Morgunblaðið - Sunnudagur - 23.02.2014, Blaðsíða 12

12 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 23.2. 2014
* Verum forvitin um hvert annað, það geturbæði bjargað hjónaböndum og jafnvelmannslífum.
Séra Hildur Eir Bolladóttir, prestur í Akureyrarkirkju.
Landið og miðin
SKAPTI HALLGRÍMSSON
skapti@mbl.is
UM ALLT LAND
HÚNAÞINGVESTRA
Brandugla hefur frá því í haust
vanið komu á
Stóra-Ósi o öðv-
ar Friðrikss yrst þar
en þegar Sv riksson
mætti til morgunmjalta dag einn viku sat
uglan makindalega í fjósinu. Líkle hún hafi
verið hálf blind eftir að ljós var t og Sveinn
komst nánast alveg upp að henn Áður en langt um
leið varð uglan hans vör og flögraði inn í hlöðu. Frá
þessu segir á vefnum Norðanát
AKUREYRI
Sóknarnefnd Akureyrarkirkju gladdist
mjög á dögunum vegna örlætis
mband við
að reddartækið
við erummálin
t,“ segirauðv
sóknar-Rafn Svei
nefndar. G lukkunnar bilaði í vetur og
n til viðgerðar. Gjöf Slippsinsnefndin hafði
ð, að sögn Rafns. Ljósakrossinnverður því seint fu
ekki sem skyldi og Slipparará kirkjunni virkaði hel
gera við hann í leiðinni.glétu si ekki muna um
SELTJARNARNES
Vinnuhópur á vegum Seltjarnarn jar
leggur til að stígur kringum Nes
tvöfaldaður og
aðskilinn; annar fyrir
gangandi og hlaupandi,
hinn fyrir hjólreiðafólk
þar sem hægt er,
einnig á Nesvegi. Þá vill
hópurinn að göngu- og
hjólastígar í íbúðahverf-
um verði endurbættir
og hámarkshraði
minnkaður á Lindar-
braut, Norðurströnd og Suðurströnd til að
auka öryggi gangandi og hjólandi auk þess að
minnka hljóðmengun.
RANGÁRÞING
gerð eftirLeikfélag Austur-E
skáldsögu Jóns Margrét
leikgerðinaTryggvadóttir
dur eru
alandi og
óttir var
fædd í byrjun 16. aldar og dó 1571; hefðarkona en þekktust fyrir samband sitt
við alþýðupiltinn Hjalta Magnússon og langvarandi stríð við lögmanninn bróður
sinn af þeim sökum. Jón Trausti skrifaði skáldsöguna fyrir réttum 100 árum.
F
ljótsdælingar blóta þorr-
ann af myndarbrag eins
og fleiri. Áratugahefð er
fyrir blóti í Végarði og
þar var fjör um síðustu
helgi; borð svignuðu undan kræs-
ingum í trogum og linnulitlum,
heimatilbúnum skemmtiatriðum
var haldið uppi frá klukkan átta til
miðnættis.
Við lok borðhalds syngja Fljóts-
dælingar eigin „þjóðsöng“ og er
forsöngvari til margra ára Hrafn-
kell Björgvinsson frá Víðivöllum.
Áfram er sungið meðan salurinn
er ruddur og síðan dansað fram á
nótt.
Útbæingar, sem svo eru kall-
aðir, sáu um blótið að þessu sinni
en dalamenn (íbúar í Norður- og
Suðurdal) í fyrra; kirkjujörðin Val-
þjófsstaður er ysti bær dalamanna,
Skriðuklaustur sá innsti á svæði
útbæinga. Reglulega sér svo þriðji
hópurinn, brott fluttir, um blótið.
„Að jafnaði eru um 20 manns í
skemmtinefndinni en við vorum
reyndar um 30 núna því svo
margt ungt fólk vildi vera með.
Hér er venja að þeir sem eru
fermdir mega koma með for-
eldrum sínum á blótið,“ sagði
Skúli Björn Gunnarsson, formaður
skemmtinefndar.
Fólk úr sveitinni flykkist á blót-
ið sem fyrr en líka er mjög mikið
um að brott fluttir mæti. Unga
kynslóðin er greinilega ekki síður
áhugasöm um að halda í hefðina
en þeir eldri og Skúli segir því
ekki nokkrar líkur á að þessi
skemmtilegi siður leggist af í bráð.
Veislustjórinn, Hjörtur Kjerúlf á
Hrafnkelsstöðum, segir blótin mik-
ilvæga og skemmtilega hefð. „Á
þorrablótum kemur oft fram fólk
sem aldrei hefði farið á svið ann-
ars og sýnir að það er snillingar.
Það er mikið lagt í þetta og metn-
aðurinn er töluverður.“
Hjörtur hefur sótt þorrablót í
Végarði í áratugi og segir alltaf
jafn gaman. Ýmislegt hafi þó
breyst í áranna rás, þótt skemmti-
atriðin séu með svipuðu sniði. „Á
sínum tíma var t.d. ekki opinn bar
því menn héldu að þá drykkju sig
allir undir borð, en dæmið snerist
alveg við eftir ákveðið var að hafa
bar. Nú sést varla vín á nokkrum
manni. Sú breyting varð líka fyrir
allmörgum árum að hætt var að
veita tóbak; áður stóðu full glös af
sígarettum og vindlum á borðum,
sem varð til þess að menn reyktu
ótæpilega og meira segja menn
sem aldrei höfðu reykt fór að fikta
við það. Allir viðurkenndu að varla
var líft í salnum en þegar ég flutti
einhvern tíma tillögu um að hætta
að veita tóbak þótti það fráleitt!“
Sú var tíð að ekki var selt inn á
blótið í Végarði heldur buðu dala-
menn og útbæingar hvorir öðrum
til blóts til skiptis.
Grín er gert að mönnum og
málefnum í lesnu máli og leiknu
og jafnan hlegið dátt. „Það er
reynt að koma sem flestum að þó
að skensinn fari oft á þá sömu,“
segir Skúli og óhætt er að segja
að veislustjórinn Hjörtur hafi verið
í sviðsljósinu, enda heimsfrægur
fyrir það í Fljótsdal, að hafa séð
Lagarfljótsorminn fyrir nokkrum
misserum (eða a.m.k. talið erlend-
um fjölmiðlamönnum trú um það).
Eiríkur Kjerúlf á Arnheið-
arstöðum lék Hjört frænda sinn,
og hafði Hjörtur á orði að Eiríkur
næði fyrirmyndinni orðið betur en
hann sjálfur!
„Ég nýt þess að farið sé illa
með mig, innan vissra marka; það
er mitt lyf við athyglissýkinni!“
segir Hjörtur Kjerúlf.
FLJÓTSDALUR
Grín er gott
lyf við
athyglissýki
ÍBÚAR Í FLJÓTSDAL Á HÉRAÐI ERU UM 80 EN Á ÞORRA-
BLÓTI Í FÉLAGSHEIMILINU VÉGARÐI UM SÍÐUSTU HELGI
VORU SAMAN KOMNIR 180. FÆRRI KOMAST JAFNAN AÐ
EN VILJA OG UNGIR SEM ALDNIR SKEMMTA SÉR SAMAN. Eftir að borðhaldi lýkur og salurinn er búinn undir dansleikinn er hefð fyrir því að viðstaddir syngi við raust.
Morgunblaðið/Skapti Hallgrímsson
Skúli Björn Gunnarsson og Hjörtur Kjerúlf glaðbeittir á blótinu í Végarði.