Morgunblaðið - 17.11.2012, Page 51

MINNINGAR 51
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 17. NÓVEMBER 2012
varst svo mikil listakona og hafð-
ir svo gaman af því að föndra með
okkur, í jólaföndrinu voru málað-
ar jólagjafir, búin til jólakort,
sungið og hlustað á jólalög og
borðuð pitsa og nammi, jólin voru
þinn tími, elsku amma mín, þú
varst jólin fyrir mér. Það verður
skrítið að koma ekki til þín fyrir
jólin í jólaföndur og að skreyta
fyrir jólin, og að koma ekki til þín
og fá kúmenbrauð með kæfu, lag-
kökur, mömmukökur og heitt
súkkulaði.
Mitt fyrsta skipti til útlanda
var þegar við nöfnurnar fórum
saman til Færeyja, það var svo
gaman hjá okkur eins og alltaf
þegar við vorum saman.
Amma, þú varst á við 10 mann-
eskjur, alltaf að hjálpa öllum og
kveð ég þig með trega, en ég veit
að þú munt vaka yfir mér og
halda í hönd mína í gegnum súrt
og sætt. Þú munt alltaf eiga stór-
an stað í hjarta mínu og minn-
ingar um bestu ömmu sem hægt
er að hugsa sér munu ylja mér
um ókomin ár. Það eru ekki
margir svona heppnir eins og ég
að eiga svona gott samband við
ömmu sína, þú varst svo dugleg
að hringja allavega tvisvar á dag
og athuga hjá öllum í kringum
þig, ég er svo heppin að hafa
fengið að kynnast þér og alast
upp með þér og í kringum þig.
Í hinsta sinn er ég þig leit,
sá af jörðu þig átti að taka.
Með tár á hvarmi, ég vissi og veit,
að yfir mér munt þú ávallt vaka.
(Stefán Ólafur)
Takk fyrir allt, elsku amma
mín.
Ég elska þig og sakna þín.
Þín nafna,
Kristný Pétursdóttir.
Elsku amma mín, ég trúi ekki
að ég þurfi að kveðja þig á þess-
ari stundu. Mikið er ég farinn að
sakna þín strax. Ég vil bara
þakka þér fyrir allar þær góðu
stundir sem við áttum saman,
elsku amma mín, þú varst svo góð
við mig og við gerðum svo mikið
skemmtilegt saman eins og þegar
við fórum í glerið saman, bjugg-
um til kort og svo gerðirðu líka
svo góðar fiskibollur. Við bökuð-
um saman, elduðum saman. Ég
sakna þín svo mikið og ég vildi að
ég gæti fengið að hitta þig aftur
og faðma þig. Það verður skrítið
að fara til Bolungarvíkur og hitta
þig ekki.
Minning þín er mér ei gleymd;
mína sál þú gladdir;
innst í hjarta hún er geymd,
þú heilsaðir mér og kvaddir.
(Káinn)
Amma, ég elska þig.
Ljúfurinn þinn,
Pétur Tryggvi Pétursson.
Elsku besta Didda mín. Lang-
aði bara að óska þér góðrar ferð-
ar og þakka þér allt sem þú hefur
verið mér allt frá fyrstu tíð er þú
varst að passa mig í „litla húsinu“
okkar og fram á síðasta dag. Líf
okkar hefur verið svo samofið
alla tíð og á ég allar þær minn-
ingar og samverustundir með
mér og verður það vel geymt.
Þó að kali heitur hver,
hylji dali jökull ber,
steinar tali og allt hvað er,
aldrei skal ég gleyma þér.
(Vatnsenda-Rósa)
Bestu þakkir, elsku frænka
mín, fyrir alla þína hlýju, vænt-
umþykju og velvilja í garð for-
eldra minna alla tíð.
Elsku Lúlli, Olli, Jónsi,
Magga, Silla og ykkar fjölskyld-
ur. Elsku Únna, mamma, Bogga,
frændfólk, vinir og allir sem þótti
vænt um elsku Diddu. Megi góð-
ur Guð gefa okkur öllum styrk til
að takast á við ótímabært fráfall
þessarar elsku vinu.
Megi hún hvíla í friði og bless-
uð sé minning hennar.
Kristín H. Karvelsdóttir.
Þetta eru þung og jafnframt
fátækleg orð sem ég hef ákveðið
að hripa niður til minningar um
elskulega frænku mína, Kristn-
ýju Pálmadóttur. Ég vil byrja á
að þakka þér, elsku Kristný fyrir
allt sem þú hefur gert fyrir mig
og mitt fólk í gegnum tíðina. Þú
varst alla tíð full af ást og um-
hyggju fyrir ástvini þína og alla í
kringum þig. Þú hugsaðir vel til
allra og máttir ekkert aumt sjá
og varst alltaf fyrst til að veita
hjálparhönd þeim sem það þurfti.
Ég verð þér ætíð þakklátur fyrir
alla hlýjuna og kærleikann sem
þú sýndir ömmu og afa alla tíð og
verður þér aldrei nægilega þakk-
að fyrir það.
Barnabörnin hændust öll að
þér og ljómaðir þú alltaf þegar þú
talaðir um þau og var þér mjög
umhugað um að þeim farnaðist
sem best í lífinu. Ég er afskap-
lega þakklátur Mörthu ömmu
fyrir að byrja með miðvikudags-
kaffið sem alltaf var eftir morg-
unsundið okkar, Kristný mín.
Þær stundir sem við áttum í
borðkróknum hjá ömmu mun ég
aldrei gleyma.
Við ræddum þar um daginn og
veginn og beindust umræður
okkar margsinnis til „sumar-
landsins“ þar sem þú lýstir fyrir
mér í smáatriðum þá miklu feg-
urð sem þar er að finna. Ég veit
að nú ertu komin í sumarlandið
og er einnig sannfærður um að
þar fá þeir ástvinir okkar sem
farnir eru að njóta kærleika þíns
og umhyggju.
Mér hefur hlotnast sá heiður
að syngja fyrir þig þegar þú verð-
ur jarðsungin. Ég mun syngja
lagið sem okkur báðum er svo
kært, Liljuna. Ég mun syngja öll
erindin þrjú, en þú hripaðir niður
á blað ekki fyrir svo margt löngu
þriðja erindið sem þér var svo
kært og þú sagðir að ég ætti allt-
af að syngja öll erindin. Ég mun
gera það. Þetta er mér mikill
heiður en jafnframt verð ég að
biðja þig elsku vina að hjálpa mér
því þetta verður mér erfitt, sökn-
uðurinn er svo mikill.
Ég treysti því að þú standir
mér við hlið og haldir í höndina á
mér og komir mér í gegnum
þetta. Þú varst einstök kona og
mun ég halda minningu þinni á
lofti fyrir komandi kynslóðir.
Minningu um konuna með stóra
hjartað.
Ég vil að lokum votta Lúlla,
Möggu Lilju, Sillu, Jónsa, Olla og
fjölskyldum þeirra mína dýpstu
samúð og megir þú hvíla í friði
elsku vinan. Ég vil að lokum til-
einka þér þetta ljóð sem ég samdi
til minningar um þig.
Ég vaknaði í morgun,
það rigndi.
Ég vissi það í hjartanu,
að sumarið var búið.
Það kvaddi með tárum.
Þetta höfðu verið góðir tímar
en þeir voru að baki.
Blómin voru fölnuð,
birtan þvarr
og sál mín grét.
Það húmaði.
Það var komið haust.
- Hjá henni.
(Benni Sig.)
Hinsta kveðja frá Sólvöllum.
Benedikt Sigurðsson.
Kristný mín, mig langar að
skrifa þér örfá kveðjuorð nú að
ferðalokum hér á jörð. Það var
sem ský drægi fyrir sólu, bjartan
dag í byrjun ágúst þegar Magga
Lilja dóttir þín sagði mér frá
veikindum þínum. Ég vissi ekki
betur en þú værir þokkalega
frísk, svo kom þessi vágestur sem
krabbameinið er til þín. En þú
brást við eins og hetja. Þetta væri
verkefni sem þér væri fengið, þá
væri að vinna í því eins og hægt
væri. Enda var trúin svo sterk í
þínu lífi og vissan um að meira
tæki við að jarðvist lokinni. Við
höfðum alltaf gaman af að rifja
upp atburði frá uppvaxtarárum
okkar og vorum sammála um að
þau ár hefðu verið yndisleg.
Myndbrot koma fram í hug-
ann. Lítil ljósmynd af okkur
litlum hnátum um 1 árs aldur sitj-
andi á milli þúfna sælar og glaðar
í sól og sumaryl. Vorskólinn. Því-
líkt ævintýri að byrja í skóla. Það
var svo skemmtilegt að við gátum
varla beðið eftir næsta degi. Mér
fannst nú alltaf að þú og Konni
hefðuð verið leiðtogar okkar í
bekknum.
Þið voruð svo ákveðin, kraft-
mikil og fylgduð öllu fast eftir.
Það var mikið fjör og gaman hjá
okkur enda fjölmennur bekkur.
Manstu, þegar Sigurjón Jóhann-
esson varð skólastjóri. Við bárum
svo mikla virðingu fyrir honum.
Hann hélt góðum aga en var um
leið svo góður og skemmtilegur.
Toppurinn var auðvitað að stund-
um kom hann út með okkur
krökkunum í frímínútum og tók
þátt í risaleik o.fl. leikjum. Svo
var hann líka félagi okkar. Við
tókum nánast þátt í öllu sem var í
boði. Við vorum í barnakór bæði í
skólanum og sungum í kór við
barnamessur. Við vorum líka í
barnastúkunni, skátastarfi og
dansnámskeiðum. Minnisstætt
er líka þegar við vorum að læra
að spila á gítar hjá Siggu Nóu.
Hún var svo þolinmóð og góð við
okkur. Svo lét hún okkur syngja
með og þú varst ekki lengi að ná
milliröddinni því þú varst svo lag-
viss og með svo góða söngrödd.
Við sungum mikið saman og lét-
um okkur dreyma um að verða
eins og Öskubuskur eða Tóna-
systur þegar við yrðum stórar.
Já, það var ljúft að láta sig
dreyma, Kristný mín. Ekki urð-
um við frægar, en í kirkjukórnum
sungum við saman í milliröddinni
í hartnær hálfa öld og þú gott
betur. Við höfum svo sannarlega
verið heppnar að vera í svo góðu,
gefandi og skemmtilegu starfi
sem kirkjukórinn er.
Elsku Kristný. Þú varst mögn-
uð kona. Glæsileg, yndisleg móð-
ir, amma, langamma og eigin-
kona. Þú varst mjög dugleg og
afkastamikil. Öll þín verk báru
vitni um vandvirkni, snyrti-
mennsku og reglusemi. Allt lék í
höndum þínum hvort sem var að
sauma, prjóna, kortagerð og svo
að ógleymdu öllu sem þú gerðir
úr glerinu. Þar ber af verk þitt af
Hólskirkju.
Á kveðjustundu vil ég þakka
þér af alhug fyrir allar okkar
samverustundir í gegnum ára-
tugi. Ég vil þakka þér fyrir alla
þína tryggð við mig, stuðninginn
og hvatninguna sem þú veittir
mér ef eitthvað reyndist erfitt.
Alltaf varst þú manna fyrst að
hringja eða koma og telja kjark,
trú og þor í mig. Það ber að
þakka innilega. Ég sakna þín.
Guð geymi þig, kæra vinkona,
þín
Erna.
Elsku Kristný mín. Á ýmsu
átti maður nú von, en að missa
þig svona snemma úr lífi okkar
var svo sannarlega ekki eitt af
því. Það er alveg ljóst að í þessu
lífi er margt sem maður á ekki að
skilja og mun ekki skilja. Af
hverju jafn yndisleg og góðhjört-
uð kona, sem vildi öllum svo vel,
þurfi að kveðja svona ung er mér
fyrirmunað að skilja.
Það eru mikil forréttindi að
hafa kynnst þér, Kristný mín, því
ljúfari konu er vart hægt að
hugsa sér. Þær fjölmörgu yndis-
legu minningar sem þú skilur eft-
ir þig munu lifa í hjörtum okkar
um ókomna tíð. Ég kveð þig með
miklum söknuði.
Guð geymi þig.
Birkir Halldór Sverrisson.
Fallin er frá um aldur fram
kær vinkona, Kristný Pálmadótt-
ir, eftir stutta en snarpa baráttu
við ólæknandi sjúkdóm.
Allt frá bernskuárum mínum
var Kristný órjúfanlega tengd
Hólskirkju. Í meira en hálfa öld
söng hún með kirkjukórnum og
var þar einn af máttarstólpum
nánast til hinstu stundar. Um
langt árabil sungu þau öll systk-
inin saman í kórnum, Guðrún,
Gestur, Karvel og Kristný ásamt
mági hennar og mágkonu. Og síð-
ar bættust við dóttir hennar, og
bróðurbörn. Það er því ekki of-
sagt, að Kristný og fjölskylda
hennar hafi átt drjúgan þátt í öfl-
ugu söngstarfi við Hólskirkju um
áratuga skeið. Kristný hafði unun
af söng og kunni kynstrin öll af
textum og sálmum. Hún hafði
sérlega fallega altrödd, og bjó
gjarnan til millirödd við þau lög
sem sungin voru hverju sinni.
Áhugi Kristnýjar á kirkju og
kristni var ekki einskorðaður við
sönginn. Það má segja að kirkju-
legt starf og málefni kirkjunnar
hafi verið hennar helsta áhuga-
mál alla tíð. Það var því vel við
hæfi, þegar nýtt safnaðarheimili
var vígt og tekið í notkun í Bol-
ungarvík árið 1995, að Kristný
skyldi verða þar fyrsta húsmóð-
irin. Störfum sínum þar sinnti
hún af stakri samviskusemi og al-
úð, sem var henni í blóð borin.
Það var henni mikið kappsmál, að
hafa þar allt í röð og reglu og vel
útlítandi.
Kristný var mikil fjölskyldu-
kona og bar hag afkomenda sinna
mjög fyrir brjósti. Þess nutu
börnin, barnabörnin og síðustu
árin barnabarnabörnin í ríkum
mæli. Við eins og margir fleiri
nutum góðvildar hennar og vin-
áttu í gegnum árin. Fyrir það er-
um við afar þakklát. Kristný
færði fólki gjarnan óvæntar gjaf-
ir, sem hún hafði oft unnið sjálf.
Hún huggaði fólk, bað fyrir því
og hvatti, þegar erfiðleikar steðj-
uðu að. Fram á síðustu stundu
var hugurinn hjá þeim sem áttu
um sárt að binda.
Við Guðrún erum í hópi fjöl-
margra söngfélaga í Kirkjukór
Bolungarvíkur, sem sungið hafa í
áratugi á kirkjuloftinu í Hóls-
kirkju, ásamt Kristnýju. Hún
hefur nú sungið sinn hinsta tón,
fögur altrödd hennar er hljóðnuð.
Að leiðarlokum þökkum við og
kórfélagar allir trygga vináttu og
samstarf í árafjöld. Jafnframt
eru hér færðar sérstakar þakkir
frá sóknarnefnd Hólssóknar fyrir
óeigingjart og fórnfúst starf í
þágu kirkju og safnaðar um ára-
tuga skeið.
Eiginmanni Kristnýjar og ást-
vinum öllum færum við hugheilar
samúðarkveðjur.
Guð blessi minningu Kristnýj-
ar Pálmadóttur.
Einar Jónatansson
og Guðrún Bjarnveig.
Elsku Kristný mín.
Þú ert einn þeirra gimsteina
sem ég kynntist í gegnum starf
mitt. Þá myndaðist þráður sem
aldrei slitnaði. Þú varst alltaf að
hugsa um velferð annarra, enda
hafðirðu oftast samband út af
öðrum en sjálfri þér. Ég sagði oft
við Kristnýju mína: ég veit ekki
hvernig Bolvíkingar fara að þeg-
ar þín nýtur ekki lengur við.
Þú vildir öllum vel nær og fjær
og þú trúðir svo sannanlega á
mátt bænarinnar.
Elsku vinkona. Þakka þér öll
fallegu kortin og aðra listasmíði
sem þú sendir mér. Það er mikill
missir fyrir Bolvíkinga að missa
Kristnýju, sem alltaf var á vakt-
inni yfir velferð þeirra. Þó líkam-
inn hverfi mun sál Kristnýjar
svífa yfir Bolungarvík.
Far þú í friði, mín kæra.
Friður Guðs þig blessi.
Alvar Óskarsson þakkar öll
samtölin okkar á milli.
Kristín Karlsdóttir.
HJARTAVERND
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800
✝
Þökkum öllum þeim sem veittu okkur aðstoð
og stuðning vegna útfarar ástkærrar móður
okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
SJAFNAR B. GEIRDAL,
sem fór fram föstudaginn 26. október s.l.
Bragi Skúlason, Anna Þuríður Kristbjörnsdóttir,
Hrafnhildur Skúladóttir, Ólafur Jón Guðmundsson,
Hafdís Skúladóttir, Magnús Árnason,
Sigríður Birna Bragadóttir, Sigurjón Þorsteinsson,
Steinar Bragi Sigurjónsson, Anna Jóna Sigurjónsdóttir,
Ámundi Steinar Ámundason, Grímur Arnar Ámundason,
Hafdís Anna Bragadóttir, Björn Eyjólfsson,
Sara Skúlína Jónsdóttir, Arnar Már Símonarson,
Aron Frosti Arnarsson, Arnar Jón Ólafsson Geirdal,
Skúli Bragi Magnússon, Ásdís Elfa Einarsdóttir,
Árni Þórður Magnússon.
✝
Hjartans þakkir til allra sem sýndu okkur
samúð, hlýhug og vináttu við andlát og
útför elskulegs eiginmanns míns, föður
okkar, tengdaföður, afa og langafa,
KARLS SIGURBJÖRNS
KRISTJÁNSSONAR,
Hljóðalind 5,
Kópavogi.
Hreindís Einarsdóttir,
Einar Karl Karlsson, Jana Einarsdóttir,
Guðbjörg Erna Karlsdóttir, Pétur F. Eyland,
Sólveig Alda Karlsdóttir, Þórður Oddsson,
Þuríður Alma Karlsdóttir,
Kristján Örn Karlsson, Sólrún Ólafsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Innilegar þakkir til ykkar allra sem sýnduð
okkur hlýhug og samúð við andlát og útför
okkar ástkæra eiginmanns, föður, tengda-
föður, afa og langafa,
HELGA ANTONSSONAR,
Hvanneyrarbraut 49,
Siglufirði.
Júlía Hannesdóttir,
Olgeir Helgason, Halldóra Dröfn Gunnarsdóttir,
Anton Helgason, Elín Jónsdóttir,
Helga Hlín Helgadóttir, Kristján Rafn Harðarson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Harpa systir er látin og dag-
arnir síðan hafa vægast sagt
verið erfiðir.
Ekkert virðist komast að
nema minningarnar og nú fyrir
nokkrum dögum datt mér ein
saga í hug af henni sem er nú
ansi lýsandi fyrir það hvernig
manneskja hún var og hefur
ávallt verið. Þessi saga fær mig
sannarlega til þess að brosa í
gegnum tárin.
Harpa var ótrúlega ljúf og
góð manneskja og var hún sér-
staklega mikill dýravinur. Það
sýndi sig sannarlega seinasta
vetur, þegar lítill kettlingur
birtist í glugganum hjá henni.
Þetta var um miðnætti og hún
komin upp í rúm. Hún kannaðist
ekki við hann en eins og hún
gerði oft fyrir nágrannakött
sinn gaf hún honum að éta og
drekka. Þegar hún fór að athuga
ólina á kettlingnum uppgötvaði
hún að hann átti heima hinum
megin í hverfinu og hún hafði
áhyggjur af því að greyið rataði
Harpa Sif
Sigurjónsdóttir
✝ Harpa Sif Sig-urjónsdóttir
fæddist á Land-
spítalanum í
Reykjavík 4. apríl
1983. Hún lést á
heimili sínu að
Björtusölum 23 í
Kópavogi 20. októ-
ber 2012.
Útför Hörpu fór
fram í kyrrþey í
Reynivallakirkju í
Kjós 3. nóvember 2012.
ekki heim til sín.
Svo hún gerði sér
lítið fyrir og
smellti sér í kul-
daskóna og úlpu
utan yfir náttfötin
sín og hélt af stað
út í blindbyl og
snjó til þess að
labba upp í móti,
gegnum allt hverf-
ið, svo að kisi
kæmist heim. Litla
kettlingnum mátti nú heldur
ekki verða kalt svo hún passaði
hann vel innan undir úlpunni
sinni. Þegar svo á leiðarenda var
komið vildi hún ekki vera að
ónáða heimilisfólkið svona seint
að kvöldi svo hún lagði kisann
litla fyrir utan útidyrnar og
sneri til baka heim á leið til að
komast loks að sofa.
Við Harpa vorum miklar vin-
konur og mjög samrýndar syst-
ur og var hún mikið hjá okkur
hér í Hafnarfirðinum. Það er
óskaplega erfitt að sætta sig við
það að stundirnar okkar saman
verði ekki fleiri í þessu lífi en á
sama tíma er ég þakklát fyrir
allt sem við höfðum.
Í seinustu vikunni sem hún
lifði áttum við yndislegar stund-
ir og langar samræður yfir kaffi-
bollanum og áttum góða kveðju-
stund tveimur dögum fyrir
andlát hennar, þótt hvorug okk-
ar hafi vitað á þeim tímapunkti
að það yrði okkar seinasta.
Fyrir það mun ég ævinlega
vera þakklát.
Þórey Sigurjónsdóttir.