Morgunblaðið - 04.01.2014, Blaðsíða 35

MINNINGAR 35
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 4. JANÚAR 2014
✝ Sigríður Hall-dóra Guð-
mundsdóttir fædd-
ist í Súðavík 27.
júlí 1922. Hún lést
á hjúkrunar- og
dvalarheimilinu
Brákarhlíð í Borg-
arnesi 23. desem-
ber 2013.
Foreldrar henn-
ar voru Ágústína
Jónsdóttir, f. 1884,
d. 1957, og Guðmundur Óskar
Þorleifsson byggingameistari,
f. 1884, d. 1964. Systkini Sig-
ríðar eru: Gísli Ágúst Guð-
mundsson, f. 1909, d. 1909,
Lovísa Guðbjörg Guðmunds-
dóttir, f. 1910, d. 1913, Þorlák-
ur Guðmundsson, f. 1912, d.
1929, Ástríður Guðbjörg Guð-
mundsdóttir Stave, f. 1913, d.
1996, Guðmundur Guðmunds-
son, f. 1914, d. 1949, Bjarni
Guðmundsson, f. 1916, d. 2011,
Sigurður Konráð Guðmunds-
son, f. 1918, d. 1993, Sigurgeir
17.2. 1968, d. 1.3. 1968, Jóna
Ester, Sigurþór og Halldór
Hólm. Núverandi maki Krist-
jáns er Elín Ebba Guðjóns-
dóttir. Börn hennar eru Sig-
urbjörg Hulda, Hjalti og
Guðjón Helgi Guðjónsbörn. 5)
Annabella, f. 17.11. 1952, maki
Sigurgeir Erlendsson. Barn
Önnubellu og uppeldissonur
Sigurgeirs er Viðar Héðinsson.
Börn Önnubellu og Sigurgeirs
eru Rakel Dögg, Sóley Ósk og
Sigríður Dóra. Alls eiga Sigríð-
ur og Albert 56 afkomendur.
Sigríður flutti ung frá Súða-
vík til Siglufjarðar og vann þar
í Félagsbakaríinu. Sigríður og
Albert fluttu til Keflavíkur
1950 og síðan í Borgarnes 1965
og starfaði Sigríður í vefn-
aðarvörudeild Kaupfélagsins
og seinna á saumastofunni. Sig-
ríður tók ríkan þátt í starfi
kvenfélagsins í Borgarnesi og
var virkur félagi í Golfklúbbi
Borgarness. Sigríður og Albert
voru gerð að heiðursfélögum
Golfklúbbsins árið 1996 og
veitt gullmerki ÍSÍ á 90 ára af-
mælishátið UMSB í apríl 2002.
Sigríður verður jarðsungin
frá Borgarneskirkju í dag, 4.
janúar 2014, og hefst athöfnin
klukkan 14.
Óskar Guðmunds-
son, f. 1924, d.
2010. Eftirlifandi
systur Sigríðar
eru: Katrín Guð-
mundsdóttir f.
1925 og Anna
Sveinborg Guð-
mundsdóttir Osten-
feld f. 1927.
Sigríður giftist
árið 1946 Alberti
Hólm Þorkelssyni,
bakarameistara frá Siglufirði,
f. 29.8. 1922, d. 12.2. 2008.
Börn Sigríðar og Alberts eru:
1) Ágústína, f. 13.4. 1945, maki
Sigurður Arason. Börn þeirra
eru Albert, Sigríður Lilja,
Anna María og Íris. 2) Dreng-
ur, f. 7.1. 1947, d. 11.5. 1947. 3)
Katrín Albertsdóttir, f. 18.4.
1948, maki Loftur Jóhannsson.
Börn þeirra eru: Fjóla, Kristján
Albert og Hulda. 4) Kristján
Þorkell, f. 3.5. 1949, fyrrv.
maki Margrét Sigurþórsdóttir,
börn þeirra eru: Drengur f.
Ég er svo lánsamur að hafa
átt Sigríði Halldóru Guðmunds-
dóttur að ömmu. Við mamma
bjuggum frammi í forstofuher-
berginu fyrstu árin mín, og þeg-
ar ég hugsa til baka var lífið
bara fullkomið, því það var nátt-
úrulega dekrað við mig úr öllum
áttum. Svo kom Geiri pabbi inn í
myndina, hann var jú í læri hjá
afa. Fljótlega fluttum við svo á
Skúlagötuna. Ég man að ég var
fljótur að hlaupa upp til ömmu ef
eitthvað bjátaði á, það var ekk-
ert betra en að vera hjá ömmu,
því amma var bara best. Það var
ósjaldan sem við ömmubörnin
sváfum hjá henni og afa. Ég man
svo vel að við Jóna vorum bæði
uppi í og amma á milli að lesa
sögu, og við Jóna strukum sitt-
hvorn eyrnasnepilinn, hann var
svo mjúkur og þægilegur og
svona sofnuðum við. Ég veit ekki
hvernig afi komst fyrir líka, en
hann var þarna einhvers staðar
því ég vaknaði um nóttina og sá
að tennurnar hans voru í vatns-
glasinu á náttborðinu. Amma var
svo dugleg að reyna að koma
mér í eitthvað. Hún fór með mig
í gítarkennslu til Steinku en það
endaði eftir tvö skipti því ég var
með alblóðuga putta og alveg
vonlaus. Svo var farið í dans-
skóla Sigurðar Hákonarsonar og
það var miklu betra. Síðan byrj-
aði golfævintýrið. Ég fór að elta
þau upp á völl, afi að vinna í vell-
inum og spila, og amma spilaði
líka og sá um veitingarnar og
fleira. Verðlaunakvöldin voru
ógleymanleg ca. 25 ár aftur í
tímann. Þar stóð amma upp ár
eftir ár og fór með vísur eða
brandara, og allir voru að kafna
úr hlátri. Það var kannski ekkert
alltaf fyndið sem hún var að
segja, það var bara hvernig hún
gerði þetta, hún hló svo mikið
sjálf á meðan. Mér fannst ég svo
ríkur að eiga ömmu sem gæti
þetta, ég var svo stoltur af henni.
Amma kom stundum með góða
gullmola. Ég kom eitt sinn til
hennar alveg snoðaður, og þá
heyrðist í minni „Guð minn al-
máttugur drengur, fáðu þér rak-
an klút og settu á höfuðið á þér,
þá sprettur það hraðar.“
Mér fannst svo margt leika í
höndunum á henni, allt sauma-
og matarkyns. Hún safnaði oft
bláu stóru lyftiduftsboxunum
sem til voru í bakaríinu í gamla
daga, og setti í þau það sem hún
og afi bökuðu fyrir jólin, enda
voru þeir margir laumutúrarnir
sem voru farnir í búrið sem var
inn af þvottahúsinu, til að næla
sér í loftkökur eða spesíur. Alltaf
var hún að, við saumavélina að
gera við eitthvað, eða að búa til
einhverja flík handa einhverjum.
Oft stóð hún við eldavélina að
gera pönnsur eða skonsur, svo
það væri örugglega eitthvað til
þegar gesti bar að garði sem var
nokkuð oft, og þegar allir voru
löngu sprungnir laumaði hún yf-
irleitt einni til á diskinn, eða setti
þrjár í vasann á mér á leiðinni
út, við gætum orðið svöng á leið-
inni heim. Svona var amma. Ég
veit að langömmubörnunum
þótti ekkert leiðinlegt að vera í
dekri hjá ömmu því hún fór yf-
irleitt seint að sofa, og það var
allt í lagi að fá grjónagraut eftir
miðnætti. Það er bara staðreynd,
amma var best. Elsku amma, við
vorum bundin sterkum böndum
og lífið verður aldrei það sama
án þín. Þú hefur gefið mér og
mínum svo mikið, og fyrir það vil
ég þakka. Þinn ömmustrákur,
Viðar.
Elsku amma okkar, nú er
komið að kveðjustund. Við mun-
um sakna þín mikið og síðustu
daga hafa margar góðar minn-
ingar rifjast upp.
Þú varst einstaklega
skemmtileg amma sem gaman
var að vera í kringum. Þú varst
alltaf með allt á hreinu hvað var
um að vera hjá okkur og í þjóð-
félaginu og vissir sko allt um
fólkið í Séð og heyrt. Oft var
slegið á létta strengi því húm-
orinn þinn var einstaklega góður
og skemmtilegur eins og til
dæmis þegar við stelpurnar
kynntum þig fyrir mökum okkar,
þá hikaðir þú ekki við að segja
þitt álit á þeim fyrir framan þá,
sem var oft mjög fyndið og hisp-
urslaust. Þú varst líka svo góð og
vildir öllum svo vel og vildir allt
fyrir alla gera. Það var hægt að
leita til þín með svo margt, hvort
sem það var að láta sauma eitt-
hvað, laga föt eða bara hvað sem
var. Á sumrin þegar við vorum
hjá þér í lengri tíma var oft sleg-
ið á létta strengi og við sungum
og þú spilaðir á gítar og sendir
Albert og Sirrý meira að segja á
gítarnámskeið. Svo eltum við
ykkur afa auðvitað oft á golfvöll-
inn sem var ykkar annað heimili.
Rúntarnir með þér voru
skemmtilegir þar sem þú keyrðir
á 30 km hraða og sýndir okkur
mannlífið í Borgarnesi. Eitt sem
stendur upp úr eru allar kræs-
ingarnar sem voru alltaf á boð-
stólum hjá ykkur afa og svo þér
einni eftir að afi lést. Það var
ekki möguleiki fyrir okkur að
fara frá þér án þess að vera bú-
inn að borða á sig gat og það
komst sko enginn upp með ann-
að. Þegar við ætluðum að fara að
leggja í hann suður voru allir
leystir út með pening fyrir ís og
helst einhverju nesti líka. Eitt
sinn þegar við neituðum að fá
nesti hjá þér eltir þú okkur og
þegar við fórum út úr bílnum til
að tína ber stakkstu nestinu í bíl-
inn og fórst svo í burtu. Við eig-
um svo margar skemmtilegar og
góðar minningar um þig sem við
munum geyma í hjörtum okkar,
elsku amma.
Við viljum þakka þér fyrir all-
ar einstöku stundirnar sem við
áttum saman. Þú varst frábær
amma sem verður sárt saknað.
Það hlýjar okkur um hjartaræt-
ur að vita að þið afi séuð sam-
einuð á ný.
Kveðja,
Albert, Sirrý, Anna María
og Íris.
Ég er búin að vera svo heppin
að fá að vera með Sigríði Guð-
mundsdóttur langömmu í lífinu
mínu í 16 ár. Ég mun alltaf verða
með hana í huganum mínum og
allar góðu minningarnar sem við
áttum saman. Ég man að jólin
eftir að langafi dó, fór ég á
hverju kvöldi til langömmu til að
gista hjá henni þannig að hún
myndi ekki vera alein. Ég fékk
að gista langafamegin í rúminu.
Það var svo skemmtilegt að vera
hjá langömmu. Við myndum
sitja og spila heillengi fram á
kvöld og svo þegar ég myndi
fara upp í rúm og sofa, myndi
hún bara sitja við borðið og lesa
blaðið alveg til klukkan 3 um
nóttina eða eitthvað svoleiðis. Ég
vaknaði oft og var svöng um eitt-
eða tvöleytið þegar hún var
ennþá vakandi. Þá skellti hún
bara í heitt kakó og ristað brauð
með smjöri og osti. Og grjóna-
grauturinn sem hún bjó til. Hún
bjó sko til besta grjónagraut í
heimi. Hun vissi að það var
uppáhaldið mitt, þannig að það
var alltaf til nóg af graut þegar
hún vissi að ég var að koma.
Þegar hún fór á Dvaló fór ég
oft og sat heillengi hjá henni
annaðhvort að prjóna með henni
eða bara sitja og spjalla. Ég sat
eitt skiptið hjá henni eftir að við
vorum búin að borða hádegismat
(hjá mér var það morgunmatur)
og þá sátum við bara og spjöll-
uðum og spjölluðum. Mér leið
eins og ég væri að spjalla við vin-
konu mína. Við hlógum og hlóg-
um.
Svona var hún amma. Hún
var skemmtileg, sæt, elskandi og
margt margt annað.
Ég elska þig, amma mín, og
mun alltaf gera það.
Sofðu rótt í alla nótt eins og
ég sagði alltaf við þig og alla
hina í fjölskyldunni.
Þín
Annabella
Það er með söknuði í hjarta
sem við systkinin kveðjum hana
ömmu okkar í dag og það eru
margar góðar minningar sem
koma upp í hugann á stundu sem
þessari. Amma var svakalega
skemmtileg og mikill húmoristi,
ekkert mátti hún aumt sjá og
alltaf var hún fyrst á staðinn ef
einhver stóð í einhverjum fram-
kvæmdum. Þegar við vorum
yngri var ekkert dásamlegra en
að fá að vera hjá ömmu og afa og
var okkur alltaf tekið opnum
örmum. Ekki skemmdi það fyrir
að fá að gista og fá nýbakaðan
snúð með súkkulaði í morgun-
mat. Amma átti það til að senda
okkur í háttinn og svo var komið
með disk með ýmsu góðgæti í
rúmið og eitthvað að drekka.
Svoleiðis var dekrað við okkur
barnabörnin.
Hún var mikil saumakona og
sat hún fram á nætur við sauma-
vélina. Oft þegar við gistum þá
heyrðum við malið í vélinni
þangað til við sofnuðum og svo
héngu nýju flíkurnar á herðatré
morguninn eftir, hvort sem það
var á eitthvert okkar barna-
barnanna eða aðra.
Amma var hrókur alls fagn-
aðar og þegar eitthvað var um að
vera var hún oftar en ekki með
smá uppistand, sagði brandara
eða fór með vísur, og svo hló hún
svo mikið sjálf að hún ætlaði
ekki að getað lesið upp það sem
hún hafði skrifað. Það kom fyrir
að hún greip hún í gítarinn og
spilaði og söng fyrir okkur og þá
var alltaf sungið „Kátir voru
karlar“ við mikinn fögnuð áheyr-
enda. Það eru svo margir hlutir
sem hún kenndi okkur, hvort
sem það var við eldhússtörfin
eða bara að hengja út þvott, en
allt þurfti að vera í réttri röð,
eftir stærð og helst hengt upp
eftir lit líka.
Amma og afi, Albert Hólm
Þorkelsson, voru mikil fyrir-
myndarhjón og megum við kall-
ast heppin ef við líkjumst þeim
aðeins örlítið. Afi féll frá 12.
febrúar 2008 en alla tíð voru þau
mjög samrýnd. Afi var líka alveg
dásamlega skemmtilegur og allt-
af svo stutt í hláturinn og grínið
hjá honum. Stundum komum við
til þeirra og afi var ekki heima,
þá sagði amma að hann væri
heima hjá sér en það var auðvit-
að á golfvellinum en bæði voru
þau heiðursfélagar í Golfklúbbi
Borgarness.
Það er gott að hugsa til þess
að nú séu þau saman á ný og við
trúum því að við hittum þau aft-
ur seinna á öðrum stað og við
þökkum þann yndislega tíma
sem við áttum með þeim.
Guð geymi ykkur, elsku amma
og afi.
Jóna Ester Kristjánsdóttir,
Sigurþór Kristjánsson,
Halldór Hólm Kristjánsson.
Nóttin er skollin á
hendur vindsins
berja rúðuna.
Það kviknar lítið ljós
sorgin hörfar
undan birtunni.
Vindurinn þreytist
hverfur smátt og smátt
allt verður hljótt.
Í dögun vaknar vonin
en söknuðurinn er eilífur.
Þín er sárt saknað, elsku
amma.
Hulda, Helga Katrín
og Sigursteinn.
Sigríður Halldóra
Guðmundsdóttir
En allt hið góða, er ég hlaut hjá þér,
ég allar stundir geymi í hjarta mér.
Ég man frá bernsku mildi og kærleik
þinn,
man hve oft þú gladdir huga minn.
Og glæddir allt hið góða í minni sál,
að gleðja aðra var þitt hjartans mál.
Og hvar um heim, sem liggur leiðin
mín
þá lýsa mér hin góðu áhrif þín.
Mér örlát gafst af elskuríkri lund,
og aldrei brást þín tryggð að hinztu
stund.
Af heitu hjarta allt ég þakka þér,
þínar gjafir, sem þú veittir mér.
Þín blessun minning býr mér ætíð hjá,
ég björtum geislum strái veg minn á.
(Höf. ók.)
Þín ömmustelpa,
Kristín Drífa.
Þegar ég hugsa um hana ömmu
mína, Þórdísi Oddsdóttur eða
ömmu í sveitinni eins og hún var
oftast kölluð, þá man ég hana eig-
inlega oftast þar sem hún er í eld-
húsinu á Ketilsstöðum að undir-
búa eitthvað í matinn eða smyrja
brauð og fleira með því fyrir
kaffið. Þannig minnist ég hennar,
konu sem var alltaf að. Hún sá
alltaf svo vel um fólkið sitt, afa
heitinn og Val og þá ættingja sem
komu í heimsóknir. Það mátti allt-
af reiða sig á að amma væri með
mat á boðstólum á morgnana,
morgunkaffi, hádegismat, síðdeg-
iskaffi, kvöldmat og kvöldkaffi.
Það fór sko enginn svangur í rúm-
ið i sveitinni hjá afa og ömmu og
oftast nær söng hún eða raulaði
lagstúfa á meðan hún var við
verkin. Ef amma mín skrapp af
bæ og skellti sér suður til að heim-
sækja börnin sín og barnabörn þá
var hún samt sem áður alltaf með
hugann við karlana í sveitinni og
hafði miklar áhyggjur af því hvort
þeir væru nokkuð að svelta þó svo
að þetta væru menn sem væru
fullfærir um að sjá um sig sjálfir.
Hún kunni voða lítið við það að
taka sér frí. Jafnvel í veikindum
sínum núna í lokin, þegar hún lá á
sjúkrahúsinu á Akranesi, hafði
hún áhyggjur af því þegar kom
að sauðburði eða öðrum vorverk-
um hvort fólkið hennar hefði nóg
í sig eða á. Þetta lýsir því bara
hvernig manneskja hún amma
mín var, alltaf að hugsa um hina.
Amma mín var kona sem að sagði
það sem henni bjó í brjósti og
hún var sko ekki hrædd við að
spyrja mann beint útí hlutina,
það var bara yndislegt að amma
manns væri svona opin og hress
um allt og oft fór maður að skelli-
hlæja að því sem út úr henni kom.
Það eru sko mörg gullkornin sem
hún amma átti og það er gott að
geta hlegið og brosað í gegnum
tárin að þessum góðu stundum
sem maður átti með henni.
Elsku amma mín. Nú er þján-
ingum þínum er lokið, þú hefur
fengið hvíldina löngu og þú ert
komin til afa og litla sonar þíns
sem fékk ekki að vera lengi hjá
þér. Það er gott að vita að nú fær
hann að knúsa og hafa mömmu
sína hjá sér. Sú hugsun gerir
sorgina aðeins auðveldari fyrir
okkur sem syrgjum og söknum
yndislegrar konu sem mörg okkar
eiga svo mikið að þakka. Þú varst
og verður alltaf besta amma í öll-
um heiminum. Ég mun aldrei
gleyma þér og minning þín mun
lifa í hjörtum okkar að eilífu. Ég
elska þig, amma mín
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson)
Þín ömmustelpa,
J. Margrét Jónsdóttir
 Fleiri minningargreinar
um Þórdísi Oddsdóttur bíða
birtingar og munu birtast í
blaðinu næstu daga.
 Fleiri minningargreinar
um Sigríði Halldóru Guð-
mundsdóttur bíða birtingar
og munu birtast í blaðinu
næstu daga.
✝
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur
samúð og hlýju við andlát og útför okkar
ástkæra eiginmanns, sonar, tengdasonar,
föður, tengdaföður, stjúpföður, bróður,
mágs, afa og langafa,
INGÓLFS VESTMANN EINARSSONAR.
Sérstakar þakkir sendum við starfsfólkinu á
líknardeild Landspítala, deild 11-E við Hringbraut og
gjörgæsludeild í Fossvogi fyrir frábæra umönnun og alúð.
Hildur Guðmundsdóttir,
Guðbjörg Jónsdóttir,
Helga Ósk Margeirsdóttir,
Guðbjörg Ingólfsdóttir, Þórður H. Jónsson,
Guðmundur Þ. Þórðarson, Elwira Gibowicz,
Elenora Ósk Þórðardóttir, Pétur J. Sævarsson,
Jón Þórir Einarsson, Jensína Hjálmtýsdóttir,
Sigríður Einarsdóttir,
Edda I. Einarsdóttir, Óli E. Einarsson,
Einar Einarsson, Stefanía Jörgensdóttir,
afa- og langafabörn.
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
ÓLAFUR SIGURÐSSON,
Skógarseli 11,
Reykjavík,
lést á Droplaugarstöðum sunnudaginn
22. desember.
Útförin verður frá Dómkirkjunni mánudaginn
6. janúar kl. 11.00.
Einar Oddur Ólafsson,
Guðrún Hanna Ólafsdóttir, Gunnar Jensen,
Sigurður Óli Ólafsson, Björg Harðardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Innilegar þakkir öllum þeim er auðsýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
okkar elskulegu eiginkonu, móður, tengda-
móður, ömmu og langömmu,
ÓLAFÍU S. B. BJARNADÓTTUR,
Hábæ 2,
Þykkvabæ.
Guð gefi ykkur gleðilegt nýtt ár og farsæld á komandi ári.
Sverrir Gíslason og fjölskylda.