Stígandi - 01.10.1946, Qupperneq 66

Hin er ort um síðustu áramótin, er hún lifði. Var henni borið
kaffi, sem henni þótti góður drykkur, og kastaði þá fram þessari
stöku:
Glansar þekka gleSin klár,
guði þakkir syngjum.
Felli ég ekkert amatár
út nú drekk ég gamalt ár.
Það lætur að líkum, að Hólmfríður liefir ekki getað lagt mikla
rækt við ljóðagerð sína. Til þess voru kjör hennar allt of kröpp.
En sextug leggur hún þó enn í rímnagerð og byrjar svo:
Úr brjósti dregst fram Kjalars knör,
hvernig tekst það reynslan skýrir.
Hratt fram ekst hans ekki för
af því sextug kerling stýrir.
Rímur orti Hólmfríður af Parmesi loðinbirni og má vera, að
fyrrgreind vísa sé upphaf þeirrar. Þó veit ég það ekki með nokk-
urri vissu. Heyrt hefi ég, að Andrés Johnson í Hafnarfirði eigi
eitthvað í fórum sínum eftir Hólmfríði.
Hólmfríði er svo lýst, að hún hafi verið alvörukona og trúræk-
in mjög. í mansöngvum Ármannsrímna víkja þær systur líka aft-
ur og aftur að kærleikanum og trúnni á guð, enda segir Hólmfríð-
ur í jólakvæði, er hún orti 66 ára gömul:
í barndóms mínu brjósti var
brunnur lífs ágætur
að heyra sönginn hátíðar
lielgrar jólanætur.
Ekki þarf getum að því að leiða, að Hólmfríður hefir aðeins ort
sér til hugarhægðar um dagana, en aldrei til lofs né frægðar. Slíkt
hefir henni ekki komið til hugar, fátækri alþýðukonunni. En svo
rík hefir ljóðaþrá hennar verið, að hin kröppustu kjör fengu aldrei
kæft hana að fullu. Stundum yrkir þessi alþýðukona sig frá hvers-
dagsleika dasgurstritsins í rímum, ortum út af einhverri riddara-
sögunni, stundum tjáir hún trú sína á betra og bjartara Mf í öðr-
um heimi, stundum yrkir lnin hughreystivísur, þegar myrkur
hversdagsleikans leggst þyngst að. Þess er ekki að vænta, að flugið
verði hátt né langt við Mkar aðstæður og hún bjó við, en ekki
dylst það, að ljóðæð hennar hefir verið harla rík.
Öllum mun í blóð borin einhver afrekslöngun, þótt misjafnlega
sterk sé og vakandi. Það er oftar en aðeins um áramótin, sem við
304 STÍGANDI
<