Morgunblaðið - 15.11.2012, Side 31

MINNINGAR 31
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 15. NÓVEMBER 2012
✝ Jóhann Finn-bogi Guð-
mundsson, flug-
umferðarstjóri,
fæddist í Reykjavík
1. desember 1923.
Hann lést á Landa-
kotsspítala 5. nóv-
ember 2012.
Foreldrar hans
voru þau Guð-
mundur Pálsson,
verslunarmaður,
fæddur að Hjallakoti á Álfta-
nesi, 28. september 1900, d. 10.
júlí 1980, og Finnborg Finn-
bogadóttir, húsmóðir, fædd að
Leyningi við Siglufjörð, 29. apríl
1903, d. 23. júlí 1962. Systkini
Jóhanns: Ólöf Erla, látin, Engil-
ráð Ólína, Pálhildur Sumarrós,
Anton Svanur og Sigurður, lát-
inn.
Eftirlifandi eiginkona Jó-
hanns er Lára Vigfúsdóttir, inn-
anhússarkitekt, f. í Vest-
mannaeyjum 25. ágúst 1929.
Foreldrar hennar voru þau
hjónin Vigfús Sigurðsson, skip-
stjóri og útgerðarmaður, f. 24.
júlí 1893, d. 25. febrúar 1970, og
Jóna G. Vilhjálmsdóttir, hús-
móðir, f. 28. september 1905, d.
5. júlí 1993. Jóhann og Lára
voru barnlaus. Börn Jóhanns af
störfum við flugumferðarstjórn
starfaði hann á Landspítalanum
við heilalínuritun, sem hann
lærði í Svíþjóð og Noregi, og
varð síðar deildarstjóri þess
sviðs. Starfsævinni lauk hann
sem starfsmaður við eigna-
vörslu hjá Háskóla Íslands. Jó-
hann lét mjög til sín taka í fé-
lagsmálum og sat í ýmsum
stjórnum. Hann var m.a. í stjórn
Félags íslenskra flugumferð-
arstjóra, bæði sem gjaldkeri og
varaformaður; í stjórn Norræna
ökukennarasambandsins og
Ökukennarafélags Íslands.
Einnig var hann í stjórn Félags
íslenskra frímerkjasafnara. Þá
sat hann í stjórn Sjúkrasamlags
Seltjarnarness, landsstjórn Gí-
deonfélaga og var um hríð for-
maður fjáröflunarnefndar
kirkjubyggingar Seltjarnar-
neskirkju. Hann hafði með
höndum kristilegt starf á meðal
fanga allt frá árinu 1982 og til
2006 en til þessa sjálfboða-
liðsstarfs hafði hann fengið köll-
un. Hjónin Jóhann og Lára fóru
í fangelsin um aldarfjórðungs-
skeið og boðuðu föngum trú og
liðsinntu þeim á margvíslegan
hátt. Jóhann var fyrsti formað-
ur Íslandsdeildar Prison Fel-
lowship International og var
gerður að heiðursfélaga Ís-
landsdeildarinnar ásamt eig-
inkonu sinni árið 2010.
Útför Jóhanns fer fram frá
Fossvogskirkju í dag, 15. nóv-
ember 2012 og hefst athöfnin kl.
13.
fyrra hjónabandi:
1) Árný Björg, f. 29.
desember 1948, gift
Halldóri Nikulási
Lárussyni, f. 7.
ágúst 1954. Sonur
þeirra er Ívar Jó-
hann, f. 1970. Eig-
inkona hans er
Hrefna Rós Wiium,
þau eiga fimm
börn. 2.) Jóhann
Ingi, f. 26. maí
1954. Dóttir hans er Inga Lauf-
ey f. 1978. Eiginmaður hennar
er Óskar Michael Andrew Wen-
der, þau eiga þrjú börn. Móðir
Árnýjar Bjargar og Jóhanns
Inga var Ingibjörg Árnadóttir
Blandon, f. 19. nóvember 1918,
d. 5. mars 2006.
Jóhann stundaði ungur að ár-
um ýmis störf til sjós og lands.
Hann sótti kvöldskóla KFUM og
var einnig við nám hjá Náms-
flokkum Reykjavíkur í ýmsum
greinum. Síðan lauk hann námi í
flugumferðarstjórn hér heima
og einnig í Boston og Chicago
og öðlaðist réttindi sem flug-
umferðarstjóri. Hann starfaði
við flugumferðarstjórn hér á
landi og einnig um tíma í Sádi-
Arabíu á vegum Sameinuðu
þjóðanna. Eftir að hann hætti
Pabbi hefur alltaf verið í lífi
mínu og það er svo skrýtið að
hann sé allt í einu farinn.
Ég upplifi að ég þurfi að taka
upp símann og hringja í hann, mig
langar svo að heyra röddina hans.
Ég veit að hann svarar ekki sím-
anum lengur, en sem betur fer á
þessari tækniöld get ég leitað í
vídeóupptökur og bæði séð hann
og heyrt. Ég geri það bráðum,
þegar mesti söknuðurinn er horf-
inn.
Pabbi var góð fyrirmynd þess
að láta drauma sína rætast. Láta
dugnað og áræði leiða sig. Og oft
fékk maður að upplifa ævintýrin
með honum. Eins og að búa í Sádi-
Arabíu í 2 ár, það var ekki leið-
inlegt.
Hann skráði sig í kvöldskóla
KFUM, útskrifaðist þaðan og hélt
til hinnar stóru Ameríku til að
læra flugumferðarstjórn og vann
við það starf í mörg herrans ár, á
Keflavíkur- og Reykjavíkurflug-
velli og í Sádi-Arabíu.
Eftir veruna í Sádi-Arabíu
ákvað hann þó að reyna nýjar
brautir og gerðist heilalínuritari
við Landspítalann. Ég fékk að
fylgja honum út í það ævintýri.
Vinna og dugnaður var hans
mottó og frá því að ég man eftir
mér skapaði hann sér alltaf auka-
vinnu til að drýgja tekjurnar og
skulda sem minnst. Ég man eftir
því að hann fjárfesti í vefstól og óf
litrík teppi. Ég fékk að taka þátt í
því ævintýri. Það var gaman að
munda skutluna og sjá litina
renna saman í falleg teppi. Fyrir
einhver jól ákvað hann að búa til
músastiga og annað jólaskraut, ég
fékk líka að taka þátt í því. Hann
náði sér í ökukennarapróf og
kenndi á bíl í fjölda ára. Þar gerð-
ist enn eitt ævintýra minna, hann
kenndi mér að keyra.
Eitt ævintýra hans var að boða
föngum hér á landi kærleika Guðs
og fagnaðarerindi hans. Það var
mikið hjartans mál og ég veit að
hann upplifði frábærar stundir
innan fangelsisveggjanna en einn-
ig sorglegar. Ég fékk að fara
nokkrum sinnum með, það er
ógleymanleg minning. Lára, eig-
inkona hans, með gítarinn og sína
einstöku söngrödd leiddi fangana
í sálmum og kórum og pabbi boð-
aði orð Guðs. Svona gáfu þau
föngunum von um annað og betra
líf og voru stór hluti af þeirra lífi.
Pabbi lét gera kort sem heita
Líftrygging. Ekki fengu einungis
fangar þessi kort, heldur fólk á
förnum vegi hans. Um hver jól í
mörg ár stóð hann í Austurstræt-
inu og gaf gangandi vegfarendum
kortið. Ég veit um fólk sem þetta
kort varð til bjargar.
Pabbi og Lára áttu sumarbú-
stað sem þau elskuðu að vera í og
það var alltaf tilhlökkunarefni að
heimsækja þau þangað. Gestrisn-
in var 100% og spennandi að sjá
hvað yrði í matinn. Silungar áttu
„sporðum“ sínum fjör að launa
þegar pabbi birtist með veiði-
stöngina sína að ánni og veiðiafl-
inn var svo mikill stundum að það
mátti selja hann í verslanir, já og
gefa okkur fjölskyldunni.
Já, minningarnar ylja. En það
sem ég er þakklátust fyrir á þess-
ari stundu er að ég mun hitta
pabba minn aftur. Hann gerði það
sem Biblían býður hverjum og
einum. Að trúa í hjarta sínu að
Jesús sé Drottinn og játa það með
munni sínum. Þá erum við hólpin.
Róm. 10: 9-10. Það höfum við bæði
gert og þess vegna sjáumst við ný.
Bless í bili, elsku pabbi minn,
ég elska þig.
Þín einkadóttir,
Árný Björg Jóhannsdóttir.
Ég var margoft sendur í pöss-
un til afa og ömmu á Látraströnd
þegar ég var lítill og ljóshærður
bítlastubbur. Í hvert skipti fór ég í
stækkunarrannsókn inni á skrif-
stofu afa, þ.e. mér var stillt upp við
vegg (hljómar ekki vel) og á með-
an ég stóð grafkyrr tók afi upp
blýant og gerði strik á vegginn
rétt fyrir ofan höfuðið á mér.
Þannig var stækkun mín skrásett
samviskusamlega og þessi hvatn-
ing var líklega þáttur í því að ég
stækkaði vel sem strákur.
Ég veit að afa þótti mjög vænt
um mig. Hann sýndi það glöggt
með því að verja löngum stundum
með mér. Hann tók mig með sér í
ógleymanlegar sumarbústaðar-
ferðir og veiðitúra. Svo leyfði
hann mér að stýra bílnum sínum
þegar löggan sá ekki til, hann eld-
aði fyrir mig hafragraut, hann
stríddi ömmu til að skemmta mér,
hann leyfði mér að skoða ótal
margt í sjónaukanum sínum, við
flögguðum saman, veiddum sam-
an og sungum saman, og aldrei
þreyttist hann að deila afrekssög-
um okkar og uppákomum með
öðrum.
Við áttum saman dýrmætt
spjall nokkrum dögum fyrir and-
lát hans og rifjuðum upp ógleym-
anlegar stundir sem við upplifðum
saman, stundir sem munu lifa
áfram ævilangt í huga mínum og
hjarta.
Afi glímdi við veikindi undir
það síðasta og reyndist honum
erfitt að átta sig á dagsetningum.
Á föstudeginum langa kom ég
ásamt konu minni og börnum mín-
um til að heimsækja hann. Honum
varð litið út um gluggann þar sem
við sátum saman í stofunni og sá
hann að nágrannar höfðu flaggað í
hálfa stöng. Þá spurði hann okkur
hvort við vissum til þess að ein-
hver háttsettur maður hefði látist
þennan dag. Þarna vil ég meina að
afi hafi fengið opinberun að ofan.
Það var ekki bara hvað hann sagði
heldur hvernig hann bar upp
spurninguna sem snerti okkur öll
sem þarna vorum hjá honum. Í
orðum hans var alvara, tregi og
umhyggja. Honum stóð ekki á
sama og andi hans skynjaði að
eitthvað hefði farið úrskeiðis hjá
einhverjum sem honum var kær.
Sá sem lést á þessum degi var
sjálfur Konungur konunganna,
háttsettur herra sem afi talaði við
oft á dag í bænum sínum.
Nú hefur Guð kallað þig til sín,
afi minn. Að þessu sinni færð þú
að vera eins og lítill strákur sem
fúslega fetar í fótsporin stóru, og
upplifir ný og stórkostleg ævin-
týri með Frelsaranum þínum. Þú
færð að hvílast á grænum grund-
um himnaríkis og Frelsarinn mun
leiða þig að vötnum þar sem þú
mátt næðis njóta. Sál þín er hress
á ný og nú gengur þú um réttan
veg í eilífðinni með Jesú Kristi
sem þú þjónaðir trúfastlega í þínu
dauðlega lífi.
Takk afi fyrir allar stundirnar
sem við áttum saman, allar minn-
ingarnar sem ég á um þig, fyrir
vináttu þína, ást og trúfesti. Takk
fyrir að beina ljósi á þá braut sem
ég geng á í dag. Og þegar mín ævi-
braut endar þá vona ég að við
mætumst á bak við dauðans dyr, í
eilífu ljósi skapara okkar.
dýrðarstund
kalt er kvöldið
sofnar sál
upp rís andinn
kveður í kyrrðinni
heimsins brautin hál
dýrðar dagur
vaknar sál
upp rís andinn
dofna í dýrðinni
heimsins björtu bál.
Ívar.
Kær vinur og velgjörðarmaður
er fallinn frá. Kominn til Jesú,
sem hann elskaði svo mikið. Það
er að sönnu fagnaðarefni þó sökn-
uðurinn sé sár. Við Jóhann kynnt-
umst fyrir 34 árum. Hann var yf-
irmaður minn á þeim tíma.
Fylginn sér, geðríkur, glettinn og
stríðinn. Það var aldrei lognmolla
í kringum hann. Við urðum góðir
vinir og hann reyndist mér alla tíð
vel.
Það var gaman að heimsækja
þau Láru á fallega heimilið þeirra,
fyrst á Látraströndina og síðar á
Sléttuveginn. Þakklæti mitt á sér
engin takmörk.
Kæra Lára, Árný, Ívar og aðrir
aðstandendur. Ég votta ykkur
mína dýpstu samúð. Drottinn
blessi minningu Jóhanns.
Sigurvina Falsdóttir.
Jóhann F. Guðmundsson fékk
köllun til að boða kristna trú með-
al fanga. Þetta var árið 1982 og
fyrstu árin fór hann einn í fang-
elsin til að sinna köllun sinni og
síðar gekk kona hans, Lára Vig-
fúsdóttir, til liðs við hann. Eftir
það var aldrei talað öðruvísi um
þau í fangelsunum en sem Jóhann
og Láru. Þau voru eitt. Fangarnir
kunnu vel að meta starf þeirra og
sóttu alla jafna samkomur þeirra
vel. Og þó enginn fangi kæmi sem
var sjaldgæft þá héldu þau sam-
komuna engu að síður. Gítarleikur
Láru og söngur ómaði um fang-
elsið og í fjarska heyrðist Jóhann
lesa upp úr Biblíunni. Þetta var
köllun og þess vegna var aldrei
slegið slöku við. Þau hvöttu fang-
ana til að snúa við af villubraut og
hefja nýtt líf undir merkjum frels-
arans, Jesú Krists.
Þau voru einlæg og kröftug í
boðun sinni og trúin var heit. Jó-
hann sagði föngunum margar sög-
ur úr lífi sínu og aðrar sem hann
hafði sjálfur ýmist þýtt eða ritað.
Fangarnir sáu að þessi höfðing-
legi maður og djarfmælti vildi
þeim vel. Hann sagðist ekki vera
þar sín vegna heldur þeirra og
hann væri sendur til að benda
þeim á ljós lífsins, ljós sem þeir
gætu brugðið yfir lífsferð sína og
orðið hamingjumenn.
Samtökin Prison Fellowship
International voru stofnuð 1976.
Markmið þeirra er að boða
kristna trú í fangelsum og liðsinna
föngum á ýmsa vegu. Jóhann og
Lára kynntust þessum samtökum
löngu eftir að þau höfðu hafið starf
í fangelsunum. Þau gengu til liðs
við þessi alþjóðlegu samtök og
störfuðu undir merkjum þeirra
síðar. Stofnuð var Íslandsdeild
þessara alþjóðlegu samtaka og
voru þau hjónin þar í forsvari. Þau
Jóhann og Lára tóku iðulega á
móti fulltrúum Prison Fellowship
International þegar þeir komu
hingað til að kynna sér stöðu fang-
elsismála. Einnig sóttu þau
nokkrum sinnum ráðstefnur sam-
takanna í útlöndum.
Þegar heilsa Jóhanns tók að
bila ákváðu þau hjónin að láta
staðar numið í boðunarstarfinu.
Þetta var árið 2006. Þá höfðu þau
starfað við boðun í fangelsum um
aldarfjórðungsskeið. Þau vildu
gjarnan að einhver tæki upp
merki Prison Fellowship og kviðu
því ekki að svo yrði enda var beðið
fyrir því á hverjum degi. Síðan
kom góður hópur að samtökunum
og hefur haldið starfi þeirra og Jó-
hanns og Láru áfram. Árið 2010
voru þau hjón gerð að heiðurs-
félögum í Prison Fellowship Ice-
land. Áður hafði þeim hlotnast
margvísleg viðurkenning frá Pri-
son Fellowship International og
hlaut Jóhann gullmerki þeirra
fyrir nokkrum árum.
Prison Fellowship Iceland (Ís-
landsdeild kristinna fangavina)
kveður frumkvöðul kristins sjálf-
boðaliðastarfs meðal fanga á Ís-
landi með virðingu og þökk. Ekki
þarf að efast um að frelsarinn tek-
ur á móti hinum trúa og góða
þjóni, Jóhanni F. Guðmundssyni,
og segir: „Gakk inn í fögnuð herra
þíns“ (Mt 25.21).
Blessuð veri minning Jóhanns.
Guð styrki og huggi Láru sem og
fjölskyldu hans.
F.h. stjórnar Prison Fellowship
Iceland,
Sigríður Hrönn
Sigurðardóttir, formaður.
Jóhann F.
Guðmundsson
Lokað
Lokað verður föstudaginn 16. nóvember frá kl. 12:00
vegna jarðarfarar ÓLAFS ANGANTÝSSONAR.
Nýsköpunarmiðstöð Íslands.
✝
Okkar ástkæri
FRIÐJÓN JÓNSSON
frá Lindarbrekku
í Staðarsveit
lést í faðmi fjölskyldunnar miðvikudaginn
7. nóvember á hjúkrunarheimilinu Skógarbæ.
Útförin fer fram í Grafarvogskirkju
mánudaginn 19. nóvember kl. 11:00.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á minningarkort
Skógarbæjar.
Hanna Olgeirsdóttir,
Elísa Anna Friðjónsdóttir, Hermann Jóhannesson,
María Lóa Friðjónsdóttir, Gunnar Sigurfinnsson,
Jón Unnar Friðjónsson, Hulda Vilhjálmsdóttir,
Heiða B. Friðjónsdóttir,
Linda Kristín Friðjónsdóttir, Björn Magnús Tómasson,
Linda Elínborg Friðjónsdóttir, Viktor Pétursson,
afabörn og langafabörn.
✝
Okkar kæra
ÞÓRHILDUR BERGÞÓRSDÓTTIR
andaðist á dvalarheimilinu Hlíð þriðjudaginn
6. nóvember.
Útför hennar fer fram frá Höfðakapellu
mánudaginn 19. nóvember kl. 13.30.
Fyrir hönd aðstandenda,
Rósamunda Káradóttir.
✝
Elskuleg eiginkona, móðir, tengdamóðir og
amma,
ÞÓRA J. HÓLM,
Álfheimum 42,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum við Hringbraut
mánudaginn 12. nóvember.
Útförin verður auglýst síðar.
Magnús G. Pálsson,
Karl Óskar Magnússon, Guðný Bjarnarsdóttir,
Þóra Margrét Karlsdóttir,
Magnús Gunnar Karlsson.
✝
Ástkær sonur minn, faðir okkar, tengdafaðir
og afi,
KÁRI S. VALGARÐSSON
húsasmíðameistari,
Smáragrund 21,
Sauðárkróki,
sem lést miðvikudaginn 7. nóvember verður
jarðsunginn frá Sauðárkrókskirkju laugar-
daginn 17. nóvember kl. 14.00.
Jakobína R. Valdimarsdóttir,
Ragnar Þór Kárason, Freyja Jónsdóttir,
Linda Dröfn Káradóttir, Ragnar Grönvold,
Kári Arnar Kárason, Kristín Inga Þrastardóttir
og barnabörn.
Við Anna kynntumst í gegn-
um stjórnarstörf hjá Menor,
Menningarsamtökum Norðlend-
inga. Það var eins og við hefðum
þekkst alla ævi. Við unnum vel
saman, við hlógum mikið saman
og gátum endalaust spjallað
saman.
Við höguðum því svo til að
Anna kom í Grenjaðarstað og
við fórum saman yfir gögn og
Anna Helgadóttir
✝ Anna Helga-dóttir fæddist
13. janúar 1943 í
Leirhöfn á Mel-
rakkasléttu og ólst
þar upp. Hún varð
bráðkvödd 28.
október 2012.
Útför Önnu var
gerð frá Akureyr-
arkirkju 9. nóv-
ember 2012.
gamalt dót Menor
en aðallega þó til
að eiga samfélag.
Eftir að samstarfi
lauk áttum við góð-
ar heimsóknir hvor
til annarrar norðan
og sunnan heiða og
jólakortin með smá
fréttapistli voru
árviss. Anna var
heilsteypt kona
sem hafði reynt
margt og varð rík af reynslu
sinni í þá veru að hún miðlaði til
samferðafólks síns lífsgleði,
krafti og samlíðan. Að leiðar-
lokum sem komu alltof fljótt,
þakka ég fyrir vináttu okkar og
bið Guð að blessa fjölskyldu
hennar og gefa þeim styrk og
gleði minninganna um mæta
konu.
Margrét Bóasdóttir.