Stígandi - 01.10.1946, Qupperneq 48

— J>að er langt, sagði Korra, þú horfir — langt. Og þú hefir
enga peninga.
Þrællinn þagði skelkaður.
— Nei, það var rétt.
— Viltu vinna fyrir mig í þrjú ár enn, eða segjum tvö, þá skaltu
fá ferðapeninga?
Þrællinn beygði höfuðið og byrjaði stritið á ný. En hann fylgd-
ist ekki eins vel með tímanum og áður. Aftur á móti dreymdi
hann mikið. Korra heyrði hann hrópa og hjala í svefni.
Og að skömmum tíma liðnum varð hann veikur.
Þá settist Korra hjá honum og talaði lengi. Orð hans báru með
sér þunga, virðulega reynslu.
— Ég er gamall maður. Þegar ég var ungur, þráði ég líka skóg-
ana í vestri. En ég gat ekki aflað mér nægra peninga til fararinn-
ar. Ég kemst ekki þangað hér eftir, nema andi minn, þegar ég er
dauður. Þú ert ungur og duglegur, en ertu duglegri en ég var á
þínum aldri? Hugsaðu þig um og fylgdu góðu ráði. Reyndu sem
fyrst að láta þér batna.
Og nauðugur lét þrællinn sér batna. En er hann hóf starf sitt
á ný, vildi hann gjörast værukær, og lagði sig stundum til svefns,
er hann skyldi vinna.
Korra barði hann því dag einn. Það varð honum til góðs. Hann
grét.
Árin tvö liðu.
Þá gaf Korra þræl sínum virkilega frelsi. Og hann lagði af stað
til vesturs.
Mánuðum seinna kom hann aftur, illa lialdinn, án þess að hafa
fundið skóginn sinn.
— Svona fór það, sagði Korra. En ég er góður, ekki skal annað
verða sagt. Legðu aftur af stað og leitaðu til austurs. Ekki er
ómögulegt, að skógarnir séu þeim megin.
Þrællinn fór, og hann fann raunverulega skóga heimkynna
sinna, en hann þekkti þá ekki.
Uppgefinn kom liann til baka og sagðist hafa fundið tré, bæði
hér og þar, en ekki sýna eigin skóga.
— Hm, Korra hóstaði.
— í mínu húsi skalt þú alltaf fá mat, sagði hann vingjarnlega,
vertu aðeins hjá mér. Heimilislaus skaltu ekki verða. Og þegar ég
er horfinn til feðra minna, mun sonur minn sjá um þig.
Korra el'tist, en hann hafði þræl á bezta aldri. Hann gaf honum
986 STÍGANDI