Morgunblaðið - Sunnudagur - 23.02.2014, Qupperneq 48

Viðtal
48 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 23.2. 2014
H
ollywood er víða. Eins og
Kleppur. Það þekkja fáir
betur en Baltasar Kormákur
sem þessa dagana er á kafi
í snjó í kuldanum í ítölsku
Ölpunum að taka upp nýjustu kvikmynd
sína, Everest. Það er ekki alltaf tekið út
með sældinni að gera bíómynd. Dagur er
að kvöldi kominn á tökustað og leikstjórinn
á bara eitt verkefni óleyst áður en hann
tekur á sig náðir – að gefa Morgunblaðinu
skýrslu gegnum símann. Gott hljóð er í
kappanum sem heilsar kumpánlega að
vanda. Leiðin er lengri, verkefnin stærri en
gaurinn greinilega sá sami. Er það vel.
Hvernig ganga tökur þarna í Ölpunum?
„Þær ganga bara mjög vel. Veðrið hefur
reyndar ekki leikið við okkur. Það hefur
snjóað alveg svakalega hérna undanfarið,
meira en í sextíu ár, og fyrir vikið er
reglulega snjóflóðahætta. Auðvitað hefur
þetta einhver áhrif á okkur en við höfum
reynt að vinna okkur í kringum það.“
Hvað verðið þið lengi þarna?
„Þetta verða fjórar vikur hér en þá för-
um við til Rómar, þar sem við verðum í
hinu fræga Cinecitta-stúdíói, þar sem Fell-
ini gerði myndirnar sínar. Þaðan förum við
í Pinewood-stúdíóið í London.“
Þið komið til Ítalíu frá Nepal. Voru að-
stæður betri þar?
„Já, við fengum frábært veður í Kat-
hmandu, þessar tvær vikur. Við vorum við
Everest og fórum áleiðis upp fjallið. Eins
hátt og tryggingafélagið leyfir okkur að
fara með leikarana. Það tekur fólk marga
mánuði að laga sig að aðstæðum og óvanir
geta orðið fárveikir þarna uppi. Það er lyk-
ilatriði að koma fólki hratt niður áður en
það verður veikt. Þess vegna notuðum við
þyrlur. Háfjallaveiki er ekki ósvipuð kaf-
araveiki.“
Ótrúlegar fjallageitur
Varð einhverjum meint af?
„Nei, ekki til að tala um. Við skipulögð-
um þetta mjög vel og vorum með vant fólk
með okkur. Sherpa sem eru alveg frábærir
náungar. Ótrúlegar fjallageitur. Sumir leika
í myndinni og aðrir hjálpuðu okkur að
byggja upp grunnbúðirnar. Það var ótrú-
legt ævintýri að koma til Nepal.“
Þarf ekki að varast fleira en háfjallaveik-
ina?
„Jú, apana.“
Apana?
„Já, þeir eru ótrúlegir. Mjög hrekkjóttir
og árásargjarnir. Eiga það til að birtast
bara upp úr þurru og stökkva á fólk ofan
af þökum húsa. Þetta gerðist hjá okkur og
sumir leikaranna hoppuðu hæð sína í loft
upp af skelfingu. Það var sjón að sjá. Mest
eru aparnir þó að stela gosflöskum og
nammi. Það var einmitt agnið sem ég not-
aði til að ná skotum af þeim. Gaman að
láta þessum skrautlegu öpum bregða fyrir í
myndinni.“
Fjölskyldan kemur í hollum
Eru einhverjir Íslendingar með í för?
„Bara Ingvar E. Sigurðsson sem fer með
hlutverk í myndinni. Það er voða vinalegt
að hafa hann hérna, við höfum þekkst svo
lengi. Charlotte Bøving er líka hérna. Hún
er auðvitað Dani en með íslenskan rík-
isborgararétt.“
Fjölskyldan er ekkert með þér?
„Þau koma svona í hollum. Strákarnir
mínir koma bráðlega til að skíða með
pabba. Unglingsstelpurnar mínar tvær,
dóttir og stjúpdóttir, ætla svo að koma til
Rómar. Þær nenna ekki neinu fjallarugli.
Ég reyni að fá börnin til mín á settið eins
oft og ég get, þegar ég er í þessum verk-
efnum erlendis. Það er ómögulegt að þau
lesi bara um pabba sinn í blöðunum.“
Þú kemst væntanlega ekkert heim meðan
á tökum stendur?
„Nei, ég á síður von á því. Maður fer lít-
ið frá meðan á svona verkefni stendur. Ég
skrapp reyndar til Gautaborgar um daginn
að sækja heiðursverðlaunin mín. Það kom
reyndar svolítið flatt upp á mig að ég væri
orðinn nógu gamall til að fá heiðurs-
verðlaun. Hugsaði bara með mér: Nú jæja,
er ég kominn á þennan stað?“
Hann hlær.
Það vantar örugglega ekki spennuna í
Everest en þetta er ekki hasarmynd eins
og Contraband og 2 Guns?
„Það er alveg rétt. Þetta er öðruvísi
mynd. Byggð á sannri sögu. Sá misskiln-
ingur hefur verið í gangi að myndin sé
byggð á bókinni Into Thin Air eftir Jon
Krakauer. Svo er ekki. Þetta er auðvitað
sama sagan en í myndinni hefur sjónarhorn
Krakauers ekki meira vægi en annarra.
Sagan í myndinni er ekki sögð frá sjón-
arhóli neinnar ákveðinnar persónu.“
Hænan eða eggið
Þú kallar ekki allt ömmu þína þegar kemur
að því að gera bíómyndir, það er að segja
þú leitar ekki alltaf í auðveldustu aðstæð-
urnar.
„Ég er búinn að gera ýmislegt. Hafið var
vetrarmynd og svo auðvitað Djúpið sem
gerð var við mjög erfið skilyrði. Núna er
maður að vinna í tíu til tólf tíma á dag í
þrjátíu stiga frosti. Menn þola það misvel.“
Hann hlær.
„Við þetta bætast svo tungumálaörð-
ugleikar. Ég er með hálft ítalskt „crew“ og
hálft breskt. Samt gengur þetta allt eins
og í sögu.“
Velur þú þessi erfiðu skilyrði eða velja
þau þig? Ertu ef til vill áhættufíkill?
„Það er spurning hvort kemur á undan,
hænan eða eggið. Ég sæki í verkefni sem
fjalla um manninn og náttúruna. Hef alltaf
gert og mun alltaf gera. Ætli það hafi ekki
eitthvað með uppruna minn að gera. Nátt-
úran og veðrið eru óvíða stærri hluti af lífi
manns en á Íslandi. Ég þurfti til dæmis að
moka mig út úr húsinu um jólin. Í Los
Angeles er alltaf sama veðrið. Við Íslend-
ingar erum ýmsu vanir og auðvitað mótar
það okkur að hafa þurft að búa okkur eins
og eskimóar áður en við fórum í skólann á
morgnana. Fyrir vikið er erfiðleikastuðull-
inn frekar hár hjá okkur. Hugsanlega mikl-
ar leikstjóri sem fæddur er í Los Angeles
verkefni eins og Everest frekar fyrir sér
en leikstjóri sem fæddur er á Íslandi.“
Hvenær er áætlað að tökum ljúki?
„Í lok apríl. Þá hefst eftirvinnslan. Svo
skemmtilega vill til að stefnt er að frum-
sýningu 27. febrúar 2015 en það er einmitt
afmælisdagurinn minn. Það getur þó allt
breyst.“
Hvað tekur við hjá þér þegar þessu
verkefni lýkur?
„Það er óráðið. Ég er með fjölmörg járn
í eldinum, heima og erlendis. Þessi verkefni
eru í þróun meðan á gerð Everest stendur
og þegar þar að kemur skoðum við hvað
hentar best að gera. Það getur verið gott
að láta verkefni malla.“
Víkingamynd og fangelsismynd
Víkingamyndin er eitt af þessum verk-
efnum, ekki satt?
„Jú, það er heilmargt að gerast í því
máli þessa dagana og tíðinda gæti verið að
vænta mjög fljótlega. Hún verður öll tekin
á Íslandi en á ensku og með þekktum leik-
urum.
Annað verkefni er sjónvarpsþáttaröðin
Trapped sem fyrirhugað er að taka á Aust-
fjörðum. Hún er ætluð til sýninga bæði
heima og erlendis. Það er mikill áhugi fyrir
því verkefni erlendis og fjármögnun langt
komin.
Þriðja verkefnið er fangelsismynd sem ég
vonast til að gera í Bandaríkjunum í sam-
starfi við Universal Studios. Vinnuheitið er
On the Job. Hún byggist á atburðum sem
gerðust í Mexíkó, þegar föngum var hleypt
út úr fangelsum til að myrða fólk í skjóli
nætur. Eðli málsins samkvæmt voru þeir
með fullkomna fjarvistarsönnun. Gerð hefur
verið mynd um svipað efni en þetta er ekki
endurgerð á henni.“
Hvað um íslensku myndirnar, Sjálfstætt
fólk og Grafarþögn? Hvenær megum við
eiga von á að sjá þær á hvíta tjaldinu?
„Það er ekki gott að segja. Líklegra er
að Grafarþögn verði á undan. Ég ætla að
gefa mér góðan tíma í Sjálfstætt fólk. Sú
saga er ástæðan fyrir því að ég ákvað að
fara í kvikmyndagerð. Þar komum við aftur
að sambandi manns og náttúru. Ég beið í
tíu eða fimmtán ár eftir réttinum á henni
og get alveg beðið í nokkur ár í viðbót eft-
ir því að gera myndina. Raunar hef ég allt-
af sagt að ég muni ekki gera Sjálfstætt
fólk fyrr en ég er orðinn nógu þroskaður
til þess. Verði ég það nokkurn tíma. Þessu
verkefni fylgir mikil ábyrgð, það er ólíklegt
að Sjálfstætt fólk verði kvikmyndað aftur á
íslensku.“
Sundlaug freistar ekki
Þú ert mikið erlendis en heldur samt heim-
ili á Íslandi og munt gera áfram, eða hvað?
„Já, það mun ég gera. Það var mín gæfa
að ná ekki of snemma í gegn úti. Annars
hefði ég kannski álpast til að flytja frá Ís-
landi. Mitt heimili er í Skagafirði. Þar er-
um við með okkar hesta og hvergi betra að
vera. Það er eitt að hafa áhuga á því að
vinna í þessu alþjóðlega umhverfi og annað
að vilja búa í einhverri villu með sundlaug
í Los Angeles. Það freistar okkar ekki,
allra síst konunnar minnar.“
Fyrirtæki þitt, RVK Studios, er og verð-
ur á Íslandi, eða hvað?
„Já, hugmyndin með stofnun þess var að
flytja hagnaðinn af verkefnum mínum til
útlanda inn í landið og láta íslenska kvik-
myndagerð njóta góðs af. Það er ótrúlegt
hvað hægt er að gera þegar búið er að
opna landamærin. Það hefur Peter Jackson
sýnt í Nýja-Sjálandi. Hann hefur lyft grett-
istaki fyrir kvikmyndaiðnaðinn þar. Byggt
upp stúdíó, tekið upp myndir og útvegað
fólki vinnu. Að sama skapi lít ég á það
sem mína skyldu að greiða götu annarra í
þessum bransa, sé ég í aðstöðu til þess.
Núna er til dæmis fullt af íslenskum
krökkum að vinna að tæknibrellum í Eve-
rest og eru alveg jafngóðir ef ekki betri en
amerískir kollegar þeirra. Elísabet Ronalds-
dóttir, sem klippti Contraband fyrir mig, er
að klippa nýja mynd með Keanu Reeves í
Bandaríkjunum núna og Ólafur Darri að
gera það gott í framhaldsþáttum og bíó-
myndum.“
Fór ekki út til að meika’ða
Af sem áður var.
„Svo sannnarlega. Þetta hefur gjörbreyst
á ótrúlega skömmum tíma. Björk ruddi
brautina, opnaði dyr út í heim fyrir ís-
lenska listamenn, og vonandi er ég að gera
eitthvert gagn í kvikmyndagerðinni. Þetta
er mjög spennandi, það eru engin höft fyr-
ir unga fólkið. Þegar ég var að alast upp í
Kópavoginum vorum við um margt eins og
austantjaldsþjóð. Velgengni í útlöndum var
fjarlægur draumur.“
Þú bjóst sumsé ekki við því þarna í
Kópavoginum að þú ættir eftir að leikstýra
Vil ekki vinna í angist
BALTASAR KORMÁKUR ER Í ÓÐA ÖNN AÐ TAKA UPP SÍNA NÝJUSTU KVIKMYND, EVEREST,
SEM BYGGÐ ER Á SÖNNUM ATBURÐUM. HANN ER NÚ Í ÍTÖLSKU ÖLPUNUM EFTIR VEL
HEPPNAÐA DVÖL Í NEPAL, ÞAR SEM GEÐVONDIR APAKETTIR VEITTUST MEÐAL ANNARS AÐ
LEIKURUNUM. SNJÓR OG AFTUR SNJÓR HEFUR BEÐIÐ HÓPSINS Í ÖLPUNUM OG FYRIR VIKIÐ
UPPLAGT AÐ BRUNA NIÐUR BREKKURNAR Á KVIÐNUM – Í KAPPI VIÐ JOSH BROLIN.
Orri Páll Ormarsson orri@mbl.is
*Ég ætla að gefa mérgóðan tíma í Sjálf-stætt fólk. Sú saga er
ástæðan fyrir því að ég
ákvað að fara í kvik-
myndagerð. Ég beið í tíu
eða fimmtán ár eftir rétt-
inum á henni og get al-
veg beðið í nokkur ár í
viðbót eftir því að gera
myndina.