Helgafell - 01.04.1942, Blaðsíða 53

LÉTTARA HJAL
ilinn öðruvísi cn foringjanum þóknast, jafn-
framt því, sem verk ýmsra helztu meistaranna
hafa ýmist verið seld út úr landinu, til ágóða
fyrir nazismann, eða verið lokuð niðri í dimm-
um kjöllurum, þar sem þau hafa ekki getað
angrað fcgurðarsmekk manna. I júlí 1937 var
ennfremur í Þýzkalandi haldin sýning á Úr-
kynjaðri list, scm svo var kölluð, og skyldi
hún vera listamönnum og öllum almenningi
til viðvörunar, enda var þar, að dómi kunn-
áttumanna, flest það samankomið, sem líf-
vænlegast mátti telja í þýzkri nútímalist. Sam-
tímis var opnuð þar önnur sýning á svokall-
aðri þýzkri list, fyrirmyndarlistinni, en við það
tækifæri hélt foringinn ræðu, þar sem hann
virðist hafa orðið fyrir ótrúlega miklum áhrif-
um af íslenzkri listgagnrýni, eins og hún hef-
ur komið blaðalesendum fyrir sjónir síðustu
mánuðina. í ræðu sinni lýsti hann brautryðj-
endunum í listastefnum nútímans sem „lán-
leysingjnm, sem Guð hefur synjað um alla getu
til að ska-pa listaverk og yfirleitt synjað um
alla hcefileika til annars en þess að skruma og
blekkja'. (Þeir geta bara skrökvað). Hann
kvað sig meira að segja hafa séð verk eftir
.,klessumálara, sem þykjast hafa reynslu fyrir
bláum engjum, grœnum himni og brennisteins■
gulum skýjum". Og hann bætti við: „Ég cetla
mer ekki aS rökrceSa viS þessa sjónvilltu menn,
en ég vil í nafni þjóSar minnar leggja blátt
bann viS því, aS þessum grátlega ógcefusömn
mönnum gefist tcekifceri til aS halda áfram aS
blekkja landslýðinn og tclja hontcm trú um
aS þaS. sem þeir gera, sé list".
Það er cftirtektarvert að tæpum sjö ánim
cftir að þessu fer fram í Þýzkalandi Hitlers.
cr samskonar sýning á úrkvnjaðri list haldin
' Alþingishúsinu í Reykjavík. Að vísu er ekki
að fullu kunnust hverskonar ræður hafa verið
fluttar við það tækifæri, en hvað sem um það
er, þarf tæplega mikinn skarpleik til að sjá
hvoru megin Hitler
mundi skipa sér í
•taugastríði því, sem nú
stendur um íslenzka myndlist, og má það
AfstaSa Hitlers
til íslenzþra lista.
NILS FERLIN:
Þanki
A lojtinu er kœti og kliður,
þótt k}ukkan sa haSar tólf.
Og þá lýstur þanka niður:
að þak mitt er annars gólj!
Ritning
arnar
og lífið
Einn sannkristirm mcður sjónir rak
í svojellt guðsorð — um hrajna:
Ei sá þeir né uppskeru sajna undir þak>
og samt lœtur Herrann þá dafna.
— Og aleinn hann gekk &t á örœjaslóð
og cetlaði að sannprója þctta.
Að háljnuðum mánuði, hermir vort Ijóð.
að hrajnarnir jengju sig mctia.
Manns-
barn
Þú misstir á leiðinni miðann þinn,
þú mannsbarn, sem einhver sendi.
A taupmannsins tröppum með iárvota km
þú titrar með skilding i hendi.
Var hann stór eða lítill, lappi sá,
— mcð Ijótri cða jallegri hendi?
Vertu fljótur að muna — eða mjakastu frá
þú mannsbarn, sem einhver sendi!