Hrund - 01.12.1967, Blaðsíða 50

„En ef hann borðar ekki, deyr hann,“ svar-
aði hún.
„Það væri mjög vanþakklátt af honum,“
sögðu þær. „Hann má vita, að þú hugsar að-
eins um hag hans. Ef hann er þrjóskur og deyr,
er það gott á hann, og þú mátt vera fegin að
losna við hann.“
Septefnber gat ekki séð, að það kæmi henni
að neinu gagni, en þær voru átta á móti einni
og allar eldri en hún, svo að hún sagði ekkert.
„Kannski verður hann orðinn vanur búr-
inu á morgun,“ sagði hún loks.
Næsta morgun, þegar hún vaknaði, kallaði
hún glaðlega góðan dag. Hún fékk ekkert
svar. Hún stökk fram úr rúminu og hljóp að
búrinu. Hún rak upp undrunaróp, því að
þarna lá litli fuglinn á botni búrsins, á hlið-
inni með lokuð augu, alveg eins og dáinn.
Hún opnaði dyrnar, rétti höndina inn og
tók hann út. Henni létti óskaplega, þegar hún
fann hjarta hans slá.
„Vaknaðu, vaknaðu, litii fugl,“ sagði hún.
Hún fór að gráta og tár hennar féllu á litla
fuglinn. Hann opnaði augun og fann, að
fangelsisgrindurnar umluktu hann ekki leng-
ur.
„Eg get ekki sungið, nema ég sé frjáls, og
ef ég get ekki sungið, dey ég,“ sagði hann.
Prinsessan snökti.
„Vertu þá frjáls,“ sagði hún. „Eg lokaði
þig inni í gullnu búri, vegna þess að ég elskaði
þig og vildi eiga þig ein. En mér datt aldrei í
hug, að það mundi ríða þér að fullu. Farðu.
Fljúgðu milli trjánna við vatnið og yfir græna
akurinn. Ég elska þig nógu heitt til að leyfa
þér að vera hamingjusamur á þinn hátt.“
Hún opnaði gluggann upp á gátt og setti
fuglinn mjúklega á gluggakistuna. Hann ýfði
fjaðrir sínar.
„Farðu ferða þinna, eins og þú vilt, litli
fugl,“ sagði hún. „Ég skal aldrei setja þig í
búr framar.“
„Ég kem aftur, vegna þess að mér þykir
vænt um þig, prinsessa,“ sagði fuglinn. „Og
ég skal syngja þér ljúfustu söngvana mína.
Ég mun fara víða, en ég kem alltaf aftur og
gleymi þér aldrei.“ Hann ýfði sig aftur.
„Hamingjan góða, hvað ég er stirður,“ sagði
hann.
Svo breiddi hann út vængi sína og flaug
beint upp í himininn. En litla prinsessan brast
í grát, því að það er mjög erfitt að hugsa um
hamingju ástvinar síns á undan sinni eigin,
og þegar litli fuglinn var floginn úr augsýn,
varð hún skyndilega afar einmana.
Þegar systur hennar fréttu, hvað gerzt hafði,
hæddu þær hana og sögðu, að fuglinn kæmi
aldrei aftur. En hann kom að lokum. Og hann
sat á öxl September, át úr lófa hennar og söng
henni ljúfa söngva, sem hann h’afði lært á
ferðum sínum um veröldina fögru. Septem-
ber hafði gluggann sinn opinn nótt og dag,
svo að litli fuglinn kæmist inn, þegar hann
vildi, og það var mjög gott fyrir hana — hún
varð ákaflega fríð. Þegar hún hafði aldur til,
giftist hún konunginum af Kambódíu og ferð-
aðist alla leið til borgar hans á hvítum fíl. En
systur hennar sváfu aldrei við opinn glugga,
svo að þær urðu afar ófríðar auk skapillsk-
unnar, og þegar þær komust á giftingaraldur,
voru þær gefnar ráðgjöfum konungs ásamt
pundi af te og síömskum ketti. 4S