Morgunblaðið - 17.11.2012, Side 50

50 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 17. NÓVEMBER 2012
✝ Kristný Pálma-dóttir fæddist í
Bolungarvík 2.
september 1943.
Hún lést á Fjórð-
ungssjúkrahúsinu á
Ísafirði 11. nóv-
ember 2012.
Foreldrar
Kristnýjar voru
Pálmi Árni Karv-
elsson, f. 17.2.
1897, d. 21.2. 1958,
og Jónína E. Jóelsdóttir, f.
18.11. 1903, d. 20.11. 1987.
Kristný var yngst fimm systkina
en þau eru: Guðrún, f. 31.7.
1925, Sigríður Lovísa, f. 12.4.
1929, d. 23.9. 1944, Gestur O.K.,
f. 25.5. 1930, d. 8.9. 2006, Karvel
S.I., f. 13.7. 1936, d. 23.2. 2011.
Kristný giftist 1962 Pétri Sig-
urðs Runólfssyni, f. 22.6. 1939.
Foreldrar hans voru Ólína Bær-
ingsdóttir, f. 20.9. 1914, d. 10.1.
1986, og Runólfur Hjálmarsson,
f. 4.11. 1912, d. 30.1. 1941. Upp-
eldisfaðir Péturs var Sigurður
1968, gift Pétri Oddssyni, börn
þeirra eru Kristný og Pétur
Tryggvi.
Seinni eiginmaður Kristnýjar
er Valdimar Lúðvík Gíslason, f.
8.7. 1939. Foreldrar hans voru
Margrét Magnúsdóttir, f. 22.1.
1918, d. 20.11. 1997 og Gísli
Valdimarsson, f. 30.8. 1914, d.
20.7. 1984. Börn Valdimars eru
Lárus Guðmundur, f. 1959, Gísli
Ósvaldur, f. 1961, Hálfdán Pét-
ur, f. 1963, Ómar, f. 1965, Mar-
grét, f. 1967 og Anna Sigríður,
f. 1972, barnabörn hans eru 15.
Kristný sinnti versl-
unarstörfum mestan part starfs-
ævi sinnar. Hún unni söng og
gekk til liðs við Kirkjukór Bol-
ungarvíkur árið 1959 þar sem
hún starfaði með kórfélögum
sínum allt þar til veikindin
gerðu vart við sig. Einnig söng
hún í Kvennakór Bolungarvíkur
á meðan hann var og hét. Hún
var mikil hagleikskona og liggja
eftir hana listaverk, m.a. í tré-
skurði, gleri og hannyrðum.
Hún lét sér annt um sam-
ferðafólk sitt þó ekki hefði hún
hátt um það, en lét þar verkin
tala.
Útför Kristnýjar fer fram frá
Hólskirkju í Bolungarvík í dag,
17. nóvember 2012, kl. 14.
Guðbjartsson, f.
20.8. 1913, d. 11.4.
1995. Kristný og
Pétur slitu sam-
vistum. Börn þeirra
eru: 1) Runólfur
Kristinn, f. 1960,
kvæntur Eygló
Harðardóttur, börn
þeirra eru Pétur og
Silja. Sambýliskona
Péturs er Eva
Björk, synir þeirra
eru Viktor Andri og Daníel
Darri. 2) Jón Pálmi, f. 1961,
kvæntur Anniku Olsen, synir
þeirra eru Elíesar og Brynjar.
Sambýliskona Elíesars er An-
gajo. 3) Margrét Lilja, f. 1964,
gift Agnari Ebeneserssyni, börn
hennar og Svavars Geirs Æv-
arssonar eru Pétur Geir og
Linda Rut. Börn Péturs Geirs
eru Ylfa Dröfn og Tristan Máni.
Sambýlismaður Lindu Rutar er
Birkir Halldór, dætur þeirra
eru Katrín Lilja og óskírð
stúlka. 4) Sigurlín Guðbjörg, f.
Elsku mamma mín, ég á varla
orð til að lýsa líðan minni síðustu
þrjá mánuði þar sem annan dag-
inn vorum við fullar af bjartsýni
en hinn vonbrigðum. Þegar við
systkinin vorum lítil saumaðir þú
öll föt á okkur og síðan á barna-
börnin og ekki af verri endanum,
glæsilega kjóla, jakkaföt eða
frakka. Ekkert var þér ofviða í
saumaskapnum, þér féll aldrei
verk úr hendi og ég hef aldrei
skilið alla orkuna sem þú hafðir.
Seinustu ár hafa ótrúlegustu
listaverk orðið til hjá þér, mest-
megnis úr gleri, bæði myndir,
lampar, skálar og skartgripir. Ég
tala nú ekki um fallegu kirkjuna
okkar og margt fleira, ótrúlega
falleg kort og síðast varstu farin
að skreyta kerti og allt unnið af
alúð og vandvirkni sem þú varst
þekkt fyrir.
Elsku mamma mín, það er svo
skrítið að hugsa til þess að þú
sért horfin frá okkur, þú ert búin
að vera svo stór partur af lífi
mínu. Við vorum saman í svo
mörgu í gegnum árin enda varstu
bara eins og ein af heimilisfólkinu
hjá mér, komst á hverjum degi og
oft á dag ef ömmu- og langömmu-
börnin voru í heimsókn. Þú hefur
alltaf verið svo einstaklega góð
við börnin mín enda hafa þau allt-
af litið á þig sem aðra mömmu og
þú hafðir alltaf á orði að þér fynd-
ist alltaf eins og þú ættir þau
enda hafa þau alltaf sótt svo mik-
ið í þig. Þú varst svo mikil fjöl-
skyldumanneskja og elskaðir að
hafa börnin hjá þér og lang-
ömmubörnin sem vildu alltaf
vera hjá langömmu Kristný, allt-
af eitthvað að föndra, fara í laut-
arferðir, sund, til berja eða eitt-
hvað skemmtilegt. Þú varst ekki
ánægð með það þegar ég var að
banna Ylfu og Katrínu að fara yf-
ir til þín í sumar því mér fannst
þú svo þreytt, þú vildir hafa þær
hjá þér.
Ég vildi óska að þú hefðir
fengið að faðma og knúsa litlu
langömmudúlluna þína sem
fæddist aðeins fimm dögum áður
en þú kvaddir þennan heim. Þú
varst búin að bíða eftir henni, það
er svo stutt á milli gleði og sorg-
ar. Það var þér hjartans mál að
við Agnar gengjum í hjónaband
og það gerðum við í vor þér til
mikillar gleði enda líkaði ykkur
sérstaklega vel hvort við annað.
Elsku hjartans mamma mín,
þú áttir fáa þína líka, alltaf að
hugsa um alla hina, ekki bara
okkur fjölskylduna þína og ætt-
ingja heldur alla sem þér fannst
þurfa á aðstoð að halda og þú
gætir aðstoðað á einn eða annan
hátt.
Kirkjan og kórinn átti hug
þinn allan og mikið gladdi það þig
þegar ég gekk í kirkjukórinn, þú
hafðir yndi af söng eins og öll
okkar ætt og stoltið leyndi sér
ekki þegar litli kórinn okkar söng
við vígslu Agnesar til biskups í
sumar. Þú varst mjög sátt með
nýja prestinn okkar, hana séra
Ástu, enda brást það ekki að hún
er búin að vera yndisleg bæði við
þig, okkur systurnar og alla fjöl-
skylduna. Elsku engillinn minn,
hjartað mitt er svo fullt af sorg en
líka af þakklæti fyrir að hafa átt
þig að, þú varst svo miklu meira
en mamma mín. Þú varst líka mín
besta vinkona, ég átti alltaf vísan
stuðning og opinn faðminn hjá
þér.
Takk fyrir allt og guð geymi
þig elsku mamma mín, ég veit að
hann launar þér öll þín góðverk.
Guð gefi okkur öllum styrk.
Þín elskandi dóttir,
Margrét Lilja.
Elsku hjartans mamma, mikið
er ég strax farin að sakna þín. Að
hugsa sér lífið án þín; símhring-
ingarnar á morgnana til að vita
hvernig við hefðum sofið og svo á
kvöldin til að bjóða góða nótt. Það
huggar mig þó að þú varst ekki
hrædd við dauðann. Þú sagðir
alltaf að það væri ekki það sem
við ættum að hræðast. Þú und-
irbjóst okkur svo vel undir lífið
og kenndir okkur svo margt. Ég
er svo stolt að eiga yndislega
dóttur sem ber nafnið þitt og þú
varst svo stolt af. Þann 3. ágúst
síðastliðinn bankaði illur sjúk-
dómur upp á hjá þér og við vorum
svo viss um að þú myndir hafa
vinninginn, en því miður reyndist
svo ekki verða. Sjúkdómurinn
var genginn of langt. Þetta voru
strembnir þrír og hálfur mánuð-
ur sem við börðumst með þér
systurnar, en þetta var mikilvæg-
ur tími með þér, elsku mamma
mín, og finnst mér ég vera
heppnasta manneskjan í öllum
heiminum að hafa getað eytt hon-
um með þér. Það veit guð hvað
mér var létt í hjartanu þegar þú
sofnaðir svefninum langa eftir
erfiða baráttu síðasta sólarhring-
inn. Þú gast bara einfaldlega ekki
meir.
Það eru svo margar minningar
sem ég get sagt frá. Minningin
um hvað við systkinin vorum allt-
af fín í heimasaumuðum fötum,
þú varst engum lík, þegar leið að
jólum heyrðist glamrið í sauma-
vélinni í gegnum svefninn langt
fram á aðfangadagsmorgun. Þá
var verið að klára einhverja flík-
ina eða gardínur, já, jólin voru
þinn uppáhaldstími. Það var mik-
il gleði hjá barnabörnunum þegar
kistan var opnuð til að sækja jóla-
skrautið sem átti að fara í eldhús-
gluggann og enginn gat skreytt
eins fallega og þú gerðir.
Samband þitt við börnin og
barnabörnin var einstakt. Þú
varst einnig svo mikil handverks-
kona. Það var prjónað og saumað,
skorið út í tré, auk þess sem þú
gerðir glermuni svo að eitthvað
sé nefnt. Við skildum ekki hvern-
ig þú gast einfaldlega gert allt
sem þú gerðir með eingöngu 24
tíma í sólarhring. Gjafmildin og
umhyggjan fyrir öllum, það voru
ófáir sem fengu mömmubrauð,
kæfu og kóngabrauð inn um
dyrnar fyrir jólin. Allir sem voru
einir eða áttu bágt, þú útbýttir
gjöfum og stakkst inn nefinu
bara til að faðma þó svo að það
væri stutt stund. Já, elsku
mamma, þú varst yndislegasta
mamman í öllum heiminum og
held ég að það sé vægt til orða
tekið. Umhyggjan fyrir systur
þinni, bræðrum og mágkonum,
þetta eru svo góðar minningar og
hlýjar.
Elsku mamma mín, ég gæti
skrifað í heila bók um allar stund-
irnar okkar. Þegar yndislegi
drengurinn þinn litli ljúfurinn
þinn eins og þú kallaðir hann allt-
af veiktist alvarlega, þú lést þig
ekki muna um að koma suður til
að vera með okkur. Þú tókst að
þér heimilið mitt þegar ég veikt-
ist, komst og gerðir öll húsverkin
sem ég hafði ekki orku til að gera.
Mamma, ég gæti talið endalaust
upp og hugsa að það sé öll Bol-
ungarvík sem þú hafðir á herð-
unum því að umhyggjan var svo
mikil fyrir öllum. Þín verður sárt
saknað en minningin mun lifa í
hjarta mínu.
Guð geymi þig.
Þín elskandi dóttir,
Sigurlín Guðbjörg
Pétursdóttir.
Ef ég ætti fleiri stundir, fleiri
mínútur, fleiri orð. Elsku amma,
ef ég bara ætti þetta með þér.
Hér sit ég hugsi. Ég er dofin.
Það er svo margt sem ég vildi að
ég hefði náð að segja við þig en
náði ekki. Og eftir sit ég með svo
endalaust mörg orð, svo enda-
laust mikinn kærleik og ást og al-
veg gríðarlegan söknuð í hjart-
anu. Svo ótrúlega yndisleg, falleg
og góð sem þú varst. Svo
hjartahlý, svo falleg. Það er svo
margs að minnast þegar tína á
eitthvað til á blað. Kassetturnar
sem þú áttir af okkur frænkum
syngjandi glöðum þar sem þú
hafðir yndi af því að spila fyrir
okkur á gítar og syngja. Allar
þær nætur sem ég gisti hjá þér,
inni í herbergi okkar barnabarna
hjá ykkur Lúlla. Jólaföndrið,
uppáhaldsjólastundin mín í uppá-
haldsjólahúsinu á Völusteins-
strætinu.
Uppháhaldsstundin þegar
mætt var til ömmu á hverju ári
með öllum barnabörnum og
barnabarnabörnum í heilan dag.
Föndraðar voru jólagjafir og
jólakort, hlustað á jólatónlist,
borðuð pítsa og japlað nammi
fram eftir degi. Hvernig þú hugs-
aðir um alla þá sem í kringum þig
voru og fylltir bæinn af kærleik
og ást. Ég þakka þér allt sem þú
kenndir mér, bænirnar, sögurn-
ar, lífsspekina og gleðina, því það
eru þessir ótrúlega góðu kostir
sem einkenndu þig og ég mun
aldrei gleyma. Hjarta mitt er
fullt af þakklæti fyrir allt það sem
þú hefur gert fyrir mig, fyrir all-
ar þær ómetanlegu stundir sem
við áttum saman og allt sem þú
hefur kennt mér með góð-
mennsku þinni og hjartalagi. Ég
elska þig svo mikið og ég sakna
þín óendanlega. Fyrir þig mun ég
syngja, brosa og hlæja. Ég mun
alltaf bera þig og þína lífsspeki í
brjósti mér. Ég elska þig og ég er
stolt af þér.
Langt úr fjarlægð, elsku amma mín,
ómar hinzta kveðja nú til þín.
En allt hið góða, er ég hlaut hjá þér,
ég allar stundir geymi í hjarta mér.
Ég man frá bernsku mildi og kærleik
þinn,
man hve oft þú gladdir huga minn.
Og glæddir allt hið góða í minni sál,
að gleðja aðra var þitt hjartans mál.
Og hvar um heim, sem liggur leiðin
mín
þá lýsa mér hin góðu áhrif þín.
Mér örlát gafst af elskuríkri lund,
og aldrei brást þín tryggð að hinztu
stund.
Af heitu hjarta allt ég þakka þér,
þínar gjafir, sem þú veittir mér.
Þín blessun minning býr mér ætíð hjá,
ég björtum geislum strái veg minn á.
(Höf. ók.)
Þín sonardóttir,
Silja Runólfsdóttir.
Elsku amma mín, hér sit ég og
lít yfir farinn veg. Ég hugsa um
allar stundirnar sem við áttum
saman, ég gæti þulið upp enda-
lausar sögur af okkur syngjandi,
spilandi, föndrandi og margt
fleira. Þú varst alltaf svo barngóð
og við börnin sóttum í þig því við
fundum skilyrðislausa ást í faðmi
þínum sem var alltaf opinn hverj-
um sem vildi það þiggja.
Ég er mjög heppinn að hafa átt
þig að og er það vægt til orða tek-
ið. Þú varst alltaf til staðar fyrir
mig; í góðu en sérstaklega erf-
iðleikum. Þú kenndir mér heil-
margt og hef ég reynt að fram-
fylgja því eftir bestu getu.
Enginn er fullkominn en þú varst
fullkomnasta manneskja sem ég
hef þekkt og mun ég alltaf halda
því fram. Góðvild þín í garð ann-
arra er umtöluð og er ég mjög
stoltur að geta sagt að ég sé dótt-
ursonur þinn.
Amma mín, ég sakna þín sárt
og ég elska þig. Þú kenndir mér
þessa bæn, þetta mun alltaf
minna mig á þig.
Leiddu mína litlu hendi,
ljúfi Jesús, þér ég sendi
bæn frá mínu brjósti, sjáðu,
blíði Jesús, að mér gáðu.
Hafðu gát á hjarta mínu
halt mér fast í spori þínu,
að ég fari aldrei frá þér,
alltaf, Jesús, vertu hjá mér.
Um þig alltaf sál mín syngi
sérhvern dag, þó eitthvað þyngi.
Gef ég verði góða barnið,
geisli þinn á kalda hjarnið.
(Ásmundur Eiríksson)
Pétur Geir Svavarsson.
Elsku amma.
Aldrei hafði mér dottið í hug
fyrir rúmum þremur mánuðum
að ég ætti eftir að sitja hér og
skrifa minningagrein um þig, þú
fórst frá okkur allt of fljótt og allt
of ung. Ég er ekki ennþá búin að
átta mig á þessu og finnst eins og
þú munir renna við í hádeginu á
morgun í kaffisopa eins og þú
varst vön að gera. Ég er svo
þakklát fyrir að hafa getað eytt
síðustu mánuðunum þínum með
þér og verið þér til stuðnings í
gegnum veikindin þín, þú áttir
það svo sannarlega inni hjá mér.
Ég trúi því að eins og mér var
sagt að þá hafi litla snúllan mín
verið send til mín á hárréttum
tíma þar sem ég þurfti að hætta
að vinna vegna veikinda á með-
göngunni og gat eytt öllum mín-
um stundum með þér þar til hún
fæddist og get svo brosað í gegn-
um tárin í dag á þessum erfiðu
tímum.
Jólin eiga eftir að vera svo
tómleg og skrítin án þín, þú varst
svo mikið jólabarn og varst byrj-
uð að spila jólalög langt á undan
öllum öðrum og bakaðir svo fyrir
alla lagkökur og brauð og komst
færandi hendi. Jólin komu ekki
fyrr en við frændsystkinin og
börn komum til þín rétt fyrir jól í
jólaföndur, myndum háma í okk-
ur pítsu og nammi og hlusta á
jólalög.
Ég sakna þín svo mikið, betri
ömmu og vinkonu er ekki hægt
að hugsa sér og ég er svo heppin
að hafa fengið að kynnast þér. Þú
varst svo góðhjörtuð og vildir allt
fyrir alla gera, ég gat alltaf leitað
til þín þegar mér lá eitthvað á
hjarta. Þú kenndir mér svo mikið
í uppvextinum og við áttum svo
margar góðar stundir saman.
Það var ósjaldan sem ég hljóp yf-
ir til þín og þú smurðir ofan í mig
brauð og svo dunduðum við okk-
ur saman við að spila, lita og
föndra og þú spilaðir á gítarinn
og við sungum saman og tókum
það upp á spólu. Þú varst alltaf
svo dugleg að gera eitthvað með
okkur krökkunum, leyfa okkur að
fara með þér í berjamó, lauta-
ferðir, sund og fleira.
Minningarnar um þig og ófáar
stundirnar okkar saman í gegn-
um árin eiga svo stóran stað í
hjarta mér og munu aldrei
gleymast.
Katrín mín, litli hjálparinn
hennar langömmu sinnar spyr
um þig á hverjum degi. Hún
saknar þín og segist elska þig svo
mikið og þú hafir verið svo góð
við hana.
Ég vona að þér líði vel á þeim
stað sem þú ert núna í faðmi for-
eldra þinna og systkina.
Þig sem í fjarlægð fjöllin bak við dvelur,
og fagrar vonir tengir líf mitt við.
Minn hugur þráir, hjartað ákaft saknar,
er horfnum stundum, ljúfum, dvel ég
hjá.
Heyrirðu ei, þig hjartað kallar á?
Heyrirðu ei storm, er kveðju mína ber?
Þú fagra minning eftir skildir eina,
sem aldrei gleymist, meðan lífs ég er.
(Valdimar Hólm Hallstað.)
Ég elska þig svo mikið elsku
amma mín og ég mun sakna þín á
hverjum einasta degi,
Guð geymi þig
Þín,
Linda Rut.
Elsku hjartans amma mín, það
er óraunverulegt að sitja hér og
skrifa þessi orð svona stuttum
tíma eftir að þú veiktist, en á að-
eins þremur mánuðum varstu
tekin frá okkur alltof fljótt, ég er
svo ánægð að hafa komið heim og
getað eytt með þér seinasta mán-
uðinum þínum og þeim tíma mun
ég aldrei gleyma. Ég get ekki lýst
því hversu mikið ég sakna þín,
elsku amma. Þú varst ekki bara
amma mín heldur varstu líka
besta vinkona mín, svo góð og
hlý. Þú varst alltaf til staðar fyrir
mig og stóðst eins og klettur á
bak við mig í hvaða aðstæðum
sem var. Ég er svo ánægð með
allar minningarnar sem við sköp-
uðum saman og ég get hlýjað mér
við þær núna á þessum erfiða
tíma. Ég er svo þakklát fyrir tím-
ana okkar saman og að hafa haft
þig í lífi mínu, þú varst fyrir-
myndin mín í svo mörgu. Þú
kenndir mér svo mikið um lífið og
hvað kærleikur skiptir miklu
máli. Enda full af ást og um-
hyggju. Fallega heimilið þitt stóð
alltaf opið fyrir mig og alla aðra,
þar var svo mikil hlýja og kær-
leikur og andrúmsloft sem maður
fann hvergi fyrir annars staðar,
þú varst alltaf með opinn faðminn
tilbúin til að hlusta á allt sem
manni lá á hjarta.
Þú varst svo dugleg að gera
eitthvað með okkur barnabörn-
unum, ég man á hverju sumri
þegar við fórum upp í lautina með
nesti og gítar og við skottuðumst
í kringum þig og tíndum blóm og
borðuðum á meðan þú spilaðir og
söngst. Jólaföndrið var á sínum
stað fyrir hver einustu jól, þú
Kristný
Pálmadóttir
Í byrjun árs 2004 gekk ég upp
hlaðið á Gljúfrasteini með lykil að
húsinu í hendinni. Gamla klukkan
tók á móti mér og tifaði hægt og
virðulega „eilíbbð, eilíbbð“. Mér
fannst notalegt að heyra í klukk-
unni. Í stofunni stóð flygillinn
hljóður, blómin voru í glugganum,
langi sófinn, Maríuteppið hennar
Auðar á veggnum og púðar í stól-
um. Það var skrítið að ganga um
ein í húsinu. Nú átti að breyta
þessu einstaka menningarheimili í
safn sem yrði opið almenningi.
Það þurfti að gæða húsið lífi aftur
og finna leið til að taka á móti
gestum svo sómi væri að. Þá var
gott að geta leitað til Auðar. Hún
var fús til að hjálpa til við gerð
leiðsagnar um húsið og kom
nokkrum sinnum á Gljúfrastein
þegar eftir því var leitað. Mér var
ljóst að hún hafði metnað fyrir
hönd hússins og fjölskyldu sinnar
að vel tækist til að breyta því í safn
til minningar um skáldið. Hún
sagði skemmtilega frá og hafði
Auður Sveinsdóttir
Laxness
✝ Auður Sveins-dóttir Laxness
fæddist á Eyr-
arbakka 30. júlí
1918. Hún lést á
Dvalarheimilinu
Grund 28. október
2012.
Jarðarför Auðar
var gerð frá Dóm-
kirkjunni 7. nóv-
ember 2012.
húmor, rifjaði upp
ýmsa atburði og
sagði frá hlutum sem
allir eiga sína ein-
stöku sögu. Frásögn
hennar var ómetan-
leg. Allt var tekið
upp á band og nú
þegar gestir koma
að Gljúfrasteini
heyra þeir brot úr
þessum viðtölum við
Auði. Bók hennar Á
Gljúfrasteini er einnig ómetanleg
heimild um líf hennar og ber
glöggt merki um frásagnarhæfi-
leika hennar. Það hefði verið
óhugsandi að koma fyrir safni í
húsi skáldsins án samráðs við
Auði og hennar fjölskyldu. Fyrir
það er vert að þakka.
Safnið á Gljúfrasteini var opnað
formlega 4. september 2004 en í
vikunni áður kom Auður ásamt
Siggu og Dunu. Við gengum um
húsið og Auður lagaði til púðana
og gekk úr skugga um að allt væri
eins og það ætti að vera. Hún vildi
endilega hjálpa til við að fægja
silfrið svo það yrði skínandi fínt
þegar húsið yrði opnað gestum
með nýtt hlutverk sem safn í eigu
þjóðarinnar.
Við andlát Auðar er hennar
minnst með þakklæti og virðingu.
Fjölskyldu hennar færi ég samúð-
arkveðjur.
Guðný Dóra Gestsdóttir,
framkvæmdastjóri
Gljúfrasteins.