Hrund - 01.12.1967, Blaðsíða 37

mestu blóðsletturnar af veggjunum áður en hann gætti að pottinum á
eldavélinni. Þaðan heyrðist grunsamlegt hljóð. Vatnið var gufað upp
og hann tók pottinn og setti hann á stálborðið við vaskinn. Þegar
hann sá hálfverkaðar rauðspretturnar í vaskinum áttaði hann sig á
því að kona hans var ekki staðin upp af stólnum. Hann hleypti brúnum.
Hún var ekki vön að sitja þegar svona mikið var að gera. Hann gekk til
hennar og leit á hana athugulum augum. Þá sá hann að gleymzt hafði
að losa hana úr böndunum.
Þegar hann hafði leyst hana horfðust þau brosandi í augu. Aldrei
var samhygð þeirra innilegri en þegar augun mættust í gagnkvæmu stolti
yfir börnunum.
Krakkakjánarnir, sagði hann og rödd hans var þrungin umhyggju
þeirri og ástúð er hann bar til fjölskyldu sinnar.
Brátt settust þau að borðum. Öll nema Stjáni. Hann var inni í herbergi
sínu að rannsaka heilann undir smásjá. A meðan hélt móðir hans mat
handa honum heitum frammi í eldhúsi. Allir voru svangir og tóku
rösklega til matar síns, þetta var óeðlilega sein máltíð. A móðurinni
var enga breytingu að sjá. Hárið hafði hún þvegið og greitt yfir skurðinn
áður en hún settist; mildur svipurinn lýsti þolinmæði og sjálfsafneitun
eins og venjulega við máltíðir. Þennan svip hafði dagað uppi frá þeim
árum er hún skammtaði börnum sínum fyrst og geymdi minnsta og
rýrasta bitann handa sjálfri sér. Nú voru börnin orðin það stór að þau
voru fær um að taka sjálf til sín beztu bitana og svipurinn var því reyndar
óþarfur, en hann var orðinn óaðskiljanlegur hluti af máltíðinni. Aður
en borðhaldinu lauk kom Stjáni og settist. Móðirin gekk fram til að sækja
matinn hans; í eldhúsinu hreinsaði hún öll beinin úr fiskinum áður en
hún lét á diskinn. Þegar hún tók fram ruslafötuna til að fleygja beinunum
rak hún upp vein. Efstur í fötunni var heilinn.
Fjölskyldan rauk fram þegar veinið barst inn í stofuna.
Faðirinn var í fararbroddi og var fljótur að átta sig á hvers kyns var
þegar hann sá konu sína stara niður í ruslafötuna. Veinið var þagnað
en sat enn í andlitsdráttum hennar.
Finnst þér leiðinlegt að fleygja honum, elskan mín? spurði hann.
Eg veit það ekki, sagði hún og leit afsakandi á hann, ég hugsaði
ekki.
Mamma hugsaði ekki, mamma hugsaði ekki, mamma hugsaði ekki,
sönglaði eitt barnanna sem hafði sérlega næma kímnigáfu.
Þau skelltu upp úr og það var sem hláturinn leysti vandann. Faðirinn
sagðist vita ráð; óþarft væri að fleygja heilanum, það væri hægt að
geyma hann í spíritus.
Að svo mæltu lét hann heilann í gagnsæja glerkrukku og hellti
spíritus yfir. Þau báru krukkuna inn í stofu og fundu henni stað á hillu
sem bar skrautmuni. Öllum kom saman um að þar færi krukkan vel.
Síðan luku þau við að borða.
Við heilamissinn urðu engar teljandi breytingar á heimilisháttum.
Fyrst í stað var talsvert um gestakomur. Fólk kom til að sjá heilann
og þeir sem höfðu hreykt sér af gömlum spunarokki ömmu sinnar í
stofuhorni litu nú öfundaraugum heilann á hillunni. Sjálf fann hún fyrst
í stað ekki til neinna breytinga á sér. Hún átti engan veginn erfiðara
með að vinna húsverkin eða skilja dönsku blöðin; margt reyndist jafn-
vel auðveldara en fyrr og atvik sem áður ollu henni heilabrotum virtust
nú ekki verð umhugsunar. En smám saman fór hún að finna til þyngsla
fyrir brjósti. Engu var líkara en lungun hefðu ekki lengur nægilegt rými
til að starfa og að ári liðnu fór hún til læknis. Nákvæm rannsókn leiddi
í ljós að hjartað hafði stækkað usus innaturalis et adsidui causa. Hún
afsakaði við lækninn að hún hefði gleymt allri latínu sem hún lærði í
skóla og þolinmóður útskýrði hann fyrir henni hvernig missir eins
líffæris hefði í för með sér breytingar á öðru; eins og maður sem glatar
sjón sinni fær næmari heyrn, þannig hefði hjarta hennar aukið starfsemi
sína að mun þegar heilans naut ekki lengur við. Þetta væri eðlileg þróun,
lex vitae, ef svo mætti segja - og læknirinn hló við - enginn þyrfti að
óttast að þau lög væru annað en réttlát. Hún gæti því verið óhrædd.
Heilsan væri í bezta lagi.
Henni létti við þessi orð. Að undanförnu hafði hún jafrtvel óttazt
að hún ætti skammt eftir ólifað og þessi ótti hafði orðið að sífellt háværari
rödd í brjósti hennar sem sagði: Hvað verður um þau ef ég fell frá?
Látið INNOXA vernda húðina
haldið húð yðar
mjúkri og ferskri
með hjálp INNOXA.
INNOXA
INNOXA
dagkrem, næturkrem, hreinsikrem.
Einnig allt sem viðkemur augnsnyrtingu.
Veljið góðar snyrtivörur, veljið
INNOXA
Glæsilegt úrval
Póstsendum
VETRARFATNAÐUR
Ullarkápur
með skinnkrögum >
Frakkar
Rúskinnskápur með
skinnkrögum
Rúskinnsjakkar — stuttir
og hálfsíðir — Buxnadragtir
Ulpur — Loðhúfur —
Hanzkar — Höfuðklútar
Handtöskur.
BERNHARÐ LAXDAL
Kjörgarði Laugav. 59 R.vík
og Hafnarstræti 94 Akureyri
37