Morgunblaðið - Sunnudagur - 24.03.2013, Síða 45

halda áfram aðlögun að sambandinu áður en aðild
hefur verið samþykkt. En það er skýring á þeim tví-
skinnungi sem þarna virðist koma fram. Grundvöllur
seinni spurningar er villandi, svo ekki sé meira sagt
og „niðurstaðan“ verður það þar með líka.
Gefið er til kynna að nú eigi sér stað raunverulegar
„samningaviðræður“ á milli Íslands og ESB um að-
ildarskilmála. Að loknum þeim „samningaviðræðum“
fái menn „að kíkja í pakkann“. Þessar meintu „samn-
ingaviðræður“ hafa nú staðið í tæp fjögur ár. Kaflar
hafa verið opnaðir og lokaðir, eins og það er orðað, í
framhaldi af þessum „samningaviðræðum“. Margoft
hefur verið spurt um hvort ekki megi sýna fólkinu í
landinu eitthvað, sem um hafi verið samið, í öllum
þessum samningaviðræðum, á öllum þessum árum.
Ekki eitt einasta atriði hefur verið nefnt til sögunnar
sem afrakstur þessara „samningaviðræðna“. Það
gæti virst stórkostlega dularfullt. En það er það þó
ekki. Evrópusambandið tekur skýrt fram að það eigi
sér ekki stað neinar samningaviðræður á milli Ís-
lands og ESB, eingöngu aðlögunarviðræður. ESB
gengur svo langt að biðja „umsóknarríki“ um að var-
ast að halda því að viðkomandi þjóð að slíkar samn-
ingaviðræður fari fram. Það eina sem fari fram sé
allsherjaraðlögun laga og reglna, íslenskra laga og
reglna, að reglum ESB, rétt eins og Ísland hafi þegar
gengið í sambandið! Engri reglu ESB hefur verið
breytt vegna „samningaviðræðnanna“ og í öll þessi
fjögur ár hefur ESB ekki lofað einni einustu undan-
tekningu vegna þeirra laga og reglugerða og tilskip-
ana sem verið hefur breytt í aðlögunarferlinu. Samt
sem áður er því haldið að íslensku þjóðinni (þó aðeins
af Íslandi, ekki af ESB) að það fari fram „samninga-
viðræður“. Fullyrða má að slíkum blekkingarleik hafi
aldrei fyrr verið beitt af lýðræðislega kjörnum yfir-
völdum gagnvart eigin þjóð. Tvíburasamstæðurnar í
fjölmiðlaheiminum, 365 og „RÚV“, taka gagnrýn-
islaust þátt í þessum skollaleik.
Og kannanirnar sýna sem sagt að sameiginlega
hafa þessir aðilar, stjórnarflokkarnir, stjórnarráðið
og fjölmiðlasamsteypurnar tvær náð nokkrum ár-
angri með hinum ósvífnu blekkingum. Einstaka nyt-
samur sakleysingi hefur slegist í slíka för, og það
jafnvel úr óvæntri átt.
Hvað ætla menn að gera þegar aðildarumsókn hef-
ur verið afturkölluð? Ætla þeir að fara yfir þær
gjörðir, kokgleyptar tilskipanir, settar í krafti aðlög-
unar vegna aðildar og afturkalla þær? Það ætti auð-
vitað að vera sjálfgefið. En því miður er ekki endilega
víst að slíku megi treysta.
Þau héngu og þar við sat
Þau Steingrímur og Jóhanna virðast hafa þann eina
metnað, úr því sem komið er, að geta sagt úr sínum
ruggustólum í rökkurtíð að þau hafi verið í vinstri-
stjórn sem sat heilt kjörtímabil. Ekkert af þeirra
helstu málum lifir eftir þá setu. Verst eru ein-
staklingar og fjölskyldur leikin og loforðin um at-
vinnusköpun, fjárfestingu og skjaldborg um heimilin.
En gæluverkin eru flest, stór og smá, illa strönduð.
Nefnum nokkur stikkorð af handahófi. Icesave I, Ice-
save II og Icesave III. Stjórnlagaþing ógilt af
Hæstarétti Íslands. Hverri atlögunni að sjávarútveg-
inum af annarri hrundið. Tilraunir til að láta furðu-
texta í fjölmörgum greinum kollvarpa íslensku
stjórnarskránni frá 17. júní 1944 fóru út um þúfur.
Aðild að ESB á grundvelli sögulegustu svika ís-
lenskra stjórnmála frá 1262 orðin að engu. Tveir
stærstu bankar landsins hafa verið gefnir gróðavörg-
um og vogunarsjóðum án heimildar, án umræðu og
án þess að nokkurt vit væri í. Höft sem áttu að
standa í 10 mánuði standa enn og Seðlabanka lands-
ins hefur verið breytt í skömmtunarskrifstofu í al-
gjörlega ógegnsæju ferli. Bersýnilegt er að bankinn
hefur enga heildstæða stefnu mótað og veit ekki í
hvern fótinn hann á að stíga. Og er þó fátt eitt nefnt.
Og kempurnar tvær, sem hófu stjórnarferil sinn
með illsku og offorsi vorið 2009, ráðnar í því að
sundra þjóðinni í frumeindir einmitt þegar hún þurfti
mest á samstöðu að halda, horfa nú í gaupnir sér. Það
er ekkert upplit á þeim og þeim er það ljóst. Og þá
verður eina hálmstráið að geta seinna sagst þó hafa
setið út heilt kjörtímabil, með þessa ómynd alla í far-
teskinu.
Ríkisstjórn, sem flaut inn í stjórnarráðið á stór-
yrðum, eggjum og grjóti, fær illan endi, sem kannski
er von. Eftir aðeins 4 ár hefur hún koðnað niður und-
an engu nema sjálfri sér og getur ekki einu sinni dáið
með reisn. Ríkisstjórn fær ekki neina einkunn með
því einu að hanga. Kosningaúrslitin í lok kjör-
tímabilsins eru einkunnaspjaldið. Samfylkingin, sem
taldi sjálfa sig annan af „turnunum tveimur“, er orðin
að smáflokki. Hún er eini líkamningur sem vitað er
um sem virðist orðinn minni en sinn eigin botnlangi.
Og VG nær varla því virðingarheiti að teljast smá-
flokkur. Steingrímur virðist ætla að enda með litlu
stærri flokk en Hreyfingin var, áður en Þráinn fór.
Ríkisstjórn, sem þannig endar, sat ekki út kjör-
tímabilið, hún hékk.
Morgunblaðið/Ómar
24.3. 2013 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 45