Morgunblaðið - 23.08.2013, Blaðsíða 40

40 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 23. ÁGÚST 2013
✝ Sigrún Helga-dóttir fæddist á
Eyrarbakka 9. des-
ember 1948. Hún
lést á Landspít-
alanum við Hring-
braut 14. ágúst
2013.
Foreldrar Sig-
rúnar voru Helgi
Vigfússon, fyrrum
kaupfélagsstjóri, f.
21. des. 1910, d. 21.
nóv. 1987 og Jónína Aldís Þórð-
ardóttir húsmóðir, f. 6. júlí, d. 7.
desember 1999.
Með fyrri eiginmanni sínum,
Hirti Pálma Sæmundsyni, fyrr-
um lögregluvarðstj., f. 6. des.
1937, átti Sigrún börnin Helga,
sálfr.deildarstj., f. 15. júní 1968,
giftur Helgu Kristinsdóttur sjón-
tækjafræðingi, þeirra börn eru
Sigrún, f. 19. des. 1996, Kristinn,
þeirra dóttir er Jóna Marie, f. 13.
ágúst 2011. Edith Aldísi, sölu-
fulltrúa, f. 25. maí 1987 og Pat-
rick Inga Þór, nema, f. 5. sept.
1990.
Sigrún ólst upp að mestu á
Eyrarbakka og Stokkseyri en
flutti svo með eiginmanni sínum
til Reykjavikur og lauk þar námi
í Húsmæðraskóla Reykjavíkur.
Sigrún vann við afgreiðslu í gler-
augnaverslun áður en hún flutti
til Þýskalands, en hún bjó þar í
átta ár, en nú síðustu ár vann
hún hjá Hagstofu Íslands en varð
frá að hverfa vegna veikinda fyr-
ir tæpu ári. Sigrún var mjög virk
í kórastarfi og var meðal annars
í kirkjukór Háteigskirkju og
Söngsveit Filharmóníu. Sigrún
lét gott af sér leiða og var virk í
þjónustu Rauða kross Íslands á
meðan heilsa leyfði.
Útför Sigrúnar fer fram frá
Háteigskirkju í dag, 23. ágúst
2013, og hefst athöfnin kl. 14.
Jarðsett verður við Mosfells-
kirkjugarð kl. 16.30.
f. 8. mars 2001 og
Valgerður, 2. ágúst
2003. Margréti
sjúkraliða, f.
4.mars 1970, sam-
býlismaður Stefán
V. Guðmundsson
rafvirki, börn Mar-
grétar eru Hjörtur
Viðar, f. 3. jan.
1990, unnusta Katla
Margrét, María
Ósk, f. 10. febrúar
1992, unnusti Ingvar Júlíus,
þeirra sonur er Óskar Þór, f. 12.
nóv. 2011, Ágúst Aron, f. 3. des.
1999, Birgir Örn, f. 30. ágúst
2005 og Hugrún Lind, f. 15. mars
2007. Með seinni manni sínum
Martin Sischka sjóntækjafr., f. 7.
ágúst 1960, þau skildu, átti hún
börnin Norbert, matreiðslu-
mann, sölufulltrúa, f. 9. okt.
1985, unnusta hans er Alma Lóa,
Elsku mamma mín, ekki átti ég
von á því að þú værir að kveðja
okkur í hinsta sinn þegar ég og
María Ósk komum til þín á spít-
alann, þetta voru erfiðustu mínút-
ur sem ég hef nokkurn tíma geng-
ið í gegnum, á sama tíma þakka ég
að hafa verið þér hjá þegar stund-
in kom. Um hugann fara ótal
minningar og þær munu lifa sem
ljós í lífi mínu. Að missa þig, móðir
mín, svona langt fyrir aldur fram
er svo sárt, hugur þinn var svo
sterkur og síðustu daga þrátt fyrir
mikil veikindi hélstu þínum frá-
bæra karakter sem var gestrisni,
hlýja og mikil kímnigáfa. Elsku
mamma, þú leyfðir þér aldrei að
vera veik því þú kunnir að njóta
lífsins og varst svo þakklát fyrir
það sem þú hafðir. Elsku mamma
mín, kveðjustundir okkar hafa oft-
ar en ekki verið okkur erfiðar eins
og þegar þú bjóst erlendis, en
þessi verður án efa erfiðust þegar
ég kveð þig með miklum trega og
söknuði í hinsta sinn. Takk fyrir
allt elsku mamma mín.
Þín dóttir Margrét.
Ó, elskaða móðir, þín ástin skær
alltaf út faðminn breiðir.
Hún vekur það besta er í brjósti grær
og bendir á fegurstar leiðir.
Og hún er sá ljúfi hjartans blær,
sem hlýjast oss veginn greiðir.
Ó móðir nú hljóð við þökkum þér,
þúsundir geisla skarta.
Gott er að eiga uns ævin þver,
allt, sem að gaf þitt hjarta.
Þinn máttur til ljóss oss mildast ber
móðurást himinbjarta.
(Guðmundur Þórarinsson)
Margrét Hjartardóttir.
Elsku mamma mín, ég sakna
þín svo sárt. Það er búið að vera
svo erfitt að reyna að sætta sig við
það að þú sért farin frá okkur. Ég
sakna þess svo að geta talað við
þig, hlegið með þér. Ég á svo
margar góðar minningar um þig
og mun varðveita þær vel í hjarta
mínu alla ævi. Ég er svo þakklát
fyrir að hafa átt þig að sem móður
mína. Ég elska þig svo óendanlega
mikið og lofa að passa dýrin þín
vel.
Þó ég fái ekki að snerta þig
veit ég samt að þú ert hér
og veit að þú munt elska mig
geyma mig og gæta hjá þér.
(Ingibjörg Gunnarsdóttir)
Þín dóttir,
Edith Aldís Marie.
Mamma, þú varst full af ást og
elskaðir að syngja og ferðast.
Fólki þótti vænt um þig hvar sem
þú fórst. Þú leist aldrei niður á
fólk fyrir að vera öðruvísi og
dæmdir það aldrei, þú sýndir okk-
ur að elska hvert annað. Þú dróst
mig alltaf frá minni litlu holu sem
ég bjó í til að loka mig af frá heim-
inum og dæmdir mig aldrei. Þegar
mér þótti eitthvað ekki gott þá
borðaðir þú það fyrir mig. Þú
varst mikill dýravinur. Þegar við
vorum á Kanarí fórstu oft með
mat út fyrir heimilislausu kettina,
þú vildir ekki sjá þá þjást úr
hungri. Þú bjargaðir mörgum
músum frá því að verða drepnar.
Ég elska þig af öllu mínu hjarta
og minning þín mun ávallt lifa með
mér og það sem þú kenndir mér.
Þinn sonur,
Patrick Ingi Þór.
Elsku mamma, það er skrítið að
geta ekki hringt í þig. Eins og ég
var vanur að gera. Að hringja í þig
og heyra hvernig dagurinn hefði
gengið, eða bara í þeim tilgangi að
leyfa Jónu-Marie að tala við þig.
Að hringja í þig í örugglega hundr-
aðasta skipti til þess að spyrja þig
hvernig ég ætti að baka Bryndísi,
eða hvort ég ætti að nota aðeins
meira af sykri eða smjöri í kremið.
Ég veit ekki hvort þú áttaðir þig á
því eða ekki en ég var löngu búinn
að vita alveg nákvæmlega hvernig
Bryndís er gerð, það var einfald-
lega alltaf jafnt gott að heyra í þér
röddina. Oft leitaði ég til þín til að
fá ráð eða svör við spurningum
sem þú hjálpaðir mér við.
Ég er ekki bara að missa
mömmu mína heldur einnig minn
besta vin. Oft þurftum við ekki orð,
við bara skildum hvort annað.
Ég elska þig af öllu mínu hjarta,
elsku mamma mín.
Þinn sonur,
Norbert Martin Ævar.
Í dag kveð ég þig, yndislega
tengdamóðir mín, Sigrún Helga-
dóttir, með trega, aðeins 64 ára að
aldri. Ég hefði gjarnan viljað geta
notið fleiri góðra stunda með þér.
Þrátt fyrir erfið veikindi kvartaðir
þú aldrei og þú varst alltaf tilbúin
að hlusta á aðra og um aðstoð
baðst þú ekki, það var ekki leggj-
andi á aðra. Þú varst mikill húm-
oristi og smá glens kallaði alltaf
fram bros og skemmtilegt svar
allt til enda, þótt húmorinn væri
stundum aðeins dökkur. Svona
einstök manneskja gerir mann að
betri manni. Ég tel það mikil for-
réttindi að hafa kynnst þér og á
margar ljúfar minningar þrátt
fyrir stutt kynni.
Víða til þess vott ég fann,
þótt venjist oftar hinu,
að guð á margan gimstein þann,
sem glóir í mannsorpinu.
(Bólu Hjálmar)
Þinn tengdasonur,
Stefán.
Elsku amma mín og langamma,
ekki átti ég von á að ég væri komin
til að kveðja þig þegar ég og
mamma komum til þín á spítalann,
en mig langaði svo að sýna þér
nýjar sónar myndir af komandi
langömmubarni þínu. Elsku
amma, þín verður sárt saknað. Þú
gafst okkur svo mikið, yndisleg og
góð manneskja sem kenndir okk-
ur að meta lífið eins og það kemur
fyrir og njóta þess. Við kveðjum
þig með trega og söknuði, elsku
amma, en minningarnar munu lifa
í hjörtum okkar.
Amma kær, ert horfin okkur hér,
en hlýjar bjartar minningar streyma
um hjörtu þau er heitast unnu þér,
og hafa mest að þakka, muna og
geyma.
Þú varst amma yndisleg og góð,
og allt hið besta gafst þú hverju sinni,
þinn trausti faðmur okkur opinn stóð,
og ungar sálir vafðir elsku þinni.
Þú gættir okkar, glöð við undum hjá,
þær góðu stundir blessun, amma
kæra.
Nú hinstu kveðju hjörtu okkar tjá
í hljóðri sorg og ástarþakkir færa.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Þín,
María Ósk og langömm-
ustrákur, Óskar Þór.
Elsku yndislega Sigrún hefur
nú kvatt okkur í síðasta sinn. Það
er svo sárt að horfa á eftir svo
stórkostlegri manneskju eins og
hún hafði að geyma. En nú hefur
hún fengið hvíld, hvíld frá þeim
byrðum sem hún bar á herðum
sínum í gegnum lífið. Hún var
ávallt sigurvegari, en í þetta skipti
gat hún ekki meir.
Elsku Sigrún, ég er svo þakklát
fyrir að hafa átt þig í lífi mínu.
Mikið á ég eftir að sakna þess að
geta ekki stoppað við hjá þér og
drukkið með þér kaffi eða hringt
og heyrt þig segja „Halló Dísa
mín“ Að spjalla við þig var svo
skemmtilegt, þú hafðir svo frá-
bæran húmor.
Takk fyrir samfylgdina elsku
Sigrún mín, þú átt stóran stað í
hjarta mínu.
Þín frænka,
Aldís (Dísa).
Dýravinur er það fyrsta sem
kemur upp í huga mér þegar ég
minnist kærrar vinkonu, Sigrúnar
Helgadóttur, því það voru jú dýrin
sem áttu hug hennar allan í gegn-
um árin. Það var í gegnum sam-
eiginlegt áhugamál okkar Sigrún-
ar sem við kynntumst, sem sé
dýrin okkar þegar við fjölskyldan
ættleiddum kisu frá henni fyrir
þrettán árum. Þetta varð upphafið
að góðri og órjúfanlegri vináttu
okkar. Það er svo margs að minn-
ast og væri sko efni í heila bók.
Allar kattasýningarnar okkar
saman sem og kötturinn sem ég
kom með heim af einni kattasýn-
ingunni og fékk að fela heima hjá
Sigrúnu. Á meðan sannfærði ég
minn mann um að greyið vantaði
gott heimili. Og svo var það kött-
urinn sem við vinkonurnar stálum
af götunni því við vorum sann-
færðar um að þetta væri hinn
týndi Óliver. En auðvitað skiluð-
um við honum aftur þegar við fött-
uðum að þetta var ekki hann Óli-
ver okkar, og mikið gátum við
hlegið að allri vitleysunni. Já, það
var ýmislegt brallað saman þótt
fullorðnar værum við, því það er jú
alltaf gott að halda í barnið í sér.
Sigrún hafði mikinn og skemmti-
legan húmor og var einstaklega
hláturmild eins og fjölskylda
hennar öll sem ég hef kynnst í
gegnum Sigrúnu. Þau eru ófá
kaffiboðin og veislurnar í gegnum
árin sem mér hefur verið boðið í
og verið tekið eins og einni úr fjöl-
skyldunni. Sigrún setti það sko
ekki fyrir sig að snara fram einni
eða fleiri hnallþórum og er mér þá
efst í huga Bryndísar-kakan sem
klikkaði sko aldrei. Ég minnist
með hlýju allra þeirra góðu
stunda sem við höfum átt saman í
gegnum árin; allra matarboð-
anna, kaffihúsaferðanna okkar
þar sem við laumuðum hundunum
með okkur í töskunum okkar, bíó-
ferðanna og svo mætti lengi telja.
Þessar stundir mun ég geyma í
hjarta mínu. Og ekki má gleyma
allri músíkinni, já Sigrún elskaði
góða músík. Þar sem ég sit hér og
hlusta á disk sem Sigrún gaf mér
með bestu lögum Pat Boone sé ég
mína vinkonu fyrir mér svífa um
gólfin í takt við músíkina þar sem
engir sjúkdómar eru til. Þannig
vil ég minnast hennar. Elsku fjöl-
skylda og vinir, missir ykkar er
mikill en eftir lifa ljúfar minning-
ar um hörkuduglega og gullfal-
lega konu jafnt að utan sem að
innan.
Megi ljós guðs lýsa þér leiðina
heim, elsku vinkona, minning þín
lifir með okkur.
Að leiðarlokum vil ég, og fjöl-
skyldan mín öll, þakka fyrir að
hafa hlotnast sá heiður að eiga
hana að kærum vini og kveðjum
hana með virðingu og þökk.
Ljúfi drottinn, lýstu hér
leið hennar löngu um dalinn.
Frá lífsins veg hún farin er,
í þínum höndum hennar þraut er falin.
Ljúfi drottinn, styrk þú gef
ástvinum hennar og börnum.
Ég hugsa til þeirra og þá hlýju er ég hef
frá þeim fengið á veginum förnum.
Nú leggst hún til hvílu og til himna nú
fer
þar sem líf hennar byrjar með hlýju.
Það líf sem hún átti það aftur hún sér
og ástvini horfna að nýju.
(Bryndís Víglundsdóttir)
Bryndís og fjölskylda.
Sigrún Helgadóttir
Elsku besta frænka mín. Mig
langar að hripa í nokkrum örfá-
um og fálátum orðum hjartans
þakklæti fyrir alla samveruna.
Þú varst blátt áfram, heiðarleg
og hrókur alls fagnaðar. Hvunn-
dagshetja. Já, það er margs að
minnast frá æskudögunum góðu.
Ég man sérstaklega eftir ferm-
ingardeginum þínum. Þú, sallafín
í nýja kjólnum sem mamma mín
saumaði á þig. Það var mjög gott
veður þann dag og veislugestir
því bæði úti og inni. Þú og Sig-
rún, sem bjó á neðri hæðinni,
fermdust saman. Þið stóðuð ca
einn metra hvor frá annarri,
beygðuð ykkur fram, tókuð um
axlir hvor annarrar og kysstust
létt á munninn.
Þarna sá ég, fimm til sex ára
barnið, tryggðina og kærleikann
sem ávallt einkenndi þig allt til
loka. Þú passaðir mig oft er ég
var ung að árum að Hraunum í
Fljótum, á milli heimila okkar
var mikið ástríki, tryggð og gleði.
Þú þekktir hverja laut og hvern
hól á Sigló og víðar, því þú elsk-
aðir að tína ber, borða þau, sulta
og safta. Í ófá skiptin sem ég
Lilja Kristín
Guðmundsdóttir
✝ Lilja KristínGuðmunds-
dóttir fæddist á
Siglufirði 16. febr-
úar 1951. Hún lést
á Sjúkrahúsi Siglu-
fjarðar 4. ágúst
2013.
Lilja var jarð-
sungin frá Siglu-
fjarðarkirkju 17.
ágúst 2013.
kom til þín gafst þú
mér af gnægðum
þínum í formi berja.
Mér verður ætíð
hlýtt í sinni er ég
minnist einlægrar
vináttu ykkar Villa
míns. Þú opnaðir
húsið þitt fyrir hon-
um, gafst honum að
borða, leyfðir hon-
um að gista, marg-
ar, margar nætur í
nokkur sumur meðan hann var
að spila á trompetinn sinn, m.a. á
Þjóðlagahátíðinni. Fyrir það er-
um við mæðginin ævinlega þakk-
lát. Í haust hringdir þú í mig,
virkilega kvalin í bakinu og niður
í mjaðmir og vissi ég ekki frekar
en þú hvað var að og hversu langt
meinið var komið. Svo í janúar-
febrúar komstu til mín eftir skoð-
un á FSA og við áttum saman tvo
daga, og er það mér ómetanleg
lífsreynsla, að sjá hversu þú af
æðruleysi tókst á við illvígan
sjúkdóm, sem nú er yfirstaðinn.
Ég kom til þín fjórum sinnum í
sumar og í tvö skipti fórum við
niður á Kaffi Rauðku, og voru
það yndislegar stundir. Þú
fræddir okkur unnusta minn,
sem metur þig mikils þrátt fyrir
stutt kynni, um byggðina á Sigló
er við rúntuðum saman um stað-
inn, nokkra stund. Í síðasta
skiptið sem við komum til þín var
Haddi bróðir með okkur og var
það mikil lífsreynsla fyrir hann.
Elsku Lilja mín, þú varst með
stórt hjarta og þín er sárt saknað
af börnunum þínum og barna-
börnum, sem og þeim fjölda vina
og vandamanna sem bera hlýjan
hug til þín. En nú er kallið komið
og ég veit, að þú ert í sumarland-
inu fagra, og laus við kvalir. Ást-
kæru foreldrar þínir, þau Una
frænka og Guðmundur, ásamt
ættfólki þínu, biðu eftir þér og
tóku þig í faðm sinn. Vertu sæl að
sinni, elsku frænka og vinkona,
Þín,
Sigurlaug Jakobína
Vilhjálmsdóttir.
Þín nótt er með öðrum stjörnum.
Um lognkyrra tjörn
laufvindur fer.
Kallað er á þig og komið
að kveðjustundinni er.
Úr lindunum djúpu leitar
ást guðs til þín
yfir öll höf.
Hún ferjar þig yfir fljótið
og færir þér lífið að gjöf.
Og söngnum sem eyrað ei nemur
þér andar í brjóst.
Dreymi þig rótt,
liljan mín hvíta
sem opnast á ný í nótt.
(Gunnar Dal.)
Það var með mikilli tilhlökkun
og eftirvæntingu sem þrjátíu og
níu stúlkur víðsvegar af landinu
mættu í Húsmæðraskólann Ósk
á Ísafirði haustið 1968. Þar vor-
um við saman einn vetur og lærð-
um margt í eldhússtörfum, hús-
verkum og handavinnu
margskonar. Stór hópur kom frá
Siglufirði og ein stúlknanna það-
an var hún Lilja okkar. Lilja var
alltaf glöð og kát og mikill fjör-
kálfur. Hún lá ekki á skoðunum
sínum og þorði alveg að segja
sína meiningu, hún var hrein og
bein og við vissum alveg hvar við
höfðum hana Lilju. Það var auð-
séð að Lilja var ekki óvön að
vinna, hún gekk í allt af miklum
dugnaði og ákveðni hvort það var
að elda, prjóna, vefa eða sauma,
rösk og dugleg var hún. Hún var
með húmorinn í lagi og alltaf
hlátur og gleði í kringum hana.
Það mynduðust mikil tengsl milli
flestra okkar sem hafa haldist
síðan og höfum við hist reglulega
og Lilja oftast verið með. Við eig-
um eftir að sakna hennar mjög á
næsta ári þegar við eigum 45 ára
skólaafmæli. Það hefur verið
höggvið skarð í hópinn og vantar
mikið að Lilja skuli ekki mæta.
Hún verður sannarlega með okk-
ur í anda. Með þessum fátæklegu
orðum viljum við minnast kærrar
skólasystur. Innilegar samúðar-
kveðjur sendum við fjölskyldu
hennar og aðstandendum. Bless-
uð sé minning elsku Lilju og
megi góður Guð geyma hana.
Fyrir hönd árgangsins 1968-
69
í Húsmæðraskólanum Ósk,
Ísafirði,
Markrún Óskarsdóttir.
HINSTA KVEÐJA
Kímin kona varstu,
kjarnakona hin mesta.
Líðan mína oft lastu
og lagað hana gastu.
Móðir varst mér besta.
Veröld mín nú veikari er,
villtur ráfa um torg.
Tárin telja nokkur ker,
treg er drengsins sorg.
Lofaðu mér nú Lilja
þó leiðir okkar skilja,
að þú verðir ætíð nærri,
því engin er mér kærri.
Hugann vil ég ei hylja.
(DMG)
Daði Már Guðmundsson.Allar minningar á einum stað.
ÍS
L
E
N
S
K
A
S
IA
.I
S
M
O
R
48
70
7
01
/1
0
–– Meira fyrir lesendur
Minningar er fallega innbundin bók sem hefur að
geyma æviágrip og allar minningargreinar sem birst
hafa um viðkomandi í Morgunblaðinu eða á mbl.is.
Bókina má panta á forsíðu mbl.is eða á slóðinni mbl.is/minningar
Um leið og framleiðslu er lokið er bókin send í pósti.
Hægt er að kaupa minningabækur með greinum sem
birst hafa frá árinu 2000 og til dagsins í dag.