Stígandi - 01.10.1946, Qupperneq 54

tíu í skippundið, og þó það sé ekki vel að marka að sjá það svona
nýsaltað, þá gæti ég trúað því, að það væru ein þrjátíu skippund,
eftir fyrirferðinni að dæma.
Nú liðu þrír dagar, sem allir voru hver öðrum líkir, sama góð-
viðrið og ágætt fiskirí. En nú var loftvog nokkuð farin að falla, og
smám saman hafði verið að þyngja í lofti síðustu klukkutímana,
þar til komin var hríð, en logn var enn.
„Það fer nú líklega að vinda eitthvað úr þessu, því að ekki er
að marka, þó að það votti ekki neitt fyrir báru, þegar ísinn er í
vindáttinni, og svona nærri. Austan eða norðaustan sjór gerir
ekki mikið vart við sig eins og nú stendur."
Þannig fórust skipstjóra orð við stýrimann, þar sem þeir stóðu
og voru að draga sinn fiskinn hvor.
„Já, ég býst við, að það fari að styttast í logninu, þetta er eigin-
lega orðin óvanalega löng stilla, en gjarnan hefði hann mátt sitja
á sér ögn lengur. Það er sárt, þegar maður er einu sinni kominn í
ætið, að geta ekki notað sér það,“ svaraði stýrimaður.
Þetta samtal átti sér stað á kvöldvaktinni, skömmu eftir vakta-
skiptin. Var þá ekki enn farið að storma, en þegar kom frarn undir
miðja vaktina, fór að sló niður vindköstum með styttra og styttra
millibili, og innan lítillar stundar var kominn þéttingsstormur
af norðaustri og töluverð hríð.
Það fór því heldur að tregast fiskurinn, sem eðlilegt var, því að
áferðin var orðin mjög slæm. Enginn náði botni lengur, færin
lágu hálfflöt út frá skipinu, sem ýrnist dreif eða halaði mjög
mikið.
Það fór nú að koma hljóð úr horni hjá sumum, sem þóttust
órétti beittir, þegar félagar þeirra höfðu rennt út öllu viðbótar-
færinu, og kannske heldur meira stundum.
„Þetta er orðin slæm áferð,“ mælti skipstjóri. „Ég held það sé
bezt að rifa seglin og sjá, hvort driftin verður nokkuð minni.“
Var skipverjum nii sagt að draga inn færin, og síðan voru seglin
rifuð. Eitt rif tekið í stórsegl og aftursegl. Að jrví loknu var aftur
farið að renna, en driftin var engu minni en áður, Jdví að vindur-
inn hafði heldur aukizt. Voru menn nú alveg hættir að verða
varir, og sagði því skipstjóri, að bezt væri að liætta, en gera heldur
að fiski þeim, sem dreginn liafði verið yfir vaktina.
Þegar aðgerðinni var lokið, mátti heita, að kominn væri rok-
stormur. Hríðin var hin sama, en auðfundið, að nú var komið
töluvert frost.
992 STÍGANDI