er nú af hernaðarsérfræðingum talin
standa jafnfætis Krupp-vérksmiðjun-
um í Essen. Og í Berezniki og Solikon-
esk eru taldar vera einhverjar full-
komnustu og afkastamestu efnagerðar-
verksmiðjur í heimi. Þær framleiða nú
skotfæri. Og í Oral á Rússland meiri
hluta þess mangans og annars þess
málms, sem ekki inniheldur járn, en
er svo afar nauðsynlegur í hernaði,
að án hans verður ekki verið. Allt frá
því í ársbyrjun 1940 er það kunnugt, að
rússneska stjórnin hefur lagt á það gíf-
urlegt kapp að færa landvarnaiðnað-
inn austur fyrir Volgu, austur í Ural,
Vestur-Síberíu og Mið-Asíu, og verjast
þar, ef í nauðirnar rekur. Og það er
langt að sækja austur fyrir Ural yfir
eyðilögð lönd. Þó torvelt sé um ná-
kvæmar fregnir af þeaaum viðbúnaði
öllum, þá er það spá mín, að Rússland
verði aldrei sigrað.
SVIÐIN JÖRÐ Eins og áður er getið, er
engan veginn loku fyrir það skotið,
að vorsókn Þjóðverja, sú er boðuð hef-
ur verið í allan vetur, verði hin hrika-
legasta. Og ekki er það heldur útilok-
að, að Rússar sjái sér þann kost vænst-
an að láta undan síga. En það væri
barnalegt að láta sér til hugar koma,
að Rauði herinn láti sigra sig vestan
við Volgu, að hann verði búinn að
gleyma margra alda gömlu rússnesku
herbragði, að hörfa í tíma og láta víð-
áttu landsins vinna fyrir sig, hina mátt-
ugu, ósigrandi auðn. Og hvað er það
mesta, sem Hitler getur vænt sér af
vorsókn sinni ? Hvað segir reynslan ?
í allt fyrrasumar var hann vikulega
búinn að eyðileggja rússneska herinn
í tíu vikur samfleytt, svo að vesalar
leifar einar voru eftir. En 3. okt. 1941
varð Hitler að játa x ræðu, sem hann
hélt í Sportpalast í Berlín, að hann
hefði vanmetið styrkleika Rauða hers-
ins, svo að nýtt heljarátak yrði að gera
til þess að buga hann. Það átak hefur
verið boðað nú í vor. Og þegar þetta
er ritað, hefur þýzki herinn á austur-
vígstöðvunum verið á undanhaldi í 20
vikur.
En látum svo vera, að vorsóknin tak-
ist, glymjandi sókn með hroðalegum
fórnum hergagna og mannafla að
þýzkum sið. Látum svo vera, að Len-
ingrad falli og Rostov við austurbotn
Asovshafs og allt, sem þar er á milli.
Látum svo vera, að víglínan sveigist
um miðbikið allt austur að Volgu. Og
látum svo vera, að ástæða þætti til að
rýma mannfólkinu burt úr Moskva og
jafnvel að borgin félli. Þetta er mesti
hugsanlegi árangur af vorlangri og
sumarlangri sókn Þjóðverja.