Skessuhorn - 19.12.2007, Blaðsíða 40

40 MIÐVIKUDAGUR 19. DESEMBER
Snorra Jó hann es son á Auga stöð­
um ættu flest ir að þekkja sem á ann­
að borð hafa fylgst með fjöl miðl­
um síð ustu ára. Hann hef ur ver ið
öt ull tals mað ur nátt úr unn ar, enda
sjálf ur mik ið nátt úru barn. Þá hef ur
hann kom ið að um ræð um um veiði
en hann hef ur ver ið veiði vörð ur á
Arn ar vatns heiði í ára tugi. Snorri
var ekki gam all þeg ar hann fann
fjöl sína í líf inu, en hann tengd­
ist Borg ar firð in um ung ur ó rjúf an­
leg um bönd um. Hann hef ur feng­
ið boð um inn göngu í fé lag eldri
borg ara enda fyll ir hann enn einn
tug inn síð ar í þess ari viku. Hann
hyggst þó ekki þiggja inn göngu í
fé lag ið enn sem kom ið er, eða með­
an hann er enn á út kalls lista í björg­
un ar sveit inni. Þetta og margt fleira
ber á góma í heim sókn blaða manns
Skessu horns til Snorra fyrr á að­
vent unni.
Strok ið af leik skóla
Snorri fædd ist í Reykja vík þann
21. des em ber árið 1947 og því
stytt ist í sex tugs af mæl ið. Fað ir hans
var Jó hann es Snorra son flug stjóri
og móð ir hans Alice Her berts dótt­
ir. Hún var Vest ur­Ís lend ing ur og
kynnt ust þau Jó hann es í Kanada.
Þau fluttu til Reykja vík ur og hófu
þar bú skap, en skildu síð ar. Snorri
gekk í Ís aks skóla eins og aðr ir
krakk ar í Hlíða hverfi, en fljót lega
hóf fað ir hans að byggja hús uppi í
sveit sem þá var, þar sem nú stend­
ur Smá í búða hverf ið. Þar voru eng­
in hús fyr ir og þurfti að þræða mýr­
ina í Álfta mýri til að kom ast í þétt­
býl ið. Áður en hægt var að flytja inn
í hús ið fluttu for eldr ar hans bragga
frá Reykja vík ur flug velli.
Snorri var strax líf leg ur krakki og
það þurfti oft að hafa nokk uð fyr­
ir hon um. „Það var erfitt að hemja
mig og ég undi mér strax illa inn an
girð inga. Þannig leit ég ekki á girð­
ing una á leiskól an um sem merki
um að ég ætti að halda mig inn an
henn ar. Eitt sinn pikk aði lög regl­
an mig upp nið ur í bæ eft ir að ég
hafði strok ið af leik skól an um. Það
var ekki það að mér liði illa þar,
alls ekki. Ég fann bara strax fyr ir
svo mik illi út þrá og þurfti að vera á
hreyf ingu,“ seg ir Snorri.
Send ur í sveit
Á þess um árum var í tísku að
senda börn í sveit og afi Snorra
hafði tengsl í Borg ar fjörð inn. Það
var því úr að Snorri var send ur í
Húsa fell árið 1953, að eins sex ára
gam all. Sú dvöl átti eft ir að marka
djúp spor í líf hans því Snorri tók
ást fóstri við svæð ið og má segja að
hann hafi varla far ið það an síð an svo
heit ið geti. Það var mik il breyt ing á
hög um sex ára Reyk vík ings að fara í
Húsa fell á þess um árum. „ Þetta var
mik il lífs reynsla því Húsa fell var
mjög af skekkt á þess um árum. Ég
man að afi gamli átti Willys jeppa
sem hann kunni ekk ert að keyra.
Við fór um á hon um og vor um oft
með líf ið í lúk un um á leið inni, en
afi var mjög full orð inn þeg ar hann
lærði að aka. Mér fannst við vera
að fara á hjara ver ald ar. Á bú end­
ur í Húsa felli tóku að sér krakka
yfir sum ar tím ann gegn með lagi og
þarna voru oft fimm, sex krakk ar.
Ég náði líka í rest ina af því tíma bili
að vinnu hjú áttu skjól hjá bænd­
um til ævi loka. Þarna voru tvö hjú,
Gunna gamla og Kobbi og ég lað­
að ist að þessu gamla fólki, enda var
það mér gott. Ég er kannski svona
forn í hugs un þess vegna,“ seg ir
Snorri og hlær.
Heim il ið var því fjöl mennt og
syn irn ir Magn ús og Krist leif ur voru
heima við, en Þor steinn og Á stríð ur
voru far in til náms. Það var mik ill
gesta gang ur og t.a.m. var Ás grím­
ur Jóns son fast ur gest ur og átti eig­
ið her bergi á bæn um sem nefnt var
Ás gríms her bergi. „Eft ir á að hyggja
sér mað ur að heim il is fólk ið hef­
ur ver ið mjög vel gef ið og menn­
ing ar lega sinn að. Þarna var mik­
ið af bók um og mik ið les ið. Þá var
org el á heim il inu sem oft var leik­
ið á. Krist leif ur var eins og alla tíð
langt á und an sinni sam tíð og það
sann að ist síð ar. Hann gerði til raun­
ir með sjálf gjafa fyr ir fé og það fór
ekki vel í sveit unga hans sem héldu
að það staf aði af leti. Þá voru hann
og Þor steinn með til raun ir um að
girða af land og friða fyr ir sauð fé.
Mark mið ið var að kanna á hrif frið­
un ar. Þeir bræð ur reyndu fyr ir sér
með ým is legt og það var gam an að
fá að verða vitni að því.“
Forn ir hætt ir
Á þess um árum var margt öðru­
vísi í sveit um lands ins en við eig um
að kynn ast í dag. Segja má að Snorri
hafi ver ið á mörk um tveggja tíma,
véla öld in var að ryðja sér til rúms
og gömlu hand brögð in að hætta.
Á þess um árum var einn vöru bíll á
Húsa felli, einn jeppi og einn trakt­
or. Krist leif ur var nýj unga gjarn og
keypti árið 1955 Uni moc, þetta
far ar tæki var allt í senn bíll, dátt ar­
vél og ein stak lega öfl ugt tor færu­
tæki og á hon um fór hann ári síð­
ar í kring um Ei ríks jök ul, en það
var fyrsta ferð vél knú ins far ar tæk­
is um þær slóð ir. Snorri varð vitni
að síð ustu lestar ferð inni til sil ungs­
veiða sem far in var á Arn ar vatns­
heiði. Heið in hef ur í gegn um ald­
irn ar ver ið bænd um bú bót og nýttu
Húsa fells bænd ur sér hana vel, enda
öll vötn krökk af sil ungi
„Ég man að Krist leif ur og Bjarni
Jó hann es son fóru í síð ustu ferð­
ina með sex hesta. Þetta var fjög­
urra daga ferð sem far in var í Sess­
elju vík. Afl inn var síð an salt að ur og
fryst ur en þá var ný bú ið að smíða
stór an frysti á fast an bæn um. Þeg­
ar búið var að ganga frá afl an um
voru oft soðn ir haus ar og fyr ir kom
að menn væru að met ast á um hver
gæti etið flesta og Mangi vann ætíð.
All ir gerðu sér þá að góðu enda
herra manns mat ur. Það var nokk ur
kúnst að borða þá, hausn um stinga
menn upp í sig og svo sog ið eins
fast og unnt er þang að til ekk ert er
eft ir nema bein in. Mað ur gat ver ið
ansi fljót ur með haus ana og skófl að
í sig all mikl um fjölda hausa á met­
tíma,“ seg ir Snorri kank vís.
Í leng ist í Húsa felli
Snorra leið vel í Húsa felli og
þar var gert vel við hann. Heima­
fólk reynd ist hon um vel og bræð­
urn ir voru dug leg ir við að snú ast
í kring um börn in. Far ið var með
þau í út reið ar túra um helg ar og
einnig í hella ferð ir sem voru ekki
lít ið spenn andi fyr ir fjörug an ung­
an dreng. For eldr ar Snorra skildu
árið 1957 og eft ir það var hann
einn vet ur í Húsa felli. Þor steinn
gamli kenndi hon um, en sú fræðsla
varð ekki við ur kennd inn an kerf is­
ins. Snorri þyk ist þess þó full viss að
það sem hann lærði hjá Þor steini
hafi nýst hon um mun bet ur en það
sem hann lærði inn an hefð bund ins
mennta kerf is. Þessi vet ur gerði það
hins veg ar að verk um að Snorri var
ári á eft ir í námi eft ir þetta.
Sum ar ið eft ir þetta kom ráðs­
kona að Húsa felli og hafði son sinn
með og seinna var haft að orði að
ekki hefði ver ið unnt að hafa þá
drengi sam an. Það varð því úr að
Snorri var send ur norð ur á Grýtu­
bakka í Eyja firði og var hann þar
eitt og hálft sum ar. Hann gekk í
barna skóla á Ak ur eyri vet ur inn á
milli, en sum ar ið eft ir var kom­
ið eitt hvað ó yndi í hann og hann
strauk úr vist inni og fór inn á Ak­
ur eyri. Jó hann es fað ir hans var lát­
inn vita og það voru hæg heima­
tök in fyr ir flug stjór ann að skjót ast
norð ur og sækja strák inn. Tveim­
ur dög um síð ar var Snorra kom ið í
Húsa fell og síð an má segja að hann
hafi ver ið á því svæði nokkurn veg­
inn linnu laust.
Veiði skap ur
All ir sem þekkja veiði hafa heyrt
af Snorra á Auga stöð um enda er
hann af burða veiði mað ur. Hann
kynnt ist veið inni í Húsa felli, Krist­
leif ur var hörku veiði mað ur. Snorri
fór ung ur með hon um á rjúpu og
fékk að tína upp bráð ina. „Krist leif­
ur var mik ill veiði mað ur og hann
og Kalman Stef áns son í Kalm ans­
tungu skör uðu fram úr í veið inni
hér um slóð ir. Ég fylgd ist mjög
með afl an um og vildi veg Krisleifs
sem mest an. Á þess um árum var
krökkt af rjúpu flest árin á svæð­
inu. Ung ir menn sem segj ast í dag
sjá mik ið af fugli vita ekki um hvað
þeir eru að tala. Menn trúa því ekki
þeg ar mað ur seg ir frá því hve mik­
ill fugl var á þess um árum. Vissu­
lega komu nokk ur ár þar sem lít ið
var af fugli, en aldrei eins og er í
dag. Haust ið í ár er það versta sem
ég hef nokkurn tím ann orð ið vitni
að og menn hljóta að setja veiði­
bann eft ir árið,“ seg ir Snorri þung­
ur á brún.
Rjúpna skytt erí var ekki eina
teg und skot veið inn ar sem Snorri
kynnt ist. Árin 1959 og 1960 var
tóf an svo að gangs hörð að ekki
var hægt að láta féð út í vatn líkt
og venj an var. Fyr ir kom að ærn­
ar væru bitn ar um miðj an dag
skammt frá bæ. Sveinn Ein ars son
veiði stjóri út veg aði þá mann til að
vinna á skolla. „Það var Gísli Krist­
ins son frá Hafra nesi sem var mik ill
lífskúnstner. Hann var ör laga vald ur
í mínu lífi og vakti með mér á huga
á refa veið um. Þor leif ur á Upp söl­
Get ekki ver ið kyrr
Rætt við bónd ann, veiði mann inn og nátt úru barn ið Snorra á Auga stöð um
Snorri heils ar upp á hraunkarl inn sem álút ur fylgist með um ferð inni upp á Arn ar vatns heiði. Þar hef ur Snorri far ið hjá allra manna oft-
ast. Ljósm. mm
Með japönsku vís inda tól in sem Snorri hýs ir vegna norð ur ljósa rann sókn anna. Ljósm. kóp.
Byss an úr Græn lands leið angri Dan anna, sem sagt er frá í við tal inu. Ljósm. mm