Morgunblaðið - 08.12.2012, Blaðsíða 43

MINNINGAR 43
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 8. DESEMBER 2012
börnin sem áttu greiða leið að
heimilinu. Hún gekk litlum
hestastelpum í ömmustað og
hestafólkið í Höfðabrekku 13 og
14 var heldur betur kátt þegar
hún fór að mæta í reiðhöllina í
Saltvík til að fylgjast með sínu
fólki. Að sjálfsögðu fékk hún
Saltvíkurjakka og fór að mæta á
hestamót með Saltvíkurliðinu.
Þetta nýja áhugamál skapaði ótal
skemmtilegar samverustundir
hin síðari ár og það var gaman að
fylgjast með því.
Fjölskyldan þurfti að takast á
við ýmsa erfiðleika og það var og
er erfitt að horfa upp á vanmátt
læknavísindanna gagnvart dótt-
ur hennar og vinkonu okkar.
Alltaf var þó stutt í gleðina og
brosið og aldrei var kvartað, ekki
heldur þegar erfitt veikindaferli
stóð yfir í haust.
Það verður tómlegt að koma í
Höfðabrekkuna og sjá hana ekki
sitja á pallinum á nr. 16, brosandi
og veifandi til okkar. Við munum
öll sakna yndislegrar konu sem
átti svo stóran þátt í að móta um-
hverfi æskuáranna á Húsavík.
Að hafa átt þess kost að koma á
æskuslóðirnar í öll þessi ár og
njóta samvista við sömu ná-
grannana og á æskuárum, það er
ómetanlegt og er metið að verð-
leikum. Ljós verða tendruð í
Höfðabrekku 16 á jólahátíðinni,
fjölskyldan mun koma þar saman
og það er sannarlega í anda hús-
móðurinnar sem vissi fátt betra
en að fylla húsið af góðum gest-
um.
Elsku Halli, Þurý, Ingunn og
fjölskyldur, innilegar samúðar-
kveðjur.
Anna Karólína og Þorbjörg
Vilhjálmsdætur (Anna Lína
og Obba).
Mig langar með örfáum orðum
að minnast elskulegrar Gunnu
ömmu og þakka henni allt það
yndislega sem hún hefur gert
fyrir mig og fjölskyldu mína. Ég
hef aldrei kynnst nokkurri
manneskju sem hefur verið jafn
boðin og búin að gera allt fyrir
alla, eins og hún Gunna var. Ég
mun aldrei gleyma okkur fyrstu
kynnum en þau voru einmitt lýs-
andi fyrir elskusemi Gunnu. Ég
hafði farið með Laufeyju vinkonu
minni í reiðtúr og á heimleiðinni
þegar við nálguðumst Saltvík sá
ég hjón sem ég kannaðist ekki
við og spurði hverjir þetta væru.
Laufey svaraði: Þetta eru engl-
arnir mínir. Ég spáði ekki meira
í það. En þar sem við erum að
taka af hestunum og ganga frá
spyr Laufey mig hvort við ættum
ekki að skella okkur í reiðtúr aft-
ur annað kvöld. Í ljósi þess að við
fjölskyldan vorum nýlega flutt á
Húsavík og þekktum ekki
marga, sagðist ég þurfa að sjá til
með það, það væri ekki víst að ég
hefði nokkra barnapíu. Þá vatt
þessi engill, sem Laufey talaði
um, sér upp að mér og sagði:
„Hvað, eru börnin þín eitthvað
erfið? Ég get bara passað þau.“
Eftir þetta myndaðist mikill vin-
skapur og hafa stelpurnar mínar
kallað hana ömmu síðan.
Við áttum í daglegum sam-
skiptum við ömmu Gunnu, ann-
aðhvort kom hún í heimsókn eða
við heyrðum í henni í síma. Hún
hafði einlægan áhuga á því sem
við vorum að gera og ekki síst
hvað varðaði stelpurnar og var
ævinlega tilbúin að taka þátt í
ýmsum viðburðum og samveru
með okkur. Amma Gunna kom til
að mynda alltaf með okkur á ár-
legan verkstæðisdag grunnskól-
ans sem haldinn er fyrir hver jól,
það verður undarlegt að fara án
hennar þetta árið. Þá minnist ég
líka allra samverustundanna
okkar í hestamennskunni sem
voru mér og okkur öllum mjög
mikils virði. Öll mótin sem hún
fór með okkur á og bara stund-
irnar í hesthúsinu þar sem hún
var dugleg að hjálpa við allt,
sama hvort það var sópurinn,
skóflan, uppvaskið eða annað
sem þurfti að gera.
Það er ómetanlegt að eiga vini
sem alltaf er hægt að treysta á,
þannig var það með ömmu
Gunnu. Ég er henni ólýsanlega
þakklát fyrir að hafa verið til
staðar fyrir mig og stelpurnar,
einkum í veikindum mínum, en
þá bjuggu stelpurnar hjá henni
og Halla í þrjár vikur. Hún hafði
svo stórt hjarta. Það var gott að
koma til Gunnu og Halla. Þau
voru einstaklega samheldin hjón
og hjón sem við ættum að taka
okkur til fyrirmyndar, milli
þeirra ríkti svo mikil virðing,
traust og ást.
En elsku Gunna, nú ertu kom-
in á betri stað. Þar finnur þú ekki
til og ert örugglega farin að
hjálpa einhverjum og ég trúi að
þú haldir áfram að vaka yfir okk-
ur. Sigrún þín var á skíðum í vik-
unni, hún fór efst upp í fjallið og
sagðist hafa séð þig og sagði:
„Amma Gunna var að prjóna,
mamma, hún er jólaengillinn
minn.“ Takk fyrir allt, elsku
amma Gunna, hvíl þú í friði.
Svanhildur.
Elsku hjartans Gunna, eða
amma „Gunna“ eins og Dagný
Anna kallaði þig alltaf.
Nú er jólaundirbúningur að
hefjast heima og við stöndum
frammi fyrir því að hafa enga
Gunnu lengur.
Í kringum þig voru jólin alltaf
sérstaklega hátíðleg og einhvern
vegin varstu alveg ómissandi í
öllu brasinu. Þú hélst alltaf svo
vel utan um allt. Eitt er víst að
aðfangadagskvöld verður ekki
eins þegar þú ert farin frá okkur.
Það er líklega þannig sem þér
verður best lýst, ómissandi. Það
eru ekki allir svo heppnir að fá að
kynnast jafn einstakri konu og
þú varst og við getum ekki annað
en verið þakklát fyrir þau ár sem
við fengum að eiga með þér.
Höfðabrekkan hefur alltaf verið
okkur sérstaklega kær og þang-
að höfum við alltaf verið velkom-
in, meðal annars búið þar tíma-
bundið meðan gömlu íbúðinni
okkar var breytt. Þið Halli tókuð
okkur öllum opnum örmum, jafn-
vel kettinum Perlu sem fékk sinn
samastað á neðstu hæð og líkaði
vel. Jafnframt höfum við fengið
að nota húsið undir fermingar og
afmælisveislur og alltaf hefur allt
lukkast með eindæmum vel. Það
skipti ekki máli hvað var um að
vera eða hvert þurfti að fara,
alltaf varst þú boðin og búin að
gera allt og vera okkur til halds
og trausts. Öll ferðalögin sem við
fengum að eiga með þér, allar
skólaskemmtanir, hestamót og
verkstæðisdagar sem þú nenntir
að koma á voru ómetanleg. Það
gerði þig svo sannarlega ein-
staka hvað þú hafðir marga góða
eiginleika til að bera sem erfitt
er að finna í öðru fólki.
Duglegri eða meira drífandi
konu höfum við ekki kynnst og
gjafmildari gæti eflaust enginn
verið.
Mér er eitt kvöld sérstaklega
sterkt í minningunni þegar við
sátum öll heima og vorum að
spila Fimmu. Ég tók fljótlega
eftir því að þú varst með virki-
lega fallegan rauðan hring og
hrósaði þér fyrir hann. Þú tókst
hann samstundis af þér og réttir
mér hann til eignar. Eins ákveð-
in og þú varst var ekki viðlit að fá
þig til að skipta um skoðun og
hringurinn var minn. Þeir eru
svo ótalmargir hlutirnir sem þú
hefur gefið okkur systkinunum,
þú þurftir ekki annað en að
frétta af einhverju sem átti eftir
að kaupa eða okkur fannst vanta
og þú varst stokkin til að redda
málunum. Í síðasta skiptið sem
ég hitti þig varstu með fallega
nælu frá Krabbameinsfélaginu.
Hún fór þér vel og ég hafði orð á
því að hún væri falleg. Þú varst
söm við þig sem áður og bauðst
mér samstundis að eiga hana. En
þó okkur þyki undur vænt um
alla þá veraldlegu hluti sem þú
hefur gefið okkur er allt hitt mik-
ið dýrmætara. Allur sá tími sem
þú gafst okkur, ásamt ást þinni
og þolinmæði, verður ekki mæld-
ur og munum við aldrei gleyma
því sem og öllum þeim góðu gild-
um sem þú kenndir okkur að
hafa að leiðarljósi. Umfram allt
að halda alltaf ótrauð áfram, vera
jákvæð og góð við allt og alla. .
Ég veit að við munum öll reyna
að gera þig sem stoltasta, elsku
Gunna, og lifa samkvæmt þínum
heilræðum.
Það er sárt að þurfa að kveðja
þig en við vitum þú verður þarna
uppi að fylgjast með okkur.
Takk fyrir allt.
Thelma Björk, Andri Dan
og Dagný Anna.
Elsku Gunna.
Nú þegar það er komið að
kveðjustund langar mig að segja
nokkur orð.
Fyrir utan það að vera alltaf
jákvæð og höfðingi heim að
sækja fyrir okkur öll í fjölskyld-
unni, langar mig að þakka sér í
lagi fyrir börnin mín.
Ég kom í fjölskylduna fyrir
rúmum áratug með eina prins-
essu með mér. Við urðum þeirrar
gæfu aðnjótandi að koma reglu-
lega í heimsókn til Húsavíkur, og
höfum reynt að hafa það fastan
punkt hjá okkur að heimsækja
ykkur Halla helst bæði sumar og
vetur. Einnig hafa Bríet og
Benjamín fengið að vera hjá ykk-
ur löngum stundum á sumrin.
Það er ómetanlegt fyrir borgar-
börnin að fá að dvelja í frelsinu
og náttúrunni og tala ekki um
hjá svo ástríku og góðu fólki sem
gefur sér tíma fyrir litla fólkið.
Ég veit ekki hversu oft það
hefur verið sagt við mig „Það má
hjá Gunnu“ eða „Gunna sagði
það“.Þau máttu búa hjá þér með
hveiti, kakó og sykri . Og skildu
svo ekkert í því hvað móðir
þeirra var spör á þurrvörurnar.
Þau höfðu oft orð á því að þegar
það kom kaffihús í garðinum í
Höfðabrekkunni nenntu Gunna
og Halli alltaf að vera að drekka
kaffi hjá þeim og jafnvel að
kaupa kökur nokkrum sinnum á
dag. „Gunna nennir alltaf að vera
með okkur,“ sögðu þau.
Það voru reglur sem þurfti að
fara eftir, klára af disknum og
taka til eftir sig en þeim mun
meiri gleði og umhyggja. Og það
sækja börnin í.
Það er mér minnisstætt að
fyrir tveimur árum var Bríet að
fara til New York og Benjamín
var frekar vængbrotinn. Þá var
stungið upp á því að hann yrði
lánaður til Völsungs í eina viku
og fengi að vera á Húsavík. Hann
tók gleði sína á ný og var mjög
sáttur við að vera hjá Gunnu og
fannst það algjörlega sambæri-
legt við New York borg og fékk
meira að segja að framlengja
samninginn um aðra viku.
Ég gæti endalaust talið upp
skiptin sem þú hefur hjálpað
okkur Rafnari með börnin, eins
og þegar þau fluttu til okkar í
tæpa viku fyrir tveimur árum
þegar við fórum til útlanda. Þú
labbaðir með Steinar Rafn í leik-
skólann og varst til staðar fyrir
þau eldri. Fyrir alla þessa aðstoð
í gegnum árin erum við Rafnar
þér ævinlega þakklát.
Við munum minnast þín reglu-
lega því mín börn borða reglu-
lega „Gunnu-skyr “. Það virðist
nægja að segja að það verði
Gunnu-skyr, þá verður það mun
betra á bragðið og allir borða
með bestu lyst.
Í sumar áttum við Bríet og þú
yndislega stund í Ostakarinu.
Það var komið yfir miðnætti og
strákarnir sofnaðir. Við vorum
að rabba um lífið og tilveruna og
þú lagðir Bríeti lífsreglurnar.
Það sem var svo skemmtilegt við
þetta var að þú ræddir við hana á
svo miklum jafningjagrundvelli
að það var ekki hægt að finnast
að rúm 60 ár væru á milli ykkar.
Það er skrítið til þess að hugsa
hvað það er stutt síðan, eða í
ágúst, að við áttum góðan tíma
hjá ykkur á Mærudögun. Við fór-
um í Ásbyrgi og þú ætlaðir að
koma í sumarbústaðinn til okkar
en varst eitthvað slöpp. Síðan er
kominn vetur og þú ert farin.
Um leið og við kveðjum þig
með mikilli sorg ætlum við að
halda uppi minningu um konu
sem okkur þótti mjög vænt um
og um konu sem okkur þótti vera
tákn alls hins góða og jákvæða í
lífinu.
Hvíli þú í friði.
Thelma, Rafnar, Bríet,
Benjamín og Steinar Rafn.
Elsku amma Gunna. Okkur
langar að þakka þér fyrir allt
sem þú hefur gert fyrir okkur.
Þegar við fluttum á Húsavík vor-
um við svo heppnar að að kynn-
ast þér og þú varst alltaf amma
Gunna. Þegar við komum til þín
varst þú mjög oft að prjóna og
prjónaðir á okkur ýmislegt eins
og vesti, vettlinga, húfur, bönd
og fleira.
Elsku amma.
Takk fyrir allar gistinæturnar.
Takk fyrir kexið og djúsinn
sem við fengum hjá þér á kvöld-
in.
Takk fyrir öll skiptin í hest-
húsinu með okkur.
Takk fyrir að koma á allar
skólaskemmtanirnar og tón-
leikana.
Takk fyrir að vera alltaf tilbú-
in að passa okkur þegar við vor-
um veikar.
Takk fyrir að leyfa okkur að
búa hjá þér þegar mamma var
lasin í bakinu og var á spítala.
Takk fyrir að vera alltaf tilbú-
in að spila við okkur ólsen og
fimmu.
Takk fyrir öll knúsin.
Takk fyrir að hafa elskað okk-
ur svona mikið.
Elsku amma, við eigum eftir
að sakna þess að geta ekki komið
til þín. En nú ert þú orðin engill
sem passar okkur frá öðrum
stað. Við lofum að passa hann
Halla þinn.
Við elskum þig.
Þínar,
Thelma Dögg og Sigrún
Högna Tómasdætur.
Kveðjuorð.
Það var gæfuspor fyrir mig að
sækja um inngöngu til Uppeldis-
skóla Sumargjafar (Fósturskóli).
Ég var sannarlega í góðri skrif-
Valborg
Sigurðardóttir
✝ Valborg Sig-urðardóttir
fæddist 1. febrúar
1922 í Ráðagerði á
Seltjarnarnesi en
ólst upp á Ásvalla-
götu 28 í Reykjavík.
Hún lést á dvalar-
og hjúkrunar-
heimilinu Grund 25.
nóvember 2012.
Útför Valborgar
fór fram frá Nes-
kirkju 30. nóvember 2012.
stofuvinnu hjá vin-
gjarnlegu fólki en
þetta nám var eitt-
hvað nýtt, eitthvað að
keppa að og kynnast.
Valborg Sigurðar-
dóttir reyndist okkur
nýliðunum sérstakur
leiðbeinandi og
kennari og ráðagóð
að finna lausnir
fyrstu ár skólans, við
fengum frábæra
kennara, frábæra kennslu, kenn-
ara með alhliða kennslu.
Þetta er aldrei fullþakkað.
Ég sendi mínar samúðarkveðj-
ur til fjölskyldu Valborgar Sigurð-
ardóttur.
Elín Torfadóttir.
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla
útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Neðst á forsíðu mbl.is má finna
upplýsingar um innsendingarmáta og skilafrest. Einnig má smella á
Morgunblaðslógóið efst í hægra horninu og velja viðeigandi lið
Minningargreinar
Inger Steinsson
Inger Rós Ólafsdóttir
ÚTFARARÞJÓNUSTA
Vönduð og persónuleg
þjónusta
Sími: 551 7080 - 691 0919
athofn@athofn.is - Akralandi 1 - 108 Reykjavík
Pantanir í síma 562 0200
Á fallegum og notalegum
stað á 5. hæð Perlunnar.
Næg bílastæði
ERFIDRYKKJUR
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu
okkur samúð og vinarhug við andlát og
útför móður okkar, tengdamóður, ömmu
og langömmu,
JÚLÍU GARÐARSDÓTTUR,
Hjallalundi 20,
Akureyri.
Garðar Lárusson, Guðrún Ragna Aðalsteinsdóttir,
Karl Óli Lárusson, Þórdís Þorkelsdóttir,
Þráinn Lárusson, Þurý Bára Birgisdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Innilegar þakkir færum við öllum þeim
fjölmörgu sem sýndu okkur samúð og hlýhug
við andlát og útför okkar hjartkæru
KRISTÍNAR STEINARSDÓTTUR
kennara,
Bleikjukvísl 11,
Reykjavík.
Þökkum ómetanlega vináttu, umhyggju og stuðning í veikindum
hennar með bænum ykkar og nærveru,
Sigurbjörn Magnússon,
Magnús Sigurbjörnsson,
Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir,
Nína Kristín Sigurbjörnsdóttir,
Elsa Pétursdóttir, Steinarr Guðjónsson,
Björg Steinarsdóttir, Gísli V. Guðlaugsson,
Rakel Steinarsdóttir,
Bryndís Steinarsdóttir, Hermann Hermannsson.
✝
Við sendum innilegar þakkir til allra þeirra
sem auðsýndu okkur samúð og hlýhug við
andlát og útför elskulegrar móður okkar,
tengdamóður, ömmu og langömmu,
GUÐRÚNAR PÁLÍNU KARLSDÓTTUR
frá Látrum í Aðalvík.
Óli Örn Andreassen, Annette T. Andreassen,
Inga Lovísa Andreassen, Matthías Viktorsson,
Karl Andreassen, Elma Vagnsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskuleg móðir mín, tengdamóðir, amma og
langamma,
MARGRÉT ALBERTSDÓTTIR,
Garðsenda 9,
Reykjavík,
lést á dvalarheimilinu Skjóli laugardaginn
24. nóvember.
Útförin fer fram frá Bústaðakirkju þriðjudaginn 11. desember
kl. 13.00.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk á hjúkrunarheimilinu Skjóli.
Fyrir hönd aðstandenda,
Margrét Jóhanna Sigmundsdóttir.