Morgunblaðið - 23.08.2013, Blaðsíða 39

MINNINGAR 39
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 23. ÁGÚST 2013
✝ Eiríkur Guð-mundsson
fæddist í Hull á
Englandi 29. mars
1923. Hann and-
aðist á Landspít-
alanum við Hring-
braut 12. ágúst
2013.
Foreldrar hans
voru hjónin Guð-
mundur Ebenesers-
son skipstjóri í Hull
og Grimsby, f. 1886, d. 1940 og
Jane Ellen Hall Godmund, f.
1893, d. 1923. Fósturforeldrar
Eiríks voru Jón Finnbogi Kjart-
ansson, f. 1893, d. 1972, fram-
kvæmdastjóri í Reykjavík og
Salvör Ebenesersdóttir, f. 1898,
d. 1983, húsmóðir. Alsystkini
Eiríks voru Arthur Godmund, f.
1919 og Muriel Godmund Wood-
house, f. 1921, þau eru bæði lát-
in. Hálfsystkini, samfeðra, eru
Agnes Godmund Blindell, f.
1927 og John Godmund, hann
dó ungur. Uppeldissystkini Ei-
ríks voru Kjartan Jónsson, f.
1925, d. 1990 og Guðfinna Jóns-
dóttir, f. 1927, d. 2013.
Þann 30. nóvember 1946
kvæntist Eiríkur Rakel Svein-
björnsdóttur frá Stykkishólmi,
f. 19. ágúst 1925. Foreldrar
dóttir hans er Hekla. 2) Jón Ei-
ríksson, f. 1948, maki Þórunn
Þórisdóttir, f. 1951. Börn þeirra
eru: a) Eiríkur Dór, f. 1975.
Maki Elín Louise Knudsen, f.
1976. Dóttir þeirra er Elísabet
Unnur. Sonur Elínar er Krist-
ófer Thomasson. b) Unnur Erla,
f. 1979. Maki Gunnar S. Jóns-
son, f. 1972. Börn þeirra eru
Thelma og Þórunn Erla. Sonur
Gunnars er Hlynur Gunnarsson.
c) Rakel Jónsdóttir nemi, f.
1987. 3) Sveinbjörn Breiðfjörð
Eiríksson nemi, f. 1963, d. 14.
maí 1986.
Eiríkur ólst upp í Reykjavík,
til heimilis að Grettisgötu 8. Að
loknu grunnskólanámi við Aust-
urbæjarskóla og síðar Héraðs-
skólann á Laugarvatni lauk
hann námi frá Samvinnuskól-
anum á Bifröst árið 1943. Eirík-
ur starfaði sem sölumaður og
framkvæmdastjóri lengst af
með fósturföður sínum í Sæl-
gætisgerðinni Víkingi en síðar
við eigin rekstur á Lakkrísgerð-
inni Krumma. Síðustu ár starfs-
ævi sinnar starfaði hann hjá Ís-
landsbanka. Á yngri árum æfði
Eiríkur knattspyrnu með Val,
spilaði badminton og bridge
með góðum félögum til margra
ára. Hans aðaláhugamál var þó
hestamennska og var hann lið-
tækur félagi í Hestamanna-
félaginu Fáki, þar sem hann sat
í stjórn um tíma.
Útför Eiríks fer fram frá
Neskirkju í dag, 23. ágúst 2013,
og hefst athöfnin kl. 13.
hennar voru Albína
Guðmundsdóttir
húsfreyja í Stykk-
ishólmi, f. 1898, d.
1953 og Sveinbjörn
Bjarnason formað-
ur í Stykkishólmi,
f. 1890, d. 1929. Ei-
ríkur og Rakel
eignuðust þrjá
syni: 1) Guðmundur
Eiríksson, f. 1946,
maki Guðfinna Jó-
hannsdóttir, f. 1948, þau skildu.
Börn Guðmundar og Guðfinnu
eru: a) Eiríkur, f. 1969, maki
Inga Sigursveinsdóttir, f. 1969.
Börn þeirra eru Birta, Guð-
mundur og Anton Ernir. b)
Björg Ýr, f. 1972, maki Óskar
Jensson, f. 1974. Börn þeirra
eru Bjarmi Fannar og Markús
Orri. c) Rakel Ýr, f. 1972, maki
Páll Líndal, f. 1967. Þeirra barn
er Andrea Líf. Börn Páls eru
Eydís Arna Líndal og Arnar
Geir. Seinni maki Guðmundar
er Jóna Sigríður Jónsdóttir, f.
1943. Börn Jónu Sigríðar eru
Stefán Úlfarsson, f. 1965, maki
Ping Wang, f. 1972, dóttir
þeirra er Árný Wang. Þrándur
Úlfarsson, f. 1967, maki Lotten
Lidién, f. 1971, sonur þeirra er
Emil. Gaukur Úlfarsson, f. 1973,
„Einir fara og aðrir koma í
dag“ skrifaði skáldið. Við tökum á
móti með gleði og kveðjum með
trega og sorg. Tengdafaðir minn
hefur kvatt sitt jarðneska líf eftir
stutt en snörp veikindi. Hans er
nú sárt saknað af ástvinum og
samferðafólki sem áttu því láni að
fagna að kynnast honum og njóta
samfylgdar við hann. Við þátta-
skil þjóta í gegnum hugann hug-
ljúfar minningar um einstaklega
góðan tengdaföður. Hann lifði
langa og farsæla ævi, sáttur við
Guð og menn.
Eftir rúm fjörutíu ára kynni er
margs að minnast og margt að
þakka fyrir. Það var alltaf jafn-
notalegt að koma á heimili
tengdaforeldra minna Eiríks og
Rakelar. Eiríkur bjó yfir þeirri
náðargáfu að geta látið öllum líða
vel í kringum sig. Hvar sem hann
kom var hann hrókur alls fagn-
aðar, mikill húmoristi og hafði
glöggt auga fyrir því spaugilega í
tilverunni.
Ungir sem aldnir löðuðust að
honum og barnabörnin nutu þess
að vera í kringum hann, þar var
ávallt hlátur og gleði. Óhætt er að
fullyrða að hagur þeirra sem
næst honum stóðu var ætíð efst í
huga hans. Barnabörnin fengu
ómælda aðdáun og athygli.
Eiríkur fæddist í Hull á Eng-
landi, yngstur þriggja alsystkina.
Móðir hans, Jane Ellen Hall, lést
þegar hann fæddist. Faðir hans,
Guðmundur Ebenesersson skip-
stjóri, sem þá hafði fyrir tveimur
eldri systkinum hans að sjá, sendi
hann sjóleiðis til Íslands aðeins
þriggja mánaða gamlan. Hér
heima tóku föðursystir hans, Sal-
vör Ebenesersdóttir, og hennar
maður, Jón Kjartansson, hann í
fóstur. Hann ólst upp hjá þeim
sem sonur þeirra ásamt tveimur
uppeldissystkinum, þeim Guð-
finnu Jónsdóttur og Kjartani
Jónssyni. Eiríkur hélt ávallt góðu
sambandi við fjölskyldu sína í
Englandi, sem hann heimsótti
með reglulegu millibili.
Eiríkur starfaði lengst af með
fósturföður sínum í Sælgætis-
gerðinni Víkingi, en þeirra sam-
band var frá fyrstu tíð einstak-
lega náið og kærleiksríkt.
Nú þegar lífsgöngu Eiríks er
lokið finnst mér ljúft að hugsa til
þess hversu mikill gæfumaður
hann var í einkalífi. Hann giftist
æskuástinni sinni, Rakel, sem er
fædd og uppalin í Stykkishólmi.
Mér var sagt af innfæddum
Hólmara að Eiríkur hefði náð í
fallegustu stúlkuna í Stykkis-
hólmi. Þau voru einstaklega sam-
hent og glæsileg hjón. Hann elsk-
aði hana og dáði og mátti vart af
henni sjá. Hjónaband þeirra var
alla tíð mjög kærleiksríkt, sem
sýndi sig svo vel í þeirri um-
hyggju sem hann naut frá eigin-
konu sinni síðustu ár ævi sinnar.
Einn skugga bar þó á þeirra líf,
en fyrir 27 árum misstu þau
yngsta son sinn, Sveinbjörn
Breiðfjörð, þá aðeins 22 ára
gamlan, eftir erfið veikindi. Hann
var þeim og allri fjölskyldunni
mikill harmdauði.
Að leiðarlokum kveð ég minn
kæra tengdaföður með virðingu,
þakklæti og hlýhug og bið Rakel
tengdamóður minni Guðs bless-
unar.
Þórunn P. Þórisdóttir.
Mér er bæði ljúft og skylt að
minnast með fáeinum orðum
tengdaföður míns Eiríks Guð-
mundssonar sem lést 12. ágúst
síðastliðinn eftir stutta sjúkra-
húslegu.
Við sem næst honum stöndum
sjáum nú á eftir sérstaklega góð-
um og ljúfum manni sem alltaf
var gott að hitta. Það sem var eft-
irtektarvert í fari Eiríks var
kurteisin og háttvísin. Hann var
glaðsinna og spaugsamur og svo-
lítið stríðinn á góðsaman hátt.
Útlitið var ekki íslenskt, dökkur
á húð og hár, enda af erlendu
bergi brotinn í aðra ættina og
þaðan kom líklega hinn sanni
„séntilmaður“ sem Eiríkur var.
Hann lét sér annt um fjölskyldu
sína og vini og sýndi það hin síð-
ari ár með því að vilja fylgjast vel
með hverjum og einum.
Sérstakan áhuga hafði Eiríkur
á að fylgjast með ferðalögum
fólksins síns. Hann vildi fá að vita
ferðaáætlunina á sem gleggstan
hátt og síðan þegar heim var
komið hvað hlutirnir hefðu kost-
að, hvernig hótelin hefðu reynst
og bera það síðan saman við fyrri
tíma þegar þau Rakel höfðu verið
þar á ferðalagi. Þau hjónin Rakel
og Eiríkur höfðu greinilega átt
góða daga saman, það var auð-
heyrt og oft lifnaði verulega yfir
samræðunum á Reynimelnum
þegar talið barst að ferðalögum
þeirra til Englands en þá voru
systkini og ættingjar Eiríks
heimsótt. Þau hjónin Eiríkur og
Rakel voru falleg hjón, svo að eft-
ir var tekið og svo náin voru þau
að þau fóru helst aldrei neitt
hvort án annars. Við Guðmundur
erum þakklát fyrir yndislegan
dag sem við áttum með Eiríki og
Rakel aðeins hálfum mánuði áð-
ur en Eiríkur lést. Við fórum í
bíltúr austur á Þingvöll. Dægur-
minnið hjá Eiríki hafði dvínað
síðustu árin en á leiðinni austur
þekkti hann hvern bæ og auðvit-
að hafði hann nöfn fjallanna á
takteinum. Hann og við öll nut-
um ferðarinnar frá upphafi til
enda og ekki spillti fyrir að fá sér
kaffisopa og pönnukökur á græn-
um bala í fögrum faðmi Þing-
valla.
Ef lundin er létt í spori
og lífið syngur við raust,
verður þér allt að vori:
Vetur, sumar og haust.
(St.H.)
Eiríkur varð 90 ára í mars síð-
astliðnum og við það tækifæri
skrifuðum við fjölskylda hans
þessa litlu stöku, sem á svo vel
við hann, á afmæliskort til hans.
Ég bið Guð að blessa Eirík
Guðmundsson.
Jóna Sigríður Jónsdóttir.
Afi Eiríkur var einstaklega
hlýr og góður maður. Bjart og
fallegt bros hans tók ævinlega á
móti okkur þegar við heimsótt-
um hann og ömmu á þeirra fal-
lega heimili í Hegranesinu og síð-
ar á Reynimelnum. Amma og afi
hafa alltaf verið höfðingjar heim
að sækja og kræsingarnar eftir
því.
Það var alltaf gaman að spjalla
við afa um allt á milli himins og
jarðar. Hann var svo vel inni í öll-
um málum, hvort sem það voru
þjóðmálin, veðrið eða enski bolt-
inn. Hann var líka alltaf svo
áhugasamur um allt sem við vor-
um að fást við og stoltið af barna-
börnunum leyndi sér ekki.
Við systur vorum ekki gamlar
þegar við vorum farnar að fara
með leið 10 niður á Grensás til
þess að heimsækja afa í Lakkr-
ísgerðina Krumma sem afi átti
og rak til margra ára. Við fórum
aldrei tómhentar þaðan og vor-
um oftast leystar út með lakkrís
og smávasapening. Það var síðan
toppurinn á tilverunni að fá að
hjálpa til við að pakka lakkrísn-
um í poka.
Afi var líka duglegur að fara
með okkur barnabörnin í bíltúr á
bláa Volvobílnum sem hann átti
svo lengi. Þá var gjarnan komið
við í sjoppu og keyptur Tópas
handa okkur.
Með þessu fáu orðum viljum
við systur minnast yndislega afa
okkar sem við erum þakklátar
fyrir að hafa átt. Elsku amma,
megi Guð vera með þér og
styrkja þig í sorginni.
Björg Ýr og Rakel Ýr.
Elsku afi minn. Óskaplega
þótti mér alltaf vænt um þig og
mikið þykir mér erfitt að kveðja
þig. Þú varst alveg einstakur
maður og alltaf svo glæsilegur.
Þegar ég sagði vinum mínum frá
þér átti ég það til að kalla þig
ítalska afann minn því þú minntir
mig alltaf á Ítala, með þessi brúnu
augu og dökka hörund. Það sem
er mér hvað minnistæðast er hvað
þú varst ávallt jákvæður. Ég man
ekki til þess að hafa nokkurn tíma
séð þig annað en glaðan og bros-
andi. Ég er mjög þakklát fyrir að
hafa alist upp við fyrirmyndir í líf-
inu eins og þig og ömmu. Þið tvö
eruð mér svo einstaklega kær.
Mikið fannst mér alltaf gaman að
koma í heimsókn til ykkar á
Reynimelinn og spjalla yfir rjúk-
andi kaffibolla og bakkelsi. Þú
hafðir alltaf svo mikinn áhuga á
því sem ég var að gera, hvort sem
það var ný vinna eða skólinn.
Sama hvað við spjölluðum um þá
var alltaf stutt í grínið hjá þér.
Alla tíð voruð þið amma eins og
unglingar, ástfangin upp fyrir
haus alveg til síðasta dags. Mér
þykir það svo aðdáunarvert. Þó
svo að mér þyki erfitt að kveðja
þig, elsku afi, þá er ég þakklát
fyrir að þú varst svo lengi hjá
okkur við góða heilsu. Á þessu ári
fögnuðum við fjölskyldan níræð-
isafmælinu þínu á Hótel Holti.
Það var heljarinnar veisla með til-
heyrandi kræsingum og lekker-
heitum. Ég gleymi því ekki þegar
ég spurði þig hvernig þér hefði
þótt maturinn, þá hvíslaðir þú að
mér: Hún amma gæti nú eldað
töluvert betri mat. Ég gat ekki
annað en skellt upp úr við þessa
skemmtilegu athugasemd þína.
Elsku afi, ég er þakklát fyrir að
þú hefur verið hluti af mínu lífi.
Mér þykir einstaklega vænt um
þig og ég sakna þín mikið. En ég
veit að þú ert kominn á góðan stað
í félagsskap Bubba.
Hvíldu í friði, afi minn.
Rakel Jónsdóttir.
Afi minn, Eiríkur Guðmunds-
son, er látinn. Fráfall hans bar að
með skjótum hætti en að baki átti
hann langa og gifturíka ævi.
Hann fæddist í Englandi í mars-
mánuði 1923 en flutti ungur út til
Íslands. Hann varð því níræður
fyrr á þessu ári. Af því tilefni bauð
hann sinni nánustu fjölskyldu til
kvöldverðar til að fagna stóraf-
mælinu. Á þessari kvöldstund var
hann í essinu sínu og greinilegt
hversu mikið hann naut þess að
vera innan um fjölskyldu sína. Við
sem stöndum honum næst erum
þakklát fyrir að hafa átt ánægju-
legt kvöld með honum og ömmu.
Frá því að vera ungur drengur,
sem fyrst man eftir afa sínum, og
tæplega þrjátíu árum síðar hefur
minningin um afa lítið breyst.
Hann var alltaf glaður, léttur í
lundu og tók öllum fagnandi.
Honum var mjög umhugað um
sína nánustu og velferð þeirra.
Hann hafði líka einstakt lag á að
ræða við okkur börnin á jafnræð-
isgrunni þó að áratugir skildu að í
aldri. Þegar ég var ungur dreng-
ur var afi minn jafnframt sveip-
aður nokkrum ævintýraljóma.
Ástæða þess var þó af veraldleg-
um toga en um árabil rak hann
lakkrísverksmiðju hér í bæ. Ekki
þarf að fjölyrða um þann ævin-
týraheim sem opnaðist ungum
stráki við að stíga inn í lakkrís-
verksmiðjuna hans afa.
Samband afa og ömmu var alla
tíð sterkt, þau voru náin en samt
sjálfstæð á sinn hátt. Saman
bjuggu þau sér fallegt heimili sem
stóð fjölskyldu og vinum alltaf op-
ið. Ástríkt hjónaband afa og
ömmu til 67 ára er okkur barna-
börnunum mikilvæg fyrirmynd.
Við fráfall afa míns fylgir djúp
sorg. Það er þó huggun harmi
gegn að afi á sinni löngu ævi skil-
aði góðu dagsverki. Minning um
góðan afa lifir.
Eiríkur Dór Jónsson.
Mig langar með örfáum orðum
að minnast elskulegs afa míns, afa
Eiríks, sem nú er fallinn frá. Við
þessi kaflaskil í lífinu streyma
fram ótal góðar minningar sem
veita mér huggun í sorginni.
Það var ævintýri líkast fyrir
litla stelpu að eiga afa sem rak
lakkrísverksmiðju, Lakkrísgerð-
ina Krumma. Líklega er það ein
af mínum skemmtilegustu æsku-
minningum þegar ég fór með afa í
Krumma og fékk að hjálpa til við
að setja lakkrís í poka. Mínir pok-
ar voru vel bólgnir og hugsaði ég
með mér að einhver yrði heppinn
að hreppa þessa poka. Lakkrís-
lyktin fylgdi afa hvert sem hann
fór og blái Volvoinn sömuleiðis.
Þegar ég var að alast upp
bjuggu amma og afi í Hegranesi í
Garðabæ, stóru húsi með stórum
garði við sjóinn. Það var mikið
ævintýri að koma og fá að gista
hjá ömmu og afa og var þetta
hálfgerð sveit fyrir mér. Afi eyddi
flestum helgum í að hugsa um
garðinn og var ég spennt að kom-
ast í verkin með honum og upp-
skar að launum einn rauðan bréf-
pening.
Síðar fluttu amma og afi á
Reynimel 64 og bjó afi þar með
ömmu allt þar til veikindin bar að
nú í ágúst. Það voru því aðeins
nokkur hús á milli okkar og mun
ég sakna þess að sjá ekki afa á
svölunum á sólardögum eða geta
rölt yfir í kaffi og spjallað við afa í
eldhúsinu á Reynimel.
Afi Eiríkur var sérlega glað-
lyndur maður og smituðust þeir
sem í návist hans voru af gleði
hans og kátínu. Þá var alltaf stutt
í grínið hjá afa og átti hann auð-
velt með að sjá spaugilegu hlið-
arnar á lífinu. Afi var einstaklega
vel giftur og hefur samband
ömmu og afa alltaf einkennst af
ást, virðingu og vináttu. Þau voru
mjög samrýmd hjón og er missir
ömmu mikill.
Þín verður sárt saknað, elsku
afi minn.
Unnur Erla.
Sæll nafni var ávallt það fyrsta
sem ég heyrði frá honum afa Ei-
ríki þegar við hittumst eða heyrð-
umst í síma. Mig langar í nokkr-
um orðum að minnast afa sem nú
er fallinn frá. Afi Eiríkur var ein-
staklega ljúfur maður, sennilega
sá ljúfasti sem ég hef hitt um æv-
ina. Hann var ætíð glaður þegar
maður kom til hans og vildi
spjalla mikið um daginn og veg-
inn. Hann var ávallt áhugasamur
um enska boltann og þar áttum
við svo aldeilis samleið. Mikið var
það nú líka gaman þegar maður
tók með sér vini og heimsótti þig í
Skeifuna þar sem þú rakst
Lakkrísgerðina Krumma lengi
vel.
Hvað þú tókst okkur alltaf vel
og gafst þér tíma til að spjalla við
okkur, svo kvaddir þú okkur með
kílói af indælum Krummalakkrís.
Mínar bestu minningar um afa
eru þegar hann og amma Rakel
bjuggu í Arnarnesinu. Þar á mað-
ur frábærar minningar sem eru
mjög dýrmætar, sérstaklega því
þá var frændi minn hann Bubbi
svo oft með okkur. Þar héldum
við oft jólin öll saman með tilheyr-
andi veislum.
Og talandi um veislur þá er svo
stutt síðan við héldum upp á ní-
ræðisafmælið þitt þar sem þú
bauðst fjölskyldu þinni til þvílíkr-
ar veislu á Hótel Holt sem verður
lengi í minnum höfð. Hvað það
var líka alltaf gaman að koma
með krakkana í heimsókn til ykk-
ar ömmu þar sem þau fengu að
leika með allt gamla dótið og allt-
af varstu svo áhugasamur um allt
sem þau voru að gera.
Afi gekk þó í gegnum erfitt
tímabil með ömmu árið 1986 þeg-
ar Bubbi frændi sonur þeirra féll
frá. Þetta hafði mikil áhrif á okk-
ur öll. Alveg er ég þó sannfærður
um að Bubbi hafi tekið vel á móti
þér þegar þú kvaddir okkar heim.
Elsku amma, guð gefi þér
styrk í sorginni.
Elsku afi, ég kveð þig með
söknuði í hjarta.
Þinn nafni,
Eiríkur Guðmundsson.
Eiríkur
Guðmundsson
Elsku Júlla.
Mig langar til að minnast þín
með fáeinum orðum. Síðan ég
kynntist þér 2009 þá hefur þú
kennt mér alveg ótrúlega margt
og mikið eins og t.d. að búa til
mósaík og allt á milli himins og
jarðar. Þú dáðist líka að perlu-
saumnum mínum og öllu sem ég
tók mér fyrir hendur. Mér
fannst líka gaman að koma heim
til þín á Esjubrautina á afmæl-
inu mínu fyrir tveimur árum.
Það verður skrýtið að sjá þig
ekki koma í heimsókn í föndrið.
Hvíldu í friði. Ég votta fjöl-
skyldu þinni innilega samúð.
Kveðja,
Áslaug Þorsteinsdóttir.
Júlía Baldursdóttur eða Júlla
eins og hún var alltaf kölluð
vann hjá Akraneskaupstað til
margra ára og alveg þar til hún
varð að láta af störfum vegna
erfiðra veikinda.
Júlla stýrði félagsstarfi ör-
yrkja og eldri borgara hjá Akra-
neskaupstað af mikilli röggsemi
en á sama tíma af einstakri alúð
við alla sem þangað sóttu. Auk
þess að standa fyrir hefðbund-
inni handavinnu, eins og leir- og
glervinnu ásamt almennri
handavinnu og föndri, þá brydd-
Júlía Baldursdóttir
✝ Júlía Bald-ursdóttir fædd-
ist á Akranesi 2.
mars 1946. Hún
andaðist á Sjúkra-
húsi Akraness 9.
ágúst 2013.
Útför Júlíu fór
fram frá Akra-
neskirkju 16. ágúst
2013.
aði hún upp á ýms-
um nýjungum og
var dugleg að halda
námskeið. Það virt-
ist allt leika i hönd-
unum á henni.
Það var líka oft
líf og fjör í kringum
Júllu og til að
brjóta upp hvers-
dagsleikann skipu-
lagði hún með fólk-
inu sínu ýmsar
ferðir innan sem utan Akraness.
Farið var til Reykjavíkur í
hannyrðabúðir og á kaffihús, í
sumarbústaðaferðir og í Garða-
lund, skógræktarsvæðið á Akra-
nesi með nesti svo eitthvað sé
nefnt. Hana munaði nú heldur
ekki um að bjóða heim til sín
fjölda manns í kaffi og með því
og þar var mikið spaugað og
hlegið.
Samstarfið við Júllu er ein-
staklega eftirminnilegt m.a.
vegna hennar samskiptahæfi-
leika og ekki síst þess hvað hún
hafði notalega nærveru. Hún
var alltaf til í að leggja fólki lið
og var góður hlustandi. Júlla
náði einstaklega vel til fólksins
síns og veitti mörgum þeirra fé-
lagsskap, huggun og nærveru
sem seint verður skilgreind inni
í hefðbundinni starfslýsingu eða
metin til launa.
Fyrir hönd Akraneskaupstað-
ar vil ég þakka Júllu fyrir óeig-
ingjarnt starf í þágu sveitarfé-
lagsins og fólksins í bænum
okkar. Starfsmenn Akranes-
kaupstaðar senda aðstandend-
um sínar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Sveinborg Kristjánsdóttir
félagsmálastjóri
Akraneskaupstaðar.