Morgunblaðið - Sunnudagur - 23.11.2014, Blaðsíða 49

23.11. 2014 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 49
eða eggið. „Hittarinn“ eða síendurtekningin
á honum í útvarpinu. Líf popparans á Íslandi
veltur svolítið á því að útvarpsmenn taki
tónlistina upp á sína arma, hvort sem það er
af því að þeir fíla hana persónulega eða af
því að hún er kynnt nógu vel. Það skiptir
höfuðmáli svo að fólk byrji að kannast við
lögin.“
Veit fólk að þú ert að semja sjálf þá tón-
list sem þú hefur verið að flytja í gegnum
árin?
„Það er bara misjafnt eftir fólki, hversu
mikið það hefur kynnt sér málin. En ég hef
líka komist að því að fólki er yfirleitt alveg
sama hver semur eitthvað lag. Það hef ég
lært af reynslumiklum íslenskum poppurum,
þeir taka sig ekki of hátíðlega og hafa húm-
or fyrir hlutunum. Gott lag er alltaf gott lag.
En eins og þetta snýr að mér snýst þetta
um stefgjöldin sem eru einn af fáum tekju-
möguleikum sem eftir eru í tónlistarheim-
inum nú þegar plötusala er orðin lítil. “
Ragnhildur Reykhús í kvenkyni
Eftir nokkur annasöm ár hér heima ákvað
Ragnheiður að fara til New York í nám í
djasssöng. Hún eignaðist þar vini til lífstíðar
en var ekki að sama skapi ánægð með námið
og fór heim eftir árs nám en rétt eftir að
hún kom heim upplifði hún hálfgert skipbrot
andlega, búin að keyra sig út og segist ekki
hafa verið stödd á góðum stað hugarfarslega.
„Ég lenti í andlegum veikindum rétt eftir
tvítugt og það var mikil
lífsreynsla. Það var mér
og fjölskyldu minni mikið
áfall en þegar frá líður sé
ég hvað það var dýr-
mætur lærdómur. Ég er
til dæmis nokkuð viss um
að ég myndi ekki hugsa
jafn vel um sjálfa mig og
heilsuna mína ef þetta
hefði ekki gerst og fyrir
það er ég þakklát. Heils-
an er orðin eitt af mínum
aðaláhugamálum og það
skilar sér í meiri lífsfyll-
ingu og hamingju.
Sem betur fer er um-
ræðan um andleg veikindi
komin á þann stað að einhver sem lendir í
þeim þarf ekki lengur að skammast sín fyrir
að hafa veikst. Það eru gríðarlega margir
þættir sem spila inn í, erfða- og umhverf-
isþættir, svo sumir eru líklegri en aðrir til
að veikjast á þennan hátt án þess að geta
nokkuð að því gert. Ég þekki mjög marga
sem eiga svipaða sögu og ég sem hafa al-
gjörlega náð sér að fullu með réttum og
markvissum leiðum. Svo þetta er enginn
heimsendir eða dómur yfir manni sem mann-
eskju.“
Þeir sem þekkja Ragnheiði vita að hún er
áköf áhugamanneskja um andleg málefni og
hefur alla tíð verið. Daglega les hún bækur
er snúa að þeim efnum
og á stutt í land með að
vera útskrifaður jóga-
kennari. „Ég veit nokk-
urn veginn hvað hentar
mér með mataræðið og
til dæmis gerir sykur
mig dofna, veikir mig og
gerir mig viðkvæmari.
Hins vegar leita ég oft í
ruslkolvetni þegar ég er
stressuð og vil deyfa mig
þegar ég þyrfti einmitt á
allri hugarorkunni og
kröftunum að halda. Ég
er óttalegur sælgætisgrís
og veit fátt betra en að
borða dísæta eftirrétti.
En til að stemma stigu við þessum per-
sónuleikaöfgum reyni ég að vera reglulega í
jóga og svo finnst mér ekkert betra en að
lyfta lóðum. Jógað nærir inhverfu hlið
manns meðan að lóðin kveikja á veiðieðlinu
og láta mann langa í kjöt og fisk. Við höfum
öll þetta eðli í okkur. Bara spurning hverju
við viljum veita mesta athygli.“
Almennt séð segist Ragnheiður þó hafa sí-
fellt minni og minni lyst á dýraafurðum. „Ég
veit að samkvæmt nýjustu næringarfræði-
rannsóknum er best fyrir okkur að fá dýra-
prótín en hins vegar hef ég bara svo óskap-
lega mikla samúð með elsku dýrunum. Hún
bara ágerist og skynsemin fær engu um það
ráðið. Nýlega las ég svo að það er ekkert
skárra að drekka mjólk eða borða egg því
þeim dýrum er slátrað um leið og ekki er
þörf fyrir þau lengur! Þetta er að sjálfsögðu
gangur náttúrunar en jógafræðin kenna okk-
ur að við erum öll jafnréttháar verur, menn
og dýr, og viti bornir einstaklingar ættu ekki
að leggja sér lík af öðrum skepnum til
munns. Ég tek reglulega vegan-tímabil og
vonandi tekst mér einhvern tímann að stíga
það skref til fulls enda hallast ég að því að
það sé hið eina siðferðislega rétta í stöðunni
- og líka best fyrir jörðina okkar. Stundum
geta ítalskar kjötbollur og pylsur bara verið
svo aðkallandi og eins og ég segi, persónu-
leiki minn er fullur af andstæðum og ég er
algjör Ragnar Reykás. Eða Ragnhildur
Reykhús í kvenkyni.“
Textar eftir þjóðþekkt skáld
Ragnheiður hefur verið með Guðmundi Pét-
urssyni gítarleikara og tónlistarmanni í mörg
ár og saman eiga þau Gunnar Magnús, sem
er tæplega þriggja ára. Þau hafa unnið mikið
saman og gera það vel, án nokkurra rifrilda
eða dramatíkur að sögn Ragnheiðar, enda
hafi þau verið afar góðir vinir alla tíð. Þau
séu ólík, Guðmundur er jarðbundinn rök-
hyggjumaður og Ragnheiður segist hafa lært
af honum að maður þurfi ekki að bera til-
finningarnar utan á sér.
„Hann hefur sérstæða og djúpa ástríðu
fyrir tónlist, ég þekki engan eins og hann að
því leyti. Meira að segja ég þarf stundum frí
frá tónlistinni en hjarta hans slær þar eilíf-
lega og hann er alltaf með tónlist í eyrunum
þegar hann er ekki að spila hana.“
Fjölskyldulífið inniheldur líka kettina
Bangsa og Mura. „Á Bangsa vantar eina
loppu en hann er svolítill klaufi og væri ef-
laust greindur með ADHD væri hann mann-
eskja. Muri er algjör andstæða við hann.
Hann mjálmar eiginlega ekki og er svona
þögla týpan. Það er stundum hálfóþægilegt
hvað hann er gáfaður. Okkur finnst eins og
hann skynji mannlegt tungumál og nemi allt.
Þegar við sýnum Bangsa of mikla athygli
verður Muri svartur í augunum af höfn-
unartilfinningu. Hann ætti hreinlega ekki að
vera köttur.
Það hefur verið mikið að gera síðustu tvö
árin, mikil ferðalög og spilamennska útum
allar trissur, og þar sem við Gummi vinnum
mikið saman hafa fjarvistir verið þó nokkrar
frá Gunnari Magnúsi. En sem betur fer eig-
um við mjög sterkt bakland og fáum mikla
hjálp.“
Hvernig veganesti fékkstu frá þínu bak-
landi – frá foreldrum þínum?
„Foreldrar mínir eru harðduglegt fólk,
bæði jarðbundin og skynsöm, og kenndu
okkur að maður þyrfti að hafa fyrir hlut-
unum. Fyrst og síðast veittu þau okkur
endalausa ást, þolinmæði, hvatningu og ör-
yggi og fyrir það er ég þeim eilíflega þakk-
lát. Það er mjög gott að eiga þau að þegar
við förum utan í tónleikaferðir, þau eru eins
og aukaforeldrar að því leytinu.“
Þegar þú horfir til baka – hvað stendur
upp úr?
„Astrocat Lullaby gerir það, það var plata
sem ég samdi og útsetti algerlega á mínum
forsendum og ég er mjög stolt af henni.
Svefnljóð er plata sem mun örugglega skipa
sama sess. Þetta eru lög frá ýmsum tímum,
sum þeirra gerði ég fyrir sex árum og svo er
þar að finna nýjar útgáfur af gömlum lögum.
Ég er með sálm á plötunni sem er saminn
við ljóð Sigurðar Pálssonar, þrír textar eru
eftir Hallgrím Helgason, eitt lag er eftir
Gumma og svo er titillag plötunnar „Svefn-
ljóð“ gert við ljóð Kristínar Jónsdóttur frá
Hlíð í Lóni, úr bókinni Bréf til næturinnar,
bók sem vakti mikla athygli og fjallaði um
ást í meinum. Þetta er poppuð plata fyrir
mig en ég veit að það er fólk sem mun elska
hana og ég vona innilega að hún nái að rata í
hendurnar á þeim sem kunna að meta hana
og þurfa á henni að halda,“ segir Ragnheið-
ur, eftirvæntingarfull eftir því sem fram-
undan er og að sjálfsögðu afmælinu um miðj-
an desember. „Ég hlakka rosalega til og
vona að ég nái að fylla salinn af dyggum
aðdáendum.“
„Ég man vel eftir að hafa verið sögð erfið
þegar ég held að ég hafi einfaldlega haft
kjark til að koma eigin skoðunum á fram-
færi um hvernig ég vildi útsetja tónlist og
slíkt. Það var pínu skellur og ég sá að ég
þyrfti að tóna aðeins niður hreinskilnina
og vinna í því að vera ekki alltof mikil
„kontrolfrík“,“ segir Ragnheiður Gröndal.
Morgunblaðið/Ómar
* Ég lenti í and-legum veikindumrétt eftir tvítugt og
það var mikil lífs-
reynsla. Það var mér
og fjölskyldu minni
mikið áfall en þegar
frá líður sé ég hvað
það var dýrmætur
lærdómur.