Morgunblaðið - 14.11.2012, Page 32

32 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 14. NÓVEMBER 2012
✝ Hjördís Magn-úsdóttir fædd-
ist í Reykjavík 12.
apríl 1933. Hún lést
á Droplaug-
arstöðum 6. októ-
ber 2012.
Foreldrar henn-
ar voru Margrét
Jónsdóttir, fædd á
Stóra-Hálsi í
Grafningshreppi
26.11. 1906, d. 31.1.
1985 og Guðmundur Magnús
Ólafsson, fæddur í Eyvík í
Klausturhólasókn í Árnessýslu
2.8. 1901, d. 12.5. 1973. Hjördís
átti fjögur systkini. Þau eru Ás-
laug Hulda f. 10. febrúar 1928,
d. 5.9. 2012, Gylfi, f. 5.5.1930, d.
14.12. 2009, Jón Heiðar, f. 22.5.
1936 og Rúnar, f. 27.4. 1946.
Hjördís ólst upp í foreldra-
húsum en lengst bjuggu for-
eldrar hennar á Mjóanesi í
Þingvallasveit. Hjördís flutti í
Sólheima í Gríms-
nesi árið 1980 og
var þar í þrjú ár,
en þá flutti hún að
sambýlinu Dreka-
vogi 16 þar sem
hún bjó næstu sex-
tán árin. Hjördís
flutti í ein-
staklingsíbúð að
Austurbrún 2 árið
1998 og síðan flutti
hún í þjónustuíbúð
fyrir aldraða að Norðurbrún 1
þar sem hún bjó í níu ár. Hjör-
dís vann við ýmis störf á lífsleið-
inni, m.a. vann hún í fataverk-
smiðjunni Dúkur hf. til ársins
1987 eða þar til verksmiðjan
var lögð niður. Þá fór Hjördís
að vinna í Glit. Í allmörg ár
vann Hjördís sem hringjari í
Langholtskirkju.
Útför Hjördísar fór fram frá
Fossvogskapellu 15. október
2012.
Hún Hjördís vinkona mín til
margra ára er látin. Leiðir okk-
ar lágu fyrst saman þegar hún
flutti á Sólheima árið 1980 þar
sem ég starfaði. Þegar sambýlið
að Drekavogi hóf starfsemi vorið
1983 gerðist ég forstöðumaður
þar og flutti Hjördís þangað
skömmu síðar. Þar hófust okkar
kynni fyrir alvöru sem þróuðust
í góða vináttu sem stóð til loka.
Hjördís var fróðleiksfús, hafði
gaman af ættfræði, las mikið,
hlustaði á útvarp og fylgdist
með þjóðmálum. Hún naut þess
að hlusta á tónlist og hafði gam-
an af að dansa þegar tækifæri
gáfust.
Hjördís var mjög minnug og
það var gaman að ferðast með
henni um landið þar sem hún
vissi um nöfn á fjöllum, dölum,
ám og stöðum. Sérstaklega var
gaman að fara með henni um
Þingvallasvæðið, en þar þekkti
hún sig mjög vel. Hjördís var í
Íþróttafélaginu Ösp og æfði með
því bæði boccia og keilu. Hún
keppti bæði innanlands og utan
með félaginu og keppti m.a.
keilu á Special Olympics í Norð-
ur-Karólínu árið 1999.
Á sambýlinu að Drekavogi
mynduðust sérstök tengsl á milli
íbúa og mikil og góð vinátta sem
haldist hefur æ síðan. Hef ég
orðið þeirrar gæfu aðnjótandi að
fá að njóta vináttu þessa hóps
sem hefur ferðast saman bæði
innan- og utanlands. Hjördís var
alltaf til í að vera með, hvort
sem ferðinni var heitið í sum-
arbústað á Íslandi, að ganga í
austurrísku Ölpunum, skoða
kirkjur í Salzburg, hjóla á milli
staða í Hollandi og Belgíu, njóta
náttúrufegurðarinnar á Ma-
deira, aka um Þýskaland þvert
og endilangt, skoða söfn, garða
og kastala, ganga upp og niður
Römbluna í Barcelona eða
menningarferð í Kaupmanna-
höfn, alltaf naut hún sín vel.
Hópurinn úr Drekavogi hefur
haldið áfram að hittast einu
sinni til tvisvar á ári, þó að sam-
býlið hafi verið lagt niður.
Eftir að Hjördís flutti að
Austurbrún 2 og varð húsmóðir
á eigin heimili, fór hún í allmörg
ár í húsmæðraorlof og ferðir
með húsmæðrum á Suðurlandi.
Hún hafði gaman af því að
kynnast fólki og naut sín vel í
þessum félagsskap. Síðustu árin
bjó Hjördís að Norðurbrún 1 og
þar eignaðist hún marga góða
vini sem hún átti gott samneyti
við.
Hjördís hélt upp á sextugs-
afmæli sitt með því að fara til
Flórída, en þegar hún varð sjö-
tug hélt hún veglega veislu á
Hótel Íslandi. Fjölmargir vinir
og samferðafólk heiðruðu hana
með heillaóskum og gjöfum, en
eftirminnilegust var gjöfin sem
starfsfólk Langholtskirkju færði
henni, en það var söngur Ólafar
Kolbrúnar Harðardóttur við
undirleik Jóns Stefánssonar.
Hjördís hafði mikið að gefa og
laðaði fólk að sér, hún var mikill
vinur vina sinna og var hjálpsöm
við þá sem þurftu þess með.
Hjördís var traust og góð mann-
eskja, stórt skarð er höggvið í
vinahópinn úr Drekavogi og
verður hennar sárt saknað.
Þann 3. ágúst sl. flutti Hjör-
dís að Droplaugarstöðum og lést
þar laugardagsmorguninn 6.
október. Ég er þakklát að hafa
fengið tækifæri til þess að vera
hjá henni þegar hún kvaddi
þennan heim og er þess fullviss
að það verða fagnaðarfundir
þegar við hittumst aftur.
Katrín Guðmundsdóttir.
Meira: mbl.is/minningar
Hjördís
Magnúsdóttir
Kær tengdafaðir minn, Krist-
inn Gunnarsson, er látinn eftir
að hafa dvalið síðustu æviár sín
á dvalarheimilinu Sóltúni.
Ég kynntist Kristni þegar við
Dísa, næstelsta dóttirin, hófum
okkar samband haustið 1974.
Tóku þau hjónin Kristinn og
Bryndís mér frá upphafi mjög
vel og var alltaf gott að koma
inn á þeirra heimili í Ás-
endanum. Á þeim tíma vorum
Kristinn
Gunnarsson
✝ Kristinn Gunn-arsson fæddist
í Reykjavík 10.
september 1919.
Hann lést á Hjúkr-
unarheimilinu Sól-
túni 22. október
2012.
Útför Kristins
fór fram frá
Laugarneskirkju 6.
nóvember 2012.
við Dísa bæði í há-
skólanámi og þegar
við eignuðumst
okkar fyrsta barn,
Bryndísi Björk,
voru þau hjón
ávallt boðin og búin
að aðstoða okkur
með að gæta henn-
ar og síðar hinna
barnanna, Magnús-
ar Kristins og Ás-
dísar Sigríðar. Var
sú hjálp þeirra okkur ómetan-
leg. Varð þetta eflaust til þess
að samskipti mín við tengdafor-
eldrana urðu enn nánari en ella
hefði orðið. Voru þau samskipti
ávallt ljúf og aldrei bar þar
skugga á. Spillti þar ekki fyrir
að við Kristinn störfuðum á
tímabili báðir sem lögmenn og
komu því ýmis málefni stétt-
arinnar iðulega til umræðu okk-
ar í milli. Var þá oft gott að leita
til Kristins, m.a. vegna ýmissa
lögfræðilegra álitamála og mála
er tengdust rekstri lögmanns-
stofu. Reyndist hann þá mér
alltaf úrræðagóður og hjálpsam-
ur.
Kristinn var afskaplega ljúfur
og þægilegur maður í allri um-
gengni. Hann var laus við alla
yfirborðsmennsku og hroki,
sýndarmennska og sjálfumgleði
var honum lítt að skapi. Fjöl-
skyldan var honum kær og virt-
ist mér sem honum liði ávallt
best með sínum nánustu.
Kristinn var alla tíð afar
vinnusamur maður og vandvirk-
ur í því sem hann tók sér fyrir
hendur. Að loknu laganámi á
árinu 1945 starfaði hann sem
lögmaður allt til ársins 1962
þegar hann hóf störf í stjórn-
arráðinu sem fulltrúi og síðar
deildarstjóri í samgönguráðu-
neytinu. Hann hélt þó áfram
miklum tengslum við starfsvett-
vang lögmennskunnar. Þannig
hafði hann lengi vel með hönd-
um í ráðuneytinu rekstur ým-
issa ágreiningsmála ríkisins fyr-
ir dómstólum á sviði
samgöngumála. Þá má einnig
geta þess að hann hafði um
langt skeið sem aukastarf að út-
búa fyrir lögmenn og ákæru-
valdið svokallað hæstaréttará-
grip í málum sem áfrýjað hafði
verið til Hæstaréttar. Eftir að
Kristinn lét af störfum í ráðu-
neytinu 65 ára að aldri, í árslok
1984, sinnti hann þessu starfi
áfram frá sínu heimili, óslitið allt
þar til heilsa hans brast á árinu
2007. Á sama tímabili sinnti
hann einnig lögmannsstörfum,
en þó í minna mæli en fyrr.
Undraðist ég oft hversu mikið
þrek hann hafði til að geta sinnt
þessum störfum með þeim hætti
sem hann gerði, en áhersla hans
á heilsusamlegt líferni, þar sem
dagleg iðkun sunds var ómiss-
andi þáttur, er þar mjög nær-
tæk skýring. Þá var og augljóst
að Kristinn hafði gaman af
þessu starfi, meðal annars
vegna þeirra samskipta við lög-
menn sem nauðsynleg voru í
tengslum við það.
Með Kristni er genginn mikill
sómamaður, sem ég kveð með
þakklæti og virðingu. Blessuð sé
minning hans.
Ásgeir.
Elsku afi. Það er erfitt en jafn-
framt gott að setjast niður og
rifja upp allar góðu og dýrmætu
minningarnar sem ég á með þér.
Þú varst bæði klár og dugleg-
ur maður. Þegar ég var í heim-
sókn hjá
ykkur ömmu, hvort sem var
heima í „Barðó“ eða á Langa-
vatni, varstu alltaf á fullu að
vinna. Ýmist varstu að rækta lóð-
ina, dytta að húsinu/bústaðnum
eða vinna á skrifstofunni. Það
var fátt skemmtilegra en að fá að
snúast í kringum þig og fylgjast
með því sem þú varst að gera.
Mér fannst svo gaman að sitja
á skrifstofunni þinni, á meðan þú
vannst í tölvunni eða öðru skrif-
stofutengdu, og skoða eldspýtu-
stokkasafnið þitt, sem var mjög
veglegt. Einnig fannst mér ein-
staklega skemmtilegt að fá að
fara með þér niður í kjallara, inn
um pínulitlu dyrnar (leynidyrn-
ar) inn af litla baðherberginu og
á blaðalagerinn þinn. Í minning-
unni var þar fullt af alls konar
blaðabunkum með auðum blöð-
um í öllum stærðum og gerðum
fyrir skrifstofuna, nóg af blöðum
til að lita á.
Þið amma voruð alltaf tilbúin
til að hýsa fólkið ykkar í kjall-
aranum ef á
þurfti að halda. Við Sigþór
fengum þann heiður að búa einn
vetur hjá ykkur þegar við flutt-
um til Reykjavíkur. Ég er mjög
þakklát fyrir þann tíma sem við
áttum saman þá.
Ein dýrmætasta minningin
sem ég á með þér er þegar þú
leiddir mig inn kirkjugólfið þeg-
ar við Sigþór giftum okkur sum-
arið 2010. Pabbi var veikur í bak-
inu og gat því ekki leitt mig inn
gólfið. Þrátt fyrir að þú værir
orðinn mjög fullorðinn varstu
tilbúinn að taka verkefnið að þér.
Þú varst stoltur og tókst hlut-
verkið alvarlega. Þú varst svo
fallegur og glæsilegur þegar þú
tókst á móti mér í anddyri kirkj-
unnar, klæddur kjólfötunum þín-
um. Ég var svo stolt af þér og
þakklát.
Þú hugsaðir vel um heilsuna,
borðaðir hollan mat og hreyfðir
þig
reglulega. Þrátt fyrir að vera
að verða 98 ára gamall fórstu í 2
tíma gönguferðir á dag í öllum
veðrum og áttir ekki í neinum
vandræðum með að taka arm-
beygjur. Þú hefðir klárlega unnið
mig í armbeygjukeppni. Þú lést
ekkert stoppa þig og gafst ekki
auðveldlega upp.
Elsku afi, það er sárt að hugsa
til þess að nú sértu farinn frá
okkur. Aftur á móti er gott að
hugsa til þess að nú séu þið
amma saman á ný. Ég veit að þið
hafið það gott þar sem þið eruð
og munuð taka á móti okkur þeg-
ar við hin komum til ykkar.
✝ ErlingurDagsson
fæddist á Baugs-
stöðum, Stokks-
eyrarhreppi, 7.
nóvember 1914.
Hann lést á Hrafn-
istu í Reykjavík
26. október 2012.
Útför Erlings
fór fram frá Lang-
holtskirkju 6. nóv-
ember 2012.
Þótt döpur sé nú sálin,
þó mörg hér renni tárin,
mikla hlýju enn ég finn
þú verður alltaf afi
minn.
(Höf. ók.)
Ég elska þig afi
minn.
Þín,
Ingunn Heiða
Kjartansdóttir
Elsku Ell-afi eins og ég kallaði
þig alltaf. Ég sest niður með
söknuði til að skrifa um þig fal-
legar minningar sem mér eru
minnisstæðar. Það eru dýrmæt-
ar minningar sem við eigum
saman og er ég mjög þakklát fyr-
ir þær. Mér eru minnisstæðar
allar sumarbústaðaferðirnar upp
á Langavatn en þar var alltaf
skemmtilegt að vera. Að kasta
steinum út í og vaða í Langavatni
var svo skemmtilegt. Bústaður-
inn var alltaf fallegur og þið
amma hirtuð hann svo fallega
sem og ykkar eigið heimili. Það
var alltaf fínt og snyrtilegt í
kringum ykkur. Ég man eftir því
þegar ég var með þér í bústaðn-
um og þú varst að helluleggja
fyrir utan útidyrnar. Ég var lík-
lega 3ja ára þegar ég var með
þér þarna. Ég labbaði yfir allan
sandinn sem þú varst búinn að
slétta allan svo fínt. Þú æstir þig
ekki mikið yfir þessu heldur
sléttirðu smá part og settir
steina á jafnóðum. Það var nú
líklega eina vitið. Það var svo
gaman að verja tímanum með
þér, svo skemmtilegt var að
koma til þín, því alltaf fékk ég að
heyra: „Nei, er litli villingurinn
minn kominn?“.
Elsku afi. Það var svo gaman
að vera inni á skrifstofu með þér
þar sem þú vannst að bókhaldi
og skipulagi heimilisins sem var
svo sannarlega til sóma. Það var
hægt að vera lengi, lengi þar inni
að dunda sér við að skoða alla
eldspýtustokkana sem þú varst
búinn að safna og einnig frí-
merkjasafnið þitt sem var svo
stórt. Ég held að það eigi enginn
eins skemmtilegar tröppur og
var í Barðó eins og þú og amma
áttuð.
Það var svo gaman að fara í
efstu tröppuna, setjast á rassinn
og renna sér niður eða að hoppa
alla leið niður á gólf. Ég held að
öllum börnum hafi fundist þessar
tröppur skemmtilegar. Þú varst
svo duglegur afi og nánast fram
á þinn síðasta dag fórstu í 2-3
klukkustunda göngutúra í Laug-
ardalnum. Það er líklega það
sem gerði þig svona rosalega
hraustan eins og þú varst, hefðir
orðið 98 ára núna á miðvikudag-
inn.
Elsku afi minn. Ég mun ávallt
elska þig og þín er sárt saknað
en nú var víst komið að þér. Þú
ert kominn til Heiðu ömmu og
þar líður þér vel. Hvíldu í friði.
Nú kveðja þig vinir með klökkva og þrá
því komin er skilnaðarstundin.
Hve indælt það verður þig aftur að sjá
í alsælu og fögnuði himnum á,
er sofnum vér síðasta blundinn.
(Hugrún.)
Þín,
Kristín Erla Kjartansdóttir.
Erlingur
Dagsson
Hann afi er nú látinn. Það má
með sanni segja að nú sé jörðin
orðin fátækari og himnaríki rík-
ara. Alltaf var gaman að koma í
heimsókn til Frikka afa og Þór-
nýjar ömmu, sama hvort það var
á Vitateiginn eða í sumarbústað-
inn þeirra í Ölver. Afi var alltaf
góður við allt og alla. Gott var að
knúsa afa og fann ég alltaf
hlýjuna streyma frá honum alveg
fram á síðasta dag.
Þegar hugurinn reikar aftur
Friðrik Eldjárn
Kristinsson
✝ Friðrik EldjárnKristinsson
fæddist á Seyð-
isfirði 13. sept-
ember 1935. Hann
lést á Heilbrigð-
isstofnun Vest-
urlands á Akranesi
29. október 2012.
Útför Friðriks
fór fram frá Akra-
neskirkju 6. nóv-
ember 2012.
þá minnist ég afa
alltaf brosandi og
glaðs, þrátt fyrir
erfið veikindi undir
það síðasta. Ég
minnist td.
skemmtilegra ferða
upp á hálendið, og
hafði afi gaman af
að sullast yfir ár og
læki á jepplingnum
sínum.
Þú varst ljós á villuvegi,
viti á minni leið,
þú varst skin á dökkum degi,
dagleið þín var greið.
Þú barst tryggð í traustri hendi,
tárin straukst af kinn.
Þér ég mínar þakkir sendi,
þú varst afi minn.
(Hákon Aðalsteinsson.)
Guð styrki ömmu í sorginni
Minning þín mun alltaf lifa hjá
mér
Þín afastelpa,
Elísa Björg.
Ásta systir og mágkona kvaddi
þennan heim 24. október eftir
nokkurra vikna legu á sjúkra-
húsi.
Hún ólst upp á Hrauni á Skaga
í stórum systkinahópi þar sem
ellefu komust til fullorðinsára en
eitt þeirra, Hrefna, dó á fyrsta
ári. Var Ásta næstyngst þeirra er
lifðu. Ásta kom á hverju sumri
heim í Hraun eftir að hún hleypti
heimdraganum og einnig eftir að
hún og Benedikt eftirlifandi mað-
ur hennar eignuðust dæturnar
Ásta
Steinsdóttir
✝ Ásta Steins-dóttir fæddist
á Hrauni á Skaga
27. nóvember 1930.
Hún lést á Land-
spítalanum við
Hringbraut 24.
október 2012.
Útför Ástu fór
fram frá Dómkirkj-
unni í Reykjavík ,
2. nóvember 2012.
þrjár og settust að í
Reykjavík.
Ræktarsemi
hennar við Skagann
og Skagafjörð var
mikil og þótti Ástu
gaman að renna fyrir
fisk í vötnunum,
heimsækja frænd-
garðinn stóra og
fylgdist hún vel með í
þeim ranni.
Ættarmótin voru
Ástu hugleikin og mætti hún
jafnan með alla sína afkomendur
og naut samvistanna.
Síðasta heimsókn Ástu á
æskuslóðirnar var á liðnu sumri,
en þá var heilsunni verulega tek-
ið að hraka.
Kæru vinir Bensi, Gunna
,Villa, Auður og fjölskyldur, ykk-
ar missir er mikill.
Megi Ásta hvíla í friði en minn-
ing hennar lifa.
Rögnvaldur og
Guðlaug á Hrauni.
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla
útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Neðst á forsíðu mbl.is má finna
upplýsingar um innsendingarmáta og skilafrest. Einnig má smella á
Morgunblaðslógóið efst í hægra horninu og velja viðeigandi lið.
Skilafrestur | Sé óskað eftir birtingu á útfarardegi þarf greinin að
hafa borist á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á föstudegi ef útför
er á mánudegi eða þriðjudegi).
Minningargreinar