Morgunblaðið - 21.05.2014, Page 28

Morgunblaðið - 21.05.2014, Page 28
28 MINNINGAR MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 21. MAÍ 2014 ✝ Stefán KarlLinnet fædd- ist á Sauðárkróki 19. nóvember 1922. Hann lést 10. maí 2014. Foreldrar hans voru Kristján Lin- net, f. 1881, d. 1958, lengst af bæjarfógeti í Vestmannaeyjum og kona hans Jó- hanna Júlíusdóttir Linnet, f. 1890, d. 1968. Alsystkini Stef- áns eru Henrik, f. 1919, El- ísabet Lilja, f. 1920, d. 1997, Hans Ragnar, f. 1924, d. 2002, Bjarni Eggert Eyjólfur, f. 1925, d. 2013 og Anna Kristín, f. 1927. Hálfsystir hans sammæðra er Mjallhvít Margrét Linnet, f. 1911, d. 1972, og uppeldissystir Krist- ín Ásmundsdóttir, f. 1932. Árið 1924 fluttist hann með foreldrum sínum til Vest- mannaeyja þar sem hann ólst eldrar hennar voru Sigurður Guðnason f. 1888, d. 1974 og Kristín Árnadóttir f. 1893, d. 1972. Stefán og Elín eign- uðust tvo syni. Kristján Karl, f. 1957 giftan Sigríði Önnu Guðbrandsdóttur, Dætur þeirra eru Kristín Lilja, f. 1992 og Sólveig Júlía, f. 1998. Áður átti Kristján El- ínu f. 1982, barnsmóðir Sig- rún Finnsdóttir, og Sigurð Karl, f. 1959, giftan Erlu Einarsdóttur. Dætur þeirra eru Sigurlaug, f. 1993 og Stefanía Elín, f. 1999, stjúp- sonur Sigurðar, sonur Erlu, er Einar Aðalsteinsson, f. 1987. Stjúpdætur Stefáns, dætur Elínar og Júlíusar Gestssonar, eru Helga, f. 1952, gift Arnfinni Róberti Einarssyni f. 1962, dóttir hennar er Alba Solís, f. 1987 og Sigríður Sigurlaug, f. 1951, dætur hennar eru Laila Sif Cohagen, f. 1979 og Nína Cohagen, f. 1986. Barna- barnabörnin eru fimm. Útför Stefáns fer fram frá Fossvogskirkju í dag, 21. maí 2014, og hefst kl 15. upp. Í æsku fór hann í sveit á sumrin að Kleif- um í Gilsfirði. Hann lauk prófi frá Gagnfræða- skóla Vest- mannaeyja 1940, og frá Loftskeyta- skólanum í Reykjavík 1941. Árið 1942 lá leið- in til Bandaríkj- anna þar sem hann var við nám og störf í fjölda ára. Lengst af vann hann hjá Rík- isútvarpinu við það sem upp- haflega kallaðist magnara- vörður en fékk svo heitið útsendingastjóri. Samhliða því starfi vann hann sem framkvæmdastjóri Hermes lyfjaheildverslunar í mörg ár og eins starfrækti hann heild- verslunina Linnet s/f á heim- ili sínu. Stefán kvæntist, 2. ágúst 1957, Elínu Sigurðar- dóttur, f. 1930, d. 2005, for- Mínar fyrstu minningar um Stefán eru dekur hans við mig, matvanda. Um smurbrauðsgerð var að ræða þar sem mysingur var smurður vel sléttur og síð- an skreyttur fagurlega með röndum dregnum í ferninga og tígla. Maðurinn var líka vel hagur í teikningu og liggja eftir hann myndir sem bera því sannarlega vitni. Hann vildi þó sverja sig í Kleifaættina í smíð- um þar sem menn höfðu víst fleiri en einn þumal á hverri hendi. Á Kleifum var hann í sveit og minntist þess með gleði allt fram í andlátið. Vestmanna- eyjar áttu líka stóran sess í hjarta hans, þar mundi hann eftir sér fyrst og bjó langt fram á unglingsárin. Stefán var að mörgu leyti sérstakur, vildi vera vel til fara og átti töluvert safn af fötum. Þó man ég sér- staklega eftir aragrúa af fal- legum bindum og slaufum sem þurfti að hnýta. Allt sem hann notaði næst sér varð að vera hvítt, nærfötin, rúmfötin og handklæðin. Meira að segja sápan varð að vera hvít og helst af gerðinni Lux. Hann var ekki einn af þeim sem stóðu út við dyr verslana og biðu þess að konan lyki við- skiptunum. Hann tók virkan þátt, þreifaði og hafði sína skoðun. Sem unglingur fékk ég mikinn áhuga á fötum. Minipils voru í tísku og mamma gat saumað. Stefán vann þá í Ing- ólfsapóteki og stundum var far- in bónleið þangað í von um að verða sér úti um efni í pilsið. Hann tók mér alltaf vel en vildi fara með og kanna gæðin. Stundum mátti sjá þóttasvip á afgreiðslukonunum þegar hann lýsti yfir að þetta væri nú ekki alveg nógu gott og því er ekki að neita, þetta var nokkuð þungur tollur fyrir unglinginn. Hann var hjálpsamur, hafði búið lengi í Ameríku, talaði ensku og var vel ritfær. Hann hjálpaði mörgum í bréfaskrift- um þegar þeir voru að byrja sín viðskipti við útlönd. Þeir töldu sig oft standa í mikilli þakk- arskuld og vildu gjalda honum, oft löngu síðar þegar allt var komið í höfn. Það eru mikil lífsgæði að fæðast með gott skap. Það fylgdi Stefáni alltaf, líka í veik- indum hans. Það var því alltaf gaman að heimsækja hann á hjúkrunarheimilið Mörk, þar sem þjónustan var afar góð þó þjónustufólkið kynni ekki að greina á milli Hafnarfjarðar og Reykjavíkur. Hann var sann- færður um að hótelið tilheyrði Hafnarfirði, Þaðan fékk hann sér huglægan göngutúr niður að höfn með látnum bróður sín- um. Hér var lífið hætt að fylgja tímalínu. Allt var komið í hring þar sem forfeður og barna- barnabörn gengu samferða. Stefán var sýslumannssonur og hafði alltaf haft nægt við- urværi í æsku. Erfiðara var á fullorðinsárum þegar koma þurfti upp húsnæði og lán voru ekki á hverju strái. Hann var þó alltaf bjartsýnn og byggði hús við Rauðalæk ásamt bræðr- um sínum. Við bjuggum þar í hálfkláraðri íbúð í nokkur ár en fluttum svo í Skipasundið þar sem öllum leið mjög vel. Þar var paradís fyrir börn, skurðir og hestar í túnum. Þetta var á þeim tímum þeg- ar allt var tekið fyrir fram enda brann allt á verðbólgubáli. Margir voru í reikningi og fengu skrifað í búðinni. Eitt ár- ið fyrir jól var hart í húsi og fékk Stefán þá skrifaða peninga til að geta haldið jólin með stæl. Hann valdi alltaf það besta þó oft væru peningar af skornum skammti. Næstu kaup fengu bara að bíða þar til þau síðustu voru greidd. Stefán sagði alltaf að ég ætti að giftast prinsi og því tók ég sem miklu hrósi. Þeir hafa nú verið fleiri en einn og hefur hann tekið þeim öllum afar vel. Ég minnist hans með mikilli hlýju. Helga Júlíusdóttir. Þegar ég hugsa um afa hugsa ég um tvær manneskjur. Afa Stefán úr barnæsku minni sem passaði mig eftir skóla, hélt öll fjölskylduboðin, kynnti fyrir mér klassíska tónlist og Charles Dickens; og afa Stefán eftir andlát ömmu. Sá afi gleymdi flestu, keypti kornflex fjórum sinnum í Rangá því hann var búinn að gleyma að það var til heima; hann bauð mann samt alltaf velkominn, spurði þrisvar hvort hann væri búinn að bjóða manni eitthvað. Mér var eitt sinni sagt að maður ætti að einblína á góðu minningarnar frekar en að velta sér upp úr sorginni og afi veitti mér fjölda minninga til að rifja upp þegar ég þarf á því að halda. Skákin sem við spiluðum oft, þolinmæði hans þótt ég hefði lítinn áhuga á taflinu og vildi heldur fara með skák- mennina í skrúðgöngu; ritvélin sem við frænkurnar stálumst til að skrifa á, mjólkin með bláa handfanginu, lágværa blístrið sem enn þann dag í dag minnir mig á gamla tíð. Elsku afi, takk fyrir allar yndislegu stundirnar, minning þín mun lifa með mér hvert sem ég fer. Með kærleikskveðju og söknuði kveð ég þig og veit að þú ert kominn á betri stað. Kristín Lilja Linnet. Þá er hann elsku afi búinn að kveðja. Síðustu daga hefur hug- urinn reikað mikið til afa og ömmu í Skipasundið þar sem ég var svo lánsöm að búa í nokkur ár, sem barn, ásamt mömmu, Stjána, Sigga og Ellu frænku. Eftir að við fluttum úr Skipa- sundinu var ég þó alltaf með annan fótinn þar og fannst ég eiga mitt annað heimili þar. Það var alltaf fullt hús heima hjá afa og ömmu í Skipó. And- rúmsloftið inni á heimilinu var alveg einstakt og við barna- börnin sóttum mikið þangað. Á sumrin fannst mér Skipasund 43 heimsins besti staður og gisti oft í litla svefnsófanum á neðri hæðinni og þurfti mamma stundum að plata mig heim þegar ég hafði fengið að gista margar nætur í röð. Bæði amma og afi voru svo þolinmóð og ljúf og umfram allt voru þau svo dugleg að tala við mann um lífið og tilveruna. Mér er sér- staklega minnisstætt eitt kvöld þegar amma, á sinn yfirvegaða máta, reyndi að útskýra fyrir mér hvað það væri að vera hamingjusamur. Afi hefur alltaf verið mjög ið- inn við að taka myndir af fjöl- skyldunni og í herberginu með litla svefnsófanum var bókahilla full af myndaalbúmum sem spönnuðu marga áratugi. Afi hafði alltaf nógan tíma til að sitja með mér og segja frá öllu fólkinu á myndunum og aldrei fékk ég nóg af að hlusta. Við frændsystkinin flettum þessum albúmum ennþá þegar við hitt- umst og minnumst góðra tíma úr Skipasundinu. Þarna var allt fyrir mann gert; Disneyspólur, Olsen Olsen og amerískur „milkshake að hætti afa server- aður út í garð. Það var sjaldan dauð stund hjá afa. Hann æfði leikfimi og hitti félaga í bridge. Tæplega áttræður ákvað hann að mála alla glugga á húsinu og stóð þar eins og unglingur, hátt upp í tröppum með pensilinn. Amma veiktist skyndilega síðla sumars árið 2000 og afi stóð sig eins og hetja. Í þau fimm ár sem hún bjó á Droplaugarstöðum fór hann til hennar tvisvar á dag, alla daga vikunnar og sat hjá henni og hugsaði svo ótrúlega vel um hana. Hann passaði meira að segja upp á að hún fengi sherrytár á kvöldin eins og henni hafði þótt svo gott. Þrátt fyrir að minnið hafi orðið ansi slappt á seinustu ár- um tókst afa alltaf að muna öll nöfn og þekkja alla afkomendur sína, sem manni þótti oft ótrú- legt miðað við hvað margt ann- að hafði horfið. Öll tímabil lífs hans virtust renna saman undir það síðasta og allir sem höfðu verið honum kærir voru í hans huga lifandi og í blóma lífsins. Það er sárt að kveðja en ég sá á honum um jólin að hann var orðinn þreyttur og tilbúinn til þess að kveðja þennan heim eftir góða ævi. Hann myndi ef- laust segja „Þetta er allt í or- den.“ Ég er óendanlega þakklát fyrir að hafa átt hann afa að. Takk fyrir allt. Alba. Nú eru þeir allir horfnir yfir móðuna miklu, föðurbræður mínir, sem voru mér svo mikils virði í æsku, Hansi, Bjarni og Stebbi, sem við kölluðum alltaf Stebba Kalla, nema Bjarni frændi, sem var sérfræðingur í viðurnefnum og kallaði hann Spessa, því hann notaði gjarnan orðið „special“ þegar hann var að segja frá einhverju merki- legu. Faðir minn, Henrik, sem er elstur þeirra bræðra, og yngsta systirin, Anna Kristín, eru ein eftir á lífi. Það var viss ævintýraljómi yfir Stefáni Karli Linnet, því hann hafði verið í Ameríku á heimsstyrjaldarárunum og „lært fjarskiptafræði, radio og loftskeyti og innvolsið í græj- unum sem þar koma við sögu, en notað frístundirnar til að kynna sér ljósmyndavélar, tækni og tökur,“ svo vitnað sé í Þjóðsögur Jóns Múla Árnason- ar. Ennfremur upplýsti Jón Múli að þegar Stebbi myndaði á kvöldin á Zansibarklúbbnum í New York, kyssti söngkona Duke Ellingtons, Kay Davis, hann alltaf þegar hún kom í vinnuna að syngja með Elling- tonbandinu. Það var því ekki ónýtt að eiga myndir sem Stebbi tók á Zansibar af hetjum mínum í djassinum, Duke Ell- ington og Louis Jordan. Þær fékk ég síðar að birta í Lyst- ræningjanum. Hann gerði meira en það, því þegar við Kristján bróðir vorum enn á barnaskólaaldri, gaf hann okk- ur tugi 78 snúninga platna og tífaldaði þar með djassplötusafn okkar. Duke Ellington, Fats Waller, Benny Goodman og megnið af því sem Lionel Hampton hljóðritaði fyrir RCA- Victor. Var nokkur furða að kettinum okkar væri gefið nafn- ið Lionel Hampton. Þegar Stebbi kom heim fór hann að vinna hjá Ríkisútvarp- inu sem magnaravörður, en slíkir kallast víst útsendinga- stjórar nú um stundir, og þar sátu þeir Jón Múli saman í fjörutíu ár, hvor sínum megin við glerið sem skildi að magn- aravörðinn og þulinn. Af þeirri samvinnu eru skemmtilegar sögur í öðru bindi Þjóðsagna Jóns Múla. Stebbi var vinsæll og traustur starfi í sínu og voru þulirnir, tæknimennirnir og aðrir starfsmenn útvarpsins miklir vinir hans. Við Stebbi unnum báðir hjá Útvarpinu síð- ustu starfsár hans þar. Þá vann hann við að ganga frá segul- böndum og sjá um að hvergi vantaði neitt í hljóðverin. Hann var kjörinn í það starf því ná- kvæmari og reglufastari maður fyrirfannst ekki innan veggja stofnunarinnar. Þeirra kosta hans naut Ella kona hans ríku- lega, er hún varð rúmföst vegna veikinda enda Stebbi mikill fjöl- skyldumaður. Hann var líka mikill Linnet og hafði uppi vatnslitamyndir af skjaldar- merki ættarinnar og spörfugl- inum linnet, sem hollensku keppendurnir, er urðu í öðru sæti Evrópusöngvakeppninnar kenndu sig við. Stebbi frændi hefði kunnað að meta það. Kristjáni, Sigga, Helgu, Lottu og þeirra fólki sendum við Anna Bryndís okkar innilegustu samúðarkveðjur. Vernharður Linnet. Stefán Karl Linnet ✝ ÓLAFUR ÁSGEIRSSON fv. þjóðskjalavörður og skátahöfðingi, sem lést sunnudaginn 11. maí verður jarðsunginn frá Hallgrímskirkju föstudaginn 23. maí kl. 15.00. Þeim sem vilja minnast hans er bent á Minningarsjóð Ólafs Ásgeirssonar til uppbyggingar á Útilífsmiðstöð skáta á Úlfljótsvatni, kt. 420278-0209, reikn. 0513-14-290940. Vilhelmína E. Johnsen, Dagmar Ýr Ólafsdóttir, Guðmundur Viðar Hreinsson, Ásgeir Ólafsson, Helga Auður Gísladóttir, Elínborg Ingunn Ólafsdóttir, Stefán Ingi Valdimarsson og barnabörn. ✝ Ástkær faðir minn, tengdafaðir og afi, SVERRIR BENEDIKTSSON, Sjúkrahúsinu á Seyðisfirði, áður til heimilis á Öldugötu 6, Reyðarfirði, lést aðfaranótt mánudagsins 19. maí á sjúkrahúsinu á Seyðisfirði. Útför auglýst síðar. Þökkum starfsfólki Sjúkrahússins á Seyðisfirði fyrir góða umönnun. Örn B. Sverrisson, Ingibjörg G. Marísdóttir, barnabörn og aðrir aðstandendur. ✝ Elskuleg dóttir mín, HILDUR ÓSKARSDÓTTIR, Einarsnesi 62a, lést á heimili sínu mánudaginn 19. maí. Fyrir hönd aðstandenda, Gunnlaug Emilsdóttir. ✝ Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma, KERSTIN TRYGGVASON, áður til heimilis að Nökkvavogi 26, Reykjavík, andaðist á hjúkrunarheimilinu Droplaugar- stöðum laugardaginn 17. maí. Útför fer fram frá Langholtskirkju mánudaginn 26. maí kl. 13.00. Þorsteinn Tómasson, Sophie Kofoed-Hansen, Haraldur Tómasson, Inga Guðmundsdóttir, María Tómasdóttir, Hafsteinn Gunnarsson, Tumi Tómasson, Allyson Macdonald, barnabörn og barnabarnabörn. ✝ Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma, ELÍNGUNNUR BIRGISDÓTTIR, Ellý, Vestursíðu 12 A, Akureyri, lést á Fjórðungssjúkrahúsi Akureyrar föstudaginn 16. maí. Útför hennar fer fram frá Glerárkirkju mánudaginn 26. maí kl. 13.30. Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir, en þeim sem vilja minnast hennar er bent á styrktarsjóð Krabbameinsfélags Íslands. Gunnar Þór Jónsson, Anna Kristín Jónsdóttir, Sólrún Helga Jónsdóttir, Margrét Hjördís Jónsdóttir, Richefeu Olivier, Geirdís Hanna Kristjánsdóttir, Sylvía Sædís Kristjánsdóttir, Sigurður I. Steindórsson, barnabörn og barnabarnabörn. ✝ Systir mín, LAURA LOUISE BIERING, Sléttuvegi 15, Reykjavík, er látin. Jarðarför auglýst síðar. F.h. fjölskyldunnar, Henrik P. Biering.

x

Morgunblaðið

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.