Morgunblaðið - 16.12.2013, Blaðsíða 25

ferðamaður í gegnum lífið fellur
frá kemur margt upp í hugann.
Þessar línur eru skrifaðar í þeim
tilgangi að þakka samfylgdina,
samstarfið og góða vináttu.
Það var einstakur hópur
hjúkrunarfræðinga sem vann ár-
um, jafnvel áratugum saman á
Heilsugæslunni í Árbæ. „Spurðu
bara Margréti“ var viðkvæðið
þegar nýir hjúkrunarfræðingar
komu til starfa.
Það var alltaf gott að leita til
hennar, enda var hún örlát að
miðla af þekkingu sinni og
reynslu hvort sem var til skjól-
stæðinga eða samstarfsfólks en
hún hlustaði líka vel á hugmyndir
og skoðanir annarra. Hún var
frábær hjúkrunarfræðingur sem
hafði metnað fyrir starfi sínu,
vandvirk og úrræðagóð. Það var
einhvern veginn svo að manni
fannst hennar úrlausnir alltaf
góðar og skynsamlegar.
Margrét var skemmtileg og
átti létta lund. Hún var hrókur
alls fagnaðar og skipulagði oftar
en ekki ýmsar uppákomur til
skemmtunar og var hugmynda-
rík í þeim efnum sem öðrum. Oft
var glatt á hjalla á kaffistofunni
og málin rædd. Þau sterku tengsl
sem mynduðust hafa haldist þótt
árin líði og lét Margrét ekki erfið
veikindi aftra sér frá að hitta Ár-
bæjarhjúkrunarfræðingana, eins
og við nefnum hópinn okkar.
Margrét var flott kona, henni
var alla tíð annt um útlit sitt og
alltaf vel tilhöfð. Eitt af aðals-
merkjum hennar voru eyrnalokk-
ar og varalitur sem aldrei mátti
vanta. Hún var mikil fjölskyldu-
manneskja og ræktaði garðinn
sinn af alúð með Halldór sér við
hlið. Hún elskaði börn sín og
barnabörn og var óþreytandi við
að styðja þau og hvetja enda bera
þau móður sinni öll gott vitni
hvað varðar uppeldi, arfleifð og
mannkosti.
Við erum þakklátar fyrir að
hafa notið vináttu hennar og
þessa góða samstarfs öll þessi ár.
Margrét er nú kvödd með sökn-
uði en einnig þakklæti í huga fyr-
ir góðar minningar. Halldóri og
fjölskyldunni allri sendum við
okkar innilegustu samúðarkveðj-
ur.
Fyrir hönd Árbæjarhjúkrun-
arfræðinganna,
Jóhanna Eiríksdóttir.
Við göngum ungir um sólbjört, syngj-
andi stræti.
Úr seiðblárri fjarlægð hið gullna
ævintýr lokkar.
Og hjörtun ungu grípur konungleg
kæti:
Við komum frá Guði og þetta er jörðin
okkar!
(Tómas Guðmundsson.)
Árið er 1969 og það er sept-
ember. Staðurinn er Hjúkrunar-
skóli Íslands við Eiríksgötu. Nýtt
holl er að byrja og það er eftir-
vænting í lofti. Það tínast inn í
skólastofu verðandi hjúkrunar-
nemar. Þær koma víða að af land-
inu og þekkjast fáar fyrir þessa
stund. Fyrr en varir er hópurinn
búinn að hrista sig saman og æv-
intýrið er hafið. Þannig hófust
kynni skólasystranna í F-holli.
Margrét Gunnarsdóttir var ein af
okkur. Hún hafði góða nærveru
og hafði einstaklega smitandi
hlátur sem hreif með sér. Hún
var fljót að skipa þann sess í
hópnum að vera í forsvari ef eitt-
hvað þurfti að rökræða og var
glögg á aðalatriði, sanngjörn og
réttsýn.
Námið sóttist henni vel og hún
naut sín í þeim störfum sem hún
tók sér fyrir hendur síðar á
starfsferlinum. Fagleg þekking
og vönduð vinnubrögð voru henn-
ar aðalsmerki.
Á lífsleiðinni þurfti hún að tak-
ast á við ýmis verkefni, sum erfið
eins og gengur, en hún leit á allar
tímabundnar hindranir sem
verkefni sem þyrfti að leysa og
gerði alltaf eins gott úr þeim og
unnt var.
Hún var aðdáunarverð kona.
Hópurinn hefur verið samheldinn
og skapað sér vissar hefðir í
gegnum árin. Hollfundir, að-
ventuhittingur og utanlandsferð-
ir á merkisafmælum hefur haldið
þræðinum óslitnum. Magga var
dugleg að sækja allar slíkar sam-
komur og ferðalög þegar aðstæð-
ur og síðar heilsan leyfði. Margs
er að minnast, þegar litið er til
baka, en oft er rifjað upp þegar
þrjátíu ungar dömu tárfelldu yfir
brunarústum Glaumbæjar í des-
ember 1971. Það var á laugardegi
að afloknum skóladegi.
Það er aftur september en nú
er árið 2013. Við skólasysturnar
erum staddar í Boðaþinginu á fal-
legu heimili Margrétar. Það er
svo kallaður hollfundur og við að
fá okkur súkkulaðitertu með
rjóma, ræða helstu þjóðmálin,
rifja upp gamla tíma og njóta
samvista með henni.
Umræðurnar eru fjörlegar og
allir þurfa að hafa orðið, hún ekki
síður en við hinar. Þetta var síð-
asta samvera hópsins með þeirri
góðu konu sem kvödd er í dag.
Við erum þakklátar fyrir þessa
„gæðastund“ sem við áttum. Að
leiðarlokum þökkum við skóla-
systurnar samfylgdina og biðjum
Guð að blessa minningu Mar-
grétar S. Gunnarsdóttur.
Við sendum fjölskyldunni allri
okkar innilegustu samúðarkveð-
ur.
Fyrir hönd skólasystra F-holli
Hjúkrunarskóla Íslands.
Guðný Bjarnadóttir og
Steinunn Sigurðardóttir.
Mig langar í fáeinum orðum að
minnast Margrétar Gunnarsdótt-
ur, sem kvaddi okkur fyrir
skömmu eftir hetjulega baráttu
við erfiðan sjúkdóm.
Kynni mín af Margréti hófust
þegar við gáfum kost á okkur í
stjórn Parkinsonsamtakanna.
Margrét lagði alla tíð upp úr því
að vera vel tilhöfð og fín og var
fagmaður fram í fingurgóma. Allt
sem hún gerði og tók sér fyrir
hendur var afar vel gert og fal-
legt. Það var mikill ávinningur að
fá Margréti inn í stjórn samtak-
anna. Sem hjúkrunarfræðingur
kom hún oft með aðra sýn á hin
ýmsu málefni. Hún lagði mikla
vinnu í að kynna sér sjúkdóminn
og koma með margar nýjar og
góðar hugmyndir varðandi starf-
semina.
Margrét gerði sér fljótt grein
fyrir eðli sjúkdómsins og hvert
hann stefndi. Hún ákvað að nýta
tímann vel og njóta lífsins meðan
stætt væri. Styrkur hennar og
kraftur eru okkur sem lifum
hvatning um að gera daginn í dag
að meistaraverki okkar. Það var
aðdáunarvert og til fyrirmyndar
hvað og hvernig hún skipulagði
alla hluti. Margrét tók þátt í
starfsemi Parkinsonsamtakanna
og lét ekkert aftra sér þrátt fyrir
að sjúkdómurinn væri henni erf-
iður. Hún var mjög tæknisinnuð
og fljót að finna út ýmis tæki og
tól sem gerðu henni lífið auðveld-
ara.
Oftar en ekki hafði hún grafið
miklu dýpra en við hin og komið
upp með eitthvað sem bar af en
fáir vissu um. Við hin nutum svo
sannarlega góðs af hugmynda-
flugi hennar og framsýni.
Ég trúi því að allt hafi sinn til-
gang og tíma. Þú baðst ekki um
þetta verkefni; að vera hetja sem
barðist til síðasta dags. En þú
markaðir svo sannarlega spor og
sáðir mörgum góðum fræjum í
okkar samtök sem við verðum
ævinlega þakklát fyrir.
Ég kveð þig, hugann heillar minning
blíð,
hjartans þakkir fyrir liðna tíð,
lifðu sæl á ljóssins friðar strönd,
leiði sjálfur Drottinn þig við hönd.
(Guðrún Jóhannsdóttir)
Við vottum eiginmanni og fjöl-
skyldu okkar dýpstu samúð.
F.h. Parkinsonsamtaka Ís-
lands,
Hrafnhildur Björk
Sigurðardóttir.
MINNINGAR 25
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 16. DESEMBER 2013
✝ Sigrún BirnaHalldórsdóttir
fæddist á Lækjar-
bakka í Eyjafirði
26. maí 1938. Hún
lést á heimili sínu á
Akureyri 25. nóv-
ember 2013.
Foreldrar henn-
ar voru hjónin Jó-
hanna Elín Jó-
hannesdóttir,
húsmóðir á
Lækjarbakka, f. 15. maí 1907,
d. 4. júní 1959, og Halldór Aðal-
steinn Kristjánsson bóndi, f. 7.
maí 1908, d. 12. júlí 2003.
Systkini Birnu eru: a) Herdís
Helga, f. 21. apríl 1935, d. 1.
október 2009; b) Guðrún Krist-
jana, f. 26. maí 1936, d. 14. des-
ember 2001; c) Björn, f. 27.
mars 1943, d. 25. apríl 2013; og
d) Halldór, f. 27. mars 1943.
dór Jóhann, f. 11. maí 1958.
Börn hans: Eva Soffía, Ásta
Margrét og Óttar Már. 4) Sig-
rún Soffía, f. 20. júlí 1960, maki
Oddur Sigurðarson. Börn:
Kristín Lillý, Jónas, Sigurður
Helgi, Benjamín Freyr og Pat-
rekur Örn. 5) Steinberg, f. 27.
mars 1952, maki Pia Finne
Mortensen. Börn þeirra eru:
Amanda Sofie og Rose Emilia.
6) Ragnar, f. 24. apríl 1963.
Börn hans: Eiríkur Birkir og
Ragnar Ingi. 7) Sigurlaug, f. 2.
apríl 1964, maki Sigmundur
Hannes Hreinsson. Börn
þeirra: Rakel Óla, Sandra Dögg
og Jón Heiðar. 8) Hulda Ósk, f.
12. apríl 1975, maki Vilberg
Geir Hjaltalín. Börn: Sindri
Páll, Tara Lind og Tinna Rut.
Birna ólst upp á Lækj-
arbakka og Botni í Eyjafirði.
Hún vann ýmis þjónustustörf í
gegnum tíðina, lengst af við
þvottastörf og ræstingar á
Fjórðungssjúkrahúsinu á Ak-
ureyri. Birna og Hörður bjuggu
öll sín hjúskaparár á Akureyri.
Útför Birnu fór fram í kyrr-
þey.
Bróðir Birnu sam-
mæðra er: e) Gunn-
ar Friðrik Valby, f.
1. júní 1931, d. 30.
desember 2009.
Birna giftist 26.
október 1957 Herði
Steinbergssyni, f.
12. júní 1928, d. 22.
júní 2008. For-
eldrar hans voru
Soffía Sigtryggs-
dóttir, f. 6. júlí
1903, d. 28. ágúst 1990, og
Steinberg Jónsson, f. 17. nóv-
ember 1903, d. 26. ágúst 1979.
Börn Birnu og Harðar eru: 1)
Kristjana, f. 14. febrúar 1956,
d. 7. október 2007, maki Friðrik
Ottó Ragnarsson. Börn þeirra:
Ágúst Birgir, Hörður Ottó og
Laufey. 2) Ragnheiður, f. 12.
mars 1957. Börn hennar: Birna
Hadda og Andri Már. 3) Hall-
Þagna sumars lögin ljúfu
litum skiptir jörðin fríð.
Það sem var á vori fegurst
visnar oft í fyrstu hríð.
Minning um þann mæta gróður
mun þó vara alla tíð.
Viltu mínar þakkir þiggja
þakkir fyrir liðin ár.
Ástríkið og umhyggjuna
er þú vina þerraðir tár.
Autt er sætið, sólin horfin
sjónir blinda hryggðartár.
Elsku mamma, sorgin sára
sviftir okkur gleði og ró.
Hvar var meiri hjartahlýja
hönd er græddi, og hvílu bjó
þreyttu barni og bjó um sárin
bar á smyrsl, svo verk úr dró.
Muna skulum alla ævi,
ástargjafir bernsku frá.
Þakka guði gæfudaga
glaða, er móður dvöldum hjá.
Ein er huggun okkur gefin
aftur mætumst himnum á.
(Höf. ók.)
Sigrún Soffía.
Elsku amma. Þótt þú sért
farin frá okkur þykist ég vita
að þú fylgist vel með okkur.
Þess vegna langar mig að nota
þetta síðasta tækifæri sem ég
hef til að senda þér mitt fyrsta,
og um leið síðasta, bréf til þín.
Það eru nefnilega nokkrir hlut-
ir sem mér láðist að segja þér
áður en þú fórst.
Mig langar í fyrsta lagi til að
segja þér að mér þykir alveg
óskaplega vænt um þig og hef
ávallt unnað hverri einustu
stund með þér. Það stafar svo
mikil hlýja og friður frá þér og
mér finnst ætíð þegar ég er í
návíst þinni eins og heimurinn
sé í raun fullkominn – maður
gleymir einfaldlega öllum
áhyggjum og það færist yfir
mann einstök ró. Það er þetta
afl í þér sem mér hefur alltaf
fundist næstum því ójarðneskt
– þetta sterka kærleiksafl. Þú
ert alltaf svo bjartsýn og já-
kvæð og ég hef ávallt dáðst að
þessu óbilandi æðruleysi sem
þú hefur. Það er alveg sama
hvað gengur á í þínu lifi, þótt
aðrir bogni við mótvindinn, þá
beygir ekkert þig. Þú sérð allt-
af björtu hliðarnar á öllu, gerir
gott úr hlutunum og kvartar
aldrei. Það er ekki hægt annað
en að öðlast djúpstæða trú á líf-
ið eftir að hafa verið í kringum
þig.
Mig langar líka að þakka þér
fyrir að hafa tekið mér með svo
mikilli hlýju og umhyggju þeg-
ar ég flutti til ykkar afa og bjó
hjá ykkur. Þessi tími var einn
besti tími sem ég hef upplifað í
mínu lífi og það var yndislegt
að vera hjá ykkur. Ég sakna oft
spjallsins á kvöldin þegar við
sátum við eldhúsborðið og töl-
uðum um allt milli himins og
jarðar – manstu hvað við hlóg-
um að skrítna stærðfræðikenn-
aranum mínum sem ég sagði
þér frá? Ég sakna líka ískvöld-
anna um helgar þegar við sát-
um í stofunni, borðuðum ís og
horfðum á góða mynd í sjón-
varpinu. Ég hafði sérstaklega
gaman af þegar þið afi fóruð að
dotta yfir myndinni og skiptust
svo á að ranka við ykkur og
þóttust þá bæði hafa verið að
horfa og kennduð hvort öðru
um að hafa sofnað. Margt fleira
gæti ég rifjað upp, en ég geri
það bara þegar við hittumst
næst.
Að lokum langar mig að
segja þér að þótt þú sért farin
þá lifir minningin um þig í huga
mínum og sú minning verður
mér leiðarstjarna í lífinu um að
gera öllum gott, trúa á lífið og
horfa björtum og jákvæðum
augum fram á veginn.
Ég veit að það er ekki í þín-
um anda að gera þetta bréf til
þín opinbert, þú vilt hafa þína
hluti fyrir þig og vilt ekki vera
að flíka tilfinningum þínum við
aðra, en mér finnst það allt í
lagi við þetta tækifæri að um-
heimurinn fái að heyra af því
hversu yndisleg manneskja þú
varst og hversu innilega þakk-
látur ég er að hafa fengið að
deila stórum hluta af mínu lífi
með þér. Ég veit þú fyrirgefur
mér það. Ég sakna þín mjög,
það gerum við öll hérna niðri,
og ég hlakka til að hitta þig á
ný þegar ég flyt þarna uppeftir
– en það gæti orðið nokkuð
löng bið þar á. Þangað til mun
ég hugsa hlýtt til þín á hverjum
degi og þakka þér fyrir allt það
sem þú hefur gefið mér í þessu
lífi.
Vertu nú sæl elsku amma
mín. Ég bið kærlega að heilsa
afa og Lillu og öllum sem ég
þekki þarna uppi á nýja staðn-
um.
Þinn einlægur,
Sigurður Helgi Oddsson.
Sigrún Birna
Halldórsdóttir
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
PÉTUR JÓHANNSSON,
Lindarbraut 10,
Seltjarnarnesi,
lést á Landakotsspítala föstudaginn
6. desember.
Útför hans fer fram frá Seltjarnarneskirkju
miðvikudaginn 18. desember kl. 15.00.
Blóm og kransar afþakkaðir en þeim sem vilja minnast hans er
bent á Slysavarnarfélagið Landsbjörg.
Kristín M. Guðmundsdóttir,
Auður Pétursdóttir,
Jóhann Pétursson, Margrét Lilja Magnúsdóttir,
Brynja Pétursdóttir,
Baldvin Búi Wernersson.
✝
Maðurinn minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
GÍSLI GUÐMUNDSSON
loftskeytamaður,
lést í Sunnuhlíð, Kópavogi, laugardaginn
7. desember.
Útför hans fer fram frá Kópavogskirkju
þriðjudaginn 17. desember kl. 13.00.
Þóra Elfa Björnsson,
Anne Gísladóttir, Reynir Kristbjörnsson,
Helga Gísladóttir, Einar V. Skarphéðinsson,
Ingibjörg Gísladóttir,
Jósep Gíslason, Guðrún Bjarnadóttir,
Sæmundur Gíslason, María Arthúrsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elsku eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir og amma,
KARÍTAS KRISTJÁNSDÓTTIR
hjúkrunarfræðingur,
lést að heimili sínu föstudaginn 6. desember.
Jarðarförin fer fram frá Áskirkju þriðjudaginn
17. desember kl. 13.00.
Kári Sigurbergsson,
Kristján Kárason, Hrafnhildur Soffía Guðbjörnsdóttir,
Sigurbergur Kárason,Guðrún Jónasdóttir,
Hrafnkell Kárason, Brynhildur Ingvarsdóttir,
Ásdís Káradóttir, Arnar Þór Másson
og barnabörn.
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
GUÐLAUG LILLÝ ÁGÚSTSDÓTTIR
lyfjafræðingur úr Hafnarfirði,
lést á hjúkrunar- og dvalarheimilinu Hlíð á
Akureyri mánudaginn 2. desember.
Útför hennar fer fram frá Fríkirkjunni í Hafnarfirði
miðvikudaginn 18. desember kl. 13.00.
Blóm og kransar afþakkaðir en þeim sem vildu minnast
hennar er bent á líknarfélög.
Gunnar Einarsson, Guðrún S. Kristjánsdóttir,
Hjörleifur Einarsson, Sigurbjörg Sigurðardóttir,
Þóra Einarsdóttir, Rúnar Garðarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Hjartans þakkir til allra sem veittu okkur
styrk og vináttu við fráfall okkar ástkæra
GÍSLA EYJÓLFSSONAR.
Guð blessi ykkur öll.
Hildur Káradóttir,
Eyjólfur Gíslason, Kristín Guðmundsdóttir,
Margrét Gísladóttir, Karl Ómar Jónsson,
Gunnhildur Gísladóttir, Sigurður Karlsson,
barnabörn og barnabarnabörn.