Skessuhorn - 19.12.2007, Blaðsíða 34

34 MIÐVIKUDAGUR 19. DESEMBER
Það er gam all og góð ur sið ur að senda jóla bréf, en það er nokk­
urs kon ar ít ar efni með jóla kveðj um. Þar er auk þess að senda
kveðju, sagð ar helstu frétt ir úr sveit inni. Skessu horn leit aði til
nokk urra val in kunnra Vest lend inga og bað þá að senda les end­
um Skessu horns jóla bréf úr sínu heima hér aði. Kunn um við
þeim bestu þakk ir fyr ir.
Í dimmasta skamm deg inu gleðja
jóla ljós og skreyt ing ar augu og
anda okk ar íbúa á Norð ur slóð­
um. Jóla há tíð in í þeirri mynd sem
við höld um hana er krist in há tíð,
þó að há tíða höld ná lægt sól hvörf­
um eigi sér forna sögu. Nú er mik­
ið rætt um kristna trú og eink um
hvað varð ar krist in fræði í skól um.
Krist in fræði hef ur ver ið hefð bund­
in kennslu grein fram að þessu og
hef ur varla skað að nokkurn mann.
Ef laust verð ur þó að taka mið af
breyttu sam fé lagi þar sem þeim
fjölg ar er hafa önn ur trú ar brögð og
bjóða þeim sem þess óska aðra val­
kosti.
Það hef ur vak ið furðu mína að
þeir sem lýsa sig frá bitna krist inni
trú skuli samt sem áður kjósa að
við halda at höfn um eins og ferm­
ingu og kalla hana þá borg ara lega
ferm ingu. Af hverju sleppa þeir
ekki bara at höfn inni? Með ferm­
ingu eru ung menni að stað festa
sína trú, sbr. enska orð ið Con firm ­
stað festa, eitt hvað sem áður er búið
að leggja drög að. Þeg ar ég var í
Kenn ara há skóla Ís lands fyr ir margt
löngu, rök ræddi ég við á gæt an lekt­
or þar, sem var yf ir lýst ur trú leys­
ingi og taldi rangt að kenna börn­
um kristna trú. Ég taldi það ekki
skaða þau og þau gætu síð ar með
aukn um þroska veg ið og met ið og
tek ið sína af stöðu. Ég spurði lekt­
or inn hvort hann leyfði sín um eig­
in börn um að trúa á jóla svein inn, jú
hann gerði það og taldi þau myndu
síð ar átta sig á til vist hans. Af hverju
mega þau þá ekki trúa á Guð með­
an þau eru lít il, spurði ég og það
varð fátt um svör.
Hver hef ur ekki ein hvern­
tíma horft til him ins og velt fyr­
ir sér þess ari ó mæl is vídd sem okk ur
mönn un um er ekki gef ið að skilja.
Al heim ur inn þenst sí fellt út segja
vís inda menn, en út í hvað, hvað
er fyr ir utan tómið, ann að tóm.
Er ekki eitt hvað okk ur mönn um
æðra?
Jól un um vilja líka fæst ir sleppa
sem búa í vest ræn um heimi, hvort
sem þeir eru trú laus ir eður ei. Frið­
ar boð skap ur jól anna á von andi alls­
stað ar heima.
Hér í Döl um hef ur ríkt fal legt
vetr ar veð ur und an farna daga, heið­
skír him inn og stirn ir á snjó inn í
kapp við jóla skreyt ing arn ar. Ým is­
legt er á seyði á þess um tíma, að­
ventu kvöld á ýms um stöð um og
aðr ar upp á kom ur. Fimmtu dag­
inn 13. des em ber var að ventu sam­
koma þar sem dag skrá um Jó hann­
es úr Kötl um var flutt. Al deil is frá­
Það er kom ið langt fram á að­
ventu. Samt finnst mér að eins vera
fá ein ir dag ar síð an við tók um ofan
ljós síð ustu jóla. Við nán ari um­
hugs un sé ég þó að margt hef ur
gerst dag ana á milli. Tök um bara
veðr ið: Þótt tíð in hafi ver ið ærið
vætu söm og rysj ótt haust mán uð ina,
svo sum veðr in nú á að ventu hafa
orð ið af tök, var mest ur hluti sum ars
nær sam felld veð ur blíða. Bænd ur
sviptu grasi af tún um sín um á fá ein­
um dög um og sum ar leyfa neyt end­
ur gátu geng ið að grill um sín um og
bjór með kvöldsól flesta daga. Lax­
veiði menn kætt ust hins veg ar ekki
að sama skapi. All ur gróð ur jarð ar
stóð með blóma þeg ar sá tími kom.
Ef til vill erum við hætt að taka eft­
ir veð ur gæsku gjaf ar ans: Svo mörg
veðra góð ár hafa okk ur gef ist und­
an far ið. Fleira kem ur í hug ann:
Vetr ar langt æfð um við söng til
þess að fara með vest ur um haf, m.a.
til fund ar við fólk af ís lensku bergi
brot ið. Stækk að ur sam kór Reyk­
holts­ og Hvann eyr ar kirkna fór um
Kyrra hafs strönd Norð ur Am er íku:
Seattle, Vikt or íu­eyju og Vancou­
ver. Vart þarf að nefna stór brot ið,
fram andi og fal legt lands lag hér að­
anna sem hreif. Það var líka gam­
an að koma í nota leg fé lags heim­
ili heima manna sem allt eins gátu
ver ið Loga land eða Brún. Mót tök­
ur Vest ur­Ís lend ing anna voru rétt
eins og vænta má hjá kven fé lag inu
í Lund ar reykja dal: hnall þóru veisl­
ur og há deg is verð ir sem væru fyr ir
torf skurð ar­ og tign ar menni. Gest­
gjaf arn ir höfðu ætt ir sín ar og upp­
runa á hreinu og þótt eitt og eitt orð
skorti eða hefði breytt um merk­
ingu elleg ar fram burð var sem við
hefð um hitt marga þess ara landa
okk ar í Fljótstungu rétt í hitteð fyrra
eða á þorra blót inu það árið.
Við nokk ur, af kom end ur Sam­
son ar skálds frá Hóla hól um, rák­
umst til dæm is á bold angs konu sem
kvaðst vera af Sam sona rætt, hverr­
ar norð lensku for feð ur höfðu lent
í ferða lög um fyr ir margt löngu og
hafn að vest ur í Vancou ver. Þótt­
umst greina sam eig in leg ætt ar ein­
kenni sem grón ir fjár menn og fund­
um strax til sam kennd ar með kon­
unni. Gleði okk ar var að vísu bland­
in nokkrum trega yfir því að meint­
ur sam eig in leg ur for fað ir okk ar,
Sam son skáld Sam son ar son, sold án
Jör und ar Hunda daga kon ungs sum­
ar ið 1809, skyldi ekki fá eðli leg an
frama þar í hirð, þar sem skamm­
sýn ir dár ar steypu kóngi áður en að
því kom. Ella vær um við í dag að­
Kveðj ur úr hér aði
Oft þarf mað ur að
fara að heim an til
þess að skynja hvað
mað ur á heima
als menn og ­ kon ur ... hugs an lega.
Sjálf um fannst mér það á hrifa­
mik ið að upp lifa ætt jarð ar kennd
þessa góða fólks sem titr andi tár
við auga þess er kór inn söng því
um ey lend una fjarst í ei lífð ar útsæ
og heima lands mót ið sem lang­
för ull inn ber, eins og Steph an G.
kvað, eða um smá blóm ei lífð ar­
inn ar og Ís lands þús und ár í þjóð­
söng Matth í as ar. ­ Oft þarf mað ur
að fara að heim an til þess að skynja
hvað mað ur á heima.
Í haust hef ur okk ur, sem átt höf­
um leið um Anda kíl, gef ist góð ur
kost ur á að fylgj ast með Anda kílsár­
foss um sem fall ið hafa ó beisl að ir
sak ir vinnu við end ur nýj un bunu­
stokks virkj un ar inn ar. Við höf um
séð hvern ig stór regn og upp stytt ur
hafa gef ið foss un um færi á að móta
all ar mynd ir sín ar: frá lát laus um
spræn um í ægi fögr um gljúfrun um
til hvít fyssandi reg inafls yfir gervöll
kletta r ið in. Land ið hef ur lifn að.
Og fyrst ég er far inn að nefna
fossa má ég til með að geta af mæl­
is ferð ar sem við buð um öldruð­
um frænda í eft ir slátt í á gúst: Sem
við stóð um súld ar vot við Háls lón
eystra nær fullt af gorm uðu vatni
og verð andi kílóvatt stund um sagði
hann að það væri kom inn tími til
að þess ar jök ul ár greiddu fyr ir eitt­
hvað af öllu því sem þær hefðu eytt
í tím anna rás. Ég hafði ekki hug leitt
mál ið frá þeim bakk an um og upp
fyr ir mér rifj uð ust hend ing ar úr al­
þekktu kvæði Guð mund ar Böðv­
ars son ar: „ þetta land átt þú“ og „að
þetta land á þig.“ Til ver an bygg­
ist nefni lega á sam komu lagi, eins
og sr. Jón Prím us sagði við Umba.
Ekki að eins sam komu lagi manna
á milli held ur einnig sam komu lagi
við nátt úru og um hverfi. For send­
ur sam komu lags eru gagn kvæm ur
skiln ing ur, virð ing og það að hver
leggi nokk uð af mörk um. Sjald an á
bet ur við að hug leiða þau ein földu
sann indi en einmitt þeg ar líð ur að
há tíð frið ar og ljósa ­ há tíð inni sem
mark ar sig ur birtunn ar á myrkr inu.
Les end um Skessu horns óska ég
gleði legra jóla og far sæld ar á kom­
andi ári.
Bjarni Guð munds son
Hvann eyri
Á gætu Vest lend ing ar
og aðr ir les end ur
Skessu horns!
bær dag skrá.
Jó hann es er sann ar lega „fað­
ir“ jóla svein anna okk ar 13 og ætt­
um við Dala men að nýta okk ur þá
auð lind bet ur. Dala menn eru sem
bet ur fer að gera sér bet ur og bet­
ur grein fyr ir því að forn sög urn­
ar, sögu svið ið og skáld in okk ar, eru
auð lind sem ekki minnk ar þó af sé
tek ið.
Hér var fyr ir nokkru opn uð
Sturlu stofa sem hýsa skal rit sagna­
rit ar ans Sturlu Þórð ar son ar og rit
og bæk ur þeim tengd um. Heið ur­
inn af þess ari stofn un á að mestu
Frið jón Þórð ar son fv. sýslu mað ur
og ráð herra sem ó þreyt andi er að
leggja heima hög um sín um lið á all­
an hátt.
Það er gott að búa í Döl um. Hér
höf um við alla nauð syn lega þjón­
ustu og auð velt að reka sín er indi.
Með bætt um veg um og betri bíla­
kosti er líka sí fellt auð veld ara að
sækja hvað ann að til stærri staða.
Gjarn an mætti þó vera meiri fjöl­
breytni í versl un, við kon ur sökn um
flest ar vefn að ar vöru búð ar. Vin kona
mín ein í öðr um smá bæ á lands­
byggð inni sagði: „Þeg ar tusku búð­
in lok ar verð ur tóm legt í bæn um.“
Ég held að þetta sé rétt hjá henni.
Auð vit að vild um við sjá hér fjöl­
breytt ari at vinnu svo að unga fólk­
ið okk ar gæti leit að heim að mennt­
un lok inni og þar eig um við mögu­
leika í auð lind inni sem ég minnt ist
á áðan. Það væri flott ef við fengj­
um dríf andi fólk til að setja upp fyr­
ir tæki á borð við Land náms setr ið í
Borg ar nesi.
Hér hef ur á ár inu ver ið ráð ið í
stöðu menn ing ar­, mark aðs­ og
ferða mála full trúa og binda menn
von ir við að starf ið skili góð um
ár angri og fram för um á mörg um
svið um.
Eins og jafn an þeg ar árið líð ur og
nýtt ár er á næsta leiti, koma nýj­
ar von ir og á ætl an ir fram. Eft ir jól­
in hefst bar átt an við jólakíló in og
heilsu rækt in stund uð af kappi, að
minnsta kosti fram að Þorra blót um
og árs há tíð um!
Héð an úr Döl um sendi ég bestu
jóla­ og ný ars kveðj ur,
Með ósk um góð og gleði leg jól
Og gæfu í hverj um rann.
Vona að heit og hækk andi sól
í hjarta vermi hvern mann.
Árið hverf ur bráð um á brott
bæði með gleði og tár.
Þakka af al hug allt gam alt og gott
Gleði legt kom andi ár.
Þrúð ur Krist jáns dótt ir, Búð ar dal